Σαν σήμερα,στις 30 Ιανουαρίου 2019 έφυγε από τη ζωή ο συνθέτης Χριστόδουλος Χάλαρης. Θα θυμηθούμε τρία τραγούδια του!
Ερωτόκριτος ( Τα θλιβερά μαντάτα )
Ποίηση: ΒΙΤΣΕΝΤΖΟΣ ΚΟΡΝΑΡΟΣ
Μουσική: ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΣ ΧΑΛΑΡΗΣ
Ερμηνεία: ΝΙΚΟΣ ΞΥΛΟΥΡΗΣ
Ήκουσες Αρετούσα μου τα θλιβερά μαντάτα,
π’ ο κύρης σου μ’ εξόρισε σ’ τση ξενιτιάς τη στράτα;
Τέσσερις μέρες μοναχά μου' δωκε ν’ ανιμένω
Κι απόκει να ξενιτευτώ πολλά μακρά να πηαίνω
και πώς να σ’ αποχωριστώ, και πώς να σου μακρύνω,
και πώς να ζήσω δίχως σου στο ξορισμόν εκείνο;
Κατέχω το κι ο κύρης σου γλήγορα σε παντρεύει
Ρηγόπουλο, Αφεντόπουλο, σαν είσαι συ γυρεύει
και δεν μπορείς ν’ αντισταθείς στα θέλουν οι γονείς σου
νικούν τηνε τη γνώμη σου κι αλλάσσει η όρεξή σου
Μια χάρη Αφέντρα σου ζητώ κι εκείνη θέλω μόνο
και μετά κείνη ολόχαρος τη ζήση μου τελειώνω
την ώρα π’ αρραβωνιστείς να βαραναστενάξεις
κι όντε σα νύφη στολιστείς σαν παντρεμένη αλλάξεις
ν’ αναδακρυώσεις και να πεις, Ρωτόκριτε καημένε
τα σου' τασσα λησμόνησα, τα 'θελες μπλιό δέ έναι
και κάθε μήνα μια φορά μέσα στην κάμερά σου
λόγιαζε τα 'παθα για σε να με πονεί η καρδιά σου
και πιάνε και τη ζωγραφιά, που' βρες στ’ αρμάρι μέσα
και τα τραγούδια που' λεγα κι όπου πολλά σ’ αρέσα
και διάβαζέ τα θώρειε τα κι αναθυμού κι εμένα
πως με ξορίσανε μακρά στα ξένα
κι όντε σου πουν κι απόθανα λυπήσου με και κλάψε
και τα τραγούδια που' βγαλα μες στη φωτιά τα κάψε
Όπου κι αν πάω κι α βρεθώ κι ό,τι καιρό κι α ζήσω
τάσσω σου άλλη να μη δω μηδέ ν’ ανατρανίσω
Κι ας τάξω ο κακορίζικος πως δε σ’ είδα ποτέ μου
Ένα κερίν αφτούμενο ακράτουν κ’ ήσβησέ μου
Κάλλια 'χω σε με θάνατο παρ’ άλλη με ζωή μου
Για σέναν εγεννήθηκε στον κόσμο το κορμί μου
π’ ο κύρης σου μ’ εξόρισε σ’ τση ξενιτιάς τη στράτα;
Τέσσερις μέρες μοναχά μου' δωκε ν’ ανιμένω
Κι απόκει να ξενιτευτώ πολλά μακρά να πηαίνω
και πώς να σ’ αποχωριστώ, και πώς να σου μακρύνω,
και πώς να ζήσω δίχως σου στο ξορισμόν εκείνο;
Κατέχω το κι ο κύρης σου γλήγορα σε παντρεύει
Ρηγόπουλο, Αφεντόπουλο, σαν είσαι συ γυρεύει
και δεν μπορείς ν’ αντισταθείς στα θέλουν οι γονείς σου
νικούν τηνε τη γνώμη σου κι αλλάσσει η όρεξή σου
Μια χάρη Αφέντρα σου ζητώ κι εκείνη θέλω μόνο
και μετά κείνη ολόχαρος τη ζήση μου τελειώνω
την ώρα π’ αρραβωνιστείς να βαραναστενάξεις
κι όντε σα νύφη στολιστείς σαν παντρεμένη αλλάξεις
ν’ αναδακρυώσεις και να πεις, Ρωτόκριτε καημένε
τα σου' τασσα λησμόνησα, τα 'θελες μπλιό δέ έναι
και κάθε μήνα μια φορά μέσα στην κάμερά σου
λόγιαζε τα 'παθα για σε να με πονεί η καρδιά σου
και πιάνε και τη ζωγραφιά, που' βρες στ’ αρμάρι μέσα
και τα τραγούδια που' λεγα κι όπου πολλά σ’ αρέσα
και διάβαζέ τα θώρειε τα κι αναθυμού κι εμένα
πως με ξορίσανε μακρά στα ξένα
κι όντε σου πουν κι απόθανα λυπήσου με και κλάψε
και τα τραγούδια που' βγαλα μες στη φωτιά τα κάψε
Όπου κι αν πάω κι α βρεθώ κι ό,τι καιρό κι α ζήσω
τάσσω σου άλλη να μη δω μηδέ ν’ ανατρανίσω
Κι ας τάξω ο κακορίζικος πως δε σ’ είδα ποτέ μου
Ένα κερίν αφτούμενο ακράτουν κ’ ήσβησέ μου
Κάλλια 'χω σε με θάνατο παρ’ άλλη με ζωή μου
Για σέναν εγεννήθηκε στον κόσμο το κορμί μου
Ο δροσουλίτης
Στίχοι: ΝΙΚΟΣ ΓΚΑΤΣΟΣ
Μουσική: ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΣ ΧΑΛΑΡΗΣ
Ερμηνεία: ΔΗΜΗΤΡΑ ΓΑΛΑΝΗ
Γιάννο θα βγω τα πάριωρα
άι
στις εκκλησιάς τα μάρμαρα
με την οχιά
Γιάννο μ’ Γιάννο μου.
