Ο ποιητής που θα σας παρουσιάσω, μας έρχεται από το νησί της Αφροδίτης. Ο Άγις Χαραλαμπίδης εργάστηκε ως εκπαιδευτικός κι ως γενικός διευθυντής σε μεγάλες επιχειρήσεις. Έχει εκδώσει δύο ποιητικές συλλογές, ενώ έχει πολύ ανέκδοτο υλικό στο συρτάρι του. Ο λόγος του ποιητή προσωπικά με μαγεύει και με συγκινεί βαθιά . Μακάρι να έχω για πολλά χρόνια το λογοτεχνικό βήμα του ΕΝΝΕΠΕ ΜΟΥΣΑ, για να έρχομαι σ'επαφή με τέτοιους λογοτέχνες του καιρού μας!
Ετυμηγορία
Κοντά μισό αιώνα χρειάστηκε το δικαστήριο
για την ετυμηγορία του‧
κι άμα σκεφτείς πως
θα χρειασθούν άλλες διακόσιες χιλιάδες ακόμα
τότε καταλαβαίνεις γιατί αισθάνεται τόσο άβολα
η δικαιοσύνη
τότε καταλαβαίνεις με πόσο φορτίο πόνου
είναι χρεωμένες οι αμφικτιονίες.
Ο θάνατος τρέχει ανεμίζοντας το δρεπάνι
οι ετυμηγορίες λαχανιασμένες ακολουθούν
τις ψυχές που απομακρύνονται.
Ιούνιος 2008
*Το ποίημα αναφέρεται στην Τουρκική εισβολή και στην προσφυγοποίηση 200.000 κατοίκων στην ίδια τους την πατρίδα.
Μαγνητοσκοπημένες Θύμησες
Σε κείνη την επίσκεψη
οι φωτογραφίες είχανε την πρωτοβουλία‧
ένα κοίταγμα ψυχής
που τιθασεύει του χρόνου
το ιλιγγιώδες πέταγμα‧
παγώνει το δάκρυ.
Συνωστισμός και αναμονή στην ουρά
χείλη σφιγμένα
κι’ εύγλωττα μάτια απορημένα
για ένα χαρτί εισόδου
σ’ ένα τόσο δικό τους, άγνωστο κόσμο.
Άνθρωποι ανάμεσα σε σπίτια γυμνά, τείχη
και συρματοπλέγματα
κοιτούν ξεψυχισμένοι.
Στη βαλσαμωμένη πόλη
περπατάνε σε άδειες αμμουδιές
προσπερνώντας τρύπιες κεκλιμένες πολυκατοικίες
και όνειρα φευγάτα.
Μια μικρή εκκλησιά πνιγμένη στ’ αγκάθια,
διψάει για λίγα κεριά αναμμένα.
Πυρακτωμένες ψυχές σε ανάταση
ζητούν εξηγήσεις.
Γενάρης 2009
*Αναφορά στην περίκλειστη πόλη της Αμμοχώστου.
«Βηματισμοί» Εκδ. Άνευ 2010
Ολυμπιακοί Αγώνες με Πανσέληνο*
Απόψε, μέσα στου ήλιου την αγκάλη
η γη τα χείλη ακουμπάει
στης Πανσελήνου το μέτωπο
εν ονόματι των ανθρώπων∙
ο ουρανός ευλογεί.
Εκεχειρία απόψε∙
«οι τρέλες των ανθρώπων ή των Θεών»
σταματάνε∙
ο Χάρος παρατάει το ανελέητο ψυχοκυνηγητό∙
οι οχιές και οι τίγρεις
αποτραβιούνται.
Απόψε, είναι Πανσέληνος γιορτή
και της Ολυμπίας η φλόγα ακτινοβολεί∙
μήνυμα στέλνει υψηλό
σ’ όλη τη γη.
Αύγουστος 2008
Στις 17/8/2008 πανσέληνος και ταυτόχρονα έκλειψη της σελήνης. Στο Πεκίνο διεξάγονται οι Ολυμπιακοί Αγώνες του 2008.
«Δειλινές Ανταύγειες» Εκδ. Τάσου Αριστοτέλους, 2017
Σ’ ένα τόπο μακρινό μα τόσο κοντινό
«...Τέτοια είναι. Όσο και ν’ αναταράζεται, σταματά μπρος σε μια χούφτα άμμο. Μια μεγάλη αναποφάσιστη. Σίγουρα θα ήθελε να προχωρήσει, αλλά να που δε γίνεται. Αργότερα ίσως, μια μέρα, θα προχωρήσει.»
