Σήμερα στη στήλη "Στα βαθιά" έχω προσκαλέσει τον ποιητή Βασίλη Βασιλειάδη. Ο καλεσμένος μου σπούδασε Ιατρική στο Βερολίνο, με παράλληλη ελεύθερη παρακολούθηση τμημάτων της Κοινωνιολογίας. Έχει εκδώσει μια ποιητική συλλογή και τα δύο μέρη της τριλογίας long poetry. Όλο του το έργο συμπεριλαμβάνεται σε δέκα ποιητικά βιβλία, τα οποία θα κυκλοφορήσουν σύντομα. Κομμάτια του έργου του έχουν μεταφραστεί και φιλοξενηθεί σε ξένα περιοδικά τέχνης. Το βιβλίο του "Συνέβη στην επαρχία" έχει μεταφραστεί στα αγγλικά και σε λίγο καιρό θα εκδοθεί στην ευρωπαϊκή και αμερικάνικη αγορά. Η ποίησή του είναι ρεαλιστική, κοινωνιοκεντρική, στοχαστική. Ο λόγος του είναι στακάτος, αφτιασίδωτος, ανατρεπτικός. Η πένα του στέκεται απέναντι στην εξουσία και στηλιτεύει την αδικία. Άλλοτε εμπνέεται από τον έρωτα και τις σχέσεις και αρθρώνει έναν λόγο θαρραλέο, αληθινό, παθιασμένο! Θα γνωρίσουμε δέκα μοναδικά ποιήματά του!
**************************
Την αδρεναλίνη μου
καθ 'οδόν για τον χώρο που ενοικούν το σώμα και ο εαυτός μου
την σταμάτησε η ευκρίνεια της εικόνας
που λες και καταπάτησε τον χρόνο
με βγάζει έξω από τον κόσμο του παρατεταμένου παρόντος
με κράτησε ακίνητο
γιατί με δάνειζε την ευτυχία μιας αρχέγονης ελπίδας
θέλησα να την κοιτάζω
αυτή την όμορφη και τρυφερή μητέρα
με τους ώμους της λυγισμένους από το βάρος της αγάπης
χάιδευε τα μαλλάκια του παιδιού της
που χόρταινε την πείνα του από τις καφετιές ρόγες
τις καρφωμένες επάνω στα γεμάτα γάλα βυζάκια της
έσκυψε και φίλησε το παιδί
του μιλούσε αργά κοιτώντας το στα μάτια
"το εμείς
χαρακτηρισμένη απειλή στους καιρούς αυτούς
δεν έχει το εύρος
για να χωρέσει τους πολλούς,
όταν με το καλό σταθείς στα πόδια σου μικρό μου
και περπατήσεις στον κόσμο τον πραγματικό
να δίνεις φάρδος στο εμείς
για να τους χωράει όλους αγάπη μου"
το χαμόγελό της το αγκάλιασε γλυκά
"πρώτα όμως θα προσπαθήσω
να σε μάθω να θυμάσαι
να έχεις μνήμη
για να το θυμάσαι κι αυτό
το εμείς "
****************************
και αρχίζεις ξανά και ξανά
σαν γραφικός μπατίρης από Μέλλοντα
με διανόηση ζελέ ασύστολο
να καυχησιολογείς τα κλέη της ζωής σου
-κι αυτά παραχαραγμένα από το "συν" και το "επί" της υπερβολής -
με παρατατικούς και υπερσυντέλικους
που βρωμάνε ταγκίλα
το ξέρεις καλά
πως το Θα απέναντι
με τη σπιρτάδα του σε ετοιμότητα ωθήσεων
γελάει μαζί σου
βλέποντας σε ακυρωμένο Μελλοντοβλεψία
να ηδονίζεσαι με αυνανισμούς μύωπες
που αρνούνται να σκεφθούν με αμφισβήτηση
μήπως και οι τρόποι με τους οποίους έχουν συνηθίσει να βλέπουν τα μάτια του μυαλού σου είναι λάθος
αυτή την αμφισβήτηση
που δίνει πίσω στα ρήματα της ζωής σου
τον χρόνο που τους αφαιρεί η πραγματικότητα
τον Μέλλοντα που δικαιούνται.
