Σήμερα στη στήλη "Στα βαθιά" έχω προσκαλέσει τον λογοτέχνη Χρήστο Ι. Κεραμίδη. Ο φιλοξενούμενός μου γεννήθηκε στην Καβάλα,όπου ζει ως και σήμερα. Σπούδασε στην Αριστοτέλειο Σχολή Υπομηχανικών Θεσσαλονίκης. Εργάστηκε ως μελετητής και επιβλέπων μηχανικός στον ιδιωτικό και στον δημόσιο τομέα. Μέχρι στιγμής έχει εκδώσει οκτώ ποιητικές συλλογές, ενώ έχει συμμετάσχει και σε συλλογικά βιβλία.Έργo του έχει τιμηθεί από τη Νέα Κίνηση Λογοτεχνών Θεσσαλονίκης. Ποιήματα και πεζά του έχουν δημοσιευθεί στον έντυπο και τον ηλεκτρονικό τύπο. Η ποίησή του είναι στοχαστική, προσωποκεντρική, υπαρξιακή. Τα ποιήματά του είναι ολιγόστιχα, με ειδικό βάρος. Ο λόγος του είναι μεστός, παραστατικός, καίριος, με ζωντανές εικόνες και γνήσια ευαισθησία. Θα ταξιδέψουμε με εννέα ξεχωριστά ποιήματά του!
Ένα τραγούδι αγάπης
Νυχτώνει.
Κάπου μακριά ακούγεται
ένα τραγούδι αγάπης.
Προσπαθεί να φτάσει
στο φεγγάρι του Μάρτη.
Να μιλήσει με το φως του.
Να φτάσει το φεγγάρι.
Το φεγγάρι που επιστρέφει
και γυρνά
στην αιώνια τροχιά του.
«Παράκτιες διαδρομές» (Κέδρος, 2020)
Μακρινό καλοκαίρι
Την είδα να με κοιτά από την όχθη ενός μακρινού
καλοκαιριού.
Κι εγώ,
ευαίσθητος στους κυματισμούς
—στο ρίγος μιας ιδιαίτερης ισορροπίας —
ένιωσα τους φάρους του κόσμου
να περιστρέφονται.
Γνώρισα την θεϊκή τους λάμψη.
«Ένα ποτάμι φως» (Στοχαστής, 2018)
Η φυσαρμόνικα
Βράδιαζε και τα κύματα έτρεχαν στην ακτή.
Μια παράξενη μουσική φυσαρμόνικας έφθανε
στ' αυτιά του.
Από κάπου ερχόταν, μακριά.
Ξαφνικά όλα είχαν λησμονηθεί.
Άνοιξε τον σάκο του:
Δυο βιβλία, λίγο ψωμί κι εκείνο το λουλούδι
που του χάρισε.
Πόσο όμορφη έγινε η νύχτα!
«Βόρεια ακρωτήρια» (Κέδρος, 2021)
Αντιφεγγίσματα
Βόρειο αρχιπέλαγος
με τις φωτεινές τράτες στη σκοτεινή σου
θάλασσα.
Με τις αναλαμπές των μακρινών φάρων
και τις μακρόσυρτες κραυγές των γλάρων
στα πανιά.
Είναι σκληρή στη νύχτα η βιοπάλη,
γνώριμα τ’ ουρανού τ’ αντιφεγγίσματα.
«Ανέκδοτο» (2022)
Κόκκινο αποτύπωμα
Θα σου γράψω
όταν σιγήσουν οι αυλοί.
Όταν δεν θα ’χω άλλο τρόπο να μιλήσω.
Θα σου γράψω
όταν τ’ ακροδάχτυλα
κόκκινο αποτύπωμα
θ’ αφήνουν στο χαρτί.
Από την ποιητική συλλογή Τελευταία υπόσχεση,«Στοχαστής» (2001)
Μοναχικοί αλήτες
Δεν είπαμε την τελευταία λέξη, φίλε.
Απομείναμε λίγοι.
Κρατηθήκαμε μακριά απ’ αυτούς που κέρδισαν
αξιώματα,
γιατί παινεύτηκαν για τα δικά μας, τα κρυμμένα
σημειώματα.
Το μόνο που καταφέραμε
ήταν να παραμείνουμε τόσα χρόνια νέοι.
Έλα, να φύγουμε απ’ την πόλη.
Τ’ άγρια περιστέρια να δούμε στους ουρανούς,
με της αιώνιας ομορφιάς τα χρώματα,
αυτά που έσβησαν οι επιτήδειοι
στα χαμένα της νιότης μας λευκώματα.
Ερμηνείες να κλέψουμε σ’ αυτή την επαφή
με των πανηγυριστών την επίγεια μουσική,
αγγίζοντας δίπλα στα νερά των ποταμών
του ιδρώτα μας το τίμιο ψωμί.