Ανρί Μισώ: «Σας γράφω από ένα τόπο μακρινό». Μτφ. Γ. Σεφέρη.
Και προχώρησε∙
τελικά μια μαύρη μέρα
προχώρησε η θάλασσα∙
και άδειασε τα πλοία στη στεριά
κατάπνιξε στα σπίτια τις ελπίδες
σύντριψε τα όνειρα
και πότισε τα δέντρα με αλάτι, πολύ αλάτι∙
και γέμισε την άγρια της αγκαλιά με πύργους Βαβέλ
και ρούφηξε ψυχές χιλιάδες των ανθρώπων∙
κατάπιε τρένα, σκέπασε οράματα
ξέρασε την οργή του εγκέλαδου
στα μούτρα της αλαζονείας
και άναψε άσβηστες φωτιές∙
τίναξε στον όλεθρο την καρδιά της επιστήμης *
και κάθισε αγέρωχη στο θρόνο της
ατενίζοντας ειρωνικά
το ξεκλήρισμα των μυρμηγκιών.
Μάρτιος 2011
*Τα πυρηνικά εργοστάσια στη Φουκουσίμα της Ιαπωνίας.
Σημείωση
Αναφορά στο φοβερό σεισμό, 9 ρίχτερ, που έπληξε την Ιαπωνία στις 11/3/2011 στην περιοχή της Φουκουσίμα όπου βρίσκονται τα πυρηνικά εργοστάσια και στο τσουνάμι που ακολούθησε και είχε σαν αποτέλεσμα να χαθούν χιλιάδες ανθρώπινες ζωές.
Σαν τον σκιέρ
Σαν τον σκιέρ∙ έτσι είμαστε∙
που όσο καλός και να ’ναι
το πέσιμο θα τον ακολουθεί.
Όσο καλός και να ’ναι,
συνεχώς μαθαίνοντας θα πέφτει.
Kι αν είναι κάποτε να πει
πως την κατέχει πια
την πίστα αυτή που του ’λαχε ν’ αγωνισθεί
με σιγουριά πρέπει να ξέρει
πως τόσες φορές θα σηκωθεί
όσες φορές κι αν πέσει.
Αύγουστος 2015
« Ρωγμές των καιρών» Υπό έκδοση
Το ξέρει
Για κάθε κομματάκι χρόνου
που κερδίζει
σε κάθε μάχη που δίνει
μια καινούρια μέρα
γι' αυτόν ξημερώνει
μια καινούργια ελπίδα.
Το ξέρει
πως μόνος πια
θ’ αντιμετωπίζει
σε κάθε μάχη το θηρίο∙
πως λίγο λίγο
θα κερδίζει τη ζωή
σταγόνα σταγόνα την ελπίδα
σε μια άνιση μάχη.
Το ξέρει
πως απ’ εδώ και πέρα
χτυπάει ρέστα∙
το ξέρει, ωστόσο παλεύει
κι ας το ξέρει
το τέλος.
Σεπτέμβριoς 2017
Μια απροσδιόριστη αγωνία
Οι παραστάσεις
διαδέχονται η μια την άλλη·
πολλών συχνοτήτων αυτόκλητοι ηθοποιοί
έντεχνα καθοδηγούμενοι από τον υποβολέα
κάνουν τα δικά τους·
πρωταγωνιστούν
με δοσμένα σενάρια
σε πρόχειρα στημένες θεατρικές σκηνές.
Το στοίχημα
η επιδοκιμασία των θεατών,
θεωρείται κερδισμένο - ή μήπως όχι; -
Ωστόσο,
μια αγωνία για το απρόοπτο
αιωρείται επίμονα·
μήπως χαλάσει αίφνης ο καιρός
μήπως τα λίγα σύννεφα
στο βάθος του ορίζοντα
εξελιχθούν σε καταιγίδα
που μπορεί να παρασύρει
σκηνές σενάρια κι ηθοποιούς.
Μια ανησυχία διακατέχει τους συντελεστές
μήπως συμβεί το απροσδόκητο
μήπως ο φόβος τους επαληθευτεί.
Νοέμβριος 2017
Λόγος βαρύς ποιητικός
Βαρύς ο λόγος σου ποιητή
κι εκεί που πέφτει προκαλεί
αναστατώνει‧
βαρύς ο λόγος σου ποιητή
είν’ αστραπή, είναι βροντή
ταρακουνάει τη γη
και τις ψυχές ματώνει‧
στου λογισμού και της καρδιάς
το πύρινο καμίνι
εκεί σμιλεύτηκε βαθιά
αθάνατος να μείνει‧
βαρύς ο λόγος σου ποιητή‧
στης γης τα πέρατα σαν ακουσθεί
αλίμονο σ’ όποιον τον αγνοεί.
