Σήμερα στη στήλη "Στα βαθιά" θα σας παρουσιάσω τον λογοτέχνη Κώστα Τσιαλαφούτα. Ο φιλοξενούμενός μου γεννήθηκε στο Πετρωτό Φθιώτιδας και μένει στη Λαμία. Σπούδασε στο Παιδαγωγικό Τμήμα Δημοτικής Εκπαίδευσης της Αθήνας κι εργάστηκε στη δημόσια πρωτοβάθμια εκπαίδευση. Είναι Πρόεδρος του Ομίλου Φθιωτών Λογοτεχνών και Συγγραφέων. Ποιήματά του έχουν βραβευθεί σε πανελλήνιους και παγκόσμιους λογοτεχνικούς διαγωνισμούς. Ποιήματα και άρθρα του έχουν δημοσιευθεί σ'εφημερίδες και περιοδικά. Έχει εκδώσει επτά βιβλία.,από τα οποία τα τέσσερα είναι ποιητικές συλλογές. Έργα του έχουν συμπεριληφθεί σε συλλογικές εκδόσεις. Εκφράζεται τόσο με την ελεύθερη όσο και με την έμμετρη γραφή. Η ποίησή του είναι λυρική, στοχαστική, κοινωνιοκεντρική. Ο λόγος του είναι λαξεμένος, νευρώδης, ευθύβολος, οικείος. Το πνεύμα που απορρέει από τους στίχους του είναι φωτεινό, αισιόδοξο, θαρραλέο. Η πένα του ανιχνεύει τις αλήθειες της ζωής, υμνεί τις αξίες, εξαίρει τα ανθρωπιστικά ιδεώδη, φιλοσοφεί. Θα συναντηθούμε με τη σκέψη του μέσα από δώδεκα ξεχωριστά ποιήματά του!
Α) ΠΟΙΗΤΙΚΗ ΣΥΛΛΟΓΗ «ΚΩΠΗΛΑΤΗΣ ΤΟΥ ΟΝΕΙΡΟΥ»
ΤΑ ΟΝΕΙΡΑ ΜΑΣ
Τα όνειρά μας
μοιάζουν με σύννεφα
που ταξιδεύουν
στον ουρανό της καρδιάς μας.
Κινούνται ελεύθερα
έχοντας
τη δική τους μοναδική μορφή
το δικό τους ξεχωριστό σχήμα
με ρότα
τη συνείδησή τους και την ευτυχία τους
σε μια εποχή σύγχυσης και παρακμής.
Τα όνειρά μας
δεν πεθαίνουν ποτέ
όμως ματώνουν και πληγώνονται
στο σβησμένο χαμόγελο ενός παιδιού
μα αγωνίζονται …
Τα όνειρά μας
συναντιούνται σε κάθε ηλιοβασίλεμα
καθώς αυτό περνά μέσα από τα μάτια μας
με τα χρώματα της χαράς και του έρωτα.
Συνυπάρχουν και πορεύονται μαζί
όπως το λουλούδι με το χώμα
όπως ο νοτιάς με το κύμα
χωρίς γιατί, ίσως και πρέπει
στο ανηφόρι της ζωής.
ΠΕΡΙΗΓΗΤΗΣ
Περιηγητής της ζωής
του μόχθου ταξιδιώτης
των συμπληγάδων σμιλευτής
με πείσμα πελαγίσιο
το όνειρό του οδηγεί
ο αντίλαλος της καρδιάς του.
Περιηγητής των ιδεών
του αγώνα θιασώτης
του Γολγοθά περπατητής
με πίστη για το δίκιο
οδηγέτης της αντίστασης
για ανατροπή και μέλλον.
ΕΞΟΥΣΙΑ ΚΑΙ ΘΥΜΟΣ
Στου ανέμου το θυμό θα πάω κόντρα
μήπως κι αλλάξω της ζωής μας τον καιρό.
Χωρίς φουρτούνες σε πελάγη ν’ ανοιχτούμε
με της καρδιάς το σκάφος για ταξίδι αλαργινό.
Και τα πουλιά για λίγο ας σιγήσουν
ώσπου το δίκιο στη γη να απλωθεί.
Πολίτες να νιώσουμε όλου του κόσμου
κι αυτή η ανάσταση θα 'ναι γιορτή.
Στης εξουσίας το χορό μένω απέξω
και λάφυρο σιωπής αρνούμαι να γινώ.
