Τέσσερα τραγούδια της Ευανθίας Ρεμπούτσικα για τον έρωτα

Ήρθες στη ζωή μου και τη διέλυσες.
Μ’ έστειλες μακριά μα δε με γκρέμισες
Πήρες ό,τι ήθελες και έφυγες.
Ξέφυγες σαν έρωτας φτηνός.

Είσαι απ’ τις γυναίκες που δε σέβονται
Την ψυχή του άλλου και τη γεύονται.
Σαν ένα διαμάντι που ονειρεύονται.
Δε σε νοιάζει ο πόνος κανενός.

Ένας έρωτας φτηνός,
Τρομαγμένος, λιγοστός
Κι ύστερα δυο λέξεις ήρεμα
Κι ένας γκρεμός.
Ένας έρωτας φτηνός
Λίγο πάθος, λίγο φως.
Κι ύστερα δυο λέξεις ήρεμα
Κι ο χωρισμός.

Άμα θες να ξέρεις δε σ’ αγάπησα.
Λίγη απ’ τη φωτιά σου μόνο κράτησα.
Είπα, δεν πειράζει, παραστράτησα
Κι είμαι ντροπιασμένος και γυμνός.

Όμως το άρωμά σου μέχρι σήμερα
Αγριεύει μέσα μου τα ήμερα
Έτσι είναι μάτια μου τα εφήμερα
Κόλαση μαζί και ουρανός

Ένας έρωτας φτηνός,
Τρομαγμένος, λιγοστός
Κι ύστερα δυο λέξεις ήρεμα
Κι ένας γκρεμός.
Ένας έρωτας φτηνός
Λίγο πάθος, λίγο φως.
Κι ύστερα δυο λέξεις ήρεμα
Κι ο χωρισμός

Το κλειδί σου ξεχασμένο
Το συρτάρι σου ανοιχτό
Στις σελίδες σου σβησμένο
Τ’ όνομά μου και το "σ’ αγαπώ"
Προσπαθείς να το πιστέψεις
Πως αν θέλεις με ξεχνάς
Μα αν με σβήνεις απ’ τις λέξεις
Στης καρδιάς τα φύλλα με κρατάς

Πάμε στοίχημα στον έρωτα
Τα σύνορά μας δεν τα ξεπερνάς
Τα όνειρά μας είναι απέραντα
Κι όσο κι αν φεύγεις μέσα τους ξυπνάς

Με αποφάσεις κι αλυσίδες
Δεν κλειδώνεις μια καρδιά
Της αγάπης τις σελίδες
Δεν τις σβήνεις με μια μολυβιά
Με το πείσμα με το ψέμα
Με θιγμένο εγωισμό
Το νερό δε γίνεται αίμα
Ούτε το αίμα γίνεται νερό.

Πέντε χρόνια σ’ ερωτεύομαι
κι άλλα τόσα που σε αγαπώ.
Σε έχω και σε ονειρεύομαι,
ξυπνώ τις νύχτες να σε δω
και δεν ξέρω αν ομόρφυνες
απ’ τα χάδια μου και τα φιλιά
κι αν ποτέ σου θα με πρόδιδες,
να βρεις μιαν άλλη αγκαλιά.

Να 'σουνα αέρας να πιαστώ,
και σκάλα τ' ουρανού να αναληφθώ
να 'σουνα μεθύσι και χορός,
γεφύρι το κορμί σου να χτιστώ.

Πέντε χρόνια σ’ ερωτεύομαι
μια ζωή πατώ, παραπατώ
σε χωρίζω σε παντρεύομαι,
την ίδια χάρη σου ζητώ
πάμε κάπου που δεν πήγαμε,
μακρινά ας είναι ή κοντινά
σαν μια άγνωστη κυνήγα με
σαν ξένη φίλα με ξανά.

Να 'σουνα αέρας να πιαστώ,
και σκάλα τ' ουρανού να αναληφθώ
να 'σουνα μεθύσι και χορός,
γεφύρι το κορμί σου να χτιστώ.

Έρωτα, δεν ξέρεις ν’ αγαπάς
εγώ πονώ κι εσύ δε με πονάς.
Πάνω που σε νόμιζα εχθρό
απ’ το βυθό με στέλνεις στον αφρό.

Έλα, πάρε με στην αγκαλιά
και μη μου τάξεις άστρα και πουλιά
δώσε μου ένα κορμί γυμνό
και ας με πάει ίσια στο γκρεμό.
Έλα, πάρε με στην αγκαλιά
και μη μου τάξεις άστρα και χρυσά πουλιά
δώσε μου ένα κορμί ζεστό
για να πεθάνω και να ξαναγεννηθώ.

Έρωτα, μια χάρη να χαρείς
για μια φορά αγάπη να ντυθείς
σαν παιδί να παραμυθιαστώ
και στην ποδιά της ν’ αποκοιμηθώ.