Σήμερα έχω προσκαλέσει στη στήλη "Στα βαθιά" τον ποιητή Άρη Μαργέτη. Ο καλεσμένος μου μεγάλωσε στην Άνδρο, όπου φοίτησε στο Εμπειρίκειο Ναυτικό Λύκειο. Εργάστηκε σε ναυτιλιακές εταιρείες. Η διαδρομή του στο γράψιμο είναι μακρά. Παρακολούθησε για πέντε χρόνια το Λογοτεχνικό Εργαστήρι του ποιητή και κριτικού Νίκου Φωκά στην ΧΕΝ Αθηνών. Έχει εκδώσει τέσσερις ποιητικές συλλογές. Τιμήθηκε με το «ΒΡΑΒΕΙΟ ΠΟΙΗΣΗΣ ΕΛΙΚΩΝ» του λογοτεχνικού περιοδικού «ΚΕΦΑΛΟΣ». Η ποίησή του πότε κινείται σε λυρικά μονοπάτια κι άλλοτε στους δρόμους της ρεαλιστικής απεικόνισης των πραγμάτων. Ο λόγος του είναι σμιλεμένος, συγκινησιακά και νοηματικά ουσιαστικός, με θαυμάσια εικονοποιία. Κυλά αβίαστα και φυσικά σαν νεράκι, εντάσσοντας άμεσα τον αναγνώστη στο σκηνικό δράσης. Τον εμπνέει ο έρωτας, η φύση, η αγαπημένη του θάλασσα, η φιλοσοφική ενατένιση της ζωής. Θα γνωρίσουμε καλύτερα τον δημιουργό μέσα από δέκα υπέροχα ποιήματά του!
Ο Μέγιστος
Από το ξημέρωμα άρχισε να ζωγραφίζει
Στην αρχή σκοτεινά σχήματα με φωτεινές πινελιές
αλλά όσο περνούσε η ώρα όλο και πιο ζωηρά
Γύρω στο μεσημέρι άλλαζε συνεχώς θέματα
και το απόγευμα έφτασε στο φόρτε του
Πίνακες μέσα στους πίνακες
σχέδια μέσα στα σχέδια
όλα άλλαζαν γρήγορα σχήμα
Από τα ζώα περνούσε στις ανθρώπινες μορφές
και από τα στεριανά στα θαλασσινά τοπία
Πάντρευε τα χρώματα όπως μόνο αυτός ξέρει
οι αποχρώσεις πρωτόγνωρες δημιουργούσαν εικόνες μαγικές
πίνακες ασύλληπτους με μοναδική ευκολία
Στο τέλος τα χρώματα είχαν γίνει έντονα
οι αποχρώσεις του κόκκινου κυριαρχούσαν
αλλά τελειομανής όπως ήταν πρόσθετε συνεχώς χρώμα
και όταν δεν πέτυχε το απόλυτο
άρχισε να μουτζουρώνει τον πίνακα
μέχρι που βάφτηκε όλος μαύρος
Τότε έριξε πολλές χρυσές πινελιές
και αποσύρθηκε να ξεκουραστεί
Αύριο θα είναι μια καινούργια μέρα
για να ξεκινήσει ο Μέγιστος ζωγράφος
τον πίνακα από την αρχή
Χρόνος
Ο χρόνος αφήνει τα σημάδια του στο σώμα
αλλού αόρατα και αλλού φανερά,
όπως οι σταγόνες της βροχής
διαβρώνουν αργά αργά το χώμα
Ανεπαίσθητα σχεδόν τρυφερά
ανιχνεύει το κορμί μας
και σαν επιδέξιος γλύπτης
χαράζει διακριτικά τις δικές του δημιουργίες
Κανείς δεν μπορεί να αντισταθεί στη γοητεία του
και μέσα από τις χαρές και τις πίκρες της ζωής
ολοκληρώνει σιγά σιγά το έργο του
Μόνο τα μάτια αντιστέκονται
ατενίζουν τον κόσμο με την ίδια ελπίδα
κι αν τα πράγματα αλλάζουν
αυτά επιμένουν να γεφυρώνουν
