Πέντε τραγούδια του Νίκου Μαμαγκάκη (β)

Ένα κοχύλι μες στο φως του φεγγαριού
Το στόμα του παλικαριού
Μέσα στο φύσημα τ' ανέμου
Σε καρτερώ να'ρθείς καλέ μου
Στον ήλιο του μεσημεριού

Ένα στεφάνι παπαρούνες στα μαλλιά
Και στην καρδιά μου φτερουγίζουν δυο πουλιά
Στάζουν τα χείλη σου αρμύρα
Δέθηκα στην δική σου
Στο ήλιο του μεσημεριού

Γράφω στην άμμο με κλωστές του φεγγαριού
Τ' όνομα του παλικαριού
Γίναν πουλιά τα δυο μου χέρια
Κι απλώνονται ψηλά στ'αστέρια
Στον ήλιο του μεσημεριού

Πλέκω κορδέλες με τα φύκια του γιαλού
Κι αν δεν σε βρω σηκώνω άγκυρα γι' αλλού
Μήνυμα στέλνω μ'έναν γλάρο
Θα'ρθω καλή μου να σε πάρω
Στον ήλιο του μεσημεριού

Μαζί σου κι εγώ
μετρώ τον καιρό,
σπαθί λαμπερό
στην καρδιά σου.

Τώρα ο ήλιος ξυπνάει τα πουλιά
μακριά απ’ τα δικά μας τα μάτια.
Είν’ η καρδιά μου κομμάτια
μες τα δυο σου τα χέρια.

Μαζί σου κι εγώ
μετρώ τον καιρό,
χαμένο αϊτό
μες τ’ αστέρια.

Τώρα ο ήλιος ξυπνάει τα πουλιά
μακριά απ’ τα δικά μας τα μάτια.
Είν’ η καρδιά μου κομμάτια
μες τα δυο σου τα χέρια.

Και τώρα σιγά
που ανθίζει η νυχτιά,
βυθίσου γλυκά
και κοιμήσου.

Παιδί μου που μεγάλωσες
μέσα σε ξένα χέρια
Αγόρι μου που σ’ άφησα
το γέλιο να διψάσεις

Λουλούδι μου που σ’ έκαψαν
βροχές και λασπονέρια
Εγώ είμαι η μάνα σου
κι ήρθα να με δικάσεις

Άμα θέλεις φεύγω
άμα θέλεις μένω
πολυαγαπημένο έρημο πουλί

Είσαι το παιδί μου
κι ήμουνα μια μάνα
που `γινε ζητιάνα
για ένα σου φιλί

Αχ να μπορούσα γιόκα μου
μια νύχτα ν’ αγρυπνήσω
απάνω στην ανάσα σου
που ευωδιάζει μέντα

Και να 'ρθουν τα χαράματα
κι απάνω σου να σβήσω
με το γλυκό σου όνομα
για υστερνή κουβέντα

Στην Εθνική του έρωτα νταλίκα
τραβώ τα βάσανά μου με ρυμούλκα
τον ταχογράφο της καρδιάς μου ακούω
και τις αφύλαχτες διαβάσεις της ζωής περνώ.

Στην άσφαλτο την νύχτας και της μοναξιάς
άνοιξε τα διόδιά σου να `μπω
και στου κορμιού σου την αλάνα να παρκάρω.

Στην Εθνική του έρωτα νταλίκα
αγκομαχώντας σούρθηκα και μπήκα
στης ανηφόρας τη μονή λουρίδα
και η καρδιά μου σαν κουρελιασμένος μουσαμάς.

Στην άσφαλτο την νύχτας και της μοναξιάς
άνοιξε τα διόδιά σου να 'μπω
και στου κορμιού σου την αλάνα να παρκάρω.

Μείνε κοντά μου απόψε, η νύχτα είναι το παν
η νύχτα είναι μαχαίρι γι’ αυτούς που αγαπάν.
Μες στο σκοτάδι νιώθω καυτό το σώμα σου
το ψάχνω το χαϊδεύω φυλώ το στόμα σου

Το αδειανό κρεβάτι φρικτό μαρτύριο
κοντά μου δε θ’ ακούσεις το σιωπητήριο.
Πάτα το μηχανάκι για τη μονάδα σου
εγώ θα ’μαι για πάντα η φιλενάδα σου

Σαν έρχεται η μέρα βλέπω το ρήμαγμα
την αδειανή ζωή μου και το ξετίναγμα.
Μείνε κοντά μου απόψε έστω για μια φορά
και το πρωί λεβέντη μου βγες στην αναφορά.