Πέντε τραγούδια για τη γυναίκα

Παλιές μου φιλενάδες που χαθήκαμε,
η μια απ’ την άλλη χώρια, κάτι βρήκαμε.
Κι εγώ απ’ όσα είδα κι όσα έπαθα,
για τη ζωή μονάχα ένα έμαθα.

Με τη ζωή δεν κάνει να τα βάζουμε,
γιατί η ζωή μας μοιάζει και της μοιάζουμε.
Με κάτι στην ψυχή μας είναι ανάλογη,
είναι γλυκιά, και άγρια, και παράλογη.

Παλιές μου φιλενάδες, δε βλεπόμαστε,
η μια την άλλη όμως τη σκεφτόμαστε.
Σε όποιες παραλλήλους κι αν βρισκόσαστε,
παλιές μου φιλενάδες, μη φοβόσαστε.

ρεφρέν
Η ζωή είναι γυναίκα, Μάρθα, Ξένια, και Πηγή,
η ζωή είναι γυναίκα, σαν γυναίκα αιμορραγεί.
Ευανθία, και Αλέκα, η ζωή είναι γυναίκα.

Γυναίκα μάγισσα σε πόλη μαγεμένη
για σένα ράγισα ψυχή στα δυο κομμένη.
Γυναίκα μάγισσα μια αμαρτία σκέτη
μέχρι που έλιωσα από βαρύ σεκλέτι.

Γυναίκα μάγισσα τα ξέπλεκα μαλλιά σου
πλοκάμια μ’ έπιασαν βαθιά στην αγκαλιά σου.
Κι αν έχεις μάνα ούτε ξέρω τ’ όνομά σου
και σκόνη μ’ έκανες στη ρόδα της καρδιάς σου.

Γυναίκα μάγισσα σε πόλη μαγεμένη
με τα μετάξια σου τα φιόρια σου ντυμένη.
Εσύ της μοίρας μου το πονηρό γινάτι
μέχρι που μ’ έσβησες απ’ του θεού το χάρτη.

Γυναίκα μάγισσα τα ξέπλεκα μαλλιά σου
πλοκάμια μ’ έπιασαν βαθιά στην αγκαλιά σου.
Κι αν έχεις μάνα ούτε ξέρω τ’ όνομά σου
και σκόνη μ’ έκανες στη ρόδα της καρδιάς σου.

Μη φοβάσαι και προχώρα είμαι εγώ στο πλάι σου,
στη ζωή, στην ανηφόρα και στο προσκεφάλι σου
Παίρνω πάνω μου τα βάρη που η ζωή σου φόρτωσε,
γίνε πάλι παλικάρι ξέχνα ποιος σε πρόδωσε

Μια γυναίκα μπορεί
τη ζωή σου να αλλάξει μπορεί
Μια γυναίκα μπορεί
να χαράξει καινούρια αρχή

Άσε τον καημό να πίνει μόνος το ποτήρι του
και μη ξανακάνεις φίλε πάλι το χατίρι του
Μη φοβάσαι και προχώρα είμαι εγώ στο πλάι σου,
στη ζωή στην ανηφόρα και στο προσκεφάλι σου

Γυναίκα, αγάπη μου, μάνα, αδελφή μου,
σώμα, ψυχή μου στης γης την πάλη,
γυναίκα, τύραννε μα και καημέ μου
φίλη κι εχθρέ μου κι ανεμοζάλη,
φωτίζεις μέρες μου, γλυκαίνεις νύχτες
στους ωροδείχτες ζωή μετράς.

Κεντάς το όνειρο να μην ξεφτίσει,
χρώμα στη δύση, φως στη σελήνη,
γυναίκα, ανάσταση και θάνατός μου,
κέντρο του κόσμου, λίκνο και κλίνη,
σάρκα απ’ τη σάρκα μου, χώμα απ’ το χώμα,
το ίδιο σώμα εμείς οι δυο.

Πολλά σου έδωσα, πολλά σου πήρα,
σε ώρα στείρα λουλούδι είσαι,
τις πόρτες που άνοιξες σκληρά τις κλείνεις,
τα πάντα δίνεις, τα πάντα αρνιέσαι,
χωρίς εσένανε ζωή δεν έχει,
πηγή θα τρέχει χωρίς σκοπό.

Ναι, είσαι ακριβή, ναι, ίδια η ζωή, ναι, ίδια η ζωή.

Γυναίκα
Γεννώ κουβάρια και σκιές
κι εσύ που λες ότι με θες
πού θα πατήσεις;
τις ώρες που κερνώ σιωπές
βαρύς και σκέτος ο καφές
και θα τον χύσεις

Σβήνω τα φώτα και πετώ
κι έχω πυξίδα αετό
πού θα με βάλεις ;
Σε ποια κλεμμένη μουσική
σε ποια ταινία μαγική
θα με προβάλλεις ;

Γεννώ αγάπες στους γκρεμούς
γεννώ παιδιά σ' ωκεανούς
εσύ τι θέλεις;
πού παραπάνω θα με πας
χωρίς στο τέλος να με φας
για ν' ανατέλλεις ;

Γεννώ τραγούδια και γκρεμούς
γεννώ καρδιές για τους μισούς
πού θα με βάλεις;
πού παραπάνω θα με πας
χωρίς στο τέλος να με φας
για να τη βγάλεις ;