Στις 16 Νοεμβρίου 1971 έφυγε μια εμβληματική φωνή του ρεμπέτικου,ο Στράτος Παγιουμτζής. Ερμήνευσε τραγούδια του Περιστέρη, του Τούντα, του Τσιτσάνη, του Βαμβακάρη, του Μπαγιαντέρα, του Χιώτη, του Χατζηχρήστου, του Καλδάρα, του Παπαϊωάνου, του Ζαμπέτα και όλων των μεγάλων λαϊκών δημιουργών της εποχής. Υπέγραψε όμως κι ο ίδιος τη μουσική και τους στίχους σε πολλά τραγούδια του.Θ' ακούσουμε πέντε απ'αυτά!
Μες στης Πεντέλης τα βουνά
Στίχοι: ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ ΒΑΣΙΛΕΙΑΔΗΣ
Μουσική-Ερμηνεία: ΣΤΡΑΤΟΣ ΠΑΓΙΟΥΜΤΖΗΣ
Μες της Πεντέλης τα βουνά
στα πεύκα τριγυρίζω
τον Χάρο ψάχνω για να βρω μανούλα μου
μα δεν τον εγνωρίζω
Ένα γλυκό ξημέρωμα
τον Χάρο ανταμώνω
μες της Πεντέλης τα βουνά μανούλα μου
και του μιλώ με πόνο
Χάρε του λέω άσε με
ακόμα για να ζήσω
έχω γυναίκα και παιδιά μανούλα μου
πες μου πού θα τ’ αφήσω
Με βλέπει και χαμογελά
κι αρχίζω πια να σβήνω
μου λέει με δυνατή φωνή μανούλα μου
σε παίρνω δε σ’ αφήνω
στα πεύκα τριγυρίζω
τον Χάρο ψάχνω για να βρω μανούλα μου
μα δεν τον εγνωρίζω
Ένα γλυκό ξημέρωμα
τον Χάρο ανταμώνω
μες της Πεντέλης τα βουνά μανούλα μου
και του μιλώ με πόνο
Χάρε του λέω άσε με
ακόμα για να ζήσω
έχω γυναίκα και παιδιά μανούλα μου
πες μου πού θα τ’ αφήσω
Με βλέπει και χαμογελά
κι αρχίζω πια να σβήνω
μου λέει με δυνατή φωνή μανούλα μου
σε παίρνω δε σ’ αφήνω
Μοίρα με καταδίκασες
Στίχοι: ΣΤΡΑΤΟΣ ΠΑΓΙΟΥΜΤΖΗΣ
Μουσική: ΓΙΩΡΓΟΣ ΖΑΜΠΕΤΑΣ
Ερμηνεία: ΣΤΡΑΤΟΣ ΠΑΓΙΟΥΜΤΖΗΣ & ΕΥΑΓΓΕΛΙΑ ΜΑΡΚΟΠΟΥΛΟΥ
Μοίρα με καταδίκασες
σαν το βαρυποινίτη
και μ’ έριξες να σέρνομαι
στο βίο του αλήτη.
Τι ζωή, τι ζωή είν’ αυτή που κάνω
μες στο δρό μες στο δρόμο θα πεθάνω.
Μαραίνονται τα νιάτα
μου με στεναγμό και πόνο
ζωή πως με τυράννησες
εγώ το ξέρω μόνο.
Τι ζωή, τι ζωή είν’ αυτή που κάνω
μες στο δρό μες στο δρόμο θα πεθάνω.
Και τα λιθάρια που πατώ
κι εκείνα με γνωρίζουν
αλήτη με φωνάζουνε
και την καρδιά μου σκίζουν.
Τι ζωή, τι ζωή είν’ αυτή που κάνω
μες στο δρό μες στο δρόμο θα πεθάνω.
σαν το βαρυποινίτη
και μ’ έριξες να σέρνομαι
στο βίο του αλήτη.
Τι ζωή, τι ζωή είν’ αυτή που κάνω
μες στο δρό μες στο δρόμο θα πεθάνω.
Μαραίνονται τα νιάτα
μου με στεναγμό και πόνο
ζωή πως με τυράννησες
εγώ το ξέρω μόνο.
Τι ζωή, τι ζωή είν’ αυτή που κάνω
μες στο δρό μες στο δρόμο θα πεθάνω.
Και τα λιθάρια που πατώ
κι εκείνα με γνωρίζουν
αλήτη με φωνάζουνε
και την καρδιά μου σκίζουν.
Τι ζωή, τι ζωή είν’ αυτή που κάνω
μες στο δρό μες στο δρόμο θα πεθάνω.
Δε δίνεις τ'αγγέλου σου νερό
Στίχοι-Μουσική-Ερμηνεία: ΣΤΡΑΤΟΣ ΠΑΓΙΟΥΜΤΖΗΣ
Δεν μπορώ πια δεν μπορώ
τέτοιο καημό να τον αντέξω
σου ζητώ με παρακάλια
λίγη αγάπη να μου δώσεις
μα εσύ, μα εσύ το 'βαλες πείσμα
απ’ τον πόνο να με λιώσεις.
Αχ, αχ, εσύ θα είσαι η αφορμή
η μάνα μου να κλάψει.
Αχ, αχ κι όλα τα ρούχα που φορά
στα μαύρα να τα βάψει.