Είναι οι πύλες της ψυχής
και αυτή ποτέ δεν γερνάει
κι όταν μια μέρα το σώμα δεν αντέχει άλλο
φεύγει για καινούργιο ταξίδι
Συμβολισμοί
Άνοιξα ένα παράθυρο της ψυχής μου
είδες τρικυμία και φοβήθηκες
Ντύθηκα το πιο γλυκό μου χαμόγελο
αλλά δίστασες
Σου πρόσφερα λουλούδι
σε μπέρδεψε το χρώμα
Αντί να επιμείνω παραιτήθηκα
Χαθήκαμε στην αποκωδικοποίηση
συμβόλων και νοημάτων
Φαντάσματα
Τις ώρες που λένε μικρές
ξυπνούν οι μνήμες σαν φαντάσματα
Κερνάς ποτό και σου θυμίζουν ιστορίες
που θεωρούσες ξεχασμένες
Μνήμες της νιότης βαθειά θαμμένες
καλυμμένες απ’ της ζωής τα κύματα
αιμορραγούν και η γεύση του αίματος
φτάνει στα χείλη, ανακατεύεται
με το κρασί που πίνεις
Σχέδια που έμειναν σχέδια
χωρίς ταυτότητα ν’ αποκτήσουν
Ταξίδια που ναυάγησαν
χωρίς λιμάνι προορισμού
στο τέλος ν’ αντικρύσουν
Η γλύκα της πρώτης θύμησης
μαζί με την πίκρα της τελευταίας
αφήνει γεύση γλυκόπικρη
και φτάνει ένα τραγούδι ή ένα ποτό
για να τα φέρει πίσω
Κι είναι οι στιγμές αυτές
εκεί στις ώρες τις μικρές
που θαρρείς ότι μπορείς
ξανά ν’ ονειρευτείς
και το χρόνο να γυρίσεις πίσω
Λόγια του ανέμου
Τα λόγια του ανέμου μου είπανε για σένα
κρυμμένα μυστικά
Μου είπαν πως φοβάσαι την ώρα που κοιμάσαι
μη βγουν αληθινά
Τα όνειρα τα χίλια με τόση ανατριχίλα
που κρύβεις στην καρδιά
Τα δίνεις του αγέρα για να τα πάει πέρα
σε μέρη μακρινά
Κι αυτός τ’ ανακατεύει τα πάει και τα φέρνει
δεν κρύβει μυστικά
Τα λέει με Μαΐστρο τα λέει με Λεβάντε
τα λέει με Βοριά
Τα λόγια τα κρυμμένα που ήρθανε σε μένα
θα μείνουνε θαμμένα βαθιά μες στην καρδιά
Με λόγια του ανέμου σου έστειλα και σένα
δικά μου μυστικά
Το ξέρω θα τα ακούσεις αλλά δεν θ’ απαντήσεις
κρατάς τα μυστικά
Βιβλίο του καλοκαιριού
Το βιβλίο του καλοκαιριού έμεινε ατελείωτο
Οι σελίδες του μας συντρόφεψαν στη σκιά του πεύκου
οι ήρωες μπλέχτηκαν με το μουρμούρισμα των κυμάτων
ζωντάνεψαν κάτω από τα άστρα, αλλά μέχρι εκεί
Το τραγούδι του καλοκαιριού έμεινε ατελείωτο
όπως μένει πάντα χρόνια τώρα
το φουντώνει η ζέστη του καλοκαιριού
και το σβήνει η δροσιά του φθινοπώρου
Οι νότες γίνονται λέξεις
Το κρασί γίνεται μελάνι
Το φως των αστεριών γίνεται τονισμός
Η θάλασσα των ματιών ταξίδι
Κι όλα μαζί γράφουν το βιβλίο του καλοκαιριού
Δεν χρειάζονται πολλά
η φύση δίνει απλόχερα τα υλικά
κι η ψυχή πλέκει το γαϊτανάκι
είναι η μαγεία του καλοκαιριού
Αλλά κάθε μαγεία θέλει το δικό της περιβάλλον
Όταν φύγεις από εκεί κάτι γίνεται και χάνεται
