Πέντε τραγούδια του Ιωσήφ Ριτσιάρδη

Τι μου τη χάρισες αυτή τη ταμπακιέρα
αφού για μένα πονηρά έχεις σκεφτεί
Κι αφού στο βάθος θέλεις να με κάνεις πέρα
τι μου τη χάρισες την ταμπακιέρα αυτή;

Την ταμπακιέρα σου δεν έπρεπε να πάρω
γιατί τη βλέπω και βαθιά μελαγχολώ
Μέχρι που σκέφτομαι να κόψω το τσιγάρο
για να σε διώξω μια στιγμή απ’ το μυαλό.

Ποτέ δε μ’ άφησες να δω μιαν άσπρη μέρα
και σου γουστάρει πάντα να με τυραννάς
Κι ίσως μου χάρισες αυτή την ταμπακιέρα
για να μου γίνει και το κάπνισμα βραχνάς.

Ζήσαμ’ ωραία της αγάπης μας την άνοιξη
με τ’ Απριλιού τα λουλουδένια τα χαλιά
και τα πουλιά κι αυτά σωπαίναν με κατάνυξη
όταν εμείς οι δυο αλλάζαμε φιλιά

Το καλοκαίρι και ο έρωτας τρελάθηκε
ήταν θερμός κι είχε μεθύσει από ευωδιές
με το φθινόπωρο η αγάπη μας μαράθηκε
ήρθε σε λίγο κι ο χειμώνας στις καρδιές

Χειμώνας
Δεν τ’ ακούω πια τριγύρω μου τ’ αηδόνια
Χειμώνας
Κι η καρδιά μου εσκεπάστηκε με χιόνια

Με χτυπά το ξεροβόρι μ’ απονιά
κι έχει σβήσει κάθε σπίθα στης ελπίδας τη γωνιά

Χειμώνας
Πώς μου φαίνεται η νύχτα σαν αιώνας
Πώς να βρω τη λησμονιά
μες στη βαρυχειμωνιά
στη φριχτή της μοναξιάς μου παγωνιά

Μα η αγάπη αν τα νιάτα μας τα κέρασε
με χίλια χάδια κι ανοιξιάτικα φιλιά
όταν για κάποιο πείσμα δείξει ότι πέρασε
θα σβήσει μες στης λησμονιάς τη σιγαλιά

Μετανιωμένοι απ’ τ’ ανόητα γινάτια μας
της μοναξιάς θα δούμε άτυχες βραδιές
Όταν το δάκρυ ψιχαλίζει από τα μάτια μας
τότε θα πει πως χειμωνιάζουν οι καρδιές

Χειμώνας
Δεν τ’ ακούω πια τριγύρω μου τ’ αηδόνια
Χειμώνας
Κι η καρδιά μου εσκεπάστηκε με χιόνια

Με χτυπά το ξεροβόρι μ’ απονιά
κι έχει σβήσει κάθε σπίθα στης ελπίδας τη γωνιά

Χειμώνας
Πώς μου φαίνεται η νύχτα σαν αιώνας
Πώς να βρω τη λησμονιά
μες στη βαρυχειμωνιά
στη φριχτή της μοναξιάς μου παγωνιά

Τίποτα δεν ζει παντοτινά
τίποτα στον κόσμο αυτόν δε μένει
η ευτυχία μένει λίγο και περνά
και η χαρά ζει μόνο λίγο και πεθαίνει

Πόσες φορές γι' αγάπη αιώνια δε μιλήσαμε
πόσες φορές τις ίδιες μπόρες αντικρύσαμε
πόσες φορές από ευτυχία δε δακρύσαμε
κι όμως χωρίσαμε κι όμως χωρίσαμε

Πόσες φορές τον ίδιο δρόμο ανηφορίσαμε
πόσες φορές μαζί καινούργιους κόσμους χτίσαμε
πόσες φορές είχαμε πει, είχαμε πει πως τέτοια αγάπη δεν περνά
κι όμως χωρίσαμε παντοτινά

Φως μου
ο πόθος ο κρυφός μου
εσύ θα είσαι φως μου
φως μου
φως μου λαμπερό.
Δώσ’ μου στο πείσμα αυτού του κόσμου
τα δυο σου χείλη δώσ’ μου
δώσ’ μου
δώσ’ μου
να χαρώ

Αλίμονό του αν δεν αγαπάει κανείς
αλίμονό μας αν ακούμε τους γονείς
θέλω ν’ ακούσω κάθε χτύπο της καρδιάς σου
γιατί στο πείσμα του γκρινιάρη του μπαμπά σου

Μ’ αρέσεις
μ’ αρέσεις
μ’ αρέσεις γιατί με τραβάει κάτι τι–τι
μ’ αρέσεις
μ’ αρέσεις
και στην αγκαλιά μου θα πέσεις

Αυτό που ποθείς πες το μη φοβηθείς
κι εγώ το ποθώ και δε θα στ’ αρνηθώ

Μ’ αρέσεις
μ’ αρέσεις
μ’ αρέσεις γιατί με τραβάει κάτι τι–τι
μ’ αρέσεις
μ’ αρέσεις
και στην αγκαλιά μου θα πέσεις

(Χορωδία) Μ’ αρέσεις
μ’ αρέσεις
μ’ αρέσεις γιατί με τραβάει κάτι τι–τι
μ’ αρέσεις
μ’ αρέσεις
και στην αγκαλιά μου θα πέσεις

Μ’ αρέσεις
μ’ αρέσεις
μ’ αρέσεις γιατί με τραβάει κάτι τι–τι
μ’ αρέσεις
μ’ αρέσεις
και στην αγκαλιά μου θα πέσεις

Μαλώσαμε το ξέρω για μια μικρή απιστία
και τώρα υποφέρω και δεν το λέω αστεία
θα 'ρθω να σου μιλήσω για να σου ομολογήσω
πως δεν μπορώ να ζήσω από σένα χωριστά

Με το να πεισματώνεις και να 'χουμε χωρίσει
να ξέρεις με σκοτώνεις κι ως τώρα αν έχω ζήσει
ελπίδα έχω μεγάλη να σμίξουμε και πάλι
γιατί με τόση ζάλη η καρδιά μου δε βαστά

Περνώ κάθε βράδυ στο σπίτι σου απέξω
και μες στο σκοτάδι χωρίς να προσέξω τους περαστικούς
σφυρίζω, σφυρίζω για να βγεις μα δε βγαίνεις
και τότε δακρύζω που τάχα επιμένεις και ούτε μ' ακούς

Πολλές φορές συμβαίνει με πίκρα και οδύνη
μια αγάπη ζηλεμένη απότομα να σβήνει
μπορεί να μην το νοιώσεις μα ότι και να γίνει
πως θα το μετανιώσεις να το ξέρεις μια φορά

Αυτό σου λέω μόνο γιατί θα υποφέρεις
του χωρισμού τον πόνο ακόμα δεν τον ξέρεις
εγώ δεν σου θυμώνω γιατί έχω τόση θλίψη
μ' αφότου μου 'χεις λείψει έχω χάσει τη χαρά

Περνώ κάθε βράδυ στο σπίτι σου απέξω
και μες στο σκοτάδι χωρίς να προσέξω τους περαστικούς
σφυρίζω, σφυρίζω για να βγεις μα δε βγαίνεις
και τότε δακρύζω που τάχα επιμένεις και ούτε μ' ακούς