Σήμερα στη στήλη "Στα βαθιά" έχω προσκαλέσει τη λογοτέχνιδα Χαρίτα Μήνη. Η καλεσμένη μου είναι κλασική φιλόλογος με μεταπτυχιακές σπουδές στην ψυχολογία. Είναι δημιουργός πολλών βιβλίων, άρθρων και δοκιμίων στα ελληνικά και στα αγγλικά. Ασχολείται ακόμη με τη μετάφραση ποίησης και πεζογραφίας. Έχει δώσει πολλές διαλέξεις στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Έχει εμφανιστεί σε εκπομπές στην τηλεόραση και στο ραδιόφωνο. Η ποίησή της είναι αφηγηματική, λυρική, προσωποκεντρική. Ο λόγος της είναι περίτεχνος, ζωντανός, με εντυπωσιακές εικόνες και ηχηρό συναίσθημα. Η γραφή της έχει έντονο προσωπικό στίγμα. Εμπνέεται από τον έρωτα, τη φύση, τις μορφές της μυθολογίας, τα κοινωνικά αιτήματα. Θα ταξιδέψουμε με δέκα μοναδικά ποιήματά της!
Της πεταλούδας
Στη φυλακή κορμιού αδύναμου,
λιοντάρι στο κλουβί του.
Μα η ψυχή φοράει
της πεταλούδας τα φτερά
και παίζει στο γρασίδι.
Φλερτάρει τα ηλιοτρόπια
τα σύννεφα αγναντεύει
και νοσταλγεί τον Έρωτα,
αιώνιο γητευτή της
πυρίδρομο κι αισθαντικό
φωτιά κάτω απ' το δέρμα.
Τον Έρωτα που τα θεριά
τα άγρια δαμάζει
κι αυτός ένα μικρό θεριό
μικρό μαζί και μέγα.
Στο ιερό της Κυθέρειας
Γροθιά παγωμένη
ο φόβος στα νεύρα
αγάπες νεκρές
τριγυρνούν στο μυαλό μας
μας ξύνουν πληγές
μας παγώνουν το αίμα
γραπώνουν το σώμα
μας αλυσοδένουν.
Μα η φλόγα πλανεύτρα
αρνείται να σβήσει
στον δικό της χορό
μας τραβάει, μας σέρνει
τους πόθους ακούει
ψιθύρους αιθέριους
γι' αγάπη μιλάνε
γλυκές υποσχέσεις
καλούν στη ροή τους.
Σ' αρχέγονο μύθο
μας βάζει, ιέρεια
παλιών μυστηρίων.
Kρυφό μονοπάτι
που βάδιζαν μύστες
μας βγάζει σε τόπο
αρχαίο, κρυμμένο
με άστρα ζωσμένο
ιερό της Κυθέρειας
της χρυσής Αφροδίτης
που θηρία μαγεύει
και τη σκέψη πλανεύει.
Ευλογία σκορπά
στων κορμιών μας τον μίτο
αστερόσκονη πέφτει
από ουράνια πλεξίδα
της Αριάδνης την κόμη
βροχή που εξαγνίζει
το σώμα φωτίζει
με λάμψη ποτίζει
το δέρμα, τις φλέβες
του νου τους νευρώνες
φλογίτσες χορεύουν
στα κύτταρα πάνω
τον πόθο ανάβουν
σε έκσταση λάμπουν.
Μεταξένια δύση
Χρυσοσταλίδες ήλιου
ποτίζουν τη θάλασσα
γέφυρα ουρανού και γης
συννεφένιες παρουσίες
ρόδινη απαλότητα.
Αυγουστιάτικο ειδύλλιο
γάμος ιερός της ψυχής.
Εγώ αρραβωνιαστικιά
της μεταξένιας δύσης
τα χρώματά της
στις φλέβες μου κυλούνε.
Ρέω στην απαλή καμπύλη
ενός βοτσάλου
ντυμένη μοναχά με το μελτέμι.
Εξαγνισμός το βύθισμα στα κύματα
μαβί του παφλασμού το χρώμα.
Χορεύει στο λυκόφως το κορμί
χάνονται οι ίσκιοι
που με κυνηγούσαν
από την ομορφιά εξορκισμένοι.
«Θα σε περιμένω»
μου υπόσχεται η θάλασσα
«ζουμερά καλοκαίρια
μπροστά σου», ψιθυρίζει.
Τοπίο της ψυχής
αληθινό στη γύμνια του.
Βαριά και ειλικρινής η πέτρα
αλέθει τις ψευδαισθήσεις.
Υποκλίνομαι στο μεγαλείο
της αέναης ροής
στην εξαίσια ύπαρξη
μιας φευγαλέας απόχρωσης.
Πυρωμένα τα νέφελα
αποχαιρετούν τη μέρα
μελαχρινό θαλασσοπούλι
αφήνει την υπογραφή του
στον αέρα.
