Σήμερα, είναι τα γενέθλια του συνθέτη Μιχάλη Κουμπιού. Εύχομαι χρόνια πολλά κι ευτυχισμένα! Θ' ακούσουμε πέντε πανέμορφα τραγούδια του. Στην ερμηνεία ο Γιάννης Χαρούλης, η Ελεωνόρα Ζουγανέλη, η Γλυκερία, ο Γιώργος Νταλάρας, ο Παντελής Θαλασσινός.
Στους ουρανούς
Στίχοι: ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΟΡΟΠΟΥΛΗΣ
Μουσική: ΜΙΧΑΛΗΣ ΚΟΥΜΠΙΟΣ
Ερμηνεία: ΓΙΑΝΝΗΣ ΧΑΡΟΥΛΗΣ
Γελώ και πάλι θλίβομαι,
και πάντα δε μιλιέμαι
ήμουν ο ρόλος π’ αγαπάς
και μέσα σου ξεχνιέμαι
Στους ουρανούς, στους ουρανούς
θα 'ρθει ο καιρός που όλα θα τα πούμε
μη με ρωτάς πια, μη μ’ ακούς.
Στους ουρανούς, στους ουρανούς
κι όχι σε κόσμους μακρινούς
που μάθαμε να ζούμε.
Κι αν έχασα τα λόγια μου
στου ρόλου σου τη ζάλη
υφαίνω τα ραγίσματα
και ξαναρχίζω πάλι
και πάντα δε μιλιέμαι
ήμουν ο ρόλος π’ αγαπάς
και μέσα σου ξεχνιέμαι
Στους ουρανούς, στους ουρανούς
θα 'ρθει ο καιρός που όλα θα τα πούμε
μη με ρωτάς πια, μη μ’ ακούς.
Στους ουρανούς, στους ουρανούς
κι όχι σε κόσμους μακρινούς
που μάθαμε να ζούμε.
Κι αν έχασα τα λόγια μου
στου ρόλου σου τη ζάλη
υφαίνω τα ραγίσματα
και ξαναρχίζω πάλι
Όταν πέφτει το βράδυ
Στίχοι: ΝΙΚΟΣ ΣΤΑΘΟΠΟΥΛΟΣ
Μουσική: ΜΙΧΑΛΗΣ ΚΟΥΜΠΙΟΣ
Ερμηνεία: ΕΛΕΩΝΟΡΑ ΖΟΥΓΑΝΕΛΗ
Φωνητικά: ΓΙΩΡΓΟΣ ΝΤΑΛΑΡΑΣ
Η σιωπή των ανθρώπων
όταν πέφτει το βράδυ
Σαν ανήσυχο «γεια σου»
Σαν απίστευτο όχι
Σαν μετέωρο χάδι.
Μια πλανόδια λύπη
όταν πέφτει το βράδυ
Μια δεκάρα στο δρόμο
Σαν ευχή ξεχασμένη
Στ’ ουρανού το πηγάδι.
Όταν πέφτει το βράδυ
Όταν πέφτει το βράδυ
Η ζωή μου πώς τρίζει
Σαν το φως που ραγίζει.
Όταν πέφτει το βράδυ
Όταν πέφτει το βράδυ
Στα σβηστά όνειρά μου
Ναυαγός η χαρά μου.
Στο βυθό της αγάπης
όταν πέφτει το βράδυ
Ένα πλοίο από χιόνι
Μια τσιγγάνα στα μαύρα
Ένα σκάρτο πετράδι
Εποχή των ψιθύρων
όταν πέφτει το βράδυ
«δεν ακούω», «ξαναπέστο»
«σ’ αγαπώ», «θα γυρίσω»
Λες και φταίει το σκοτάδι
όταν πέφτει το βράδυ
Σαν ανήσυχο «γεια σου»
Σαν απίστευτο όχι
Σαν μετέωρο χάδι.
Μια πλανόδια λύπη
όταν πέφτει το βράδυ
Μια δεκάρα στο δρόμο
Σαν ευχή ξεχασμένη
Στ’ ουρανού το πηγάδι.
Όταν πέφτει το βράδυ
Όταν πέφτει το βράδυ
Η ζωή μου πώς τρίζει
Σαν το φως που ραγίζει.
Όταν πέφτει το βράδυ
Όταν πέφτει το βράδυ
Στα σβηστά όνειρά μου
Ναυαγός η χαρά μου.
