Έξι τραγούδια του Μιχάλη Σουγιούλ

Άσ’ τα τα μαλλάκια σου ανακατωμένα
άσ’ τα ν’ ανεμίζουνε στην τρελή νοτιά
Τώρα που τα νιάτα σου είν’ ολανθισμένα
Άσ’ τα τα μαλλάκια σου ανακατωμένα

Τη γαλάζια θάλασσα κοίτα την πλατιά
κι άστα ν’ ανεμίζουνε στην τρελή νοτιά
Άσ’ τα τα μαλλάκια σου ανακατωμένα
άσ’ τα ν’ ανεμίζουνε στην τρελή νοτιά

Ήρθε τώρα η άνοιξη, θα 'ρθει καλοκαίρι
κι ύστερα φθινόπωρο θα 'ρθει σκυθρωπό
Στον τρελό τον ώμο σου σ’ άπλωνα το χέρι
Ήρθε τώρα η άνοιξη, θα 'ρθει καλοκαίρι

Θα σου πουν χίλιες φορές χίλια σ’ αγαπώ
κι ύστερα φθινόπωρο θα 'ρθει σκυθρωπό
Άσ’ τα τα μαλλάκια σου ανακατωμένα
άσ’ τα ν’ ανεμίζουνε στην τρελή νοτιά

Θα 'ρθει αλίμονο καιρός, άκου με και μένα
που δε θα 'χεις κόκκινα χείλη σαν φωτιά
Θα 'χεις τότε τα μαλλιά καλοχτενισμένα
Θα 'ρθει αλίμονο καιρός, άκου με και μένα

Που θα σβήσει η λάμψη αυτή που 'χεις στη ματιά
και δε θα 'χεις κόκκινα χείλη σαν φωτιά
Άσ’ τα τα μαλλάκια σου ανακατωμένα
άσ’ τα ν’ ανεμίζουνε στην τρελή νοτιά

Πού να 'σαι αλήθεια το βράδυ αυτό
που είμαι μόνος, μα τόσο μόνος
και που μαζί μου παίζουν κρυφτό
πότε η θλίψη και πότε ο πόνος

Πού να 'σαι αλήθεια το βράδυ αυτό
που με χτυπάει τ’ άγριο τ’ αγέρι
να 'ρθεις και μ’ ένα φιλί καυτό
να με γεμίσεις με καλοκαίρι

Ας ερχόσουν για λίγο
μοναχά για ένα βράδυ
να γεμίσεις με φως
το φριχτό μου σκοτάδι
και στα δυο σου τα χέρια
να με σφίξεις ζεστά
ας ερχόσουν για λίγο
κι ας χανόσουν μετά

Πού να 'σαι, να 'ρθεις το βράδυ αυτό
σ’ αυτούς τους δρόμους που σ’ αγαπούνε
το ντουετάκι τους το γνωστό
τα βήματά μας να ξαναπούνε

Πού να 'σαι να 'ρθεις το βράδυ αυτό
που 'γινε φύλλο ξερό η ελπίδα
να 'ρθεις κοντά μου να φυλαχτώ
από του πόνου την καταιγίδα

Ας ερχόσουν για λίγο
μοναχά για ένα βράδυ
να γεμίσεις με φως
το φριχτό μου σκοτάδι
και στα δυο σου τα χέρια
να με σφίξεις ζεστά
ας ερχόσουν για λίγο
κι ας χανόσουν μετά

Εσούρωσα κι αργήσαμε, μα όσο και να φταίω
περπάτα να προλάβουμε το τραμ το τελευταίο

Ντράγκα ντρουγκ το καμπανάκι
Ντράγκα ντρουγκ μες στο βραδάκι
Ντράγκα ντρουγκ το καμπανάκι
να μας πάει κούτσα κούτσα στο παλιό μας το τσαρδάκι

Περνούν πολύ μιζέρικα τα νιάτα μας τα έρμα
αλλ’ άνοιξε το βήμα σου, να φτάσουμε στο τέρμα

Ντράγκα ντρουγκ κι αν βρούμε θέση
θα στρωθείς και θα σ’ αρέσει
Ντράγκα ντρουγκ κι αν βρούμε θέση
λίγο απάνω σου να γείρω, γιατί έχω γίνει φέσι

Εμείς με τραμ πηγαίνουμε και άλλοι με ταξάρες
Για μας τα ντόρτια κι οι διπλές και γι άλλους οι εξάρες

Ντράγκα ντρουγκ το καμπανάκι
Ντράγκα ντρουγκ μες στο βραδάκι
Ντράγκα ντρουγκ το καμπανάκι
Ντράγκα ντρουγκ τι κρίμα που 'ναι να 'σαι τόσο φτωχαδάκι

Αθήνα μου, πώς να σ' το πω,
σαν μάνα μου σε αγαπώ
και πιο πολύ ακόμα
κι απ' τη ζωή σαν κουραστώ
θα 'θελ', Αθήνα, να θαφτώ
μες στο δικό σου χώμα.

