Πέντε ντουέτα του Νίκου Ζιώγαλα

Ησύχασε η θάλασσα
μέσα στα μάτια σου
Το πλοίο φτάνει,
μπαίνει μες στο λιμάνι
Τώρα που ησύχασε κι εμένα η καρδιά μου
Ο πόνος άλλο τώρα, πια δε μας φτάνει

Μόνη ξανά δε θα σ’ αφήσω
Να μη μ’ αφήσεις μόνο ποτέ
Πέρασε η μπόρα, πέρασε

Κανείς δε θα μπορέσει να σε πειράξει
άγγελος φύλακας θα βάζει τάξη
άγγελος θα 'μαι εγώ για σένα
άνοιξε τα φτερά σου πάνω από μένα

Μόνη ξανά δε θα σ’ αφήσω
να μη μ’ αφήσεις μόνο ποτέ
τίποτα πια στην τύχη, τίποτα
μόνη ξανά δε θα σ’ αφήσω
να μη μ’ αφήσεις μόνο ποτέ

Ένα άστρο και μια φέτα από φεγγάρι
σ’ όλο το δρόμο μού κρατούσαν συντροφιά
πώς σαν μικρό παιδί ανέμελα κοιτούσαν
τώρα τρελάθηκαν και ρίχνουν μαχαιριά

Το φεγγάρι γλιστράει
τ’ αστέρι πέφτει και χιμάει
ο ουρανός με τραβάει

Το φεγγάρι γλιστράει
τ’ αστέρι πέφτει και χιμάει
ο ουρανός με τραβάει

Χωρίς αγάπη
ανέμελα ποιος πάει;

Ένα μαντίλι σαν σημαία ανεβαίνει
κυματίζει στης ζωής μου τον ιστό
ό, τι ανέμελα η ψυχή πρώτα μαθαίνει
γίνεται σίδερο που καίει σαν πιαστώ

Το φεγγάρι γλιστράει
τ’ αστέρι πέφτει και χιμάει
ο ουρανός με τραβάει

Το φεγγάρι γλιστράει
τ’ αστέρι πέφτει και χιμάει
ο ουρανός με τραβάει

Χωρίς αγάπη
ανέμελα ποιος πάει;

Χωρίς αγάπη
ανέμελα ποιος πάει;

Χτύπα, χτύπα, χτύπα ξανά
με λόγια που ματώνουν μια καρδιά,
δώσε, δώσε, δώσε μετά
τη γλύκα που πονάει και μεθά.

Τι κι αν σε λένε Νίκο κι εμένα Κατερίνα,
το τραύμα που μου άνοιξες δεν κλείνει σ’ ένα μήνα,
συνηθισμένα ονόματα υψώνονται σαν κύμα,
σ’ ακρογιαλιές μάς ρίχνουνε μακριά απ’ την Αθήνα.

Ξύπνα, ξύπνα, ξύπνα αργά
να καταλάβω θέλω πιο πολλά,
δώσε, δώσε, δώσε καιρό
τον εαυτό που έχασα να βρω.

Τι κι αν σε λένε Νίκο κι εμένα Κατερίνα,
το τραύμα που μου άνοιξες δεν κλείνει σ’ ένα μήνα,
συνηθισμένα ονόματα υψώνονται σαν κύμα,
σ’ ακρογιαλιές μας ρίχνουνε μακριά απ’ την Αθήνα.

Δε γουστάρω την αγάπη σου πια
μη μου δίνεις μάταια φιλιά
μες στο ψέμα τόσον καιρό με κρατάς
μα τώρα φεύγω, έτσι απλά.

Μη διστάζεις, το θύμα σου ήμουνα
δε μ'αγαπούσες, σε φοβόμουνα
είχες τον τρόπο εκεί που πονά να πατάς
μα τώρα φεύγω, έτσι απλά.

Μη θυμώνεις, ο σκλάβος ξυπνάει μια φορά
μη φοβάσαι, δεδομένο με είχες απλά
όμως ο κόσμος αλλάζει κι εγώ ξαφνικά
άλλαξα, έτσι απλά.

Μιλάς σαν χθες
φιλάς σαν χθες
μα ό,τι με μάγευε ως τώρα
αδιάφορο μ'αφήνει
αυτό κι εμένα πονά.

Δρόμος δεν υπάρχει να διαβούμε
μόνο υποσχέσεις ένα σωρό
είναι παράδοξο αυτό που ζούμε
αφού δεν υπάρχει τίποτα κλειστό
Σπρώξε με το θάρρος της ψυχής σου
δες κι εγώ κάνω ό,τι μπορώ
κι αν είναι να ξανασυναντηθούμε
σε κάποιο σταυροδρόμι ας γίνει αυτό

Κι αν είναι να βαδίσουμε μαζί
ας γίνει αυτό σωστά απ’την αρχή
Θέλω να σ’αγαπήσω γι’αυτό που είσαι
την τρέλα μου ν’αντέξεις και μετά
ένα καφέ γλυκό κάτσε και ψήσε
πιάσε τα τσιγάρα και μετά...βλέπουμε μετά

Έλα και δείξε πώς, πάρε θέση
απ’την αλήθεια μας κάτι να πούμε εδώ
κι αν ο παλιόκοσμος αυτός χαθεί κι εμείς θα φταίμε
ή μήπως εσύ νομίζεις πως κάνεις πάντα το σωστό

Κι αν είναι να βαδίσουμε μαζί
ας γίνει αυτό σωστά απ’την αρχή
Θέλω να σ’αγαπήσω γι’αυτό που είσαι
την τρέλα μου ν’αντέξεις και μετά
ένα καφέ γλυκό κάτσε και ψήσε
πιάσε τα τσιγάρα και μετά...βλέπουμε μετά