Τρία τραγούδια για τη θάλασσα σε ερμηνεία του Νίκου Ξυλούρη

Μεσοπέλαγα αρμενίζω κι έχω πλώρα τον καημό
κι έχω την αγάπη πρίμα κι άλμπουρο τον χωρισμό

Θάλασσα, μη με διώχνεις μακριά
Χωρισμέ, μου ματώνεις την καρδιά

Την κορφή του Ψηλορείτη με παράπονο θωρώ
και με δάκρυα απ’ την Κρήτη φεύγω κι αποχαιρετώ

Θάλασσα, μ’ εξορίζεις μακριά
Χωρισμέ, μου 'χεις κάψει την καρδιά

Μαύρη μοίρα το 'χει γράψει, να μακραίνω, να χαθώ
και να ζω μακριά απ’ την Κρήτη κι από κείνη π’ αγαπώ

Θάλασσα, μη με διώχνεις μακριά
Χωρισμέ, μου 'χεις κάψει την καρδιά

Εδώ τελειώνουν τα έργα της θάλασσας, τα έργα της αγάπης.
Εκείνοι που κάποτε θα ζήσουν εδώ που τελειώνουμε
αν τύχει και μαυρίσει στη μνήμη τους το αίμα και ξεχειλίσει
ας μη μας ξεχάσουν, τις αδύναμες ψυχές μέσα στ’ ασφοδίλια.

Ας γυρίσουν προς το έρεβος τα κεφάλια των θυμάτων:
Εμείς που τίποτα δεν είχαμε θα τους διδάξουμε τη γαλήνη.
Ας μη μας ξεχάσουν.

Τα μάτια σου 'ναι θάλασσα
λεμονιά μου,
τα μάτια σου 'ναι θάλασσα
κι όποιος κι αν ταξιδέψει
πρέπει να το σκεφτεί καλά

Ε, λεμονιά μου
πρέπει να το σκεφτεί καλά
γιατί να κινδυνέψει