Μάρτιος 2019
Οι πέτρινοι τοίχοι
Τις μεγάλες πέτρες
μικρά χαλικάκια στηρίζουν
αλλιώτικα πέφτουν
τρέξε, φέρε κι άλλα
μου ’λεγε ο μάστορας
που μας έκτιζε τον τοίχο στο χωριό·
πρόθυμα έτρεχα
κουβαλούσα
ένιωθα ευθύνη
να γίνει ο τοίχος στερεός
να μην πέσουν οι μεγάλες πέτρες·
ένιωθα πως ήμουνα
το μικρό χαλικάκι
ανάμεσα στους μεγάλους
πως έβαζα κι εγώ το χέρι μου στα πράγματα
ένιωθα υπεύθυνος
ένιωθα όσο κι αν ήμουνα μικρός
πως δεν ήμουνα αμελητέος
πως ήμουνα κι εγώ σπουδαίος·
χαλικάκι εγώ
ογκόλιθοι εκείνοι
έτσι χτίζονταν οι πέτρινοι τοίχοι
για ν’ αντέχουν στο χρόνο.
Φεβρουάριος 2018
Ήταν εκεί
Δεν χρειάσθηκε τις λεγεώνες
ούτε καν να μιλήσει‧
με όπλο τον αιφνιδιασμό
την αθέατη παρουσία
και το δρεπάνι του χάρου ανά χείρας
κονιορτοποίησε εν ριπή οφθαλμού
την υπεροψία και την ματαιοδοξία μας.
Σίγησαν μεμιάς
οι από της οθόνης πόλεμοι
οι άνευ κόστους σοφίας επιδείξεις
και οι σοφιστικέ απόψεις‧
μη έχοντας άλλη επιλογή
σπιτόγατοι όλοι γίναμε
καλοί νοικοκυραίοι.
Με το φόβο να κυριαρχεί
και τον ιό να καραδοκεί
νιώσαμε τόσο μικροί
τόσο αδύναμοι.
Ωστόσο είναι εκεί
απ’ την αρχή ήταν εκεί
η ελπίδα κι η υπομονή
η πίστη κι η ψυχραιμία‧
αυτά φοβάται η πανδημία.
Απρίλιος 2020
Ανέκδοτα ποιήματα, συλλογή εν τω γίγνεσθαι.
Σύντομο βιογραφικό
Ο Άγις Χαραλαμπίδης, γεννήθηκε στο Άρσος Λεμεσού, στις 7/11/1942. Αποφοίτησε από το Λανίτειο Γυμνάσιο Λεμεσού και την Παιδαγωγική Ακαδημία Κύπρου. Υπηρέτησε σαν εκπαιδευτικός στη Δημόσια Εκπαίδευση μέχρι το 1971. Ακολούθως μετέβη στο Ηνωμένο Βασίλειο όπου σπούδασε Διοίκηση Επιχειρήσεων. Μετά την επιστροφή του στην Κύπρο, εργάσθηκε σε μεγάλες βιομηχανικές επιχειρήσεις από τη θέση του γενικού διευθυντή μέχρι το 2007. Ασχολήθηκε με τη Λογοτεχνία, προπαντός με την Ποίηση που ήταν και η ιδιαίτερη του αδυναμία. Ποιήματά του δημοσιεύτηκαν σε διάφορα λογοτεχνικά περιοδικά. Το έτος 2010 εξέδωσε την ποιητική συλλογή « ΒΗΜΑΤΙΣΜΟΙ» και το 2017 την ποιητική συλλογή «Δειλινές Ανταύγειες» Στο ενεργητικό του έχει επίσης και τις ανέκδοτες ποιητικές συλλογές : «ΣΤΙΣ ΡΩΓΜΕΣ ΤΩΝ ΚΑΙΡΩΝ» , «ΕΦΕΔΡΙΚΕΣ ΜΑΤΙΕΣ», «ΣΠΙΘΕΣ ΦΩΤΙΑΣ – ΣΤΑΛΕΣ ΔΡΟΣΙΑΣ » Χαïκού, «ΛΕΠΤΕΣ ΧΟΡΔΕΣ», «ΤΟ ΕΛΑΧΙΣΤΟ ΤΩΝ ΛΕΞΕΩΝ» Κ.Α.
