Πέντε τραγούδια του Νίκου Γούναρη (β)

Σαν σήμερα, στις 3 Μαρτίου 1915 γεννήθηκε ο τραγουδοποιός με τη βελούδινη φωνή
Νίκος Γούναρης. Θα θυμηθούμε πέντε τραγούδια σε μουσική, στίχους κι ερμηνεία δικά του!

Όποιος έχει αγαπήσει
μες την ψεύτρα τη ζωή
θα ’ρθει μια στιγμή να μετανιώσει
όταν η καρδιά του γελαστεί.

Έτσι είναι στον καθένα
πίκρες η ζωή κερνά πολλές
και με μάτια δακρυσμένα
το τραγούδι αυτό θα λες.

Πως περνούν τα χρόνια, πως περνούν
κι η ζωή κι η αγάπη διαβαίνει,
σαν πουλί που μονάχο του απομένει
σε συννεφιά βαριά, στον ψυχρό το βοριά.

Πάνω σε τρίκορφο βουνό
ένας αητός πετούσε
βουτούσε μες στα σύννεφα
κι όλο τη γης κοιτούσε.

Αχ, αητέ μου, αχ, αητέ μου
όμορφε καμαρωτέ μου.
Αχ, αητέ μου, αχ, αητέ μου
όμορφε και πλουμιστέ μου.

Πέτα αητέ περήφανα
και δείξε τη χαρά σου
μου πιάσανε την πέρδικα
τα νυχοπόδαρά σου.

Αχ, αητέ μου, αχ, αητέ μου
όμορφε καμαρωτέ μου.
Αχ, αητέ μου, αχ, αητέ μου
όμορφε και πλουμιστέ μου.

Ρωτώ τα σύννεφα τ’ αστέρια, τα πουλιά
και τους ανέμους τους καλούς μήπως και ξέρουν
και τις νεράιδες στης νυχτιάς τη σιγαλιά
αγάπη μου όμορφη κοντά μου να σε φέρουν.

Τώρα που σε γνώρισα
όλα είναι για μένα
τώρα που σε γνώρισα
αγαπούλα χρυσή.
Όλα τ’ άλλα χρόνια μου
πήγανε χαμένα
τώρα που σε γνώρισα
ζω καινούργια ζωή.

Στο πέρασμά σου λουλουδιάζει όλ’ η γη
και όλα ζούνε μια χαρούμενη εικόνα
κι ενώ με δύσεις ξαναβγαίνει η αυγή
κι έφερες άνοιξη στη μέση του χειμώνα.

Δεν είμαι αυτός που αγαπούσες
και τον κοιτούσες μες στα μάτια.
Τώρα ζητάς αλλού να πας
σ’ ερωτικά παλάτια

Φεύγεις και κλαίνε τα πουλιά
ο ουρανός κι η Πούλια.
Κλαίει το κύμα στο γιαλό
και τα θαλασσοπούλια.

Ώστε λοιπόν μ’ εγκαταλείπεις
και η καρδιά μου πονεμένη
σου λέει το στερνό αντίο
και να ‘σαι πάντα ευτυχισμένη.

Φεύγεις και κλαίνε τα πουλιά
ο ουρανός κι η Πούλια.
Κλαίει το κύμα στο γιαλό
και τα θαλασσοπούλια.

Με τη σκέψη θολή σαν να είμαι πουλί
θα πετάω από χώρα σε χώρα.
Κι ίσως κάποτε βρω τον παλιό θησαυρό
μιας αγάπης που με ξέχασε τώρα.

Χειμώνες, φθινόπωρα και καλοκαίρια
στον ήλιο, στα σύννεφα σ’ αναζητώ.
Και μόνος τις νύχτες μιλώ με τ’ αστέρια
μια αγάπη που σκλάβα στη σκέψη κρατώ.

Μαζί με τη λύπη μου και το καρδιοχτύπι μου
γλυκά σ’ αγκαλιάζουνε του πόθου τα χέρια.
Πού είσαι λατρεία μου, γλυκιά ιστορία μου
χειμώνες φθινόπωρα και καλοκαίρια.

Χειμώνες, φθινόπωρα και καλοκαίρια
στον ήλιο, στα σύννεφα σ’ αναζητώ.
Και μόνος τις νύχτες μιλώ με τ’ αστέρια
μια αγάπη που σκλάβα στη σκέψη κρατώ.

Μαζί με τη λύπη μου και το καρδιοχτύπι μου
γλυκά σ’ αγκαλιάζουνε του πόθου τα χέρια.
Πού είσαι λατρεία μου, γλυκιά ιστορία μου
χειμώνες φθινόπωρα και καλοκαίρια.