Σήμερα στη στήλη "Στα βαθιά" έχω προσκαλέσει τη λογοτέχνιδα Καίτη Βασιλάκου. Η καλεσμένη μου γεννήθηκε στα Χανιά, αλλά διαμένει εδώ και πολλά χρόνια στην Αθήνα. Σπούδασε Ιστορία κι Αρχαιολογία και διορίστηκε ως φιλόλογος στη Μέση Εκπαίδευση. Έχει εκδώσει επτά βιβλία πεζογραφίας, ένα θεατρικό έργο και δυο ποιητικές συλλογές. Διηγήματα και ποιήματά της έχουν συμπεριληφθεί σε επτά συλλογικά έργα. Είναι δημιουργός του μπλογκ ketivasilakou,blogspot.gr, όπου δημοσιεύει δικά της κείμενα, ποιήματα, διηγήματα. Η ποίησή της είναι λυρική, υπαρξιακή, συχνά εξομολογητική. Ο λόγος της είναι ζωντανός, οικείος, διαυγής. Εμπνέεται από τις σχέσεις, τον έρωτα, τη συνομιλία με το βαθύτερο εγώ, τα διαχρονικά αιτήματα της ψυχής. Είναι μια γραφή ειλικρινής, συγκινητική, ενίοτε πικρή. Θα δούμε δέκα διαλεχτά ποιήματά της!
*************************
Κυριακή απόγευμα
και ήρθε απότομα η θύελλα,
τόσο απότομα που
ούτε κιχ δεν πρόλαβα να πω.
«Εσύ πού είσαι;»
φώναζε η ψυχή μου,
«πού είσαι εσύ, πού είσαι;»
Αλλά εσύ ήσουν ήδη εδώ,
μαζί μου,
μ’ έκαιγες σιωπηλά.
Από την ποιητική συλλογή μου «Αγαπημένε μου ψυχίατρε, πες μου». Εκδ. Μανδραγόρας.
*************************
Τι θα σου πω μεθαύριο που θα σε δω,
δεν ξέρω.
Για την αγάπη μου οπωσδήποτε δεν θα σου πω.
Δεν θα βγει απ' τα χείλη μου λέξη,
δεν θα ξεχυθεί
αυτό το υπέροχο ποτάμι φωτιάς
και να το δω
να καταρρέει οδεύοντας προς εσένα,
να κατακρημνίζεται
διαλυμένο σε άπειρα κομμάτια,
να διασκορπίζεται
πάνω στο κρύο σου γραφείο,
τέφρα και κίσηρις
άνευ αξίας.
Από την ποιητική συλλογή μου «Αγαπημένε μου ψυχίατρε, πες μου». Εκδ. Μανδραγόρας.
*************************
Νυχτώνει αργά,
στο ραδιόφωνο
σκοποί από τη μακρινή Αθήνα,
το παιδί τραγουδά,
η μητέρα λείπει,
ο πατέρας λείπει,
το παιδί τραγουδά,
μετά βαριέται,
πιάνει κουβέντα
με κάτι Αόρατους.
Ύστερα έρχεται η μητέρα,
με ποιον μιλούσες,
το ρωτά,
το παιδί ντρέπεται,
με κανέναν, λέει,
ντρέπεται πολύ,
δεν θέλει η μαμά να καταλάβει
τη φοβερή του μοναξιά.
Από την ποιητική συλλογή μου «Νυχτώνει αργά». Εκδ. Μανδραγόρας.
*************************
Αυτός ο κόσμος είναι έτσι,
έχει φόβο, έχει πόνο,
έχει δάκρυα.
Το παιδί συμφωνεί,
μαθαίνει,
χτίζεται σιγά-σιγά.
Αυτός ο κόσμος πάντα
μέσα στα δάκρυα και το φόβο
θα είναι βουτηγμένος.
Το παιδί υπογράφει,
ετοιμάζει το μέλλον του.
Από την ποιητική συλλογή μου «Νυχτώνει αργά». Εκδ. Μανδραγόρας.
