Σήμερα στη στήλη "Στα βαθιά" έχω προσκαλέσει τον ποιητή Κωνσταντίνο Νικολάου. Ο καλεσμένος μου γεννήθηκε και κατοικεί στην Αθήνα, όπου εργάζεται ως Ογκολόγος Ακτινοθεραπευτής. Σπούδασε Ιατρική στη Ρώμη. Ποιήματα και μεταφράσεις του έχουν δημοσιευτεί στον ηλεκτρονικό τύπο. Τον Μάιο του 2022 κυκλοφόρησε από τις Εκδόσεις Περισπωμένη η πρώτη του ποιητική συλλογή. Τιτλοφορείται "Βιογραφία ενός χεριού". Στην παρθενική εκδοτική του απόπειρα ο ποιητής στρέφει το βλέμμα του προς το παρελθόν κι επιτυγχάνει έναν γόνιμο διάλογο με το παρόν. Εμπνέεται από γεγονότα και μορφές της αρχαιοελληνικής και της σύγχρονης ιστορίας,της μυθολογίας και της Βίβλου. Συναντιέται με κορυφαία πρόσωπα των τεχνών. Αυτοκράτορες, θεοί, μυθικοί ήρωες, ζωγράφοι, ποιητές, συγγραφείς, γλύπτες παρελαύνουν μπροστά στα μάτια των αναγνωστών. Τα περασμένα γίνονται ο καμβάς που ο λογοτέχνης θα βάλει τις δικές του πινελιές και θα ζωγραφίσει με τα δικά του χέρια τα συμβάντα, θ' ανιχνεύσει αιτιώδεις σχέσεις, θ' ανασύρει συναισθήματα. Η ιστορία ξαναγράφεται με χρώματα και σκηνικά της σύγχρονης πραγματικότητας. Μια λεπτή κλωστή μάς δένει με όλους που έζησαν πριν από μας.Το τετελεσμένο, γίνεται σημερινό και αιώνιο. Ο λόγος του ποιητή παρουσιάζεται φυσικός, απέριττος, μα τόσο σίγουρος και ξεκάθαρος να δηλώσει αυτά που θέλει. Μια ιδέα λεπτής ειρωνείας απογειώνει τα νοήματα. Θα δούμε εννιά ποιήματα από τη "Βιογραφία ενός χεριού" κι ένα αδημοσίευτο. Όλα , πολύ ξεχωριστά!
Από την ποιητική συλλογή "Βιογραφία ενός χεριού",Εκδόσεις Περισπωμένη,2022
[Υστεροφημία για κλάματα]
Βιογραφία ενός χεριού
Η ποινή για το αδίκημα
ήταν δέκα χρόνια εξορίας
και ακρωτηριασμός του δεξιού χεριού.
Για να γλιτώσει,διέφυγε στην Ιταλία.
Υπηρέτησε στις ισπανικές δυνάμεις
και στη Ναυμαχία της Ναυπάκτου
έχασε ως γνωστόν το άλλο του χέρι.
Στο ταξίδι της επιστροφής
πειρατές κατάλαβαν το πλοίο του
και βρέθηκε ξαφνικά στα σκλαβοπάζαρα της Αλγερίας.
Επέστρεψε οριστικά στην Ισπανία
μετά από δώδεκα χρόνια
και αψού η οικογένειά του
αναγκάστηκε να εξαγοράσει την ελευθερία του.
Ας μη βιαστούμε ωστόσο
να αποφανθούμε
για τον βίο και την πολιτεία του.
Σημασία έχει
ότι αυτός ο άνθρωπος
έσωσε το χέρι
που λίγο αργότερα
έγραψε τον Δον Κιχώτη.
Πως έσωσα τον κόσμο
Απευθύνει ερωτήματα σ' Εκείνον
κι έπειτα,χωρίς προφανή λόγο
βάζει τα κλάματα.
Παρά τον καύσωνα
ισχυρίζεται ότι θα βρέξει.
Η γυναίκα του ντρέπεται.
Κάθε βράδυ ακούγονται σφυριά.
