Πέντε τραγούδια του Γιώργου Ανδρέου ( β)

Δεν μπορώ να σε ξεχάσω
Πάει τέλειωσε
Η ζωή μου η παλιά
Ξεθώριασε και έλιωσε
Οι δρόμοι κλείσανε για μένα
Εσύ με ταξιδεύεις, εσύ με κυβερνάς
Εσύ με κυβερνάς

Μια νύχτα θα ξυπνήσω
θα καπνίσω
"Σ’ αγαπάω" θα σου πώ μα θα κοιμάσαι
το φόβο μου να νιώσεις
να με ψάξεις, να με σώσεις
"Είμ’ εδώ, κοντά σου είμαι, μη φοβάσαι" να μου πεις
"Είμ’ εδώ, κοντά σου είμαι, μη φοβάσαι"

Δεν μπορώ να σου ξεφύγω
Κι ας τ’ ορκίστηκα
Με τα χέρια μου ανοιχτά
Στο σώμα σου γκρεμίστηκα
Ο κόσμος έσβησε για μένα
Εσύ με ταξιδεύεις, εσύ με κυβερνάς
Εσύ με κυβερνάς

Πάει τέλειωσε
Η ζωή μου η παλιά
Ξεθώριασε και έλιωσε
Οι δρόμοι κλείσανε για μένα
Εσύ με ταξιδεύεις, εσύ με κυβερνάς
Εσύ με κυβερνάς

Μια νύχτα θα ξυπνήσω
θα καπνίσω
"Σ’ αγαπάω" θα σου πω μα θα κοιμάσαι
το φόβο μου να νιώσεις
να με ψάξεις, να με σώσεις
"Είμ’ εδώ, κοντά σου είμαι, μη φοβάσαι" να μου πεις
"Είμ’ εδώ, κοντά σου είμαι, μη φοβάσαι"

Πάει τέλειωσε
Η ζωή μου η παλιά
Ξεθώριασε και έλιωσε
Οι δρόμοι κλείσανε για μένα
Εσύ με ταξιδεύεις, εσύ με κυβερνάς
Εσύ με κυβερνάς

Μια νύχτα θα ξυπνήσω
θα καπνίσω
"Σ’ αγαπάω" θα σου πω μα θα κοιμάσαι
το φόβο μου να νιώσεις
να με ψάξεις, να με σώσεις
"Είμ’ εδώ, κοντά σου είμαι, μη φοβάσαι" να μου πεις
"Ειμ’ εδώ, κοντά σου είμαι, μη φοβάσαι"

Πάρε με στ’ όνειρο μαζί σου
άλλο πρωί να μη με βρει
στον άδειο κόσμο τον επάνω
σ’ αυτή την άδικη ζωή

Πάρε με στ’ όνειρο μαζί σου
κοντά σου να ξενιτευτώ
πόσο ν’ αντέξω παραπάνω
της μοναξιάς τον πυρετό

Αχ πως σ’ αγαπώ για να πιστέψεις τι να πω
Πως είναι ο κόσμος αδειανός χωρίς εσένα
πως είναι η νύχτα μια πληγή χωρίς εσένα
πως είναι μαύρη η ζωή χωρίς εσένα

Δώσ’ μου του ονείρου σου τα μάτια, να ταξιδέψω εκεί που πας
στα μυστικά σου μονοπάτια, που χρόνια μόνος περπατάς
Δώσ’ μου του ονείρου σου τα μάτια, θέλω να ξέρω αν μ’ αγαπάς
ή μήπως μου κρατάς γινάτια, όταν σε κάνω και πονάς.

Αχ πως σ’ αγαπώ για να πιστέψεις τι να πω
Πως είναι ο κόσμος αδειανός χωρίς εσένα
πως είναι η νύχτα μια πληγή χωρίς εσένα
πως είναι μαύρη η ζωή χωρίς εσένα

Να καιγόμαστε να χανόμαστε
φλόγα τη φλόγα π’ αγαπιόμαστε
Να καιγόμαστε και να σβήνουμε
στάχτη τη στάχτη μας ν’ αφήνουμε

Κι όλα τα λάθη που 'χω κάνει
σε σένα να βρούνε λιμάνι
να βγάλει η αγάπη σου φιρμάνι
μόνο για σένα να πονώ

Κι αν ταξίδεψα κι αν περπάτησα
σ’ άλλες καρδιές κι αν παραστράτησα
στο ποτήρι σου μεθυσμένη πια
μες το στρατώνα σου διπλή σκοπιά

Κι όλα τα λάθη που 'χω κάνει
σε σένα να βρούνε λιμάνι
να βγάλει η αγάπη σου φιρμάνι
μόνο για σένα να πονώ

Έτσι κάνουν οι άνθρωποι που πολύ αγαπάνε
Τις χαρές τους μπερδεύουνε με τις λύπες που ζουν
Έτσι κάνουν οι άνθρωποι κι ας λυγούν κι ας πονάνε
Στη φωτιά μιας συνάντησης τη ζωή τους πετούν

Της αγάπης τα κύματα στα βρεγμένα σεντόνια
Της σιωπής τα σκιρτήματα του κορμιού ο λυγμός
Έχουν διώξει καρδούλα μου της ψυχής μου τα χιόνια
Κι η χαρά ξαναγύρισε στου φιλιού σου το φως

Έτσι κάνουν οι άνθρωποι όταν φεύγουν και πάνε
Το ταξίδι της μοίρας τους μια πατρίδα να βρουν
Έτσι κάνουν οι άνθρωποι που πολύ αγαπάνε
Μιας στιγμής το λαμπάδιασμα περιμένουν και ζουν

Της αγάπης τα κύματα στα βρεγμένα σεντόνια
Της σιωπής τα σκιρτήματα του κορμιού ο λυγμός
Έχω διώξει καρδούλα μου της ψυχής μου τα χιόνια
Κι η χαρά ξαναγύρισε στου φιλιού σου το φως

Δεν είμαι μόνη
υπάρχουν τ’ αστέρια,
τ’ αστέρια κι εσύ.
Στην αγκαλιά μου
χωράνε μονάχα
τ’ αστέρια κι εσύ.

Πετάμε,
κλαίμε, γελάμε,
στον ήλιο μιλάμε.

Κι ύστερα
φιλιά στο φεγγάρι.

Όταν ο πόνος
ανάβει τα φώτα
τα σβήνεις εσύ.
Στην αγκαλιά σου
με παίρνεις, με κρύβεις
ποτέ μη με βρει.