Τα όχι με τα θέλω αν ενωθούνε
τότε τον κόσμο θ' αλλάξουμε θαρρώ.
ΕΠΙΘΥΜΙΕΣ
Ατέλειωτες οι επιθυμίες των ανθρώπων
απλώνονται στο πήγαιν’ έλα του ήλιου
σαν τα πολύχρωμα πετράδια της αμμουδιάς.
Στα κύματα της θάλασσας
ταξιδεύει η αύρα των ονείρων μας
αναζητώντας ένα λιμάνι ευτυχίας.
Το φως του φάρου που αναβοσβήνει
άλλοτε μας διώχνει κι άλλοτε μας προσκαλεί.
Άλλες επιθυμίες μένουν στο βυθό της απαισιοδοξίας
κι άλλες αγγίζουν την κορυφή της αισιοδοξίας.
Συνεχίζεται μια πάλη ανάμεσα :
στο εφικτό και το ανέφικτο
στο δυνατό και το αδύναμο
στο δίκαιο και το άδικο
Στην αγάπη και το μίσος.
Τι θα επικρατήσει τελικά; Κανείς δε γνωρίζει.
Ίσως αυτή η αβεβαιότητα να μας κάνει
πιο ονειροπόλους και πιο διεκδικητές
σ’ αυτά που θέλουμε και σ’ αυτά που μας ανήκουν.
Β) ΠΟΙΗΤΙΚΗ ΣΥΛΛΟΓΗ «ΚΟΚΚΙΝΟ ΚΡΑΣΙ»
Η ΜΙΛΙΑ ΤΗΣ ΣΙΩΠΗΣ
Σιωπή μου ξέρεις να μιλάς
σιωπή μου ξέρεις να αφήνεσαι
καθώς τα μάτια της κοιτάς
εσύ απομακρύνεσαι.
Η ομορφιά σου δυνατή
σπάει τη δική μου σιωπή
μοιάζεις με θάλασσας κοχύλι
τα μάτια σου μιλούν σαν χείλη.
Σιωπή μου ξέρεις να λυγίζεις
σιωπή μου ξέρεις να παιδεύεσαι
τ’ όνειρο σαν αντικρίζεις
παύεις να αντιστέκεσαι.
Όλη τη λάμψη έχεις πάρει
απ’ τ’ αστέρια τ’ ουρανού
είσαι γήινο φεγγάρι
που μου θάμπωσε το νου.
Η ΑΝΟΙΞΗ ΤΗΣ ΝΙΟΤΗΣ
Το δέντρο θέλει τη βροχή
να πιει να ξεδιψάσει
η αγάπη θέλει το φιλί
στο χρόνο να περάσει.
Ο αέρας θέλει να φυσά
τα σύνορα να σπάει
ο άνθρωπος που αγαπά
με την καρδιά μιλάει.
Το ψάρι θέλει το νερό
της θάλασσας να ζήσει
ο έρωτας θέλει καημό
το πάθος να κρατήσει.
Το χελιδόνι στο κλουβί
την άνοιξη δε φέρνει
όμως της νιότης η ορμή
τα πάντα καταφέρνει.
Γ) ΠΟΙΗΤΙΚΗ ΣΥΛΛΟΓΗ «ΕΛΕΓΧΟΜΕΝΑ ΧΑΜΟΓΕΛΑ»
ΤΟ ΛΗΣΜΟΝΟΒΟΤΑΝΟ
Το γιορτάσι εκπνέει τη γλυκοθωριά του.
Ο ιριδισμός των φώτων εγκαταλείπεται.
Η έντεχνη λοξοδρόμηση
από την πραγματικότητα
ολοκληρώνει τον κύκλο της.
Η καθημερινότητα επανέρχεται
με ζοφερά χρώματα
ολοζώντανη μπροστά μας.
Η κλεψιτυπία της διασκέδασης
στους λαμνοκόπους της επιβίωσης
συνιστά λοιδορία της αξιοπρέπειας.
Λογάδες φωνές αποσιωπούνται.
Η εξουσία τρομοκρατεί
και σχεδιάζει την υποταγή της σκέψης.
Λαοκρίτες και μεγαλορρήμονες
αποφασίζουν μειλίχια
την παραχάραξη της ιστορίας.
Το λησμονοβότανο
δεν κρατά για πάντα.
Η δύναμη της μνήμης και της αλήθειας
θα ανατρέψουν τους Λαιστρυγόνες.
