Το ψέμα έχει γοητεία, αλλά μας βάζει και σε μπελάδες. Έτσι την έπαθε κι ο αγαπημένος μας Πινόκιο στο παραμύθι της Θωμαής Τσιμερίκα "Ο Πινόκιο αλλιώς"!
Ο Πινόκιο αλλιώς-ΘΩΜΑΗ ΤΣΙΜΕΡΙΚΑ
Ο Πινόκιο ξύπνησε νωρίς, δεν είχε όρεξη για αλήθειες, έτσι άρχισε τα ψέματα από νωρίς. Από τα ψέματα τα πολλά η μύτη πήγε μακριά και η καλή νεράιδα έτρεχε να τον σώσει. Ο Μαστροτζεπέτο, ο μπαμπάς του τον αγαπούσε πολύ και χατίρι δεν του χαλούσε, αλλά ο Πινόκιο έκανε του κεφαλιού του, όπου αταξία ήταν και αυτός. Ο ένας και μοναδικός. Ο μπαμπάς του πούλησε το παλτό του και του πήρε βιβλίο για να πάει σχολείο. Ο Πινόκιο έπαιρνε απουσία και λέγαν ότι πήγε στη Ρωσία. Έκανε παρέα με την αλεπού και τα λέγαν πού και πού. Ένα βράδυ έκαναν σχέδια να πάνε στου Μπάρμπα Αλέκου το κοτέτσι να κλέψουν κότες. Έμαθαν δεν είχε πόρτες. Το βραδάκι είπε « Καληνύχτα μπαμπά» άρχισε το ψέμα ξανά. Πήρε την αλεπού αγκαζέ και έφυγαν για το κοτέτσι. Όμως τι συμφορά. Πιάστηκε η μύτη του Πινόκιου στα αυγά. Είχε μεγαλώσει από το ψέμα που είπε στον μπαμπά. Φώναξε στη νεράιδα δυνατά . « Καλή μου νεράιδα βοήθησέ με, σε παρακαλώ, μια χάρη σου ζητώ». Η νεράιδα έπλενε τα πιάτα, όταν άκουσε τη φωνή και ετοιμάστηκε στη στιγμή . Έτρεξε να τον βοηθήσει. Όμως συμφορά ,η μύτη του έφτασε στα κλαδιά, η καλή νεράιδα δεν την είδε και σκόνταψε. Πάει το φουστάνι, ήταν από τα τελευταία ψώνια που είχε κάνει.
Η αλεπού άρχισε να τραβά τον Πινόκιο, ώσπου του έβγαλε το πόδι. «Αχ καλέ μου, τι έπαθες γιε μου;» φώναζε ο Μαστροτζεπέτο. Έμαθε για το ατύχημα από την εφημερίδα, ήμουν εκεί και τον είδα. Ο Πινόκιο με τη βοήθεια της νεράιδας γύρισε σπίτι . Τώρα δεν είχε μόνο μεγάλη μύτη, ήταν και κουτσός. Άρχισε να κάνει δουλειές, τελείωσαν οι ανεμελιές. Άρχισε τον τραχανά να απλώνει με την μεγάλη του μύτη. Ένιωθε τόσο λύπη κλεισμένος στο σπίτι. Ο μπαμπάς του σκεφτόταν ότι έπρεπε να κάνει καινούργιο σερβίτσιο για φαγάκι γιατί η μύτη του γιου του , από τα ψέματα τα πολλά που έλεγε τα χρόνια αυτά έφτασε στην κουζίνα και ανακάτευε το φαΐ στην κατσαρόλα. « Αχ, Μαστροτσεπέτο τα είδες όλα».
Η καλή νεράιδα δεν φαινόταν πουθενά. Ήταν στη μοδίστρα έραβε καινούργιο φουστάνι. Το σχισμένο τι να το κάνει ; Ο Πινόκιο έκλαιγε πολύ. Η μύτη του έφτασε στην αυλή της κυρά Μάρως. Εκείνη τη στιγμή η κυρά Μάρω άπλωνε την μπουγάδα. « Ααααα» φωνάζει « τέτοιο σκοινί δεν ξανάδα. Τα ρούχα θα απλώσω, εδώ θα τα τεντώσω» .Άρχισε να απλώνει τα ρούχα στη μύτη, νομίζοντας το για σχοινί. Ο Πινόκιο έκλαιγε και ρουφούσε τη μύτη. Ο μπαμπάς του, πήρε το μαντηλάκι και έτρεξε στην αυλή της κυρά Μάρως, να την σκουπίσει, δάκρυ να μην αφήσει. Η κυρά Μάρω τον ρωτά «τι έπαθες Μαστροτζεπέτο Και κλαις ; Και κουβέντα δεν λες;»
« Το παιδάκι μου θέλει γιατρό, θέλει χειρουργό, Ορθοπαιδικό» της απάντησε λυπημένος. Η κυρά Μάρω άρχισε να παρηγορεί τον γείτονά της . Ο ίδιος έψαχνε λύση που τον καθένα θα βοηθήσει. « μήπως να την κόψω;» σκεφτόταν . Άρχισε λοιπόν να την κόβει πέντε πήχες έκοβε, δέκα φύτρωναν. Ο Μαστροτζεπέτο έμεινε με τα μάτια ανοιχτά . « Αχ, Πινόκιο τι καμώματα είναι αυτά;» ρώτησε τον μικρό του γιο. « Τι να κάνω μπαμπά; Δεν έλεγα ψέματα μόνο όταν ξυπνούσα, αλλά και όταν πήγαινα για ύπνο». Ο καημένος ο μπαμπάς του σκούπιζε τον ιδρώτα και έλεγε « μακάρι να ήμασταν σαν και πρώτα».