Στο βυθό της αγάπης
όταν πέφτει το βράδυ
Ένα πλοίο από χιόνι
Μια τσιγγάνα στα μαύρα
Ένα σκάρτο πετράδι
Εποχή των ψιθύρων
όταν πέφτει το βράδυ
«δεν ακούω», «ξαναπέστο»
«σ’ αγαπώ», «θα γυρίσω»
Λες και φταίει το σκοτάδι
Δίχως μάχη
Στίχοι: ΜΙΧΑΛΗΣ ΜΠΟΥΡΜΠΟΥΛΗΣ
Μουσική: ΜΙΧΑΛΗΣ ΚΟΥΜΠΙΟΣ
Ερμηνεία: ΓΛΥΚΕΡΙΑ
Μ’ έχει μοναξιά αφήσει
στο απόλυτο κενό
όπως στάζει μία βρύση
σ’ ένα σπίτι αδειανό
Πώς με πέταξες μονάχη
δίχως λόγο, δίχως μάχη
δίχως λόγο, δίχως μάχη
πώς με πέταξες μονάχη
Δώδεκα και κάτι η ώρα
και δε φάνηκε κανείς
ούτε χτύπος τηλεφώνου
ούτε άκουσμα φωνής
Πώς με πέταξες μονάχη
δίχως λόγο, δίχως μάχη
δίχως λόγο, δίχως μάχη
πώς με πέταξες μονάχη
Ίσως ζούμε λάθος χρόνια
σ’ έναν κόσμο ναυαγό
ίσως πάλι δεν υπάρχει
ούτε ο κόσμος ούτε εγώ
Πώς με πέταξες μονάχη
δίχως λόγο, δίχως μάχη
δίχως λόγο, δίχως μάχη
πού με πέταξες μονάχη
στο απόλυτο κενό
όπως στάζει μία βρύση
σ’ ένα σπίτι αδειανό
Πώς με πέταξες μονάχη
δίχως λόγο, δίχως μάχη
δίχως λόγο, δίχως μάχη
πώς με πέταξες μονάχη
Δώδεκα και κάτι η ώρα
και δε φάνηκε κανείς
ούτε χτύπος τηλεφώνου
ούτε άκουσμα φωνής
Πώς με πέταξες μονάχη
δίχως λόγο, δίχως μάχη
δίχως λόγο, δίχως μάχη
πώς με πέταξες μονάχη
Ίσως ζούμε λάθος χρόνια
σ’ έναν κόσμο ναυαγό
ίσως πάλι δεν υπάρχει
ούτε ο κόσμος ούτε εγώ
Πώς με πέταξες μονάχη
δίχως λόγο, δίχως μάχη
δίχως λόγο, δίχως μάχη
πού με πέταξες μονάχη
Το φίλτρο
Στίχοι: ΑΛΚΗΣ ΑΛΚΑΙΟΣ
Μουσική: ΜΙΧΑΛΗΣ ΚΟΥΜΠΙΟΣ
Ερμηνεία: ΓΙΩΡΓΟΣ ΝΤΑΛΑΡΑΣ
Θα 'ρθω πάλι απόψε να σε βρω
σαν παιδί που χάθηκε στο πλήθος.
Κι αν εράγισε ο παλιός μας μύθος,
θα κυλάει πάντα το νερό.
Πάρε με της άνοιξης πνοή,
σ’ έχω πλάι μου μα δε σε βρίσκω.
Θα 'ταν δηλητήριο η ζωή,
δίχως της αγάπης σου το φίλτρο.
Κοίτα πως μεθά στο βράχο η Χώρα,
μόνο με την αύρα του νοτιά.
Πέταξε τα ρούχα σου τα μαύρα
κι άναψε του πόθου τη φωτιά.
σαν παιδί που χάθηκε στο πλήθος.
Κι αν εράγισε ο παλιός μας μύθος,
θα κυλάει πάντα το νερό.
Πάρε με της άνοιξης πνοή,
σ’ έχω πλάι μου μα δε σε βρίσκω.
Θα 'ταν δηλητήριο η ζωή,
δίχως της αγάπης σου το φίλτρο.
Κοίτα πως μεθά στο βράχο η Χώρα,
μόνο με την αύρα του νοτιά.
Πέταξε τα ρούχα σου τα μαύρα
κι άναψε του πόθου τη φωτιά.
Γεια χαρά σου ζωή
Στίχοι: ΛΙΝΑ ΔΗΜΟΠΟΥΛΟΥ
Μουσική: ΜΙΧΑΛΗΣ ΚΟΥΜΠΙΟΣ
Ερμηνεία: ΠΑΝΤΕΛΗΣ ΘΑΛΑΣΣΙΝΟΣ
Κλειδωμένα σιωπηλά διαμερίσματα,
ψυχούλες γεμάτες ραγίσματα,
δεν κοιτιούνται, δε μιλούν, δεν αγγίζονται,
στο φόβο χτυπούν και βυθίζονται.
Μα τρυπώνει ένα πρωί απ’ τη γρίλια τους
ο ήλιος και σκάει στα χείλια τους
και πετάγεται η καρδιά μες στον ύπνο της,
θυμάται κι αλλάζει το χτύπο της.
Γεια σου ζωή με το θαύμα σου,
την τραμπάλα απ’ το γέλιο στο κλάμα σου,
τις ελπίδες που μ’ ένα άγγιγμά τους
ρίχνουν φως και σκοτώνουν θανάτους.
Δες τα χείλη ενός μωρού που ονειρεύεται,
γελάνε κι η νύχτα μαγεύεται,
δίνει φώτα ενός λαμπρού ξημερώματος
στη ρότα σκοτεινού καταστρώματος.
ψυχούλες γεμάτες ραγίσματα,
δεν κοιτιούνται, δε μιλούν, δεν αγγίζονται,
στο φόβο χτυπούν και βυθίζονται.
Μα τρυπώνει ένα πρωί απ’ τη γρίλια τους
ο ήλιος και σκάει στα χείλια τους
και πετάγεται η καρδιά μες στον ύπνο της,
θυμάται κι αλλάζει το χτύπο της.
Γεια σου ζωή με το θαύμα σου,
την τραμπάλα απ’ το γέλιο στο κλάμα σου,
τις ελπίδες που μ’ ένα άγγιγμά τους
ρίχνουν φως και σκοτώνουν θανάτους.
Δες τα χείλη ενός μωρού που ονειρεύεται,
γελάνε κι η νύχτα μαγεύεται,
δίνει φώτα ενός λαμπρού ξημερώματος
στη ρότα σκοτεινού καταστρώματος.
