Το 2016 κυκλοφόρησε ένα τραγούδι φόρος τιμής για δυο εμβληματικές μορφές του αντιδικτατορικού αγώνα, τον αγωνιστή Αλέκο Παναγούλη και τον αδικοχαμένο δεκαεπτάχρονο μαθητή Διομήδη Κομνηνό. Είναι το πολύ συγκινητικό τραγούδι "Ο Αλέκος κι ο Διομήδης" του τραγουδοποιού Δημήτρη Βεριώνη. Ας τ' ακούσουμε!
Ο Αλέκος κι ο Διομήδης
Στίχοι-μουσική-ερμηνεία:ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΒΕΡΙΩΝΗΣ
Κείνο το άθλιο μπουντρούμι που δε χώραγε το βήμα
Στο Μπογιάτι εντοιχισμένος, ζωντανός σε ένα μνήμα
Την ψυχή να φτερουγίζει τα χτυπήματα στο σώμα
Πώς μπορούνε τα ξεχνάνε και να μη θυμούνται ακόμα;
Κείνη η σφαίρα στην καρδιά σου σφηνωμένη μια για πάντα
Εσύ δε θα μεγαλώσεις, δε θα φτάσεις τα τριάντα
Τ’ όνομά σου θ’ αντηχήσει μα θα σε κρατάει το χώμα
Πώς μπορούνε να ξεχνάνε και να μη θυμούνται ακόμα;
Βουητό, σειρήνα, νύχτα, η μορφή σου να αγιάζει
Σαστισμένο όλο το πλήθος τη θυσία σου κοιτάζει
Η ζωή να φτερουγίζει για του ουρανού το δώμα
Πώς μπορούνε να ξεχνάνε και να μη θυμούνται ακόμα;
Δε σε γνώρισα ποτέ μου, δε σε έχω όμως ξεχάσει
Δε σου μοιάζω, δε σε φτάνω, τη ζωή μου έχεις αλλάξει
Να το ξέρουν θα τινάξεις από πάνω σου τη σκόνη
Να το ξέρουν ο Αλέκος κι ο Διομήδης ζουν ακόμη
Κι ας μπορούνε να ξεχνάνε και να μη θυμούνται ακόμη
Ο Αλέκος κι ο Διομήδης θα ξανάρθουνε στην πόλη
Άλμπουμ: "Το καλοκαίρι του άχυρου",Μετρονόμος,2016