Η καλή νεράιδα έραβε ακόμη το φουστάνι. Τι φουστάνι ήταν αυτό; Έμοιαζε με ωκεανό. Ήρθε το βραδάκι. Ο Πινόκιο με το ένα ποδαράκι νύσταξε. Δεν μπορούσε όμως να βάλει πιτζάμα γιατί η μύτη ήταν μεγάλη. « Αχ, νεράιδα μου καλή έλα με το μαγικό ραβδί. Θα κοιμηθώ όρθιος ο καημένος, σαν τιμωρημένος. Έλα σε παρακαλώ» έλεγε και ξαναέλεγε με αναφιλητά. Ο μπαμπάς του έλιωνε από τον καημό του για τον μονάκριβό του. Ήρθε το πρωί, ξύπνησε ο Πινόκιο από τον ύπνο το βαθύ και άρχισε να μονολογεί «πιάστηκε το ένα μου ποδαράκι, έλα νεράιδα με το μαγικό ραβδάκι, έλα σε παρακαλώ, άλλο δεν μπορώ». Ο Μαστροτζεπέτο βγήκε από το σπίτι , σαν να πέταξε σπουργίτι . Φτάνει στης κυράς Φωφώς το ραφείο, που έμοιαζε ωδείο. Η νεράιδα καμάρωνε ακόμα το φουστάνι. Σκεφτόταν πού να το βάλει να βγει για σεργιάνι.
Ο Μαστροτζεπέτο φτάνει στο κατώφλι και φωνάζει δυνατά « νεράιδα, τρέξε με το μαγικό ραβδί και διάταξε η μύτη να κοπεί, να γίνει σαν και πρώτα , θα γίνει καλό παιδί». Τρέχει η νεράιδα να βοηθήσει φορώντας το νέο φουστάνι, αλλά η μοδίστρα της φωνάζει « η φόδρα δεν έχει γαζωθεί, μπορεί πάλι να σκιστεί». Φτάνει η νεράιδα στο σπίτι κάνει μια χραπ με το μαγικό ραβδί, η μύτη έγινε μικρή . Τότε ο Πινόκιο έδωσε υπόσχεση ότι ψέμα δεν θα ξαναπεί. Ο μπαμπάς του κάθε μέρα πήγαινε στο βουνό για ξύλα για το τζάκι και σκεφτόταν το χαμένο ποδαράκι του γιου του. Έπρεπε λύση να βρει, αλλά τι; «Μήπως να ξαναζητήσει βοήθεια από τη νεράιδα;» σκεφτόταν .»Αχ, γιε μου, αχ μονάκριβέ μου» είπε και ανέβηκε στην άμαξά του . Θα πήγαινε πάλι στην νεράιδα δεν είχε άλλη λύση.
Μετά από ώρες ταξίδι έφτασε στο νεραϊδένιο σπίτι της. Η νεράιδα άπλωνε τον τραχανά, ήταν η εποχή του .Τον φύλαγε από τις μύγες και τις μέλισσες. « Αχ, Μαστροτζεπέτο τι χαρά που σε βλέπω, έλα να σε κεράσω» τον είπε η νεράιδα με χαρά. «Αχ, νεραϊδούλα μου καλή, άλλη μια χάρη σου ζητώ, σε θερμοπαρακαλώ . Θέλω να δώσεις ποδαράκι στο παιδάκι μου» της απάντησε . Η νεραϊδούλα στεναχωρέθηκε γιατί ήταν καλός μπαμπάς ο Μαστροτζεπέτο. « Θα του κάνω τη χάρη» σκέφτηκε. Ανέβηκε μαζί του στην άμαξα, αφού φόρεσε το καινούργιο της φουστάνι φτάνοντας στο σπίτι του Μαστροτζεπέτο κάνει στον αέρα μια χραπ με το ραβδάκι, να και το νέο ποδαράκι του Πινόκιου. Τι χαρά όλοι χόρευαν όπως παλιά. Έζησαν αυτοί καλά και εμείς καλύτερα .
