Πέντε ντουέτα του Γιάννη Μηλιώκα

Στις 11 μπορείς;
όχι, όχι
Στις 12 μπορείς;
όχι, όχι
Στις 4 μπορείς;
μπορώ, μπορώ
αλλά δεν μπορώ εγώ

Το Σάββατο μπορείς;
όχι, όχι
Την Κυριακή μπορείς;
όχι, όχι
Παρασκευή μπορείς;
μπορώ, μπορώ
αλλά δεν μπορώ εγώ

Δεν μπορεί, δεν μπορεί
κάπου θα συναντηθούμε
Δεν μπορεί, δεν μπορεί
στο ίδιο σπίτι ζούμε

Το Μάιο μπορείς;
όχι, όχι
Τον Αύγουστο μπορείς;
όχι, όχι
Δεκέμβριο μπορείς;
μπορώ, μπορώ, μπορώ
αλλά δεν μπορώ εγώ
Έτσι ε;

Τώρα να 'ρθεις μπορείς;
όχι, όχι
Αν έρθω εγώ μπορείς;
όχι, όχι
Χαράματα μπορείς;
μπορώ, μπορώ
ναι, αλλά δεν μπορώ εγώ

Η αγάπη είναι ένα παιδί
που παίζει μοναχό του
λένε πως είχε κάποτε
τον ουρανό δικό του

άλλοι το κοροϊδεύουν
άλλοι το προσπερνάνε
αλλά και κάποιοι λιγοστοί
το προσκυνάνε

και γίνονται κι αυτοί παιδιά
και θέλουν φεγγαράκι
άστρα, ήλιο κι ουρανό
και παιδικό χαδάκι

ερωτεύονται
και τρελαίνονται
κι όπως όλα τα παιδιά
ονειρεύονται

έλα τρελέ μου έρωτα
να απογειωθούμε
ένα αστέρι να 'ναι η Γη
εκεί που θα βρεθούμε

έλα τρελέ μου έρωτα
να απογειωθούμε
να γίνουμε ξανά παιδιά
να ξαναγνωριστούμε

η αγάπη είναι ένα παιδί
στα χέρια του υποκόσμου
λένε πως ήταν κάποτε
ο βασιλιάς του κόσμου

άλλοι το διώχνουν μακριά
άλλοι το τυραννάνε
αλλά και κάποιοι λιγοστοί
το αγαπάνε

και γίνονται κι αυτοί παιδιά
και παίζουνε κουζίνα
παίζουνε μεροκάματο
και ζούγκλα στην Αθήνα

ερωτεύονται
και τρελαίνονται
κι όπως όλα τα παιδιά
ονειρεύονται

έλα τρελέ μου έρωτα
να απογειωθούμε
ένα αστέρι να 'ναι η Γη
εκεί που θα βρεθούμε

έλα τρελέ μου έρωτα
να απογειωθούμε
να γίνουμε ξανά παιδιά
να ξαναγνωριστούμε

Χθες που κόπηκε το ρεύμα και ανάψαμε κεριά,
καλαμπούρια και κατάρες τα φρεσκάραμε ξανά,
μια που κόπηκε το ρεύμα βάλαμε και δυο ποτά,
ευκαιρία να βρεθούμε λίγο πιο ρομαντικά.

Και λέγοντας και πίνοντας έσβησε το κερί,
βάλανε το χεράκι τους λιγάκι κι οι Θεοί,
να 'σαι καλά Δ.Ε.Η., να 'σαι καλά Δ.Ε.Η.,
να 'σαι καλά Δ.Ε.Η., να 'σαι καλά Δ.Ε.Η..

Όταν ήρθε πια το ρεύμα ξενερώσαμε χοντρά,
σβήσαμε με μιας τα φώτα και τσουγκρίσαμε ξανά,
κι αν κοπεί ξανά το ρεύμα μην ανάψουμε κερί,
αγκαλιά να κοιμηθούμε για να κάνουμε παιδί.

Και λέγοντας και πίνοντας έσβησε το κερί,
βάλανε το χεράκι τους λιγάκι κι οι Θεοί,
να 'σαι καλά Δ.Ε.Η., να 'σαι καλά Δ.Ε.Η.,
να 'σαι καλά Δ.Ε.Η., να 'σαι καλά Δ.Ε.Η..

Γ.Μ.

Εμείς που μεγαλώσαμε με σάλτσα στο ψωμί
και ζάχαρη βρεγμένη, μονίμως πεινασμένοι.

Ε.Β.

Πιάσαμε τώρα την καλή, η ψάθα έγινε χαλί
και οι φίλοι είναι ξένοι, τίποτε δε μας δένει,
τίποτε δε μας μένει.

Γ.Μ

Ευτυχώς ή δυστυχώς ο άνθρωπος ξεχνάει
κι απ’ τη φύση δυνατός πάντα μπροστά κοιτάει,
μα σαν γυρίζει το μυαλό σε χρόνους περασμένους,
θυμάμαι ανθρώπους πιο απλούς και πιο ευτυχισμένους,
ευτυχισμένους.

Ε.Β.

Εμείς που μεγαλώσαμε με λάδι στο ψωμί
και ρίγανη κι αλάτι και πάντα ορεξάτοι.

Γ.Μ.

Φτάσαμε σ’ ένα καθεστώς που ο καθένας είναι αστός
και μένει σε παλάτι κι όλο του λείπει κάτι,
κι όλο του λείπει κάτι.

Γ.Μ

Ευτυχώς ή δυστυχώς ο άνθρωπος ξεχνάει
κι απ’ τη φύση δυνατός πάντα μπροστά κοιτάει,
μα σαν γυρίζει το μυαλό σε χρόνους περασμένους,
θυμάμαι ανθρώπους πιο απλούς και πιο ευτυχισμένους,
ευτυχισμένους.

Πάντα ονειρευόμουνα ένα ανοιχτό τζιπάκι
μόνο αυτό μας έλειπε τώρα τι να σου πω
πάντα γκρινιάρα ήσουνα κι αγύριστο κεφάλι
κι εσύ είχες την απαίτηση να σε υπηρετώ

Ήθελα στην ντουλάπα μου να υπάρχει μια τάξη
ήθελα στην ντουλάπα μου να γίνεται χαμός
παλιές φωτογραφίες μου θα 'θελα να 'χες κάψει
μπροστά στους ξένους θα 'θελα να 'σαι πιο σοβαρός

Πόσο άλλαξες πόσο άλλαξα
τα όνειρά μου κόκκινα
τα όνειρά μου άσπρα
ρούχα μαζί που πλύθηκαν
κι έχουνε γίνει ροζ

Ήθελα στα γενέθλια να μου 'φερνες λουλούδια
ήθελα στα γενέθλια μόνος μου να τα πιω
να με γλυκονανούριζες τα βράδια με τραγούδια
άσε με πήγε τέσσερις θέλω να κοιμηθώ

Κοίτα καλέ που έμπλεξα θα σκάσω απ’ το κακό μου
πάνω που ετοιμαζόμουνα το ίδιο να σου πω
βρε αν δε σ’ ερωτευόμουνα θα 'κανα το δικό μου
εγώ να δεις τι θα 'κανα μα έλα που σ’ αγαπώ

Πόσο άλλαξες πόσο άλλαξα
τα όνειρά μου κόκκινα
τα όνειρά μου άσπρα
ρούχα μαζί που πλύθηκαν
κι έχουνε γίνει ροζ