Κι όμως ακόμα δεν είπαμε την τελευταία λέξη.
Έλα, λοιπόν, φίλε, να μεθύσουμε,
προτού αποφασίσουμε
για την τελική μας αποχώρηση.
«Βόρεια ακρωτήρια» (Κέδρος, 2021)
Ταξίδευαν με τα κύματα
Ήταν ποιητής.
Ήθελε να τον χειροκροτούν, αλλά και να
τον αποδοκιμάζουν.
Όλα να γίνονται «εν βοή».
Αναλάμβανε τις ευθύνες του.
Ακόμη κι όταν η απογοήτευση του ’κλεβε την ψυχή.
Τα ποιήματά του παρέμεναν χαραγμένα σε γέφυρες
ποντοπόρων πλοίων.
Ταξίδευαν με τα κύματα!
«Ανέκδοτο» (2022)
Βλέπω…
Βλέπω την καταιγίδα στον γαλάζιο
φόντο της νύχτας.
Τους τρελούς στα καθημερινά
εκκλησιαστικά συσσίτια.
Βλέπω τους καλλιτέχνες να αγκαλιάζουν
ξανά τους ανθρώπους.
Να λησμονούν την άδοξη πορεία τους.
Βλέπω την λάμψη της αστραπής πίσω από τα σκοτεινά
βουνά της Σαμοθράκης.
Βλέπω την αγωνία του Κόσμου!
Και δακρύζω…
«Βόρεια ακρωτήρια» (Κέδρος, 2021)
Ανούσιο συμβάν
Δεν ήσουν εκεί.
Δεν ήσουν για να δεις
τον Φάρο που στράφηκε
στην καταιγίδα που θα ερχόταν.
Τον θλιμμένο βόγγο των κυμάτων
όταν πλησιάζουν κι απομακρύνονται.
Την αμείλικτη στιγμή,
που η αγάπη
ένα ανούσιο θα κατέληγε συμβάν.
Χωρίς κανένα απολύτως νόημα!
«Βόρεια ακρωτήρια» ( Κέδρος, 2021)
Βιογραφικό σημείωμα
Ο Χρήστος Ι. Κεραμίδης γεννήθηκε στην Καβάλα, στην όμορφη χερσόνησο του συνοικισμού της Παναγίας, στην οποία συχνά «επιστρέφει» και αναφέρεται. Οι γονείς του ήταν πρόσφυγες από τον Πόντο. Έχασε τον πατέρα του στην πολύ μικρή ηλικία των πέντε ετών, γεγονός που τον σημάδεψε στη μετέπειτα ζωή του.Τελείωσε την Αριστοτέλειο Σχολή Υπομηχανικών Θεσσαλονίκης. Από το 1975 ζει μόνιμα στην Καβάλα. Εργάστηκε στον ιδιωτικό και στον δημόσιο τομέα με την ιδιότητα του μελετητή και επιβλέποντα μηχανικού. Πρωτοεμφανίστηκε στα γράμματα το 1995 με την ποιητική συλλογή Ταξιδευτές. Το 1996 εκδόθηκε η ποιητική του συλλογή Στα πέλαγα του ονείρου. Απόσπασμα από το ποίημα «Το όνειρο» δημοσιεύθηκε, ως προμετωπίδα, σε περιοδικό προβολής της πόλης του, μεταφρασμένο σε τρεις γλώσσες. Το ποίημα «Αόρατοι στόχοι» (από τη συλλογή Δρόμοι της βροχής, 1998) τιμήθηκε από τη Νέα Κίνηση Λογοτεχνών Θεσσαλονίκης (1999). Το ποίημα «Ερωτικό» (από τη συλλογή Ο Αύγουστος που περιμένω, 2017) ανθολογήθηκε στο ποιητικό ημερολόγιο 2018 των εκδόσεων Ιωλκός. Συμμετείχε στο συλλογικό έργο Παλίμψηστο Καβάλας 2009 (επιμέλεια και ανθολόγηση των Ευριπίδη Γαραντούδη και Μαίρης Μικέ) με το ποίημα «Χαμένες μουσικές». Το ποίημα «Αναζήτηση» ανθολογήθηκε στο καλλιτεχνικό ημερολόγιο 2020. Στο πεδίο της έρευνας, έχει επιλεγεί, ιστορικά, από επιστήμονες νεοελληνιστές ως ένας από τους «ποιητές του καπνού» της πόλης του. Έχει γράψει κυρίως ποίηση. Ποιήματα αλλά και πεζά κείμενά του έχουν, κατά καιρούς, δημοσιευθεί σε εφημερίδες, περιοδικά και ανθολογίες.