****************************
ανοικονόμητα κι αταξινόμητα
ο πόθος και το πάθος
εκκεντρικότητες αυθεντικές
ολότελα ανάρμοστες
έχοντας φτύσει η θυμηδία τους τα χρηστά ήθη και τις ηθικές
είδα
να τους δυναστεύουν απολαυστικά,
να βιώνουν στιγμές τελείως καθαρές
που απουσιάζουν οι κοστολογήσεις
και οι αυτόχειρες μεταμέλειες
είδα
με τόλμη αφελή τα συναισθήματα
και τρόπους ακραίους τις επιθυμίες
τις καυλωμένες αλήθειες τους
λιωμένες από τις φλόγες της ηδονής
τους είδα
και σκέφθηκα
πως είναι μεγαλοσύνη ανίκητη
να βιώνονται ομορφιές και αξίες μέγιστες
μόνο με τα ελάχιστα
αυτά τα τόσο δυσεύρετα
σχεδόν αφανισμένα από τα προγκρόμ των δικτατοριών της λογικοβλάβειας,
τον πόθο,το πάθος,
το συναίσθημα,τη φαντασία
και το όνειρο,
αυτές τις λίγες παλαβομάρες
που σε κάνουν να μην θέλεις ποτέ πια
να γυρίσεις πίσω στον εαυτό σου
και στη ζωή που έζησες
χωρίς αυτές
τις ελάχιστες και τις δυσεύρετες
****************************
Η μάνα μου
πάντα με διατηρούσε "σιδερωμένο"
και τα ρούχα μου ανέδυαν το άρωμα του μαλακτικού,
με τρόπο τελετουργικό μου έλεγε
"να μην ξεχνάς το Έξω
και να μην το ακούς"
Μετά η γιαγιά μου
με τραβούσε κατά την μεριά της
με έσφιγγε στην αγκαλιά της
με φιλούσε
και έβαζε διακριτικά στην τσέπη μου το χαρτζιλίκι.
"Να θυμάσαι"μου έλεγε
να μην φτάσεις να απολογηθείς ποτέ
στο Έξω,
το έξω είναι βαρέλι δίχως πάτο
και είναι αχάριστο,
όσο και να προσπαθήσεις"να πας με τα νερά του "για να το ευχαριστήσεις
στο τέλος θα σε προδώσει"
Έτσι
ακούγοντας την μάνα μου και την γιαγιά μου,
έγινα ισορροπιστής
χωρίς να ξεχνάω πως υπάρχει το Έξω,
αλλά προσέχοντας να μην φτάσω στο σημείο να απολογηθώ στο Έξω,
επειδή όμως οι ισορροπίες με πνίγουν σαν θηλιά στον λαιμό,
πολύ σύντομα από ισορροπιστής έγινα καταπατητής
όλων των φυσικών και λογικών νόμων που καθορίζουν την λειτουργία τού Έξω,
παρότι
εκείνο με απειλούσε έξαλλο,
πως με την πρώτη ευκαιρία θα μου σπάσει τα κόκαλα,
ευτυχώς ,
η ορμή της οξύθυμης εμμονής μου,
που φοβάται το σκύψιμο μήπως και την καμπουριάσει,
έχει γράψει τις απειλές και τις λογικές του Έξω
στα παλιά της τα παπούτσια
εδώ και πολλά χρόνια,
χωρίς να έχω απουσιάσει, ή αδιαφορήσει ή σιωπήσει για ό,τι συμβαίνει εκεί έξω,
που σημαίνει πως δεν ξεχνώ πως υπάρχει το Έξω,
αλλά το κρατάω έξω και μακριά από μένα.
****************************
Με ρητορικές ταλαίπωρες,
προσπαθούμε να εξηγήσουμε,
τον έρωτά μας,
την αγάπη μας,
και ξεστρατίζουμε στις ασυναρτησίες,
λες και δεν φτάνει,
η γλώσσα της ματιάς μας,
αυτή η ομιλητική σιωπή,
που τα λέει όλα.