Ο φλοίσβος μουρμουρίζει
ιστορίες αιώνων
φεγγάρι στη γέμιση
φιλιά μου στέλνει.
Εγώ γυμνή σε τοπίο
οικείο κι απόκοσμο.
Θερμή η άμμος
μου γλείφει τα πέλματα.
Με γεννάει η αμφιλύκη.
Τζιτζίκια διαλαλούν
τα πάθη τους
η αλμύρα ψήνει
τις πληγές μου.
Τέτοιες ώρες θέλω
να προσκυνήσω το άπειρο
το χάδι του
ένα κρινάκι της άμμου
στο κορμί μου.
Σκουριασμένο καράβι
Σκουριασμένο και γέρικο
το κορμί μου καράβι
σε μια ξέρα απόμερη
οι φουρτούνες το ρίξαν
Λαιστρυγόνες και Κύκλωπες
αντηχούν στα όνειρά του.
Τρικυμίες αψήφησε
και ταμπού και κανόνες.
Πειρατές φιλοξένησε
λευτεριά λαχταρούσε.
Σε ταξίδια παράτολμα
παραδόθηκε τότε
σε νερά αχαρτογράφητα
τόπους μυστηριώδεις.
Τι κι αν σκούριασε η πλώρη του
τι κι αν το 'φαγε η αλμύρα
το καράβι δεν πέθανε
το ταξίδι η ζωή του
όσα είδε και γνώρισε
σιγανά μουρμουρίζει.
Άκουσε το τραγούδι του
ψαλμωδία της νύχτας
που μαγεύει τα πλάσματα
τα στοιχειά του πελάγου.
Νηρηίδες και τρίτωνες
μέδουσες και γοργόνες
αφουγκράζονται γύρω του
μελωδίες και στίχους
στον ρυθμό τους λικνίζονται
το σκαρί αγκαλιάζουν.
Κι η αλήθεια του απλώνεται
με τον θρύλο παρέα
ταξιδεύει στα πέλαγα
τη σηκώνει τ' αγέρι
στα φτερά του γλαρόπουλου
που στον ήλιο αστράφτουν.
Το καράβι κι αν σκούριασε
δεν πεθαίνει η ψυχή του.
Ιστορίες μοιράζεται
για όσα θαύματα είδε
για πολέμους, για έρωτες
για ρεσάλτα, για πλούτη.
Θησαυρός οι αναμνήσεις του
οπτασίες γεννάει
το καράβι κι αν γέρασε
πάντα μας ταξιδεύει.
Στην αγκαλιά του ποιητή
Στην αγκαλιά του με κρατάει ο ποιητής.
Εικόνες κεντούν τα δάχτυλά του
στα χέρια του ο λόγος γίνεται πηλός
τα έργα του αγάλματα που ζωντανεύουν.
Ζηλεύω την πνοή τους.
Δικό του έργο νιώθω κι εγώ
απ' τις χούφτες του γεννημένη
σαν από μήτρα μυστική
δεμένη μαζί του με αόρατη κλωστή
ομφάλιος λώρος.
Τα δυο σου πρόσωπα
Με τρομάζει η θωριά σου
σαν αλλάζεις την όψη
το χαμόγελο φεύγει
δηλητήριο φέρνει.
Με φοβίζουν τα λόγια
που δεν λεν την αλήθεια
η ευγένεια από κάτω
κρύβει αγκάθια και φίδια.
Με τρομάζει το χάδι
που παράδεισο τάζει
μα σαΐτες πετάει
βέλη φαρμακωμένα.
Δύο πρόσωπα έχεις
είν' διπλή η θωριά σου
η μια δείχνει αγάπη
η άλλη στάζει φαρμάκι.
Σαν θεός του πολέμου
που υπόσχεται ειρήνη
μα τα ξίφη ακονίζει
και τη μάχη αρχίζει.
Σε κοιτώ και ο φόβος
μου παγώνει το αίμα
ξεγελά η ομορφιά σου
μια βιτρίνα από ψέμα.
Συντρόφισσα του ονείρου
Με κυνηγά η ομορφιά
σε χρώματα που λάμπουν
σε συννεφάκια ρόδινα
σε άστρα που μιλούνε.
Τη σκέψη μου και τα όνειρα
η ομορφιά στοιχειώνει
γίνεται άστρο-οδηγός
πυξίδα του βορρά μου.
Γίνεται άτι η ομορφιά
στη ράχη της καλπάζω
σε ρεματιές αιθέριες
σε συννεφένιους κάμπους.
Με πάει σ' αψηλό βουνό
παλιών θεών λημέρι
που με κερνούν το νέκταρ τους
και μυστικά μου λένε.
Σοφίας ψίθυροι ηχούν
που την καρδιά δονούνε
τρυπώνουν μέσα στο μυαλό
τη σκέψη τη μεθούνε
Μα το άτι μου πίσω πετά
στις γειτονιές του κόσμου
εκεί που ο πόνος κατοικεί
το δάκρυ, τα σκουπίδια
«Εδώ είναι το σπίτι σου»
μου λέει και μ' αφήνει
φεύγει κι αέρας γίνεται
μελτέμι του πελάγου.