ΓΕΙΤΟΝΙΕΣ ΤΗΣ ΕΓΚΑΤΑΛΕΙΨΗΣ
Περπατώ στους δρόμους της φτώχειας.
Αντικρίζω μαραμένα χαμόγελα,
βλέμματα ανέλπιστα.
Βαδίζω στις γειτονιές της εγκατάλειψης.
Βλέπω ανθρώπους δυστυχισμένους,
κεφάλια σκυμμένα.
Τριγυρίζω στις αλάνες του φόβου.
Παρατηρώ παιδιά λυπημένα,
παιχνίδια άφωνα.
Περπατώ στα δάση του συμφέροντος.
Κοιτάζω δέντρα μαυροντυμένα,
στάχτες ζωής.
Βαδίζω στα χαλάσματα του πολέμου.
Βλέπω σημάδια φανατισμού,
λαούς ταπεινωμένους.
Τριγυρίζω στα λιμάνια της στασιμότητας.
Αγναντεύω πελάγη αταξίδευτα,
άγκυρες καρφωμένες.
Σταματώ στα όνειρα των νέων.
Ματωμένες πατρίδες και αδιέξοδα
συντομεύουν το ταξίδι της ξενιτιάς.
ΧΕΡΙ ΑΝΘΡΩΠΙΑΣ
Στη λάμψη των αστεριών
αγκυροβόλησε η ελπίδα.
Το κύμα ταξίδευε τα βάσανά τους
γυρεύοντας το αποκούμπι της στεριάς.
Η απόγνωση και ο πόνος της προσφυγιάς
είναι χαραγμένα στα πρόσωπά τους.
Το διάχυτο χαμόγελο στήριξης
και το απλωμένο χέρι
ανθρωπιάς στην αμμουδιά,
γίνονται βάλσαμο στις πληγές τους.
Το όνειρό τους
παγιδεύτηκε στις υποσχέσεις
και στους σημαδεμένους παραδείσους.
Ο προορισμός της λύτρωσης παρέμεινε
ζητούμενο με πολλούς αστερίσκους.
Οι βρεγμένες ελπίδες του Αιγαίου
αγκάλιασαν τη σιωπή του βυθού
ή έσπασαν τα σύνορα της μεγάλης φυγής
για το άγνωστο βέβαιο μέλλον,
προσδοκία που ο χρόνος
διέψευσε ή επιβεβαίωσε.
Δ) ΠΟΙΗΤΙΚΗ ΣΥΛΛΟΓΗ «ΜΕΛΙΡΡΥΤΗ ΧΑΡΑΥΓΗ»
ΣΤΗ ΓΥΝΑΙΚΑ
Περιβόλι ανθισμένο μοιάζεις σαν χαμογελάς,
γήινο είσαι αστέρι και τη λάμψη σου σκορπάς.
Οι μυρωδιές της άνοιξης το σώμα σου ποτίζουν,
αφήνεσαι σε αγκαλιές που ξέρεις πως αξίζουν.
Γοργόνα μες στα κύματα λικνίζεσαι με χάρη,
εμπνέονται οι ποιητές κι ο στίχος τους σαλπάρει.
Παραθύρι ανοιγμένο σε καθένα σπιτικό,
το μητρικό σου χάδι αιώνιο φυλακτό.
Νόημα δίνεις στη ζωή, χαρίζεις ευτυχία
άξιοι κι οι αγώνες σου για την ελευθερία.
ΠΩΣ ΘΑ ΗΘΕΛΑ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ
Με ρωτήσανε οι φίλοι
πώς θα ήθελα τον κόσμο
να ’μοιαζε με παραμύθι
ή με πόλη δίχως νόμο.
Της ζωής το παραμύθι
έχει πάντα αίσιο τέλος
μιας κι ο πρίγκιπας περνά
της φτωχής καρδιάς το βέλος.
Η ζωή στην πολιτεία
έχει μέσα ¨άγρια δύση¨
ο θάνατός σου, η ζωή μου
δικαιώνει και τη ρήση.
Ένα χαμόγελο ο κόσμος
κι αυτό δεν είναι ουτοπία
σαν μοιραστεί της γης ο πλούτος
σβήνει κάθε αδικία.
Ένα χαμόγελο σ’ ένα καράβι
που παντού θα ταξιδεύει
παγκόσμια να ’ναι γιορτή
κι όποιος θέλει ας χορεύει.