****************************
Όσο κι αν προσπάθησα
δεν καταφέρνω ν’ αγαπάω στενάχωρα,
ούτε απελπισμένα,
ούτε βυθισμένος στα σκατά,
κοινωνικά ενταγμένων νεοσυντηρητισμών,
δεν καταφέρνω να αγαπάω
-ίσως γιατί δεν θα μπορούσα να αγαπήσω εμένα-
να ζω με τα συνθήματα της φρονιμάδας, που με προτρέπει
να αυτοτιθασεύομαι
να προσαρμόζομαι
και να αποδέχομαι,
το ομολογώ,
δεν υπήρξα κι ούτε έχω σκοπό
να υπάρξω τέτοιος φρόνιμος,
ούτε πειθαρχημένος,
παρότι έχω μείνει μισός,
-έχω χάσει μάτι,χέρι,πόδι,ίσως και σπλάχνα,δεν τα έχω
μετρημένα αυτά που μου απέμειναν-
από τις συνειδητές αντιπαλότητές μου με την
καθολικότητα των αρχέτυπων και των αρχών των
όποιων εκφάνσεων του πολιτισμού τους,
που αρνούνται την χειραφέτησή μου την ανθρώπινη,
-με τέτοιες απώλειες καμία μάχη δεν δίνεται από βίτσιο προσωπικό
κι όσοι με συμβούλεψαν ή επιμένουν να με συμβουλεύουν
πως πρέπει να φρονιμέψω και να σταματήσω τις αντιπαλότητες με τον πολιτισμό τους,
άδικα έχασαν τον χρόνο τους
όχι μόνο αρνούμαι
να παραδοθώ
αρνούμαι
ολόκληρο τον πολιτισμό τους,
σας έλεγα λοιπόν,
πως όσο κι αν το προσπαθήσω
δεν καταφέρνω να αγαπάω
τους
αμάχητους,
που δεν ρισκάρουν
να μπαρουτοκαπνιστούν ,
στη βιωματική αντιπαλότητα,
πολεμώντας με όποια μορφή πόλεμου μπορούν και θέλουν
την κόλαση της κοινωνικής αλλοτρίωσης,
και
η πολλή φρονιμάδα τους,
τους καταντάει ηττημένους
από τούς εκβαρβαρισμούς που επιχειρούνται αδιάκοπα
και επικρατούν,
που σημαίνει,
παραδομένους
στην κοινωνική και σεξουαλική
απελπισία,
εκεί
στη λάσπη και στα σκοτάδια του περι-
θωρίου,
φορτωμένοι,
με βία
μίσος
και μισανθρωπιά,
έτοιμος ο εκβαρβαρισμός τους
να δολοφονήσει χωρίς δεύτερη σκέψη
το αντίθετο
και το διαφορετικό από αυτούς,
είτε
είναι
σκέψη,
συναίσθημα,
η χαρά της απόλαυσης του σώματος και της σεξουαλικότητάς μας,
χρώμα,
φύλο,
ράτσα,
άνθρωπος,
μπορώ να αγαπάω,
μόνο
από επιλογή,
πιστά
χαμογελαστά
και ελεύθερα.
****************************
Απόψε
ορτσάρει
το μυαλό στις ονειρώξεις,
με καλά πατημένο ζεϊμπέκικο
ανασηκώνει τις φούστες τους,
και τις προκαλεί
με μια φιγούρα στριφογυριστή
χωρίς να τις τάξει τίποτα
να απιστήσουν μαζί του,
να "βγάλουν" τα γούστα τους
χωρίς να φοβούνται
μήπως υπάρχουν ενέδρες
ύπουλα στημένες από εγωκεντρισμούς
κι άλλες τέτοιες αλλοφροσύνες,
οι βουβώνες
τολμητίες
αγνοώντας όλους τους δισταγμούς
το έχουν πάρει απόφαση
πως δεν υπάρχει πιθανότητα
να πισωπατήσουν απόψε,
γονατισμένοι μεταλαβαίνουν
πάθος και ερωτισμό
πριν προσορμιστούν τρελαμένοι στο ξενύχτι
κατά τη μεριά του έρωτα
ανάμεσα στους μηρούς
και πάνω στις ρόγες,
εκεί
στις αυλακιές της άμμου
ή στα ρηχά του πελάγους.
