Έξι τραγούδια για τσιγγάνους

Χορεύουν οι τσιγγάνοι, χορεύουνε,
μαζί τους μαγεμένος μπερδεύομαι,
χορεύουν και μαθαίνω τα βήματα,
φιλάνε και μαθαίνω φιλήματα.

Τα στάρια μέσ’ στους κάμπους στερεύουνε,
κορμάκια τα κανόνια κλαδεύουνε,
κορίτσια στη Σερβία χηρεύουνε,
μα γύρω οι τσιγγάνοι χορεύουνε.

Χορεύει η ζωή μεθυσμένη,
να ζήσει η τρελή επιμένει.

Χορεύουν οι τσιγγάνοι, χορεύουνε,
χτυπάνε τα βραχιόλια τα ψεύτικα,
ποτίζουν τ’ άλογά τους και φεύγουνε
για 'κείνα τα βουνά που ονειρεύτηκα.

Ουρλιάζουν τριγύρω τ’ ανθρώπινα,
οι λύκοι που τ’ ακούνε μερεύουνε,
να είχα δηλητήριο θα το `πινα,
μα γύρω οι τσιγγάνοι χορεύουνε.

Χορεύει η ζωή μεθυσμένη,
να ζήσει η τρελή επιμένει.

Είμαστ’ εμείς οι ξακουστοί τσιγγάνοι,
γύφτικη ράτσα, άγνωστη γενιά,
που με τ’ ασκέρι και το καραβάνι
φέρνουμε βόλτα όλο τον ντουνιά.

Δίχως σπίτι και πατρίδα,
για σκεπή τον ουρανό,
το ταξίδι για ελπίδα
και τον έρωτα, Θεό,
το ταξίδι για ελπίδα
και τον έρωτα, Θεό.

Γυρίζουμε ανατολή και δύση,
μέσα στις πολιτείες, στα χωριά,
κι όποιος, τσιγγάνα, τύχει να γνωρίσει,
τότε θα νιώσει αγάπη στην καρδιά.

Δίχως σπίτι και πατρίδα,
για σκεπή τον ουρανό,
το ταξίδι για ελπίδα
και τον έρωτα, Θεό,
το ταξίδι για ελπίδα
και τον έρωτα, Θεό.

Φεύγουν τα χελιδόνια κι αλλάζουνε φωλιά
φεύγει το καραβάνι βουβό χωρίς μιλιά.
Μα μέσα απ' την καρδιά του κρυφά κρυφά πονά
φορτώνει το τσαντίρι και σ' άλλη χώρα γυρνά.

Έχε γεια καραβάνι ο τσιγγάνος τραγουδεί
μόνο τρέξε λιγάκι για να μη μας εύρει η αυγή.

Δεν έχουνε μητέρα, πατρίδα κι αδερφή
καλύτερη μια μέρα ψάχνουν να βρουν κι αυτοί.
Όλο να φεύγουν πάντα δε μένουν πουθενά
και λεν τα πεπρωμένα, τη μοίρα αληθινά.

Έχε γεια καραβάνι ο τσιγγάνος τραγουδεί
μόνο τρέξε λιγάκι για να μη μας εύρει η αυγή.

Έχε γεια καραβάνι ο τσιγγάνος τραγουδεί
μόνο τρέξε λιγάκι για να μη μας εύρει η αυγή.

Σαν τύχει και πεθάνει σε χώρα μακρινή
όλο το καραβάνι του λέει με μια φωνή.
Δεν λέει μοιρολόγια ούτε και κλαίει γι’ αυτό
μόνο τα ίδια λόγια στον ίδιο πάντα σκοπό.

Έχε γεια καραβάνι ο τσιγγάνος τραγουδεί
μόνο τρέξε λιγάκι για να μη μας εύρει η αυγή.

Μόνο τρέξε λιγάκι για να μη μας εύρει η αυγή.

Ρωτάω εσένα, γέρο τσιγγάνε,
τόσα στον κόσμο που 'χεις δει,
πώς τόσα ψέματα χωράνε
σε έναν άντρα, μια ψυχή.

Ρωτάω εσένα, γέρο τσιγγάνε,
που σαν κι εσένα νιώθω εγώ,
ζητάω αγάπη και με πονάνε
αυτά τα μάτια π' αγαπώ.

Παίξε, γέρο μου τσιγγάνε,
το τραγούδι της βροχής
για να χορέψει η συννεφιά μου,
είναι για δάκρυα νωρίς,
παίξε, γέρο μου τσιγγάνε,
και μη νιώθεις ενοχή
κι αν δακρύζω, δεν θα ξέρεις
αν είναι δάκρυ ή βροχή.

Ρωτάω εσένα, γέρο τσιγγάνε,
που 'χεις αδέρφια όπου κι αν πας,
πες μου, πώς είναι να σ' αγαπάνε
όλοι αυτοί που αγαπάς.

Πόσο ζηλεύω, γέρο τσιγγάνε,
γιατί έχεις κάποιον να σου πει
πως τα κουρέλια θα σου πάνε,
κρύβουν κι αυτά, βλέπεις, ζωή.

Παίξε, γέρο μου τσιγγάνε,
το τραγούδι της βροχής
για να χορέψει η συννεφιά μου,
είναι για δάκρια νωρίς,
παίξε, γέρο μου τσιγγάνε,
και μη νιώθεις ενοχή
κι αν δακρύζω, δεν θα ξέρεις
αν είναι δάκρυ ή βροχή. ( χ4 )

Τσιγγάνα που εχόρευες ξυπόλητη στην άμμο
που πέταξες το τριαντάφυλλο αυτό
που κράταγες σφιχτά στα δυο γλυκά σου χείλη
και έγινε μαχαίρι κοφτερό.

Ξοπίσω σέρνεις εραστές δεμένους μ’ αλυσίδες
που βλαστημούν την ώρα την στιγμή
που μαγεμένοι κόλλησαν σαν μαύρες πεταλίδες
μια νύχτα στο γυμνό σου το κορμί.

Τσιγγάνα που εχόρευες ξυπόλητη στην άμμο
κρατάς τώρα στα χέρια σου τα δυο,
τον βούρδουλα στ’ αριστερό να δέρνεις τον αγέρα
και στο δεξί σπαθί σαρακηνό.

Τσιγγάνα που γυρνάς τα βράδια
ρίξε και πες μου τα χαρτιά
σημάδεψέ τα κάνε μάγια
να μου γλυκάνεις την καρδιά

Ποια μοίρα απόψε με τυλίγει
μου φανερώνει τις πληγές
τις πόρτες διάπλατα ανοίγει
και με γυρνάει ξανά στο χθές

Σε δρόμο πάτησα μεγάλο
λόγια που πίστεψα βαθιά
μα είδα στα μάτια της πως κάνω
λάθος ακόμα μια φορά

Τσιγγάνα που γυρνάς τα βράδια
ρίξε και πες μου τα χαρτιά
πώς γίνεται χίλια κομμάτια
όλη η ζωή σε μια βραδιά