Πέντε τραγούδια του Γιώργου Μουφλουζέλη

Εγώ δεν έχω βγάλει το σχολείο
Ούτε κι έχω μάθει γράμματα πολλά
Ξέρω όμως ένα κι ένα κάμουν δύο
Και πως τα φωνήεντα είναι εφτά

Τόσο καιρό κοντά μου
Και δεν έχεις μάθει
Τουσ δικούς μου τρόπους και τα φυσικά
Πως η προπαραλήγουσα
Ποτέ δεν περισπάται
Όταν η λήγουσα είναι μακρά
Όταν η λήγουσα είναι μακρά

Εσύ που κάνεις όλα πως τα ξέρεις
Κι όλο εξυπνάδες έχεις στο μυαλό
Πες μου για να μάθω
Και γω ποιο έχει γίνει
Πρώτα η κότα ή το αυγό

Τόσο καιρό κοντά μου
Πρέπει να 'χεις μάθει
Τουσ δικούς μου τρόπους και τα φυσικά
Εκτός από τον έρωτα
Μ' αρέσει και το μπουζούκι
Μα εσύ στερείσαι καλλιτεχνικά
Μα εσύ στερείσαι καλλιτεχνικά

Πού 'σουν μάγκα το χειμώνα βρε
πού 'σουν μάγκα το χειμώνα
μάγκα πού 'σουν το χειμώνα
πού την έχεις την κρυψώνα

Ήμουνα στη γης βελόνι
ήμουνα στη γης βελόνι
ήμουνα στη γης βελόνι
που πατάς και σε αγκυλώνει

Μπάρμπα Γιάννη σαν πεθάνεις
μπάρμπα Γιάννη σαν πεθάνεις
μπάρμπα Γιάννη σαν πεθάνεις
τον τζουρά τι θα τον κάνεις

Μπάρμπα Γιάννη μπάρμπα Πέτρο
μπάρμπα Γιάννη μπάρμπα Πέτρο
μπάρμπα Γιάννη μπάρμπα Πέτρο
δε θα παντρευτούμε φέτο

Άναψέ το κι έσβησέ το
άναψέ το μπάρμπα Πέτρο
άναψέ το μπάρμπα Πέτρο
το κερί το σπαρματσέτο

Εγώ τ’ ανάβω εκείνο σβήνει
εγώ τ’ ανάβω εκείνο σβήνει
Εγώ τ’ ανάβω εκείνο σβήνει
ρε συ μάγκα τι θα γίνει

Από μιαν απροσεξία
κάηκε μια συνοικία
κάηκε ένα σταυροδρόμι
που ανταμώνανε οι δρόμοι

Κάηκε κι ένα σχολείο
που 'ταν ορφανοτροφείο
κάηκε και με δασκάλα
με τα μάτια τα μεγάλα
κάηκε και με δασκάλα
που 'ταν άσπρη σαν το γάλα

Δυο αδέρφια τα καημένα
στη φωτιά αγκαλιασμένα
από μια λογομαχία
μια μεγάλη αδικία
από μιαν απροσεξία
μια μεγάλη αδικία

Τι γυρεύει τέτοια ώρα ο ψαράς μέσα στη χώρα
Μην αγάπησε η καρδιά του εδώ σε κάποια γειτονιά
για έχασε την πετονιά του κι είναι τα μαγαζιά κλειστά
Τι γυρεύει τέτοια ώρα ο ψαράς μέσα στη χώρα

Τι γυρεύει τέτοια ώρα ο ψαράς μέσα στη χώρα
Βερεσέ θα 'χει σουρώσει που 'μπλεξε με τα παιδιά
κι ήρθε τώρα να πληρώσει να 'χ' το μέτωπο ψηλά
Τι γυρεύει τέτοια ώρα ο ψαράς μέσα στη χώρα

Τι γυρεύει τέτοια ώρα ο ψαράς μέσα στη χώρα
Για κοράλλια είχε φύγει και ξανοίχτηκε βαθιά
μα θυμήθηκε δυο χείλη που τον θέλαν στη στεριά
Τι γυρεύει τέτοια ώρα ο ψαράς μέσα στη χώρα

Τι σε νοιάζει εσένανε με ποια θε’ να μπλεχτώ,
τι σε νοιάζει εσένανε με ποια θε’ να μπλεχτώ,
σαν σε κυνηγούσα μου 'πες δε σ’ αγαπώ.
Τώρα τι σε μέλλει για ποια μονάχα ζω,
τι σε νοιάζει εσένανε τις ώρες που περνώ.

Τι σε νοιάζει εσένανε κι όλο με ρωτάς,
τι σε νοιάζει εσένανε κι όλο με ρωτάς,
και τη γειτονιά μου παρακολουθάς.

Και τα παπουτσάκια σου τζάμπα τα χαλάς
και στις αραξιές μου περνάς, ξαναπερνάς.

Αν χάλασε η τσάκιση να μη σε νοιάζει αυτό,
αν χάλασε η τσάκιση να μη σε νοιάζει αυτό,
κι αν γέρνει η γραβάτα μου εσένα δε ρωτώ.

Και τώρα που σε βλέπω τις ώρες μου χαλώ,
τι σε μέλλει εσένανε με ποια θε’ να μπλεχτώ.