Γιάννο θα ιδώ το χάραμα
άι
του Διγενή το πάλεμα
με τα στοιχειά
Γιάννο μ’ Γιάννο μου.
Δροσουλίτη λαβωμένε
στ’ Άι Δρογγάρη απάνω τ’άλογο
χάθηκε ςτρεχάλα
σε φαραγγιού διχάλα
και σε ρουμάνια ριζιμιά.
Δροσουλίτη λαβωμένε
στ’ Άι Δρογγάρη απάνω τ’άλογο
έλα σαν ψιχάλα
σαν του Θεού τη στάλα
στη διψασμένη μου ερημιά.
Γιάννο τα χέρια σου άνοιχτα
άι
σήμανε μεσάνυχτα
στον ουρανό
Γιάννο μ’ Γιάννο μου.
Γιάννο στο μαύρο κάγκελο
άι
πολέμα τον αρχάγγελο
το σκοτεινό
Γιάννο μ’ Γιάννο μου.
Δροσουλίτη λαβωμένε ...
άι
στις εκκλησιάς τα μάρμαρα
με την οχιά
Γιάννο μ’ Γιάννο μου.
Γιάννο θα ιδώ το χάραμα
άι
του Διγενή το πάλεμα
με τα στοιχειά
Γιάννο μ’ Γιάννο μου.
Δροσουλίτη λαβωμένε
στ’ Άι Δρογγάρη απάνω τ’άλογο
χάθηκε ςτρεχάλα
σε φαραγγιού διχάλα
και σε ρουμάνια ριζιμιά.
Δροσουλίτη λαβωμένε
στ’ Άι Δρογγάρη απάνω τ’άλογο
έλα σαν ψιχάλα
σαν του Θεού τη στάλα
στη διψασμένη μου ερημιά.
Γιάννο τα χέρια σου άνοιχτα
άι
σήμανε μεσάνυχτα
στον ουρανό
Γιάννο μ’ Γιάννο μου.
Γιάννο στο μαύρο κάγκελο
άι
πολέμα τον αρχάγγελο
το σκοτεινό
Γιάννο μ’ Γιάννο μου.
Δροσουλίτη λαβωμένε ...
Με χρωματιστά μολύβια
Στίχοι: ΓΙΑΝΝΗΣ ΛΟΓΟΘΕΤΗΣ
Μουσική: ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΣ ΧΑΛΑΡΗΣ
Ερμηνεία: ΧΡΥΣΑΝΘΟΣ
Με χρωματιστά μολύβια
φτιάχνω ανθρωπάκια ίδια
Με χρωματιστά μολύβια
φτιάχνω ανθρωπάκια ίδια
να καπνίζουν, να μιλάνε
να μοιράζουν να πουλάνε
να κρατούν εφημερίδες
γραμματόσημα, σφραγίδες
Με χρωματιστά μολύβια
φτιάχνω ανθρωπάκια ίδια
Με χρωματιστά μολύβια
φτιάχνω ανθρωπάκια ίδια
στρατιώτες στην πλατεία
λα λα λα η χορωδία
αρλεκίνοι, κουδουνάκια
μπλε και πράσινα γλομπάκια
Με χρωματιστά μολύβια
φτιάχνω ανθρωπάκια ίδια
Με χρωματιστά μολύβια
φτιάχνω ανθρωπάκια ίδια
με γραβάτες, με καπέλα
κούνια-μπέλα, κούνια-μπέλα
σημαιούλες, παρελάσεις
άχρωμες τηλεοράσεις
Με χρωματιστά μολύβια
φτιάχνω ανθρωπάκια ίδια
Με χρωματιστά μολύβια
φτιάχνω ανθρωπάκια ίδια
με σφυρίχτρες, με μπαλόνια
προσκοπάκια με γαλόνια
κοριτσάκια στο ωδείο
ένα-δύο, ένα-δύο
φτιάχνω ανθρωπάκια ίδια
Με χρωματιστά μολύβια
φτιάχνω ανθρωπάκια ίδια
να καπνίζουν, να μιλάνε
να μοιράζουν να πουλάνε
να κρατούν εφημερίδες
γραμματόσημα, σφραγίδες
Με χρωματιστά μολύβια
φτιάχνω ανθρωπάκια ίδια
Με χρωματιστά μολύβια
φτιάχνω ανθρωπάκια ίδια
στρατιώτες στην πλατεία
λα λα λα η χορωδία
αρλεκίνοι, κουδουνάκια
μπλε και πράσινα γλομπάκια
Με χρωματιστά μολύβια
φτιάχνω ανθρωπάκια ίδια
Με χρωματιστά μολύβια
φτιάχνω ανθρωπάκια ίδια
με γραβάτες, με καπέλα
κούνια-μπέλα, κούνια-μπέλα
σημαιούλες, παρελάσεις
άχρωμες τηλεοράσεις
Με χρωματιστά μολύβια
φτιάχνω ανθρωπάκια ίδια
Με χρωματιστά μολύβια
φτιάχνω ανθρωπάκια ίδια
με σφυρίχτρες, με μπαλόνια
προσκοπάκια με γαλόνια
κοριτσάκια στο ωδείο
ένα-δύο, ένα-δύο