Εδώ και μήνες
ναυπηγεί στον κήπο του ένα πλοίο.
Μαζεύει κατσαρίδες,γάτες
συγγενείς της αρεσκείας του,σε ζεύγη.
Υποτίθεται πως έχει απόρρητες πληροφορίες
για έναν επικείμενο κατακλυσμό.
Όπως ήταν φυσικό,θεώρησα απίθανη
μια τόσο εξωφρενική σκευωρία.
Για κάθε ενδεχόμενο,πάντως
μόλις άρχισαν να πέφτουν οι πρώτες στάλες
θεώρησα χρέος μου
να καλέσω την αστυνομία.
Τελικά το σκάφος έμεινε ημιτελές.
Μ'ένα απλό τηλεφώνημα
η πλημμύρα αποτράπηκε
κι εγώ δε χρειάστηκε
να φορέσω τις γαλότσες μου.
Προφανώς ο Θεός
για να σώσει τον εκλεκτό του
γλίτωσε όλο τον κόσμο.
Αποδείχτηκε ευτυχώς
φιλεύσπλαχνος.
[Πάρτι αρχαιοτήτων]
Narcissus Versus Narcissus
Πάνω απ'το κρεβάτι
κρέμεται μια παλιά αφίσα του Ηρακλή
ενώ στο πάτωμα
είναι ριγμένη μια αυτοσχέδια λεοντή
από δέρμα μοσχαριού.
Γύρισε ξεθεωμένος.
Έχει αφήσει το ρόπαλο στο κομοδίνο
και καθώς κοιτάζει το ταβάνι ξαπλωμένος
ονειρεύεται τη Ρώμη να τον αποθεώνει.
Οι γείτονες διαμαρτύρονται.
Έχει εξοντώσει όλες τις γάτες της πόλης.
Ωστόσο ο παππούς του
συνταξιούχος αυτοκράτορας πλέον
τους εκβιάζει.
Ο πατέρας του,Μάρκος Αυρήλιος
αγνοεί τα ανδραγαθήματα του γιου του.
Λείπει σ'εκστρατεία εδώ και μήνες.
Όλα αυτά βέβαια,πριν από χρόνια.
Σήμερα ο Κόμοδος
ηγείται μιας απέραντης αυτοκρατορίας.
Οι συνήθειες όμως δεν άλλαξαν.
Την προηγούμενη Κυριακή στο Κολοσσαίο
θανάτωσε μόνος του εκατό λιοντάρια.
Οι φιλοζωικές εταιρείες
τον έχουν καταγγείλει
για κακοποίηση άγριων ζώων.
Διώκεται ποινικά για ρατσιστικές επιθέσεις
σε δεκάδες ανθρώπους με ειδικές ανάγκες
καθώς και για σωρεία ανθρωποκτονιών από πρόθεση.
Το ποτήρι ξεχείλισε.
Η Σύγκλητος τον πιέζει να παραιτηθεί.
Εκείνος προσπαθεί
να διασκεδάσει τις εντυπώσεις.
Αλλάζει ονόματα στους μήνες
παραγγέλνει νέες προτομές.
Απορεί με την ευθιξία του κόσμου.
Κάποτε λάτρευαν τους ήρωες
όταν εξολόθρευαν κτήνη
ενώ αυτός τώρα
κινδυνεύει με αποπομπή.
Παραμονή πρωτοχρονιάς,κι είναι μόνος στο παλάτι.
Προ ολίγου τηλεφώνησε ο δικηγόρος του.
Ακούστηκε αισιόδοξος.
Έχει σχεδιάσει ήδη τη γραμμή υπεράσπισης.
Ο Κόμοδος χαμογελά.
Ετοιμάζεται να πάρει το λουτρό του
να χαλαρώσει.
Κόβει το λαιμό του
πως με το νέο έτος
θα φανεί πιο τυχερός.
Ποικιλόθρον' αθάνατ' Αφροδίτα
Ι
Ίσως περίμενες
μια θεαματική διάσωση
μετά από τόσους αιώνες στο χώμα.
Αναμφίβολα σου άξιζε μια ανασκαφή
από καταρτισμένους αρχαιολόγους.