Τα βράδια σου τα τρυφερά
όταν τα δίχτυα, τ' αργυρά,
του φεγγαριού, με πιάνουν
και τα μαβιά σου δειλινά
π' αλλού δεν τα 'δα πουθενά,
ποτέ να μην πεθάνουν.

Αθήνα και πάλι Αθήνα
κι απόψε τα χείλη μου ας πουν,
Αθήνα και πάλι Αθήνα
και γέροι και νιοι
και παιδιά σ’ αγαπούν

Με κρύο ή με λιακάδα,
μ' αρέσεις, Αθήνα, γιατί
όλη η γλυκειά μας Ελλάδα,
στα χέρια σου, Αθήνα μου,
έχει χτιστεί,
όλη η γλυκειά μας Ελλάδα,
στα χέρια σου, Αθήνα μου,
έχει χτιστεί.

Κι αν κάποτε ξενιτευτώ,
για 'σένανε θε να ρωτώ
τον ήλιο κι όλα τ' αστρα
και στα Πλακιώτικα στενά
η σκέψη μου θα τριγυρνά,
Αθήνα, ξελογιάστρα.

Κι αν τύχει, ο Πλάστης, μιαν αυγή
και καταστρέψει όλη τη γη,
την Πλάκα, σαν ιππότης,
μ' ένα χαμόγελο γλυκό θα τη γλιτώσει απ' το κακό,
γιατί είν' κι αυτός Πλακιώτης.

Αθήνα και πάλι Αθήνα
κι απόψε τα χείλη μου ας πουν,
Αθήνα και πάλι Αθήνα
και γέροι και νιοι
και παιδιά σ’ αγαπούν

Με κρύο ή με λιακάδα,
μ' αρέσεις, Αθήνα, γιατί
όλη η γλυκειά μας Ελλάδα,
στα χέρια σου, Αθήνα μου,
έχει χτιστεί,
όλη η γλυκειά μας Ελλάδα,
στα χέρια σου, Αθήνα μου,
έχει χτιστεί.

Τριγύρω μας όλα γελούνε
αγάπη μου μαγευτικά
για έρωτα μόνο μιλούνε
και παίζουν ερωτικά

Σκορπούν ευωδιές τα λουλούδια
μεθά πιο πολύ η καρδιά
γλυκά κελαηδούνε τραγούδια
πουλάκια μες στα κλαδιά

Για μας κελαηδούν τα πουλιά
χαρούμενα μες στη φωλιά
μαζί μας κι αυτά μεθυσμένα
γλυκά τραγουδούν μαγεμένα
κρυμένα στην αμυγδαλιά
για μας κελαηδούν τα πουλιά

Είν’η ζωή μας γιομάτη παγίδες,
λόγια, υποσχέσεις ποτέ μην ακούς,
τι είν’ο κόσμος ακόμα δεν είδες,
έχεις να κάνεις με κακούς.

Μη σε ζαλίζουν τα λόγια τα πολλά,
άκου μονάχα την καρδιά σου,
μονάχα αυτή σένα σε γελά,
μην κάνεις βήμα από κοντά μου.

Λίγες καρδιές αγαπούνε, σαν τη δική μου καρδιά,
οι πιο πολλές σε ξεχνούνε, μόλις περάσει η βραδιά,
γι'αυτό μη θες να μου φύγεις, ν’αλλάξεις φως μου σκοπό,
λίγες καρδιές αγαπούνε, όπως εγώ σ’ αγαπώ.

Η πονηριά παντού βασιλεύει,
όλοι με πόθο κρυφό σε κοιτούν,
ποτέ δεν πρέπει κανείς να πιστεύει,
όσα γλυκόλογα του πουν.

Σου κάνουν όρκους τρελά πως σ’αγαπούν,
για να περάσουν τη βραδιά τους,
Μπορεί γλυκά να σε φιλούν,
μα δε δίνουν τη καρδιά τους.

Λίγες καρδιές αγαπούνε, σαν τη δική μου καρδιά,
οι πιο πολλές σε ξεχνούνε, μόλις περάσει η βραδιά,
γι’ αυτό μη θες να μου φύγεις, ν’αλλάξεις φως μου σκοπό,
λίγες καρδιές αγαπούνε, όπως εγώ σ’ αγαπώ.