Έξι τραγούδια για τον πατέρα

Ένας πατέρας βασανισμένος
στο σπίτι πάει συλλογισμένος
ποιος να ξέρει πάλι τι να του συμβαίνει
κι απ' τα δυο του μάτια δάκρυα κυλούνε.

Κάθε βήμα που πατάει
κι ένας πόνος βαριά τόνε χτυπάει.

Είναι η ζωή του μια τυραννία
φαρμάκια, πίκρες και αγωνία
τι θυσίες θέλει σήμερα ένα σπίτι
μόνο ένας πατέρας ξέρει να μας πει.

Τι πόνους κρύβει μες στην καρδιά του
το μαρτυράνε τ' άσπρα μαλλιά του
του σπιτιού κολόνα είναι ο πατέρας
σαν το βράχο στέκει σ' ό,τι κι αν συμβεί.

Στα χέρια της μητέρας μου, κοιμόταν ο πατέρας μου
Και η ζωή ξημέρωνε στα παιδικά μου μάτια
Και το πρωί που έφευγε, μια ακτίνα του ήλιου ξέφευγε
Και χόρευε στο βήμα του αργά στα σκαλοπάτια

Στο μεσιανό του δάκτυλο μια φαγωμένη βέρα
Κι ανάμεσα στα χείλη του μια ήσυχη γραμμή
Δε μίλαγε μα δάκρυζε, στην πρώτη καλημέρα
Λόγια είναι τα δάκρυα, κρυμμένα στα κορμί

Τους δρόμους που περπάταγε, ασίκικα τους πάταγε
Κι ας ήταν ο πατέρας μου σκαρί συνηθισμένο
Στους ουρανούς αρμένισε και το σακάκι ανέμισε
Καιρός πάει που έφυγε μα εγώ τον περιμένω.

Έφτασα δεκαοχτώ μ’ ένα κόμπο στο λαιμό
ήρθε η ώρα, ήρθε η ώρα ν’ αρνηθώ
το μικρό μου παρελθόν

Χάνομαι, σαν μωρό απ’ τα πόδια σου πιάνομαι
κι ύστερα πάλι
μες στα λάθη μου χάνομαι

Τι ώρα θα γυρίσω απόψε πατέρα
Τι ώρα βάφουνε τις ειδήσεις με αίμα
Κι αν αποτύχω στη σχολή πατέρα μη με θίξεις
όλα θολώνουν εδώ πέρα σαν χρησμός ήξεις αφήξεις

Πατέρα σ’ αγαπώ
πατέρα σε φτύνω
Μαζί σου δεν μπορώ
με τρόπο σ’ αφήνω

Πατέρα σ’ αγαπώ

Άνεμος, φυσάει άγριος άνεμος
στου μυαλού μου τα βάθη
Μια σταγόνα βροχής μες στα μάτια μου
που στον ύπνο μου γίνεται αγκάθι

Κύματα, μου μάθανε τα βήματα
μα ο χορός είναι παράλογα λειψός σαν χάδι
Γιατί χορεύω μοναχός
σ’ ένα πηγάδι

Τι ώρα θα γυρίσω απόψε πατέρα
Τι ώρα βάφουνε τις ειδήσεις με αίμα
Πατέρα σ’ αγαπώ
μα φοβάμαι να στο πω
Τα 'χω μπλέξει
τι θα μου φέξει

Πατέρα σ’ αγαπώ
πατέρα σε φτύνω
Μαζί σου δεν μπορώ
με τρόμο σ’ αφήνω

Πατέρα σ’ αγαπώ

Πατέρα σ’ αγαπώ
πατέρα σε φτύνω
Μαζί σου δεν μπορώ
άλλο να μείνω

Πατέρα σ’ αγαπώ

Πατέρα σ’ αγαπώ
πατέρα σε φτύνω
Μαζί σου δεν μπορώ
με τρόμο σ’ αφήνω

Πατέρα σ’ αγαπώ

Αυτός ο άνθρωπος ακίνητος στο πλάι
μες στο δωμάτιο που βλέπει στο γιαλό
είναι ο πατέρας μου που φεύγει αργά
από έναν κόσμο αναίτιο μαγικό.

Πάνω στην πέτρα της ζωής πριν μεγαλώσει
βάζει φωτιά στο σπίτι του αφήνει το σχολείο
καπνίζει φλόγα πυρκαγιά
παντρεύεται κάνει παιδιά
και ξενιτεύεται σε τόπο μακρινό.

Βαριά του μοιάζει η χαρά
και σύντροφος η λύπη
γιατί δεν πρόλαβε ν’ ανθίσει
γιατί δεν είχε άλλο δρόμο
ό,τι και αυτός είχε αγαπήσει
μες στην ομίχλη
το 'χει αφήσει.

Θα σου χαρίσω ένα φιλί,
θα σου πω μια καλημέρα,
αγαπημένε μου πατέρα…
Θα με κρατήσεις αγκαλιά,
τα μαλλιά θα μου χαϊδέψεις
κι ό,τι πω, θα το πιστέψεις…

Θα μου ετοιμάσεις πρωινό και θα αδειάσεις το ψυγείο
και σαν πηγαίνεις στη δουλειά, θα μ’ αφήσεις στο σχολείο

Ταραρα..ταρα…ταραραραραραρααα

Και θα σου κάνω ζαβολιές
και πολύ θα μου θυμώνεις
μα αμέσως θα το μετανιώνεις…
Θα μου αγοράζεις στα κρυφά
παγωτά και καραμέλες
κι αρκουδάκια με κορδέλες…

Και θ’ αγκαλιάζεις τη μαμά και λιγάκι θα ζηλεύω
για να μου δώσεις προσοχή θα γελώ και θα χορεύω

Ταραρα..ταρα…ταραραραραραραααα

θα σου πω μια καλημέρα,
αγαπημένε μου πατέρα…
Θα με κρατήσεις αγκαλιά,
τα μαλλιά θα μου χαϊδέψεις
κι ό,τι πω, θα το πιστέψεις..

Τώρα κατάλαβα τα όχι σου πατέρα
τώρα που έμαθα πως βγαίνει το ψωμί
πώς είναι να ιδρώνεις για το μεροκάματο
τέλος του μήνα να μην έχουμε δραχμή.

Τώρα κατάλαβα τα όχι σου πατέρα
και για ποιο λόγο γύριζες την πλάτη
εκείνα τα δεν έχω που ξεστόμισες
κι έφευγες να μην δω το μαύρο δάκρυ.

Τώρα κατάλαβα πατέρα τι σημαίνει
η αγκαλιά που μου 'δινες το βράδυ
αυτά τα όχι σου που τα έλεγες με πόνο
έγιναν μέσα μου τσ’αγάπης σου το χάδι

Τώρα κατάλαβα τσι τόσες αρμηνειές σου
που μου 'λεγες στα λίγα κρύβεται η χαρά
τώρα πατέρα που ό,τι θέλω το 'χω πάρει
τώρα που τίποτα δεν είναι όπως παλιά.

Πατέρα μου... Πατέρα μου... Πατέρα μου

Πατέρα μου σου οφείλω μια συγνώμη
μακάρι πίσω να γυρνούσε η ζωή
και ας μην είχες πράμα να μου δώσεις
μόνο το γέλιο σου και να 'μαστε μαζί ..