Πάντως,όχι η τυχαία ανεύρεση
από έναν ανίδεο γεωργό
που έσκαβε με την αξίνα
το χωράφι του.
ΙΙ
Ένα πρόχειρο σχεδιογράφημα της εποχής
σε απεικονίζει αρτιμελή
μέσα σε στάβλο.
Ένα μικρό γουρούνι
τρώει αμέριμνο μπροστά σου
καθώς εσύ προσπαθείς
να συγκρατήσεις το ύφασμα
που γλιστράει απ'τους γοφούς σου.
Το αριστερό σου χέρι σε έκταση
ελαφρά λυγισμένο
επιδεικνύει το έπαθλο της νίκης.
Δε δείχνεις να ενοχλείσαι
που λίγο παραπέρα
οι τυχοδιώκτες παζαρεύουν την τιμή σου.
ΙΙΙ
Το περιβόητο μήλο που κρατάς
δεν υπάρχει πια.
Τη μέρα που "άλλαξες χέρια"
χάθηκαν σε συμπλοκή
και τα δικά σου.
Απ'τον καιρό του Πάρη
όλα είναι ακριβώς όπως τα ξέρεις.
ΙV
Σ'ένα μουσείο στο Παρίσι
εκτίθεσαι τώρα ακρωτηριασμένη.
δείγμα υψηλού πολιτισμού.
Οι ειδήμονες ερίζουν
για την αληθινή καταγωγή σου.
Εσύ,πάλι,υπογραμμίζεις σιωπηλά
πως η αρτιμέλεια
δεν αποτελεί προϋπόθεση της ομορφιάς.
Σονέτο απόγνωσης
Εσπερίδων μήλα χρυσά μού ζήτησε.
Ας όψεται που'ναι έγκυος στον έκτο μήνα.
Με πορτοκάλια γύρισα,λεμόνια φίνα.
Τι τα θέλεις, τον μανάβη μήνυσε.
Απ'τις ορμόνες κλαίγοντας υστερικά
ούρλιαζε:"Της Ιππολύτης φέρε μου τη ζώνη".
Φάνηκε,προς στιγμή,ελκυστική η αγχόνη
με τον κόμπο της δεμένο ευλαβικά.
Τις Στυμφαλίδες Όρνιθες έχω κυνηγήσει.
Τώρα να ζητήσω χάρη δεν με παίρνει.
Η Ήρα ας είν'καλά, αυτή μου βρήκε λύση.
Για μπάνια θα τη στείλω στη λίμνη Λέρνη.
Στη Νεμέα να πάει θα ήταν τραγικό.
Τι φταίει το λιοντάρι να μείνει νηστικό.
Τέως θεός
Οι γείτονες,αηδιασμένοι,σχολιάζουν:
-Τόσον καιρό άνεργος στα μετακόσμια
έγινε οκνηρός.
Δεν έχει διάθεση για πρόνοια.
-Καλύτερα να τον σκότωνε ο Επίκουρος
παρά έτσι που τον διέφθειρε.
Τώρα στις φυλλάδες,κατάντησε περίγελος
του Ιππόλυτου και του Λακτάντιου.
Στην πόρτα,ακούγεται το κλειδί του να γυρίζει.
Απ'τα θερινά ανάκτορα γύρισε εσπευσμένα.
Οι φήμες τελικά είν'αληθινές (;)
Ο Δίας-μόνος-
αγνώριστος από το πάχος
βούλιαξε με πάταγο
σε μια ετοιμόρροπη πολυθρόνα στο σαλόνι.
Εξαντλήθηκε να κάνει
άσκοπους κύκλους στο διάστημα.
(Ο χαμένος χρόνος τον εξάρθρωσε.)
Δε νιώθει πλέον να ορίζει τον εαυτό του.
Αμίλητος,ατμίζει με βλέμμα απλανές.
Δεν είν'ευερέθιστος όπως παλιά.
Στην εποχή του
ως διαβόητος ηγέτης, έγινε μύθος.
Τ'όνομά του δόθηκε σ' ένα γιγάντιο πλανήτη.
