Σήμερα στη στήλη "Στα βαθιά" φιλοξενώ την ποιήτρια Κατερίνα Ζυγούρα. Η καλεσμένη μου γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη. Σπούδασε Αρχιτεκτονική και διαμένει στην πόλη μέχρι και σήμερα. Έχει εκδώσει δυο ποιητικές συλλογές. Για την πρώτη της εκδοτική απόπειρα "Κάτι μας διαφεύγει..." που κυκλοφόρησε το 2014, τιμήθηκε με το βραβείο "Μαρία Πολυδούρη". Η ποίησή της είναι αφηγηματική, προσωποκεντρική, υπαρξιακή. Μέσα από τις αφηγήσεις της καταγράφει και το προσωπικό της βίωμα, αλλά παράλληλα εμβαθύνει στις ιστορίες τρίτων και συχνά φιλοσοφεί με γνώμονα τα απλά και καθημερινά. Ο λόγος της είναι ώριμος, διεισδυτικός, ζωντανός, ουσιαστικός. Με ευαισθησία, πικρό χιούμορ κι εξομολογητική διάθεση επιτυγχάνει να επικοινωνεί αβίαστα τα μηνύματα της γραφής της και να προκαλεί συγκίνηση. Θ' απολαύσουμε δέκα ξεχωριστά ποιήματά της!
ΣΠΑΤΑΛΗ
Στάθηκα όμορφα απρόσεκτη στη γραφή μου.
Στάθηκα απαρέγκλιτα προσεκτική στη ζωή μου.
Τι κρίμα! Τι ανώφελη σπατάλη απροσεξίας!
Από τη Συλλογή «Κύματα Ακίνητα», Εκδόσεις Βακχικόν, 2021
ΜΠΛΟΚΑΚΙΑ
Σ’ ένα μπλοκάκι σημείωνε τίτλους βιβλίων
που κάποτε θα διάβαζε·
κολλούσε φωτογραφίες προσώπων
που θα 'θελε να ήταν φίλοι του·
σχημάτιζε πεντάγραμμα
που κάποτε θα γέμιζε με νότες·
μάζευε χάρτες και διαδρομές
για μέρη που θα ταξίδευε·
σπόρους συγκέντρωνε
που κάποτε θα φύτευε ν’ ανθίσει το σαλόνι του·
μα ο κύριος του 6ου ορόφου πέθανε ένα πρωί
πριν να προλάβει…
Ή ίσως να ήταν η ζωή του όλη, αυτή η καταγραφή
κι άφησε βαριά κληρονομιά στην ανθρωπότητα
ή μόνο σ’ εμένα
να πω την ιστορία του σε τρίτο πρόσωπο.
Άλλωστε, εγώ δεν είμαι
παρά η κυρία του 5ου ορόφου
εκείνη που στο μπλοκάκι της συλλέγει
σύντομες ιστορίες μοναχικών ανθρώπων.
Από τη Συλλογή «Κάτι μας διαφεύγει …», Εκδόσεις iwrite.gr, 2014
Ο ΠΟΙΗΤΗΣ
Τι ανόητο! Το 'χα σκεφτεί κι εγώ· μα τι ανόητο!
Για να είσαι ποιητής, λέει, πρέπει να έχεις φοιτήσει
στην θλίψη, στον πόνο και στη μοναξιά·
μα ειλικρινά, τι ανόητο!
Όλα αυτά περιγράφουν τον άνθρωπο, όχι τον ποιητή.
Από τη Συλλογή «Κάτι μας διαφεύγει …», Εκδόσεις iwrite.gr, 2014
ΕΥΤΥΧΩΣ
Ευτυχώς που δε γεννήσαμε αρκετούς φθόγγους,
που όλα τα φωνήεντα και όλες οι συλλαβές δε φτάνουν,
που η γλώσσα μας έμεινε ημιτελής·
ευτυχώς που δε βρήκαμε ποτέ τις λέξεις,
που ο λόγος πασχίζει ακόμη να ενηλικιωθεί.
Ευτυχώς.
Κι έτσι γυρέψαμε την ποίηση...
Από τη Συλλογή «Κύματα Ακίνητα», Εκδόσεις Βακχικόν, 2021
ΤΟ ΠΑΕΙ ΓΙΑ ΒΡΟΧΗ…
Συννέφιασε απότομα το μπλε
κι η μέρα ανήσυχη μάζεψε τις μπουγάδες της,
οι πλατείες μάζεψαν βιαστικά τα τραπεζάκια τους,
η νύχτα τακτική μάζεψε ένα – ένα όλα της τ’ άστρα.
Κι εμείς;
Εμείς απομείναμε γυμνοί, μόνοι και σκοτεινοί
κάπου χαμένοι μες στις θλιμμένες πολιτείες που δεν ξέρουν
να υποδέχονται τη βροχή.
Από τη Συλλογή «Κάτι μας διαφεύγει …», Εκδόσεις iwrite.gr, 2014
ΕΥΘΥΝΗ
Ο κόσμος έπρεπε ν’ αλλάξει.
Οι άνθρωποι δεν άντεχαν άλλον πόνο,
η γη ολάκερη δε χωρούσε άλλη λύπη.
Αλλά εγώ, ένιψα τας χείρας μου με μελάνι
κι έγραψα ποιήματα·
πιέζοντας τα δάχτυλά μου στο χαρτί,
εξέθρεψα την προσμονή
αντί ν’ αναλάβω την ευθύνη.
