Πέντε τραγούδια της Κρίστης Στασινοπούλου

Μια σκούνα απ’ την Ανάφη μού πήρε τα μυαλά
τη μια με ανεβάζει, την άλλη στα βαθιά
Μποφόρια και φουρτούνες γεμάτη ειν’ η ζωή
με κέρδη, με χασούρες και πάλι απ’ την αρχή

Μονάχα εσύ μου μένεις, ψυχούλα μου ακριβή
συνέχεια ομορφαίνεις γιατί είσαι σαν παιδί

Μια σκούνα απ’ την Ανάφη με έφερε ως εδώ
και είναι η ζωή μου ηφαίστειο ενεργό

Μια σκούνα απ’ την Ανάφη μού πήρε τα μυαλά
τη μια με ανεβάζει, την άλλη στα βαθιά

Νύχτες που λάμπουν σαν διαμάντια ακριβά
νύχτες με κόκκινο κρασί στην αγκαλιά σου
σε λεωφόρους σκοτεινές βεγγαλικά,
λάγνες εκρήξεις τα κρυφά, καυτά φιλιά σου

Φεύγει η άσφαλτος κι οι ρόδες μας πετάνε
σ’ ένα ταξίδι ως τα διόδια μεθυσμένο
δαίμονες κι αγγέλοι τα χέρια σου οδηγάνε
σ’ ένα κορμί από τη νύχτα αναστημένο

Ξημερώνει, ξημερώνει
χίλια χρώματα ξυπνούν
μες στην πόλη, μες στην πόλη
χίλια μάτια θα μας δουν...

Νύχτες ατέλειωτες μας παίρνουν μακριά
μέσα στου έρωτα βουτάμε τα σκοτάδια
αθώοι και ένοχοι σαν δυο μικρά παιδιά
ανακαλύπτουμε ξανά τα πιο ωραία χάδια

Κάτω απ’ τα πόδια μας μια πόλη που κοιμάται
φώτα που κλείσανε σαν μάτια νυσταγμένα
μόνο τα νέον αναβοσβήνουν πονηρά
και κάθε νύχτα μ’ οδηγούν ξανά σ’ εσένα

Ξημερώνει, ξημερώνει
χίλια χρώματα ξυπνούν
μες στην πόλη, μες στην πόλη
χίλια μάτια θα μας δουν...

"Σας παρακαλώ Κύριε...τι ώρα έρχεται το αεροπλάνο από Ηράκλειο ; "
"Αργεί ακόμα...έχει καθυστέρηση"
"...πάλι...;;; "

Σε περιμένω να μου 'ρθεις απ’ το Ηράκλειο
με καθυστέρηση δυομιση ωρών
και μια μπουκάλα κρητικό ρακί να πιούμε
στου αεροδρομίου ξαπλωμένοι το γκαζόν

Κύριε πιλότε μην αργείς τ’ αεροπλάνο
κι εγώ στο διάδρομο σημαίες θα κουνώ
γιατί μαζί σου ταξιδεύει το μωρό μου
που περιμένω τόσες μέρες για να δω

Κι όταν τα φώτα στο ταμπλό θ’ αναβοσβήσουν
σημάδι ότι προσγειώθηκες καλά
θα τρέξω εκεί που η ταμπέλα γράφει ΑΦΙΞΕΙΣ
και πριν προλάβεις θα βρεθούμε αγκαλιά

Στο μονοπάτι του φεγγαριού
μίλησε μου
πιάσε μου το χέρι

Πάμε στην άκρη του γιαλού
Κοίτα ψηλά
έπεσε ένα αστέρι

Αντηχούνε μες τις πέτρες
οι ανάσες των κυμάτων

Είναι τις νύχτες
που ακούγονται
τα μυστικά
των βράχων

Μέσα στην αύρα του καλοκαιριού
φίλησε με
κράτησε με

Είμαστε πλάσματα ενός άλλου θεού
Πάνω στα χαλίκια
έλα, αγάπησέ με

Σαν τη βαρκούλα αρμενίζω
Στης νύχτας τις ακρογιαλές
Και την καρδούλα μου χαρίζω
Στων μαγαζιών τις Λαϊκές

Κάτω από φώτα αρρωστημένα
Στις γειτονιές των αστεριών
Σαν ξωτικό εγώ χορεύω
Μπρος στο μεθύσι των ματιών

Έλα μες στη νύχτα, άκου ένα τραγούδι
Πάρε την ψυχή μου, καν’ τη φυλαχτό
Χρήματα δε θέλω, δώσ’ μου ένα λουλούδι
Στη μυρωδιά του να χαθώ!

Σαν περιστέρι φτερουγίζω
Μες στων καπνών τις φυλλωσιές
Κι απ’ την ανάσα σας καπνίζω
Όλου του κόσμου τις ψυχές

Όλου του κόσμου τα τραγούδια
Μου λεν το ίδιο μυστικό
Μου στέλνουν χίλια αγγελούδια
Που με συστήνουν στο Θεό