Το σκηνικό χαλάει, οι ήρωες χάνουν την αίγλη τους
Το βιβλίο του καλοκαιριού έμεινε ατελείωτο
το βάλαμε στη βιβλιοθήκη μας μαζί με τα άλλα
τα υλικά είναι έτοιμα, μπορεί την επόμενη φορά
να τελειώσει
Τίτλοι τέλους
Περπατήσαμε δίπλα στην παραλία
Η θάλασσα έγλυφε τρυφερά τα βράχια
Ένα παγκάκι μας φιλοξένησε για λίγο
Μείναμε να κοιτάζουμε το πέλαγος
Οι αχτίδες του ήλιου πέρναγαν μέσα από τα σύννεφα
ντύνοντας με χρυσάφι τη θάλασσα
Μόνοι εμείς, ο ήχος του κύματος και οι σκέψεις μας
Σκέψεις διαφορετικές με άλλη αφετηρία και προορισμό
Πως μπορούν να ενωθούν δύο δρόμοι παράλληλοι
Ίσως αν υπάρχει μια αντίθετη απόκλιση να μπορούν κάποτε
όμως η ζωή είναι βιαστική, δεν έχει την πολυτέλεια του χρόνου
Κάποια πλοία στο βάθος θύμιζαν
ότι ο πίνακας δεν ολοκληρώνεται ποτέ
η φύση όπως και η ζωή μας εκπλήσσουν διαρκώς
συνεχής αλλαγή εικόνων και συναισθημάτων
Οι σκέψεις μας πήγαν στο παρελθόν, το παρόν και το μέλλον
Η ζωή μας δείχνει ότι προχωράει αργά ενώ τρέχει με ταχύτητα
Ό,τι κάνουμε ή δεν κάνουμε λειτουργούν σαν ελατήρια
που συσσωρεύουν ενέργεια και απελευθερώνεται
κάποια στιγμή στο μέλλον
Οι σκέψεις της στιγμής εκείνης είχαν προδιαγράψει τη συνέχεια
που απλά τότε δεν γνωρίζαμε
Η μουσική του κύματος, η γαλήνια θάλασσα, το μαγικό τοπίο
είχαν γράψει τους τίτλους τέλους
Σιωπές
Όταν νοιώθεις κάτι πολύ μεγάλο
αισθάνεσαι πως ό,τι κι αν πεις θα το προδώσεις
τότε προτιμάς να σιωπήσεις
Είναι στιγμές που οι λέξεις είναι πολύ φτωχές
για να περιγράψουν συναισθήματα
είναι ανθρώπινα δημιουργήματα
ανίκανα να εκφράσουν το μεγαλείο της ψυχής
Όταν με κοίταξες βαθιά στα μάτια ήξερα
Σε πήρα τρυφερά στην αγκαλιά μου
χάιδεψα απαλά τα μαλλιά σου
φίλησα γλυκά τα χείλη σου
και μείναμε σιωπηλοί για ώρες
Είχαν ενωθεί οι ψυχές μας
δεν είχαμε ανάγκη τίποτα άλλο
η σιωπή μας, τα είπε όλα
Χειμώνας
Ο βοριάς κούρνιασε στο παράθυρο
η ανάσα του βαριά , απειλητική
Οι νιφάδες βάλθηκαν να στολίσουν
τα απέναντι κεραμίδια
κρύα ατμόσφαιρα , αδιόρατη μελαγχολία
Οι φλόγες στο τζάκι αλλάζουν συνεχώς σχήμα
μεγαλώνουν, κυκλώνουν, καίνε τα ξύλα
άνισος αγώνας, χαμένος
με μικρούς θορύβους πανηγυρίζουν τη νίκη τους
Ο σκύλος μου καθισμένος στα γόνατά μου
απολαμβάνει τη ζέστη
τζάκι, χουζούρι, ευτυχία
Απλά πράγματα τι τα θέλεις τα περίπλοκα;
Τι χρειάζονται οι δεύτερες σκέψεις;
Πώς έρχονται χωρίς να ρωτήσουν;
και επιμένουν για απαντήσεις!