Γίνεται ανάσα η ομορφιά
τα κύτταρα δροσίζει
γίνεται ταίρι της ψυχής
συντρόφισσα του ονείρου.
Έρωτας επαναστάτης
Επαναστάτης ο Έρωτας
ξεχύνεται στους δρόμους
με κόκκινα τριαντάφυλλα
πολύχρωμες σημαίες.
Από τα τρύπια ρούχα μας
τρυπώνει στις καρδιές μας
απαγορεύσεις αψηφά
και φόβους και κινδύνους.
Χέρι χέρι κρατιόμαστε
στη μαγική ροή του
μας στροβιλίζει σε χορό
μαζί λευκούς και μαύρους
ντόπιες και μετανάστριες
άθεες και μουσουλμάνες.
Σπάει τις βιτρίνες της ψευτιάς
στερεότυπα και μύθους
σε μια βαθιά ενότητα
ανοίγει τις καρδιές μας.
Εκρηκτικά τα βέλη του
μ' αγάπη ποτισμένα,
«ερωτευτείτε τη ζωή»
μας λέει τ' άγγιγμά τους.
Μας δείχνει δρόμους άγνωστους
γεμάτους υποσχέσεις
πλασμένους από όνειρα
ελευθερίας και μέθης.
Ανατροπέας του παλιού
και πλάστης του καινούριου
μας παίρνει στις φτερούγες του
μακριά μας ταξιδεύει
σε κόσμους αξεδιάλυτους
αχνούς κι ονειρεμένους
πλασμένους από ομορφιά,
αγάπη, αλληλεγγύη
και τις καρδιές μας πυρπολεί
μ' οράματα και πόθους.
Μέλισσες
Όσο κι αν προσπαθούνε
να μας φυλακίσουν
εμείς θα χορεύουμε
με τις ηλιαχτίδες.
Όσο και να παλεύουν
να μας τρομοκρατήσουν
εμείς θα 'μαστε ηνίοχοι
συννεφένιων αρμάτων.
Σε καιρούς αποτρόπαιους
του λοιμού και της φτώχειας
με χαμόγελο ζούμε
και γροθιά υψωμένη.
Τα όνειρά μας δεν μπαίνουν
σε καμιά καραντίνα
τριαντάφυλλα κόκκινα
θα φυτεύουμε πάντα
σε περβόλια αμάραντα
της ψυχής και του δρόμου.
Αλληλέγγυοι οι πόθοι μας
χείμαρρος οι φωνές μας
τυράννους δεν θ' αφήσουμε
την ελπίδα να κάψουν.
Όσο κι αν αλυχτάνε
ψέματα και φοβέρες
εμείς θα 'μαστε οι μέλισσες
που γεννάνε το μέλι.
Η φωνή μου
Θέλω η φωνή μου
ηφαίστειο να γίνει
ποτάμια από λάβα
να δημιουργήσει
τον κόσμο να σείσει
το ψέμα να κάψει
και την αδικία.
Θέλω η φωνή μου
να γίνει αγέρας
παντού να φυσήξει
τα πέπλα να σκίσει
εκείνα που τώρα
καλύπτουν τα μάτια.
Θέλω η φωνή μου
σεισμό να γεννήσει
βαθιά να τραντάξει
βιαστές και φονιάδες
κι εκείνους που χάσκουν
αποχαυνωμένοι.
Θέλω η φωνή μου
πλημμύρα να γίνει
νερό που εξαγνίζει
την πλάνη σκορπίζει
κλονίζει εξουσίες
το χώμα ποτίζει
λουλούδια ν' ανθίσουν
αρώματα, μύρα.
Θέλω η φωνή μου
να γίνει περβόλι
κι εμείς μελισσούλες
να πίνουμε νέκταρ
κυψέλες να χτίσουμε
αλλιώτικου κόσμου
πλασμένου από μέλι
κερί που φωτίζει.
Βιογραφικό σημείωμα
Η Χαρίτα Μήνη είναι κλασική φιλόλογος με μεταπτυχιακές σπουδές στην ψυχολογία. Είναι συγγραφέας πολλών βιβλίων, άρθρων και δοκιμίων στην ελληνική και την αγγλική γλώσσα. Το μεταφραστικό της έργο περιλαμβάνει ποικίλα ποιητικά και πεζά κείμενα. Έχει δώσει πλήθος διαλέξεων στην Ελλάδα και το εξωτερικό, ενώ έχει εμφανιστεί και σε αρκετές τηλεοπτικές και ραδιοφωνικές εκπομπές. Πηγές έμπνευσής της οι μύθοι, τα αρχέτυπα, ο έρωτας και οι κοινωνικοί αγώνες.
Ιστοσελίδα: www.hmeenee.com
FB: www.facebook.com/HaritaMeeneeAuthor
