Τέσσερα ντουέτα του Φίλιππου Πλιάτσικα

Χέρια που παίζουν χωρίς πιάνο αλλά τ’ακούς,
σαν χίλια κύματα που με στεριά παλεύουν.
Αυτός ο άνθρωπος που στέκεται σκυφτός
για να ξεχάσει, δεν μπορεί αυτούς που φεύγουν.

Είναι η αγάπη ένα αμάξι με φτερά
από τη γη στον ουρανό για να πετάξεις.
Αυτούς που φεύγουν να τους βρει δεν είναι αργά,
όλα η αγάπη μπορεί να τα αλλάξει.

Κοίτα τα μάτια είναι σίγουρα αυτός
που πρώτος πάλι το φεγγάρι θα αγγίξει,
σε ένα αμάξι με φτερά είναι οδηγός,
αυτούς που φύγαν να τους βρει να τους μιλήσει.

Είναι η αγάπη ένα αμάξι με φτερά
από τη γη στον ουρανό για να πετάξεις.
Αυτούς που φεύγουν να τους βρει δεν είναι αργά,
όλα η αγάπη μπορεί να τα αλλάξει.

Είναι η αγάπη ένα αμάξι με φτερά
από τη γη στον ουρανό για να πετάξεις.
Αυτούς που φεύγουν να τους βρει δεν είναι αργά,
όλα η αγάπη μπορεί να τα αλλάξει.

Θέλω ακόμα μια βόλτα, έχουμε ζήσει τόσα μαζί.
Θέλω ακόμα μια βόλτα στου Αιγαίου το γλυκό θαλασσί.
Θέλω ακόμα μια βόλτα στης ζωής μας τα μεγάλα γιατί.
Θέλω ακόμα μια βόλτα να κάνουμε μαζί.

Θέλω ακόμα μια στροφή να χορέψουμε μαζί.
Θέλω ακόμα ένα καφέ στο ξημέρωμα στο μπλε.

Θέλω ακόμα μια βόλτα έχουμε ζήσει τόσα μαζί.
Θέλω ακόμα μια βόλτα, να φεύγω μόνη να γυρνάμε μαζί
Θέλω ακόμα μια βόλτα στα μεγάλα μας γιατί.

Θέλω ακόμα μια στροφή να χορέψουμε μαζί.
Θέλω ακόμα ένα καφέ στο ξημέρωμα στο μπλε.

Στην νύχτα πρόκληση δίνεις κι αυτή σε κοιτά
φιλάς τον πόνο στα χείλια τον ξέρεις καλά
έμεινες μόνος την νύχτα και δεν την ξεχνάς
κάποιες παλιές αμαρτίες θα κουβαλάς

Κάποιες παλιές αμαρτίες θα κουβαλάς
κάποιες παλιές αμαρτίες θα κουβαλάς

Πάλι τα λόγια θυμάσαι σε δέρνει ο καπνός
μικρούλη ξέρεις νικάει ο πιο δυνατός
γιατί έτσι πρέπει, έτσι θέλεις κι έτσι αγαπάς
κάποιες παλιές αμαρτίες θα κουβαλάς

Κάποιες παλιές αμαρτίες θα κουβαλάς
κάποιες παλιές αμαρτίες θα κουβαλάς

Κάποιες παλιές αμαρτίες θα κουβαλάς
κάποιες παλιές αμαρτίες θα κουβαλάς

Είδα ένα πλοίο το πρωί
μπερδεύτηκε και βγήκε στην Αθήνα
επάνω του ήσουν εσύ
που χόρευες αργά με το κύμα.
Δίπλα σου ήταν φίλοι καλοί
μα από καιρό ξεχασμένοι
κι ήσασταν λέει όλοι μαζί εκεί χαρούμενοι κι αγκαλιασμένοι.

Πάρτε και μένα σ’ αυτό το πλοίο για τον παράδεισο
που ταξιδεύει για την πιο όμορφη όαση.
Κι ας είναι στο εισιτήριο ξεκάθαρο
ότι ο δρόμος του περνάει μέσα απ' την κόλαση.

Πάρτε και μένα σ’ αυτό το πλοίο για τον παράδεισο
που ταξιδεύει για την πιο όμορφη όαση.
Κι ας είναι στο εισιτήριο ξεκάθαρο
ότι ο δρόμος του περνάει πάντα απ' την κόλαση.

Κι ύστερα μέσα σε μια στιγμή
χάθηκες ξαφνικά όπως είχες έρθει
παίρνοντας μια ολόκληρη ζωή μαζί
φάντασμα που κοιτάζει στον καθρέφτη.
Θα στέκομαι εκεί κάθε πρωί
μήπως σας ξαναβρώ όταν χαράζει.
Στο κέντρο της Αθήνας στη βουή
να ψάχνω για ένα πλοίο που γιορτάζει.

Πάρτε και μένα σ’ αυτό το πλοίο για τον παράδεισο
που ταξιδεύει για την πιο όμορφη όαση.
Κι ας είναι στο εισιτήριο ξεκάθαρο
Ότι ο δρόμος του περνάει μέσα απ´ την κόλαση.

Πάρτε και μένα σ’ αυτό το πλοίο για τον παράδεισο
που ταξιδεύει για την πιο όμορφη όαση.
Κι ας είναι στο εισιτήριο ξεκάθαρο
ότι ο δρόμος του περνάει πάντα απ' την κόλαση.