Τώρα μ'αυτό,στους δρόμους, γυρίζουν σκύλοι
και ομάδες αστυνομικών με μηχανές.
Απομονωμένος σε λίγα τετραγωνικά
αναπολεί τη χαμένη του αίγλη.
Συγκινήθηκε με τη γιορτή που έστησαν
προς τιμήν του στο Λιτόχωρο.
Στο ίντερνετ, διαβάζει με προσήλωση
τον ύμνο που του'γραψε κάποτε ο Κλεάνθης.
Διασκεδάζει με τη Μυθωδία στη διαπασών.
Περιμένοντας ένα θαύμα
η έννοια του χρέους
επαναπροσδιορίζεται ερήμην του.
Δεν κατάλαβε πώς πέρασε η ώρα.
Γέμισε το πιάτο με ό,τι βρήκε στο ψυγείο.
Η τηλεόραση τον νανούρισε
μέχρι που βυθίστηκε
σε ύπνο χωρίς όνειρα.
Νομίζει ότι κοιμάται.
[Deadly Confessional]
Deadly Confessional
Κάποιοι πιστεύουν ακόμα
σε αποτυχημένες απόπειρες
όπως αυτή που έκανες
τον Νοέμβριο του 1956.
Η "καλή νοσοκόμα "
-έτσι αποκαλούσες τη μούσα σου-
σε τύλιξε με θάνατο τότε
όμως κράτησε το σώμα σου ζωντανό
για δεκαεφτά ολόκληρα χρόνια.
Κι όλοι αυτοί που σ'έβλεπαν
να δακτυλογραφείς
ν'απαγγέλλεις στ'αμφιθέατρα
να παίρνεις υπνωτικά
να πίνεις ασταμάτητα
δεν μπορούσαν να καταλάβουν
και συνέχιζαν να σου χαρίζουν βραβεία.
Κάποια στιγμή βέβαια
σε κούρασε η αναμονή
γι'αυτό και αποφάσισες
ν'αποκοιμηθείς
στην κόκκινη Cougar
μ'αναμμένη τη μηχανή.
Δεν άφησες σημείωμα.
Υπήρχαν ωστόσο τα ποιήματα.
Αναρωτιέμαι
ποιο ήταν το τελευταίο τραγούδι
που άκουσες στο ραδιόφωνο
προτού
"Αίνιγμα φθινοπωρινού απογεύματος"
(Του Ντε Κίρικο)
Αυτοί δίπλα μου οδύρονται
επειδή μαύρες κουρτίνες
και τοίχοι σπιτιών κρύβουν τον ορίζοντα.
Εγώ,αν και στέκομαι ψηλότερα
είμαι άγαλμα χωρίς κεφάλι
στη μέση της πλατείας Σάντα Κρότσε.
Επομένως δεν είμαι σε θέση
να τους ειδοποιήσω
για την επικείμενη άφιξη της Αργούς.
Είναι σχεδόν βέβαιο
πως για την Κολχίδα με τις χρυσές προβιές
αυτοί οι τυχοδιώκτες θα φύγουν μόνοι.
Εσύ εκεί πίσω
που έχεις απρόσκοπτη θέα
μπορείς να μας πεις
αν βλέπεις το κατάρτι;
Ή μήπως είσαι
όπως ο Ιάσωνας
ένας κοινός χρυσοθήρας
που θα τον ακολουθήσει
αθόρυβα σαν κλέφτης;
Έχε υπόψη σου πάντως
πως εμείς που περιμένουμε
εδώ στην πλατεία
αδιαφορούμε για τις πολύτιμες πέτρες σας.
Αν ερχόμασταν
θα ήταν μόνο και μόνο για να κάνουμε
ένα ταξίδι αναψυχής.
Ξέρω,δεν με πιστεύεις.
Ο πίνακας όμως
βρίθει από παραδοξότητες.
Η σχετικότητα της τύχης
Ως συνήθως
ήρθε μόνος στο παραθαλάσσιο καφέ.