*************************
Εδώ μαζί και οι τρεις
-μια ζωντανή,
δυο πεθαμένοι-
αγαπιόμαστε,
με πάθος και λατρεία
αγκαλιαζόμαστε,
φιλιόμαστε,
ένα γινόμαστε.
Όχι, δεν σας αφήνω
να μου φύγετε.
Μαζί μου εδώ θα μείνετε
μέχρι το θάνατό μου.
Μονάχο δεν εγκαταλείπουν το παιδί τους
οι καλοί γονείς.
Από την ποιητική συλλογή μου «Νυχτώνει αργά». Εκδ. Μανδραγόρας.
*************************
Δεν σε ξέχασα, όχι.
Έρχονται όμως πότε-πότε κάτι μέρες
που με τραβάνε στο βυθό
κι εκεί εσύ απαγορεύεται να μπεις,
εκεί σε κόσμο αναποδογυρισμένο ζω,
το είδωλό σου χάνεται,
χάνεται κι η αγάπη μου για σένα.
Έπειτα ανεβαίνω ξανά στην επιφάνεια
με τις ρωγμές και τις χαραγματιές μου
ακόμα ανοιχτές
και ψάχνω να σε βρω.
Ξέρω,
με περιμένεις πάντα ήσυχα
στο έρημο τοπίο σου,
ωραία μου ψευδαίσθηση,
πηγή ζωής,
κάτω απ’ το φως του ήλιου
που ποτέ δεν δύει.
(Ανέκδοτο)
*************************
Όταν καμιά φορά νιώθεις
παράξενες ανατριχίλες,
ένα ρίγος,
αν κάποιες νύχτες
απορημένος ξαγρυπνάς,
αν στο μυαλό σου σχηματίζεται
μια ακαθόριστη, θολή μορφή
που από μακριά σού γνέφει,
αν κάποτε ανήσυχος
στριφογυρίζεις,
χωρίς να ξέρεις τι ζητάς
κι αν η καρδιά σου δυνατά χτυπά
χωρίς αιτία,
να ξέρεις,
είμαι εγώ που στέλνω τα μηνύματά μου
πάνω από θάλασσες,
πάνω από βουνά,
εγώ είμαι που σ’ αγγίζω
με ό,τι πιο γλυκό
έχει απομείνει μέσα μου,
με ό,τι πιο θηλυκό
μπορεί να πλάσει η Φύση.
(Ανέκδοτο)
*************************
Λεύτερες φεύγουν οι ψυχές
λυμένες από τα δεσμά τους,
λύπη καμιά δεν έχουν -
η λύπη είναι όλη δική μας.
Όμως εκείνοι σε σκόρπια σύννεφα διαλυμένοι
χαμογελούν με τον δικό τους τρόπο.
Πίσω να έρθουν δεν το επιθυμούν.
Ήσυχα προτιμούν να υπάρχουν
μες στις φωτογραφίες μας.
(Ανέκδοτο)
*************************
Νυχτώνει,
ξημερώνει,
μια -μια γκρεμίζονται στην άβυσσο οι μέρες,
Δευτέρα είναι σήμερα ή Τρίτη;
Δεν έχει σημασία,
ο λεπτοδείχτης ασταμάτητος,
ακράτητος,
προ πάντων αδιάφορος
δουλεύει, όπως όρισε ο Χρόνος.
Και κάθε μέρα η σκόνη
κατακάθεται παντού,
απλώνεται με φυσικότητα,
με μια ψυχρότητα οικοδέσποινας
που με ανέχεται σιωπηλά.
Εδώ θα είναι αυτοί οι δύο,
σκόνη και λεπτοδείχτης,
όταν εγώ θα έχω φύγει,
παρέα θα τα λένε,
είμαστε αιώνιοι εμείς,
θα λένε,
είμαστε η ουσία του κόσμου τούτου,
τα άλλα όλα
είναι σκιές.
(Ανέκδοτο)
*************************
Πάει καιρός που δέχτηκα
τα τελευταία συλλυπητήρια
-θα είναι τώρα πάνω
από δυο δεκαετίες-
άλλος νεκρός να θάψω
δεν μου έμεινε.
