Πέντε τραγούδια του Γιάννη Σπάρτακου

Ήρθα όπως τότε
έρωτά μου πρώτε
στη μικρή την ερημιά
και σε κάποια γρίλια
με πικρά τα χείλια
πάλι όπως τότε τραγουδώ

Κάποιο ρεφραίν
που τα χείλη μου απόψε το λεν
σαν αντηχεί
από μια άλλη εποχή

Κάποιο ρεφραίν
που τα χείλη μου απόψε το λεν
φέρνει αγκαλιά
μια μου αγάπη παλιά

Που να 'σαι εσύ
που με κάνεις και τραγουδώ
που να ' σαι εσύ
και ποιος ξέρει αν σε ξαναδώ

Κάποιο ρεφραίν
που τα χείλη μου απόψε το λεν
το σ' αγαπώ
λέει στον ίδιο σκοπό

Κι αν τον γέλασαν δυο μάτια και δυο χείλη
και τον άφησαν μονάχο κάποιο δείλι
δεν μπορούσε άλλα χείλη να φιλήσει
σ' άλλη αγκάλη την αγάπη να ζητήσει

Ώσπου βρέθηκε εκείνη που της μοιάζει
κι η αγάπη του ζωντάνεψε ξανά
νύχτες τώρα σαν τρελός την αγκαλιάζει
και κοιτώντας την στα μάτια τραγουδά

Σ' αγάπησα γιατί της μοιάζεις
στα μάτια σου, τα μάτια της κοιτώ
με πόθο σαν εκείνη μ' αγκαλιάζεις
όταν αγάπης χάδια σου ζητώ

Σ' αγάπησα γιατί της μοιάζεις
στα σκέρτσα, στα παιχνίδια τα τρελά
μα πως φοβάμαι, πως με τρομάζεις
μην έχεις τη δική της την καρδιά

Πως φοβάται σαν την άλλη μην του φύγει
η ματιά του στη ματιά της τώρα σμίγει
βρίσκει σ' όλα της τα χάδια, στα παιχνίδια
την αγάπη την παλιά σ' όλα της ίδια

Ό,τι έσβησε και θάφτηκε γυρίζει
όπως μίλαγε εκείνη του μιλά
απ' την τόση ευτυχία του δακρύζει
και κοιτώντας τη στα μάτια τραγουδά

Σ' αγάπησα γιατί της μοιάζεις
στα μάτια σου, τα μάτια της κοιτώ
με πόθο σαν εκείνη μ' αγκαλιάζεις
όταν αγάπης χάδια σου ζητώ

Σ' αγάπησα γιατί της μοιάζεις
στα σκέρτσα, στα παιχνίδια τα τρελά
μα πως φοβάμαι, πως με τρομάζεις
μην έχεις τη δική της την καρδιά

Τι κρίμα αγάπη μου, ήρθες και πέρασες
σαν ένα όνειρο, σαν συννεφιά
πλάι σου έζησα ώρες αξέχαστες
κι έφυγες, χάθηκες σαν μια σκιά

Σε θέλω κοντά μου

Τι κρίμα αγάπη μου, ήρθες και πέρασες
σαν ένα όνειρο, σαν συννεφιά

Το παλιό δρομάκι με το κυπαρίσσι
ήτανε στην Πλάκα, ήτανε στην Πλάκα
μα όμως για μένα, όπως και για σένα
ήταν σα Λονδίνο, ήταν σαν Παρίσι

Το παλιό δρομάκι με το μαντολίνο
π' άκουγες στην Πλάκα, π' άκουγες στην Πλάκα
έμοιαζε σαν να 'ναι σκέψεις που δε θα 'ναι
έμοιαζε σα Βιέννη και σα Βερολίνο

Ήτανε ο κόσμος, ένας κόσμος άλλος
ήτανε δικός μας κι ας ήταν μεγάλος
το παλιό δρομάκι μ' έκανε να ξέρω
πως πιο ως τα ουράνια ίσως να σε φέρω

Μη λησμονήσεις αυτό το σκοπό
είπα αγάπη μου ότι είχα να πω

Τι σου βρίσκω λεν και σε λατρεύω
και πονώ για σένα και ζηλεύω
τι κι αν είσαι η πιο όμορφη του κόσμου
και τους απαντώ αμέσως φως μου

Αν είχατε τα μάτια τα δικά μου
θα βλέπατε γιατί την αγαπώ
γιατί την έχω κλείσει στην καρδιά μου
και ζω με της φωνής της το σκοπό

Φτωχή κι αν είναι ζει μες τα όνειρά μου
για κάθε της καημό καρδιοχτυπώ
αν είχατε τα μάτια τα δικά μου
θα βλέπατε γιατί την αγαπώ