Ρωτάω το βοριά, το χιόνι, τη φωτιά
όλο μου λένε διαφορετικά
πώς πρέπει να απαντήσω
κι όταν τα σκέπτομαι όλα αυτά
θαρρώ πως είναι πιο καλά στο τέλος να σιωπήσω
Αποτύπωμα στην άμμο
Χαράξαμε την πρώτη καρδιά στην άμμο
γράψαμε επάνω τα αρχικά μας
ήρθε το κύμα και τ’ έσβησε
Περπατήσαμε ξυπόλυτοι στην άμμο
αφήσαμε στο διάβα μας αχνάρια
ήρθε η βροχή και τ’ έσβησε
Βρήκαμε μια καρδιά σε δένδρο χαραγμένη
προσπαθήσαμε να μαντέψουμε ονόματα
χαθήκαμε στις επιλογές
Τελικά τι μένει από τη ζωή;
Κλείνεις τα μάτια κι έρχονται στο νου
Η γεύση ενός πρώτου φιλιού
Ο ήχος της θάλασσας
Το θρόισμα των φύλλων
Η ανατριχίλα απ’ ένα άγγιγμα
Το σφύριγμα του ανέμου
Ο ήχος από ένα πιάνο ή ένα τσέλο
Ένα όνειρο ή ένας εφιάλτης
Μια υπόσχεση που δεν έγινε
Το αινιγματικό χαμόγελο
Η αμφιβολία για κάτι που άκουσες
Μια αδιόρατη θλίψη
Η ζωγραφιά ενός παιδιού
Το χρώμα ενός λουλουδιού
Οι γραμμές ενός αγάλματος
Το βλέμμα ενός προσώπου
Τα μάτια που είπαν όσα δεν λέγονται
Το στόμα που αρνήθηκε να βεβαιώσει
Τα λόγια που έχασαν το νόημά τους
Αποτυπώματα που χαράχθηκαν στη μνήμη
όπως αυτά πάνω στην άμμο
Δύο λόγια για το συγγραφέα
Ο Άρης Μαργέτης γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Άνδρο όπου τελείωσε το Εμπειρίκειο Ναυτικό Λύκειο Άνδρου.Αν και κατάγεται από ναυτική οικογένεια ο ίδιος δεν έγινε ναυτικός αλλά δεν ξέφυγε τελείως από την θάλασσα, αφού εργάστηκε σε γραφεία ναυτιλιακών εταιρειών.Η ποίηση ήρθε στην ζωή του από την σύγκρουση της πρακτικότητας του εργασιακού του χώρου με τον ευαίσθητο και ανήσυχο εσωτερικό του κόσμο. Άρχισε να γράφει ποιήματα το 1983. Παρακολούθησε για πέντε χρόνια το Λογοτεχνικό Εργαστήρι του ποιητή και κριτικού Νίκου Φωκά στην ΧΕΝ Αθηνών.Η πρώτη ποιητική συλλογή του «Ταξίδι σε αχαρτογράφητα νερά» εκδόθηκε το 2014, ακολούθησε η δεύτερη ποιητική του συλλογή «Λαθρεπιβάτης Ονείρων» το 2015 και η Τρίτη ποιητική συλλογή του «Αποτύπωμα στην Άμμο» το 2017.Η τέταρτη ποιητική συλλογή «Ήχοι της Σιωπής» εκδόθηκε το 2020. Βραβεύτηκε το 2019 με το «ΒΡΑΒΕΙΟ ΠΟΙΗΣΗΣ ΕΛΙΚΩΝ» του λογοτεχνικού περιοδικού «ΚΕΦΑΛΟΣ».
