Σαν σήμερα,το 1876, ο αρχαιολόγος Σλίμαν αρχίζει την ανασκαφή των Μυκηνών. Θα γνωρίσουμε το ποίημα "Μυκήνες" του Ιταλού ποιητή Σαλβατόρε Κουαζίμοντο.
Μυκήνες- ΣΑΛΒΑΤΟΡΕ ΚΟΥΑΖΙΜΟΝΤΟ
Στο δρόμο των Μυκηνών δεντροστοιχίες
από ευκάλυπτους ΄ κατόπι βρίσκω τυρί
προβατήσιο και κρασί ρετσινάτο."Εις την ωραία
Ελένη του Μενελάου", μια ταβέρνα
που απομακρύνει τη σκέψη από το αίμα
των Ατρειδών. Το ανάκτορό σου, Αγαμέμνων,
είτανε σπείρα των ληστών κάτω απ'το βουνό.
Ζάρα το χαλίκι δεν γραντζουνίζει΄
από πηγές κατηφορίζουν στις χαράδρες
ξιφομάχοι. Οι ποιητές μιλάνε πολύ
για σένα,την επινόηση του εγκλήματος,
του σπιτιού σου την κρίση,
τη θανατερή μανία της Ηλέκτρας,
που ζούσε για δέκα χρόνια με το μάτι
του άλλου φύλου΄ ο αδελφός μακριά
ο μητροκτόνος, μιλάνε οι διαβολεμένοι
για τη λογική της βασίλισσας,
η σύζυγος του στρατιώτη που απουσιάζει,
Αγαμέμνων, νους, ξίφος, προδομένα.
Κι εσύ, μόνο εσύ, είσαι χαμένος,
Ορέστη,το πρόσωπό σου σκέπασε δίχως
τη χρυσή τη μάσκα. Οι Λέοντες στην Πύλη,
οι σκελετοί του αρμονικού σκηνικού
εξυψώνονται από φιλολόγους των μνημείων,
το δικό μου χαίρε,του σικελιάνου Έλληνα.
Μετάφραση: Σπύρος Αλ.Γκίνης
Πηγές: Παγκόσμια ποιητική ανθολογία,Ταξίδι στην ποίηση,Ναυτίλος
& http://permisospress.blogspot.com
