Σήμερα, στη στήλη "Στα βαθιά" έχω προσκαλέσει τη λογοτέχνιδα Δάφνη Μαρία Γκυ-Βουβάλη. Η καλεσμένη μου γεννήθηκε και ζει στην Αθήνα. Σπούδασε Γαλλική Φιλολογία, ενώ γνωρίζει πολύ καλά την αγγλική και τη ρωσική γλώσσα. Έχει εργαστεί ως συντάκτης εξωτερικών ειδήσεων σε εφημερίδες κι ως μεταφράστρια σε εκδοτικούς οίκους. Ασχολείται με την κριτική στον έντυπο κι ηλεκτρονικό τύπο. Είναι μέλος του PEN Greece και της ΕΣΗΕΑ. Έχει δημοσιεύσει έξι ποιητικές συλλογές κι ένα ποιητικό πεζό. Η ποίησή της είναι λυρική, στοχαστική, κοινωνιοκεντρική. Ο λόγος της είναι πολύχρωμος, ζωντανός, συγκινητικός, με πλαστικές εικόνες και εμπνευσμένα σχήματα. Τη γραφίδα της απασχολούν οι πληγές του κόσμου, τα ανθρώπινα δικαιώματα, ο πόλεμος, η προσφυγιά, η κοινωνική αδικία, πλάι στην ομορφιά της φύσης και της ζωής. Θα ταξιδέψουμε με οκτώ αδημοσίευτα διαλεχτά ποιήματά της!
Η περιφορά των αγγέλων (Βαλκάνια 1992, Ουκρανία 2022)
Είμαι μόνη στη μέση της γης
είμαι νεκρή στη μέση του κόσμου
το αγκάθι του πόνου, τη φωνή της πληγής
αφουγκράστηκα, μ’ όνειρα πικραμένα
Άγγελοι σέρνουν την προσφυγιά τους
έξω απ’ τα πυρπολημένα σπίτια τους, ξανά
Ξέπνοοι στο χώμα οι άνθρωποι πλάι μου
πρωί-πρωί ύψωσαν στους κουρασμένους ώμους τους
τη λευκή σημαία του ‘γιατί’
αι βάρυνε η ψυχή τους
Τσακισμένοι κορμοί
σπασμένοι μίσχοι
ραγισμένα πέταλα, ξανά
Πικραμένα όνειρα
Το ξέρω
δεν είναι ζωή μέσα στο πηγάδι
μοναχά φαρμακωμένες λέξεις
των ποιημάτων οι λέξεις
μαραμένες από του πολέμου το φαρμάκι
*
«Μη με λησμόνει»
φωνάζουν απέθαντα
τα γαλάζια πέταλα τ’ ουρανού, πάνωθέ μας
αθημερινά
Με τα κεφάλια σκυφτά στο χώμα, εμείς
όλες τις μέρες της ζωής μας
καμιά σημασία δεν τους δώσαμε ποτέ
Θάνατος
*
20 Ιουλίου 1974 - Κύπρος
Μες στα δωμάτια της σιωπής μου
περιφέρεται η μνήμη
με τους βοστρύχους της λυτούς
στο σώμα της ριγμένους
και βλέμμα χαμένο μέσα στο σκοτάδι
«Μάθημα», λέει, «μάθημα»
Πρόσωπα ασπρόμαυρα φτερουγίζουν στον ουρανό
φθαρμένα δάκρυα μέσα στον καθρέφτη του χρόνου
φθαρμένα χαρτιά που δεν βρήκαν ποτέ δικαίωση
μονάχα οι μάνες τa ’δειχναν κάποτε στις πλατείες
μ’ ένα δόλιο καρφί στα σωθικά
Σιδερένια πουλιά ξεθεμέλιωναν τη γη τότε
ερπύστριες βασάνιζαν το χώμα
και θριάμβευαν οι καπνοί πάνω στις ψυχές σαν μανιτάρι
μολυσμένες οθόνες με τις εικόνες της συμφοράς
κι εμείς καθηλωμένοι μπροστά στα στόματά τους
Προδομένη πατρίδα
κανένας πατέρας δεν μπόρεσε ποτέ να σε υπερασπιστεί
μόνο απέθαντη ψυχή χάνεσαι στο φως κάθε πρωί από τότε
«μάθημα», λες, «μάθημα»
«ποτέ μου δεν ξέχασα»
Μες στα δωμάτια της ψυχής μου
περιφέρεται η μνήμη
ψηλαφώντας τσακισμένα τοπία στα σκοτεινά
με προαναγγελθέντες θανάτους
κι εκείνο το βάρος που πάντα με γονατίζει
κάτω από το μαύρο πέπλο τους
Ολική επαναφορά
με νερό, κρασί και μέλι πάνω απ’ τα μνήματα
Μνήμη η χοηφόρος
*
«Ανασύρθηκε νεκρό»
Πόσο πικρά
εκεί που κλείνει ο κύκλος της ζωής της
θα ξαναγυρίσει ετούτη η βάρκα
Τώρα που τα χέρια του νερού εκσφενδόνισαν τα σώματα
στους βράχους
Τώρα που περιφρόνησαν το κλάμα
κι εκείνο ξεβράστηκε πνιγμένο στην ακτή
Με τα κουπιά της τσακισμένα
θα τυλιχτεί στον πόνο της,
θα μπήξει το μαχαίρι βαθιά
βαθιά
μέχρι του πηγαδιού τον πάτο
ώσπου ο γόος της να σκίσει τα σκοτάδια
Υγρά διαμάντια θα ξεγλιστρήσουν απ’ τα χέρια της
