Τέσσερα τραγούδια για τη γυναικεία φιλία

Σαν αστεράκι κάτω εδώ για συντροφιά μου
σαν ερημώνει και ο κόσμος κι η καρδιά μου
κοιτάζω μέσα απο του χρόνου τη σχισμάδα
και βλέπω εσένα, φιλενάδα, φιλενάδα

Τόσα καλά που μας χαρίζει η ζωή μας
χωρίς την κοριτσίστικη γιορτή μας
πές μου τι θα 'τανε χωρίς την τρυφεράδα
της μοιρασιάς τους, φιλενάδα, φιλενάδα

Σαν φυσικό μοιάζει το δώρο ετούτο
δε χωράει 'φχαριστώ
μα φιλενάδα ήρθε η ώρα να σ’ το πω

Και όταν ψάχνω μες του χρόνου τη ρυτίδα
κι εγώ σου λέω για τα τόσα που δεν είδα
πως απ’ τα βάρη μας θα μείνει η ελφράδα
αυτο το ξέρεις, φιλενάδα, φιλενάδα

Κόσμος παντού μα οι πιο πολλοί μένουνε ξένοι
κι άραγε ακόμα τι μας περιμένει
σ’ αυτό το αίνιγμα που ζούμε στην Ελλάδα
ώσπου να σκίσει η ομάδα, φιλενάδα

Σαν φυσικό μοιάζει το δώρο ετούτο
δε χωράει 'φχαριστώ
μα φιλενάδα ήρθε η ώρα να σ’ το πω

Και τι πειράζει αν στο δρόμο μας χαθήκαν
όνειρα, σχέδια που αλλάξαν, ξεχαστήκαν
όλα όσα γίνανε αυτά είναι τα ωραία
κι αληθινά σαν τη δική μας την παρέα

Σαν φυσικό μοιάζει το δώρο ετούτο
δε χωράει 'φχαριστώ
μα φιλενάδα ήρθε η ώρα να σ’ το πω.

Να 'ναι δουλειά γραφείο σπίτι
η σχέση μου σε κρύπτη
υπόγεια δίχως φως

Να 'μαι στο γάμο μου κλεισμένη
με δυο παιδιά αφημένη
μια τέλεια σύζυγος

Όμως κι αν η ζωή αλλάζει
και όλα μας τ’ αρπάζει
κι οι δυο θα `μαστε εδώ

Σαν τότε, στα πρώτα μας παιχνίδια
με τα όνειρά μας ίδια
γλυκιά μου σ’ αγαπώ

Ξέρεις την πρώτη μου ρυτίδα
στο πρόσωπό μου είδα
και θέλω να σ'το πω

Ξέρεις μετά από τα τριάντα
αλλάζουνε τα πάντα
με ξέφρενο ρυθμό

Όμως κι αν η ζωή αλλάζει
και όλα μας τ’ αρπάζει
κι οι δυο θα 'μαστε εδώ

Σαν τότε, στα πρώτα μας παιχνίδια
με τα όνειρά μας ίδια
γλυκιά μου σ’ αγαπώ

Δες
Σαν πουλί πετάς
Κι όλο με ρωτάς
Πόσο θα μπορείς
Χρόνια που κρατάς
Σε παλιό cd
Τις στιγμές ζητάς
Σαν παιδί γελάς
Είμαστε μαζί

Πεταλούδες στην καρδιά
Είναι όλα αυτά που ζήσαμε
Σαν φιογκάκι στα μαλλιά
Καλοκαίρια που κρατήσαμε
Σαν γραμμούλα φωτεινή
Πίσω από θολό παράθυρο
Του μυαλού σου το νησί
Που ζωγράφισες με δάχτυλο

Χθες
Κόκκινο κραγιόν
Κλάμα χωρισμών
Πρώτο σινεμά
Η ζωή κυλά
Είμαστε μαζί
Σ’ άλλη εκδρομή
Μη μου φοβηθείς
Μη μου κουραστείς

Πεταλούδες στην καρδιά
Είναι όλα αυτά που ζήσαμε
Σαν φιογκάκι στα μαλλιά
Καλοκαίρια που κρατήσαμε
Σαν γραμμούλα φωτεινή
Πίσω από θολό παράθυρο
Του μυαλού σου το νησί
Που ζωγράφισες με δάχτυλο

Παλιές μου φιλενάδες που χαθήκαμε,
η μια απ’ την άλλη χώρια, κάτι βρήκαμε.
Κι εγώ απ’ όσα είδα κι όσα έπαθα,
για τη ζωή μονάχα ένα έμαθα.

Με τη ζωή δεν κάνει να τα βάζουμε,
γιατί η ζωή μας μοιάζει και της μοιάζουμε.
Με κάτι στην ψυχή μας είναι ανάλογη,
είναι γλυκιά, και άγρια, και παράλογη.

Παλιές μου φιλενάδες, δε βλεπόμαστε,
η μια την άλλη όμως τη σκεφτόμαστε.
Σε όποιες παραλλήλους κι αν βρισκόσαστε,
παλιές μου φιλενάδες, μη φοβόσαστε.

ρεφρέν
Η ζωή είναι γυναίκα, Μάρθα, Ξένια, και Πηγή,
η ζωή είναι γυναίκα, σαν γυναίκα αιμορραγεί.
Ευανθία, και Αλέκα, η ζωή είναι γυναίκα.