Από τη Συλλογή «Κύματα Ακίνητα», Εκδόσεις Βακχικόν, 2021
ΣΤΑΥΡΟΣ
Σταυρό φορούσε από μικρός που ποτέ δεν έβγαλε·
πάντα τον σταυρό του έκανε καθώς περνούσε από εκκλησίες,
σε ψηφοφορίες τόσες φορές τον σταυρό του έβαλε,
σταυρό σε ανειρήνευτες σημαίες υπηρέτησε
μέχρι και με σταυρό υπέγραφε·
κι έκλαψε πάνω από σταυρούς, νεκρούς αγαπημένους·
σταυρούς πάνω στο σώμα του με μελάνι κέντησε
κι όταν πέθανε, πάλι ένας σταυρός πάνω στο χώμα
με κεφαλαία έγραφε Σταύρος ή Σταυρός· κανείς δεν έμαθε.
Από τη Συλλογή «Κύματα Ακίνητα», Εκδόσεις Βακχικόν, 2021
ΕΝΤΕΛΩΣ ΣΧΗΜΑΤΙΚΑ
Αν ήταν να περιγράψω τη ζωή με σχήματα
θα έλεγα
Οικοδομικά τετράγωνα
Ερωτικά τρίγωνα
Κύκλοι μαθημάτων και παθημάτων
Σπειροειδής εξέλιξη
Κατακόρυφες πτώσεις
Πολύγωνοι αστερισμοί
Σημεία στον ορίζοντα
Κι ίσως απλά παρέλειψα
τα οικογενειακά τραπέζια ή τραπέζια*
Τονίστε τα όπως θέλετε·
πάντα μου άρεσε η πρακτική γεωμετρία.
*Τραπέζια: η δεύτερη αναφορά γίνεται ως πληθυντικός αριθμός της λέξης τραπέζιο (γεωμετρικό σχήμα).
Από τη Συλλογή «Κύματα Ακίνητα», Εκδόσεις Βακχικόν, 2021
ΑΙΧΜΑΛΩΤΑ ΦΤΕΡΑ
Αιωρούμενη απ’ τον ιστό της η αράχνη
με κοίταξε βαθιά στα μάτια
και με ρώτησε τι ύφαινα τόσα χρόνια.
Της έδειξα το σπίτι,
της μίλησα για δουλειές,
της εκμυστηρεύτηκα σκέψεις,
της διάβασα τα γραπτά μου.
Κούνησε το κεφάλι περιφρονητικά
Δεν είσαι μόνο αράχνη, είσαι και το θύμα σου
είπε κι επέστρεψε θριαμβικά στην παγίδα της.
Από τότε, έπαψα να περπατώ σε σπείρα και να τρώω θηράματα.
Καμιά φορά, τις Κυριακές, παρηγοριέμαι
ελευθερώνοντας όνειρα στον καθαρό ουρανό
και κουνώντας σημειωτόν τα αιχμάλωτα φτερά μου.
Από τη Συλλογή «Κύματα Ακίνητα», Εκδόσεις Βακχικόν, 2021
ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ
Μ’ είχε κουράσει η σκυφτή ομίχλη της,
η σιωπηλή μελαγχολία της.
Η ομορφιά της χάθηκε κάπου στα είκοσι χρόνια·
ίσως πριν καν αρχίσω τις σπουδές μου.
Και με εξάντλησε η βόλτα στην παραλία,
οι δύσκολοι χειμώνες της,
η βυζαντινή αρχοντιά
που στριμώχτηκε στην αντιπαροχή,
το κέντρο και η αγορά της,
κερήθρα να βουίζουν αργόσχολα οι μέλισσες,
τα φοιτητικά της στέκια, που δεν μαρτυρούν πλέον,
παρά μόνο, το περιορισμένο ρεπερτόριό της
και τις αδιέξοδες εξόδους μου.
Με εξουθένωσαν
οι στριμωγμένες αστικές συγκοινωνίες της,
η ακίνητη κίνηση των δρόμων,
τα τόσο ίδια μεθυσμένα πρόσωπα
των πρώτων της ξενύχτηδων
και ο βαρδάρης
που δεν καθάρισε ποτέ την μνήμη απ’ τη συνήθεια.
Μ’ είχε κουράσει πολύ η σκυφτή ομίχλη της.
Μα να· κάθε φορά που στα όνειρά μου
βλέπω ομίχλη,
κάπου εκεί θα ξεφυτρώσει λευκός ο πύργος,
νέα η παραλία, παλιοί οι φίλοι.
Και είναι τότε που σταματάω να φοβάμαι·
με συνεπαίρνει, άλλωστε, τόσο πολύ, η ιδέα,
ότι επιτέλους γυρίζω σπίτι.
Από τη Συλλογή «Κάτι μας διαφεύγει …», Εκδόσεις iwrite.gr, 2014
Βιογραφικό σημείωμα
Η Κατερίνα Ζυγούρα γεννήθηκε, μεγάλωσε και ζει στην πόλη της Θεσσαλονίκης. Είναι απόφοιτος της Αρχιτεκτονικής Σχολής του Α.Π.Θ. Τον Σεπτέμβριο του 2014, εκδόθηκε η πρώτη της ποιητική συλλογή με τίτλο «Κάτι μας διαφεύγει...» (εκδόσεις iwrite) για την οποία έλαβε το βραβείο «Μαρία Πολυδούρη», τον Απρίλιο του 2015. Τον Ιανουάριο του 2021 εκδόθηκε η δεύτερη ποιητική της συλλογή με τίτλο «Κύματα Ακίνητα» από τις εκδόσεις Βακχικόν.