Ας αφήσουμε στην άκρη
μίση, πάθη, αδυναμίες
αλλάζοντας τον εαυτό μας
ακολουθούν οι κοινωνίες.
ΠΟΔΗΛΑΤΟ ΕΙΝΑΙ Η ΖΩΗ
Ποδήλατο είναι η ζωή και θέλει όλο βόλτες,
ατέλειωτα χιλιόμετρα να γράφουνε οι ρόδες.
Ποδήλατο είναι η ζωή και θέλει ισορροπία,
συναίσθημα και λογική φέρνουν την αρμονία.
Πεταλιά στην ανηφόρα δεν κοιτάς ποτέ την ώρα,
τα δύσκολα θα ξεχαστούν μόλις περάσει η μπόρα.
Ποδήλατο είναι η ζωή που κάθεται στη σέλα,
με δυσκολία προχωρεί και ιδρώνει η φανέλα.
Ποδήλατο είναι η ζωή που βγαίνει στο σεργιάνι,
ο πόνος για να ξεχαστεί και ο καημός να ’γιάνει.
Πεταλιά στην καλημέρα ρουφάς αχόρταγα τη μέρα,
μέσα στην απλότητά της χαίρεσαι την ομορφιά της.
Βιογραφικό σημείωμα
Ο Κώστας Γ. Τσιαλαφούτας γεννήθηκε στο Πετρωτό Φθιώτιδας το 1962 και διαμένει στη Λαμία. Είναι πτυχιούχος του Παιδαγωγικού Τμήματος Δημοτικής Εκπαίδευσης του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών και εργάστηκε ως δάσκαλος σε Δημοτικά Σχολεία της Εύβοιας και της Φθιώτιδας. Είναι Πρόεδρος του Ομίλου Φθιωτών Λογοτεχνών και Συγγραφέων, ενώ διετέλεσε και Ταμίας - Γεν. Γραμματέας - Αντιπρόεδρος (2014-19).Είναι ιδρυτικό μέλος της Θεατρικής Ομάδας του Πολιτιστικού Συλλόγου Αμφιθέας Λαμίας και μέλος της Πολιτιστικής Ομάδας του Συλλόγου Εκπ/κών Πρωτοβάθμιας Εκπ/σης (Σ.Ε.Π.Ε.) Φθιώτιδας. Διετέλεσε: Διευθυντής του 6/θ Δημοτικού Σχολείου Παραλίας Αυλίδας (1992-1996), Γραμματέας του Περιφερειακού Υπηρεσιακού Συμβουλίου Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης Ν. Εύβοιας (1996-99), Γεν. Γραμματέας του Συλλόγου Δασκάλων και Νηπ/γών Χαλκίδας (2000-01), Πρόεδρος και Γεν. Γραμματέας του Πολιτιστικού Συλλόγου Αμφιθέας Λαμίας (2002-2011), Τακτικό μέλος του Εφορευτικού Συμβουλίου Δημόσιας Κεντρικής Βιβλιοθήκης Λαμίας (2012-15). Μέλος της Εξελεγκτικής Επιτροπής του Σωματείου «Μουσείο – Ιστορικό Αρχείο Ρούμελης 1940-1950» (2017-2019) και συντάκτης της εφημερίδας «ΑΜΦΙΘΕΑ» (2006-10). Ποιήματά του έχουν βραβευτεί και διακριθεί σε παγκόσμιους και πανελλήνιους λογοτεχνικούς διαγωνισμούς. Έχει εκδώσει επτά βιβλία και πολλά άρθρα του και ποιήματα έχουν δημοσιευτεί σε τοπικές εφημερίδες και περιοδικά. Eργογραφία: «Κωπηλάτης του Ονείρου» 2008, «Κόκκινο κρασί» 2008, «Η Ιστορική Γέφυρα Γοργοποτάμου και η Εθνική Αντίσταση» 2007, «Ελεγχόμενα Χαμόγελα» 2021. Συμμετοχή στις ομαδικές εκδόσεις: α) «Το νερό» 2006 και β) «Από το μύθο στην πραγματικότητα» 2014 στα πλαίσια εκπαιδευτικών προγραμμάτων Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης Φθιώτιδας. γ) «Ανθολογία Σύγχρονης Ποίησης – ΠΟΛΕΩΝ ΠΟΙΗΣΕΙΣ» 2021, Χρόνος Εκδόσεις.