τα όνειρα των επιβαινόντων
αργόσυρτος αφρικάνικος θρήνος
από στρατιές ποδοπατημένων που άλλους δρόμους γύρεψαν
τη λύτρωση για να ’βρουν
Πόσο αγνά
Εκεί που τ’ άστρα ψέλνουνε την άλω των αγίων
εκεί που οι αγγέλοι λαμπυρίζουν στην αύρα τ’ ουρανού
εκεί που η Άνοιξη θάλλει σαν βρέφος έτοιμο να γεννηθεί
θα ξαναγυρίσει ετούτη η βάρκα
την ντροπή της για μας, στους ώμους κουβαλώντας
*
Μ’ όνειρα ποτίζουνε τη γη
τα φυλλοκάρδια τ’ ουρανού
μα εκείνα σαν την βροχή γλιστρούν
μέσ’ από των ρακένδυτων τα δάχτυλα
Μ’ όνειρα ραντίζουνε το χώμα
τα ουράνια χέρια
μα μονάχα τα παιδιά αναπηδούν
στον αέρα και τ’ αδράχνουν
σαν τους «κλέφτες»
με κρυφόγελα
*
Hot spot
Μέσα στη χούφτα μου ζεστή,
η φλόγα της καρδιάς μου
μακριά, μακριά σ’ άλλους τόπους
σ’ άλλη γη ποθώ
σαν τριαντάφυλλο ν’ ανθίσει
Μερόνυχτα την κουβαλώ
σαν φυλαχτό, ευλαβικά γονατισμένος
στις άλικες ελπίδες της μπροστά
στις βαθιές, ζωντανές της ελπίδες
Αγέρωχη λαμπάδα την ξεπροβοδώ στο κύμα πάνω
πέρα από τη μαραμένη μου πατρίδα
και τ’ άρματά της τα γαμψά
Περήφανη, με τα όνειρά μου αντάμα
μακριά, μακριά σε άλλη γη ν’ ανθίσει
Κι εκείνη πλέει των ωκεανών ικέτης
πλέει
του ταξιδιού μου καταφυγή
ορθή καταμπροστά στις ξένες θάλασσες
τις μαύρες
ορθή, καταμπροστά στους ξένους χειμώνες
τους μελανούς
ορθή σε υψωμένα τείχη αντικρύ
Μέσα στη χούφτα μου ζεστή,
η φλόγα της καρδιάς μου
μακριά, μακριά σ’ άλλους τόπους
σ’ άλλη γη ποθώ
ξανά ν’ αναστηθεί
*
Των ποιητών
Ερπύστριες περνούν, οδοστρωτήρες
δεν μετρώ πια
σίδερο εξουσιάζει τη σάρκα της γης
Κουρέλια μέσα σε γκέτο σέρνονται
οι πληγιασμένες μέρες
Μόνο το φως του ορίζοντα
το φως που αποδιπλώνεται
παρηγορία, στων ποιητών επάνω το λευκό χαρτί
το φως που απαγγέλλουμε
κάθε μέρα, μέσα στης προσευχής μας την οδύνη
μονάχα αυτό
άσπιλο
σαν αναμμένο κερί μέσα στην καρδιά
πάντα θάλλει
*
Η ώρα
Ακτίνες… ακτίνες πάνω στις παλάμες μου
μεστώνει το καλοκαίρι σ’ ολάνοιχτα παράθυρα
κι εγώ τούτη την ώρα πάντα φεύγω
ξεκλειδώνω πύλες χρόνια σιωπηλές
βουτώ μέσα σε πίνακες που περίμεναν εμένα
σ’ αιώνια ποτάμια και δάση και νερά
που χέρι ανθρώπου δεν έχει αγγίξει
σε λίμνες-καθρέφτες
με διάφανες νεράιδες στις σκαλιστές τους όχθες
σε θάλασσες ζεστές του Νότου
-προπαντός σε θάλασσες-
μ’ ακατάληπτες γλώσσες κοχυλιών
και ταξίδια για τους ταμένους να καρδιοχτυπούν
Φεύγω μαζί με τους γλάρους
με τις φτερούγες μου αρμονικές στο μούχρωμα
ως το χλωμό φεγγάρι
μέχρι τα πανσέληνα τα μάτια
των βρεφών με τις φρέσκιες ανάσες
Τούτη την ώρα, φεύγω. Πάντα.
Μεστώνει το καλοκαίρι
στο κόκκινο μέσα της συκιάς
μεδούλι, και με διαπερνά μέχρι το κόκκαλο.
Βιογραφικό σημείωμα
Η Δάφνη Μαρία Γκυ-Βουβάλη είναι ποιήτρια, συγγραφέας και δημοσιογράφος. Γεννήθηκε το 1964 στην Αθήνα, όπου και ζει. Είναι πτυχιούχος της Γαλλικής Φιλολογίας του ΕΚΠΑ, ενώ γνωρίζει επίσης πολύ καλά αγγλικά και ρωσικά. Έχει εργαστεί επί πολλά χρόνια σε εφημερίδες ως συντάκτης εξωτερικών ειδήσεων, καθώς και ως μεταφράστρια σε εκδοτικούς οίκους. Είναι μέλος του PEN Greece και της ΕΣΗΕΑ. Από το 2011 μέχρι σήμερα έχει εκδώσει έξι ποιητικές συλλογές και ένα ποιητικό πεζό. Τα τελευταία χρόνια ασχολείται και με κριτική λογοτεχνίας σε διάφορα ελληνικά ηλεκτρονικά και έντυπα περιοδικά.