Σαν τον διψασμένο, δέντρο
την δροσιά σου λαχταρώ
μα εσύ δε δίνεις
του Αγγέλου σου νερό.
τέτοιο καημό να τον αντέξω
σου ζητώ με παρακάλια
λίγη αγάπη να μου δώσεις
μα εσύ, μα εσύ το 'βαλες πείσμα
απ’ τον πόνο να με λιώσεις.
Αχ, αχ, εσύ θα είσαι η αφορμή
η μάνα μου να κλάψει.
Αχ, αχ κι όλα τα ρούχα που φορά
στα μαύρα να τα βάψει.
Σαν τον διψασμένο, δέντρο
την δροσιά σου λαχταρώ
μα εσύ δε δίνεις
του Αγγέλου σου νερό.
Αναπτήρας με φιτίλι
Στίχοι-Μουσική-Ερμηνεία: ΣΤΡΑΤΟΣ ΠΑΓΙΟΥΜΤΖΗΣ
Αναπτήρας με φιτίλι
είναι τα δικά σου χείλη
σπίρτο είναι λες μονάχο
τέτοιον αναπτήρα να 'χω
τσαφ και έπαιρνε φωτιά
τσουφ και σπίθα στην καρδιά
Αναπτήρας με βενζίνα
είσαι κούκλα μου τσαχπίνα
σαν ανάβεις με γλυκαίνεις
και μες την καρδιά μου μπαίνεις
τσαφ και έπαιρνε φωτιά
με την πρώτη τη ματιά
Σαν τη φλογερή ματιά σου
που προδίδει τη φωτιά σου
βρε δεν έχει ξαναγίνει
τέτοιο φλογερό καμίνι
τσαφ και πήρε πυρκαγιά
ήταν ατσίδα βρε παιδιά
Αναπτήρας με την πέτρα
είσαι πονηρή και ψεύτρα
είσαι στα ναζάκια μάνα
και η σπίθα πάει διάνα
τσαφ και έπαιρνε φωτιά
τσουφ και κάηκε η καρδιά
τσαφ και έπαιρνε φωτιά
τσουφ και σπίθα στην καρδιά
είναι τα δικά σου χείλη
σπίρτο είναι λες μονάχο
τέτοιον αναπτήρα να 'χω
τσαφ και έπαιρνε φωτιά
τσουφ και σπίθα στην καρδιά
Αναπτήρας με βενζίνα
είσαι κούκλα μου τσαχπίνα
σαν ανάβεις με γλυκαίνεις
και μες την καρδιά μου μπαίνεις
τσαφ και έπαιρνε φωτιά
με την πρώτη τη ματιά
Σαν τη φλογερή ματιά σου
που προδίδει τη φωτιά σου
βρε δεν έχει ξαναγίνει
τέτοιο φλογερό καμίνι
τσαφ και πήρε πυρκαγιά
ήταν ατσίδα βρε παιδιά
Αναπτήρας με την πέτρα
είσαι πονηρή και ψεύτρα
είσαι στα ναζάκια μάνα
και η σπίθα πάει διάνα
τσαφ και έπαιρνε φωτιά
τσουφ και κάηκε η καρδιά
τσαφ και έπαιρνε φωτιά
τσουφ και σπίθα στην καρδιά
Όσοι με λένε άσωτο
Στίχοι: ΣΤΡΑΤΟΣ ΠΑΓΙΟΥΜΤΖΗΣ
Μουσική: ΑΝΕΣΤΗΣ ΔΕΛΙΑΣ
Ερμηνεία: ΣΤΡΑΤΟΣ ΠΑΓΙΟΥΜΤΖΗΣ
Όσοι με λένε άσωτο και με κατηγορούνε
το ντέρτι πούχω στην καρδιά να σβήσουν δεν μπορούνε
σαν το στοιχιό κατάντησα σε ρημαγμένες στράτες
κι όταν με βλέπουν στρίβουνε οι λιγοστοί διαβάτες
Κι όμως καταδικάστηκα να ζω σαν τον αλήτη
για μιαν αχάριστη καρδιά που μου ’κλεισε το σπίτι
εγώ για την αγάπη της θυσίες είχα κάνει
κι εκείνη ποδοπάτησε και σπίτι και στεφάνι
Τώρα γυρίζω μόνος μου με συντροφιά τον πόνο
ψάχνω την άκρη για να βρω στης συμφοράς το δρόμο
πίνω το μαύρο δάκρυ μου που σταζ’ απ’ την ψυχή μου
αφού αυτή π’ αγάπησα ρήμαξε το τσαρδί μου
το ντέρτι πούχω στην καρδιά να σβήσουν δεν μπορούνε
σαν το στοιχιό κατάντησα σε ρημαγμένες στράτες
κι όταν με βλέπουν στρίβουνε οι λιγοστοί διαβάτες
Κι όμως καταδικάστηκα να ζω σαν τον αλήτη
για μιαν αχάριστη καρδιά που μου ’κλεισε το σπίτι
εγώ για την αγάπη της θυσίες είχα κάνει
κι εκείνη ποδοπάτησε και σπίτι και στεφάνι
Τώρα γυρίζω μόνος μου με συντροφιά τον πόνο
ψάχνω την άκρη για να βρω στης συμφοράς το δρόμο
πίνω το μαύρο δάκρυ μου που σταζ’ απ’ την ψυχή μου
αφού αυτή π’ αγάπησα ρήμαξε το τσαρδί μου