****************************
Στον μικρόκοσμο του καθένα μας
υπάρχουν αυτά μόνο
που τα ξέρουμε,
ή αυτά που θέλουμε ή μπορούμε να ξέρουμε,
μην τον πολυπιστεύεις, μου λέει,
ούτε να τον εμπιστεύεσαι τυφλά
ή να τον υπερασπίζεσαι φανατικά,
και για τ' όνομα της Ζωής
μην τον ιεροποιείς
τον μικρόκοσμό σου,
μην τον κάνεις έμμονη ιδέα αυτάρεσκη,
γιατί μπορεί να γίνει η φυλακή σου,
πού στα ανήλια κελιά της
συρρικνώνεσαι σε έναν εξαθλιωμένο παρακμιακό,
τυφλώνεσαι
και κουφαίνεσαι,
όσα δεν γνωρίζουμε
ή αυτά που δεν θέλουμε ή δεν μπορούμε να γνωρίζουμε
είναι απλά ανύπαρκτα
για τον μικρόκοσμο του καθένα μας,
όμως
η αλήθεια είναι
πως υπάρχουν αυτά τα ανύπαρκτα
ερήμην σου,
όπως υπάρχουν κόσμοι και πολιτισμοί ολάκεροι,
ερήμην σου,
για αυτό έχεις πιστέψει
πως η ζωή μοιάζει με τη δική σου μικρή ζωή
και ο κόσμος μοιάζει με τον δικό σου μικρόκοσμο.
****************************
Δεν περπατιέται το λιόκαμα μεμιάς
μετά δύο ώρες ποδαρόδρομο σκέφθηκε να ξεκουράσει λίγο την ορθοστασία του,
μούσκεμα στον ιδρώτα η μοναξιά τού ψιθύρισε
για δες αυτό το νεκροταφείο
περιποιημένη με μεράκι ή αιώνια μνήμη των ανθρώπων σ' αυτό το χωριό,
τον παρότρυνε να πλησιάσει τους τάφους,
με βουβαμάρα βαριεστημένη
καθότι τον ενοχλούσε του θάνατου η μεταφυσική
και τα πάρε δώσε με τα εν υψίστοις
έσκυψε επάνω στις γυαλιστερές ταφόπλακες και διάβαζε απορημένος
πέθανε με δύο χρόνια
πέθανε με πέντε χρόνια, με οκτώ χρόνια,
στις άλλες παραδίπλα πέθανε με δέκα χρόνια, με μηδέν χρόνια,
τον χλώμιασε η σκέψη πως όλοι τους εκεί ήταν πεθαμένα παιδιά,
πλησίασε τον ντόπιο που κατηφόριζε σφυρίζοντας το κέφι του,
φίλε
παιδικό το νεκροταφείο; δεν μου ’λαχε ξανά να δω τόσα παιδιά θαμμένα,
ο ντόπιος ευδιάθετος απάντησε χαμογελώντας,
όχι
στον τόπο αυτόν είμαστε παράξενοι
στους τάφους των ανθρώπων δεν γράφουμε τα χρόνια που έζησαν,
δεν μας νοιάζει πόσα ήταν,
παρά μονάχα πόσα χρόνια από αυτά που έζησαν τα γέμισαν με ζωή,
αυτό μας καίει,
τον χρόνο που σακάτεψες γιατί να τον μετρήσεις;
κόπος άχρηστος,
αν και δεν είσαι από τα μέρη μας τα παράξενα
κόπιασε τα δικά σου να είναι όσο μπορείς πιο πολλά
καλή συνέχεια να ’ χεις, του ευχήθηκε ο ντόπιος και συνέχισε τον δρόμο του γελώντας δυνατά.
****************************
Από τις αμπελοφιλοσοφίες τους δεν φυλαχτήκαμε
και μπερδευτήκαμε
ξοδέψαμε τη ζωή μας χωρίς έρωτα κι αγάπη
αφού με την κοινωνική τους οδηγία ταυτιστήκαμε
που θέλει ο έρωτας και η αγάπη να είναι το πάθος και ο πόθος να εξουσιάζουμε ο ένας τον άλλον
να μπορούμε να ιδιοποιηθούμε το σώμα του άλλου
μέσα από μία αδίστακτη ερωτική εκμετάλλευση
Δες τους γύρω μας
δεν κλαίνε γιατί έχασαν τον έρωτα και την αγάπη τους
κλαίνε και σκοτώνουν γιατί τούς έφυγε το εξουσιαζόμενο αντικείμενο
Γιατί με τέτοια αγάπη να μ' αγαπήσεις;
γιατί με τέτοιον έρωτα να μ’ ερωτευτείς;
άμα είναι μέσα από αυτή την νέα συνθήκη
την αλήθεια της υπόστασής σου ν’ αρνηθείς;
Βιογραφικό σημείωμα
