Έξι τραγούδια του Μίκη Θεοδωράκη για τη θάλασσα

Μέσα στις θαλασσινές σπηλιές
υπάρχει μια δίψα υπάρχει μια αγάπη
υπάρχει μια έκσταση,
όλα σκληρά σαν τα κοχύλια
μπορείς να τα κρατήσεις
μες στην παλάμη σου.

Μέσα στις θαλασσινές σπηλιές
μέρες ολόκληρες σε κοίταζα στα μάτια
και δε σε γνώριζα μήτε με γνώριζες.

Δίπλα στη θάλασσα θα μείνω για να ανοίξω
έναν ορίζοντα στο βάθος της ψυχής
και μια φωτιά μέσα στο στήθος μου θα κλείσω
για να 'χω ένα σημάδι επιστροφής
σε μιαν Ιθάκη που θα πρέπει να γυρίσω
μ’ ένα ταξίδι μιας ολόκληρης ζωής.

Τρομάζω την οργή του Ποσειδώνα
φοβάμαι των ανέμων το θυμό
κρυώνω μοναχός μες το χειμώνα
μα σ’ αγαπώ κι έχω από κάπου να πιαστώ.

Ένα σεντόνι να κεντήσεις να το στρώσεις
όταν γυρίσω να ξαπλώσουμε μαζί.
Μ’ ένα σου βλέμμα ότι πέρασα να νιώσεις
να ημερέψει η αγριάδα στην ψυχή
Κι αν κοιμηθώ, την αγκαλιά σου να μου δώσεις
Μη με ρωτάς, δεν έχουν τέλος ούτε αρχή.

Θάλασσα μάγισσα
πόσο σ’ αγάπησα
Μάνα μου εσύ κι εγώ παιδί σου
Του χρόνου η αρχή
αόρατη κλωστή.
Μοίρα που μ’ έδεσε μαζί σου

Κι όλο κοντά σου θέλω να 'μαι
να μην ξεχνάω να θυμάμαι
πως θα ρθει η στιγμή
να φανεί πανί
κι έτοιμος να φύγω πρέπει να μαι.
Κι όλο κοντά σου θέλω να 'μαι
να μην ξεχνάω να θυμάμαι
σ’ άπατα νερά
σ’ άγνωστα νησιά
που τα χρόνια εκεί αλλιώς μετράνε.

Θάλασσα μάγισσα
πάρε με μακριά
εκεί ως που το μάτι φτάνει
εκεί που ο ουρανός
φιλάει το πέλαγο
κι ο ήλιος κόκκινο το βάφει.

Δώσ’ μου χέρι να σταθώ
δώσ’ μου βλέμμα να λουστώ
φίλημα να κρατηθώ
θάλασσα πλατειά
με τη γαλάζια σου καρδιά
θάλασσα πλατειά
κλείσε με στα βαθειά νερά.

Κλαις εσύ και κλαίει η γη
κελαηδείς και κελαηδεί
προσευχή μες στη σιωπή
θάλασσα πλατειά
με τη γαλάζια σου καρδιά
θάλασσα πλατειά
κλείσε με στα βαθειά νερά.

Σ’ έχασα παντοτινά
πέτρωσ’ η ζεστή καρδιά
γίναν δέντρα τα φιλιά
θάλασσα πλατειά
με τη γαλάζια σου καρδιά
θάλασσα πλατειά
κλείσε με στα βαθειά νερά

Να `ρθω κοντά σου γυμνή
σαν μεσημέρι αυγουστιάτικο
με τα μελτέμια των μαλλιών μου
να σε τυλίγουν,
στήθος με στήθος
όσο διαρκεί η θάλασσα.

Φέρτε μου τη θάλασσα να τη προσκυνήσω,
φέρτε μου τον ήλιο της να προσευχηθώ.

Έθρεψα τα σπλάχνα σου, κύμα πελαγίσιο,
με χιλιάδες μνήματα μέσα στο βυθό.

Φέρτε μου τη θάλασσα να τη προσκυνήσω,
φέρτε μου τον ήλιο της να προσευχηθώ.

Φέρτε μου τη θάλασσα να τη τραγουδήσω,
φέρτε μου τον ήλιο της για να ζεσταθώ.

Οι νεκρές αγάπες μου δε θα ‘ρθούνε πίσω,
βάλτε με στον κόρφο της ν’ αποκοιμηθώ.

Φέρτε μου τη θάλασσα να τη τραγουδήσω,
φέρτε μου τον ήλιο της για να ζεσταθώ.

Φέρτε μου τη θάλασσα να τη προσκυνήσω,
φέρτε μου τον ήλιο της να προσευχηθώ.