Κάθισε στο αγαπημένο του τραπέζι
και για αρκετή ώρα κάπνιζε
χαζεύοντας μια λευκή πάπια
να κολυμπά ανέμελα στα ρηχά.
"Είναι τυχερή"
έλεγε και ξαναέλεγε από μέσα του.
"Ποιος θα την πρόσεχε
αν τώρα περνούσε δίπλα της ένας κύκνος;
Οι κύκνοι,ως γνωστόν
κερδίζουν πάντοτε τις εντυπώσεις.
Αυτός είναι ο λόγος
που απεχθάνομαι τις συγκρίσεις.
Οδηγούν σε απλοϊκά συμπεράσματα".
Εν τω μεταξύ
καθώς εκείνος θεωρητικολογούσε
η πάπια (προφανώς αγνοώντας την καλή της τύχη)
ράμφιζε την άμμο αναζητώντας τροφή.
Ερωτικό
Μη φοβάσαι!
Δε θα καταφύγω σε εξαντλημένες παρομοιώσεις
για τα μάτια και τα χείλη σου
ούτε θα χρησιμοποιήσω για φόντο
την προβλέψιμη εικόνα ενός δειλινού.
Θα σβήσω το μονότονο μουρμουρητό της θάλασσας
και το θρόισμα των φύλλων
ώστε ν'ακούγεται μόνο η ρυθμική ανάσα σου.
Λέω ν'ανοίξω το ποίημα
με τη μυρωδιά του δέρματός σου
και τον τρόπο που τα δάχτυλά μου
εξερευνούν επίμονα κάθε του πτυχή
και θα το κλείσω
έτσι όπως θέλεις:
ανάμεσα στα πόδια σου.
Ανέκδοτο ποίημα
ΤΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΤΟΥ ΡΕΫΜΟΝΤ ΚΑΡΒΕΡ
Μόλις διάβασα ένα ποίημα του Ρέυμοντ Κάρβερ.
Νομίζω ότι μπορώ να γράψω ένα βιβλίο μέχρι το βράδυ.
Ένα ποιητικό βιβλίο που θα καταπλήξει τους πάντες.
Οραματίζομαι συνεντεύξεις σε ξένα τηλεοπτικά δίκτυα.
Ακολουθούν κι άλλα βιβλία όμοια με το πρώτο.
Σύντομα καθιερώνομαι.
Διδάσκω σε πανεπιστήμια.
Περιοδεύω στην Αμερική απαγγέλλοντας ποιήματά μου.
Με λατρεύουν.
Η γυναίκα μου δεν καταλαβαίνει.
Αποξενώνεται.
Τα παιδιά μου μεγαλώνουν χωρίς εμένα.
Η ποίηση τους αηδιάζει.
Μένω σε ξενοδοχείο.
Πίνω μπέρμπον απ’ τις δέκα.
Τηλεφωνώ για να 'ρθουν όσοι με γλείφουν.
Οι γυναίκες τους με βρίζουν.
Επιμένω όμως να 'ρθουν.
Συνεχίζω να πίνω μόνος.
Σκέφτομαι ότι γερνάω.
Λέω: «Θα μείνουν τα ποιήματα.»
Τα ποιήματα του Ρέυμοντ Κάρβερ
προφανώς.
Βιογραφικό σημείωμα
Ο Κωνσταντίνος Νικολάου γεννήθηκε στην Αθήνα το 1979. Σπούδασε Ιατρική στο Πανεπιστήμιο La Sapienza της Ρώμης. Άρθρα του έχουν δημοσιευτεί στο ηλεκτρονικό μουσικό περιοδικό Όγδοο. Ποιήματα και μεταφράσεις του έχουν δημοσιευτεί στο περιοδικό Ποιητική καθώς και στα ηλεκτρονικά περιοδικά Diastixo, Εξιτήριον και Χάρτης. Ζει και εργάζεται στην Αθήνα ως Ογκολόγος Ακτινοθεραπευτής.
Βρείτε την ποιητική συλλογή του Κωνσταντίνου Νικολάου "Βιογραφία ενός χεριού" στον παρακάτω σύνδεσμο :
https://www.politeianet.gr
