Τέσσερα τραγούδια του Ηλία Κατσούλη για τον έρωτα

Με τα φτερά του έρωτα
κι απόψε θα σ’ αγγίξω
και μια βαθιά ραγισματιά
στον ύπνο σου θ’ ανοίξω
κι όπως κοιμάσαι ήσυχη
χωρίς να σε ξυπνήσω
μες στα κλειστά σου βλέφαρα
θα μπω να ξενυχτήσω.

Κι άμα δε νιώσεις τίποτα
και ήρεμα ξυπνήσεις
θα πει πως δε μ’ αγάπησες
ούτε θα μ’ αγαπήσεις.

Τους χάρτες των ονείρων σου
κρυφά θ’ ακολουθήσω
και την κρυφή σου τη ζωή
θα παρακολουθήσω
κι όπως κοιμάσαι ήσυχη
δίπλα σου θα περάσω
σαν άνεμος νυχτερινός
και θα σε ξεσκεπάσω.

Στο σινεμά "Ο έρωτας" εμείς οι δύο στην οθόνη
και μια φωτιά που απλώνει μας έκαψε τα μάτια
μας καίει την καρδιά,
αχ την καρδιά και την οθόνη,
αχ την καρδιά και την οθόνη.

Φώτα κίτρινα χλωμά,
ο έρωτάς μας σινεμά
και πυρετός στο αίμα.
Φώτα κίτρινα χλωμά,
όλα είναι σινεμά
κι αλήθεια μες στο ψέμα.

Στο σινεμά "Ο έρωτας" παίζουν το δικό μας έργο,
εγώ στο τέλος φεύγω και πέφτεις σ’ άλλη αγάπη,
αγάπη κι αγκαλιά,
σ’ άλλα φιλιά κι αλλάζεις έργο,
σ’ άλλα φιλιά κι αλλάζεις έργο.

Χρόνε φωτογράφε κοίτα μας και γράφε
στο φακό σου κράτα όλα τα φευγάτα.
Όλα κι ένα βλέμμα ασημένιο κέρμα
κράτα την ουσία σαν περιουσία.

Έρωτα ζωγράφε μου μ’ ένα βλέμμα γράφε μου
βλέμμα που μ’ αλλάζει όταν με κοιτάζει.
Έρωτα ζωγράφε μου με τα μάτια γράφε μου
κι όλα τα στιχάκια στείλε ραβασάκια

Μπρος στου έρωτα την πόρτα
μοναχός ξενύχτησα,
σαν σκυλάκι πληγωμένο
πόνεσα κι αλύχτησα.

Μα δε βγήκε να μου δώσει όσα έταξε
κάποιος άρπαξε μια πέτρα και μου πέταξε,
κάποιος άρπαξε μια πέτρα και μου πέταξε.

Κάπως έκανα να φύγω
μια γυναίκα αντάμωσα,
ήταν μάρμαρο η καρδιά της,
το 'νιωσα και πάγωσα.

Το σκληρό το φέρσιμό της δε θα μ’ ένοιαζε
αν εκείνη η γυναίκα δε σου έμοιαζε,
αν εκείνη η γυναίκα δε σου έμοιαζε.