Λοιπόν
τα πένθη μού τελείωσαν,
τώρα ίσια μια ευθεία γραμμή
χωρίς καμιά αγωνία,
μια ίσια ευθεία γραμμή
ως το δικό μου τέλος.
Μα πάλι δεν ανησυχώ.
Ωραία τα έχω κανονίσει,
κανείς να μην πενθήσει
με το θάνατό μου,
κανείς να μη δεχτεί συλλυπητήρια.
Τι ελευθερία είναι πάλι αυτή.
(Ανέκδοτο)
Καίτη Βασιλάκου, εργοβιογραφικό σημείωμα
Γεννήθηκα στα Χανιά, αλλά δεν είμαι Χανιώτισσα. Η μητέρα μου ήταν από το Ηράκλειο και ο πατέρας μου από την Τρίπολη. Ο πατέρας μου υπηρετούσε στο Δασαρχείο Χανίων, όταν γεννήθηκα. Έμεινα στην πόλη μέχρι τα 16 χρόνια μου και κατά κάποιο τρόπο τη θεωρώ ιδιαίτερη πατρίδα μου, αν και δεν έχω πια δεσμούς εκεί. Στη συνέχεια ήρθα στην Αθήνα και μετά από τόσα χρόνια διαμονής μου στην πρωτεύουσα θεωρώ πλέον ότι είμαι Αθηναία. Έγινα μάλιστα δημότης Αθηναίων θεωρώντας ότι η Αθήνα είναι πια η πραγματική, δική μου ιδιαίτερη πατρίδα. Σπούδασα Αρχαιολογία και Ιστορία στο πανεπιστήμιο Αθηνών και στη συνέχεια διορίστηκα στη Μέση Εκπαίδευση ως φιλόλογος.
Εργογραφία:
«Ο πειρασμός του ερημίτη Χάρτμουτ Λιμπέργκερ», διηγήματα (Ιωλκός).
«Οι πόρτες», διηγήματα (Ιωλκός).
«Ο τέταρτος κλώνος», διηγήματα (Αίολος).
«Αγαπημένε μου ψυχίατρε», μια νουβέλα και πέντε διηγήματα (Απόπειρα).
«Αγαπημένε μου ψυχίατρε, πες μου...», ποιήματα (Μανδραγόρας).
«Νυχτώνει αργά», ποιήματα (Μανδραγόρας).
«Σιμόν», θεατρικό έργο σε τρεις πράξεις (Μανδραγόρας).
«Το επίμονο φαινόμενο», ένα διήγημα και δύο νουβέλες (Απόπειρα).
«Η προγονική εντολή», νουβέλα (Γαβριηλίδης)
«Οι Αποκλίνοντες», μυθιστόρημα (Απόπειρα).
Συμμετοχή σε συλλογικά έργα:
Μέσα από σένα, διηγήματα, εκδ. 24 γράμματα 2020
Το ελληνικό φανταστικό διήγημα, εκδ. Αίολος,.2012
Ένα ταξίδι... αλλιώς, διηγήματα, εκδ. Σαΐτα.2013
Τα ποιήματα του 2012, Κοινωνία των (δε)κάτων, 2013
Ανθολογία μικρού διηγήματος της νύχτας, εκδ. Κύμα, 2017
Το θέατρο στην ποίηση, εκδ. Ν. & Σ. Μπατσιούλας, 2017
InteLLiGentsia, ο κύκλος των ποιητών, εκδ. Εντύποις, 2018
Τα υπογείως ανεωχθέντα, ποιήματα, εκδ. Ρώμη 2019
Στο διαδίκτυο διατηρώ από το 2010 το δικό μου μπλογκ ketivasilakou,blogspot.gr, όπου δημοσιεύω κείμενά μου που έχουν σχέση με την κοινωνία, την ιστορία, την ψυχολογία, τη λογοτεχνία. Κατά καιρούς δημοσιεύω και δικά μου ποιήματα και διηγήματα.
