Σαν σήμερα,το 1835, γεννήθηκε ο νομπελίστας Ιταλός ποιητής Τζοζουέ Γκαρντούτσι. Ένα από τα πιο λυρικά του ποιήματα είναι η "Απελπισία". Ο έρωτας προσωποποιείται, γίνεται δυνάστης,βασανίζει την καρδιά. Αυτή παλεύει να του αντισταθεί,τον νιώθει πια σαν εχθρό, κάνει τιτάνιο αγώνα να σπάσει τα δεσμά της. Θα τα καταφέρει; Για να δούμε!
Απελπισία- ΤΖΟΖΟΥΕ ΓΚΑΡΝΤΟΥΤΣΙ
Καβάλα στ'άλογο του θανάτου
Καλπάζει ο Έρωτας πάνω στη γη,
Κι αλυσωμένη μες στα δεσμά του
Σέρνεται πίσω του η καρδιά η φτωχή.
Όμως στο τέλος πια δε βαστάει
Τέτοιον αφέντη ν'ακολουθά
Και τα δεσμά της με λύσσα σπάει
Και μες στο πρόσωπο του τα πετά.
Με καταφρόνια κι οργή του κράζει
-Εγώ δε σ'έχω πια για θεό.
Σκλάβο μου τώρα θε να σε κάνω:
Κατέβα απ'τ'άλογο, ν'ανέβω εγώ!
- Σε κάνει, αφέντη μου, η σκέψη η τρελή μου,
Και σκλάβο η σκέψη μου η δυνατή,
Όλα στα χέρια μου τα γκέμια θέλω
Γιατί είσαι ανάξιος να τα' χεις συ.
Δικό μου τ'άλογο του θανάτου!
Λέει και στο μαύρο ανεβαίνει ευθύς.
Και τον κεντάει με τα σπιρούνια
Ο καβαλάρης ο νικητής.
Το άπειρο αγέρωχος χαιρετάει
Και φεύγει μ'άγριο καλπασμό.
Κάτω απ'το μαύρο του η γης βροντάει
Σαν κοιμητήρι ερημικό.
Μετάφραση: Ε.Ψαρά
Πηγές: Παγκόσμια ποιητική ανθολογία "Ταξίδι στην ποίηση",Ναυτίλος
& https://el.wikipedia.org