Γεννήθηκε κάποιο Σάββατο, κάποτε, κάπου στην Ελλάδα, τρία κιλά και διακόσια γραμμάρια, με φυσιολογικό τοκετό, αλλά με το ανίατο" Σύνδρομο της μόνιμης εφηβείας, ανορθόδοξας, καi παρορμητισμού του μυαλού", δηλαδή της συνειδητής ασέβειας, προς όλα τα "μαγαζιά", "παραμάγαζα", "εργαστήρια", "βιοτεχνίες" και "βιομηχανίες" παραγωγής βεβαιοτήτων, πραγματικοτήτων, πίστεων, φανατισμών, ιδεοληψιών κλπ. "Βύζαξε" μητρικό γάλα μέχρι τα δυόμισί του χρόνια και τον έθρεψαν, μέσα σε περιβάλλον που επικρατούσε η ευγένεια της επάρκειας σαν"μόσχο εκλεκτό". Γεννήθηκε Έλληνας υπήκοος και με καθημερινό κόπο και αγωνία, προσπαθεί να είναι πολίτης του κόσμου. Ειδική ακαδημαϊκή μόρφωση-πιστεύει πως η συστημική γνώση δεν έχει σχέση με την παιδεία-, Ιατρική Βερολίνο/Γερμανία (Freie Universitaet Berlin). Παράλληλη ελεύθερη παρακολούθηση τμημάτων της Κοινωνιολογίας στο ίδιο πανεπιστήμιο. Οι "ακαδημαϊκές του αγάπες" είναι η αντιψυχιατρική-συμμετοχή και δράση στα κινήματα της εποχής- και η κοινωνιολογία της Ποίησης. Εδώ και περισσότερα από τριάντα χρόνια, με ρυθμούς "τεμπέλικους" και με τρόπο αμετανόητα απροσάρμοστο κι "ανάποδο", είναι παραδομένος να υπηρετεί την Ποίηση, μέσα από το "ελάχιστό της",-όπως χαρακτηρίζει ό ίδιος την ποιητική γραφή. "Εκτίθεται δημόσια", για πρώτη φορά το 1980-1981 με την "Βρώμικη Θλιμμένη Πολιτεία" από τις εκδόσεις Kάτος-Εγνατία. Κομμάτια του έργου του, έχουν μεταφραστεί και δημοσιευθεί σε ξένα περιοδικά σκέψης και τέχνης (όπως το Lettre International κ.α) Συνεχίζει να εκτίθεται δημόσια με την τριλογία της long poetry, εκδόθηκαν τα δύο μέρη της τριλογίας της longpoetry, από τις εκδόσεις Σαιξπηρικόν, "Συνέβη στην Επαρχία" και το "Σημείο Μηδέν". Το τρίτο και τελευταίο μέρος της τριλογίας το"Fuck Off" το έχει ολοκληρώσει αλλά ακόμη δεν έχει αποφασίσει τον χρόνο της έκδοσής του. Το πρώτο μέρος της τριλογίας "Συνέβη στην Επαρχία" έχει μεταφραστεί στα αγγλικά από την μεταφράστρια ποίησης, την Νικολέττα Σίμωνος και εντός του 2021 με αρχές του 2022 εκδίδεται και κυκλοφορεί στην ευρωπαϊκή και αμερικανική αγορά βιβλίου με τον αγγλικό τίτλο"Blind to See the Darkness". Με αυτόν τον τίτλο είναι καταχωρημένο στο πεδίο long poem της αγγλικής Wikipedia, η οποία συμπεριλαμβάνει τον Βασίλη Βασιλειάδη σαν Vasileios Vasileiadis στους ποιητές του long poem. Oλόκληρο το έργο του ,συμπεριλαμβάνεται σε δέκα ποιητικές ενότητες (βιβλία),οι οποίες τώρα βρίσκονται στο στάδιο της επιμέλειας-διόρθωσης και ο εκδοτικός τους σχεδιασμός είναι να εκδοθούν και κυκλοφορήσουν όσο πιο σύντομα γίνεται, εάν δεν υπάρξουν στη διάρκεια των επόμενων μηνών, ανατροπές στη ροή των εκδοτικών πραγμάτων εξ αιτίας του covid 19.Τώρα ζυγίζει 110 κιλά και δυστυχώς οι επιπτώσεις του "Συνδρόμου" έχουν επιδεινωθεί τραγικά και ανέκκλητα. Παραμένει ισχυρογνωμικά καi εμμονικά ευσεβέστατος στην αναζήτηση των πληθυντικών της αλήθειας και στην με κάθε κόστος αναζήτηση βιωματικής παιδείας. Δηλώνει "βιωματικά και δημιουργικά αντισυστημικός".
