Πέντε τραγούδια του Μίλτου Πασχαλίδη για άλλες φωνές

Γυρίζω σπίτι μοναχός
άλλη μια νύχτα
μια καληνύχτα σου γυρεύω ο φτωχός
Ξεθεωμένος απ’τα ψέματα
τα ζάρια και καπνούς
όλα τ’ αδέσποτα ρωτώ
μήπως σε είδαν
Πού να σε βρω

Της αγάπης την ουσία
τη μετρώ στην απουσία
κι όλο γίνομαι κομμάτια
πράσινα γλυκά μου μάτια

Όσα κι αν ήξερα
τα ξέχασα κοντά σου
και τη ματιά σου έχω μόνο φυλαχτό
Μ’ ένα χαμόγελο
τα σύννεφα σκορπίζεις
και με φωτίζεις μ’ ένα φως αληθινό
Αληθινό

Της αγάπης την ουσία
τη μετρώ στην απουσία
κι όλο γίνομαι κομμάτια
πράσινα γλυκά μου μάτια

Χαράχτηκε το βλέμμα σου στα δυο
με κάτι δάκρυα πικρά μπογιατισμένα

και μου 'πες ξημερώματα "πάρε με από δω"
κι απ’ τη σιωπή προτίμησες δυο λόγια μεθυσμένα

Τα χρόνια φεύγουν θες δε θες
σαν των ματιών σου τις βαφές
κι εσύ φοβάσαι.

Τα χρόνια φεύγουν θες δε θες
σαν των ματιών σου τις βαφές
να με θυμάσαι να με θυμάσαι.

Οι αγάπες σου σ’ αφήσαν μοναχή
σου μάθαν πως να φεύγεις μ’ ένα "γεια σου"

μα κάποιο βράδυ ξέχασες μια πόρτα ανοιχτή
κι ένα σπιρτόκουτο που γράφει τ’ άνομά σου.

Όλα τα λουλούδια που 'χω στο μπαλκόνι μου
έστρεψαν το βλέμμα στο φεγγάρι
κι όλα τα τραγούδια που 'χω στο συρτάρι μου
στόλισαν καημούς στο μαξιλάρι.

Μόνο ένας μενεξές κοίταξε τα μάτια σου
κι έγινε αμανές

Αμάν αμάν αμανέ
δε θα πει το ναι

Ήρθε γλυκοχάραμα κι εγώ πάλι μόνη,
τριανταφυλλιά χωρίς ανθούς,
αμανέδες έσπειρα σ’ όλο το μπαλκόνι,
να 'ρχεσαι καρδούλα μου ν’ ακούς.

Αμάν αμάν αμανέ
δε θα πει το ναι

Λευκό χαρτί οι σκέψεις μου
Τα λόγια κι οι προβλέψεις μου
Πήγαν κι απόψε στράφι
Και τούτη η νύχτα η θολή
Μοιάζει μποτίλια αδειανή
Που ξέμεινε στο ράφι

Δε μ’ ένοιαξε να χάσω
Κι είπα θα σε ξεχάσω
Μα τις σκιές φοβάμαι
Κι ακόμα σε θυμάμαι

Με αυταπάτες παιδικές
Χάνονται οι μέρες μου αργές
Κι όλα τα αρνιέμαι
Τσιγάρα και φτηνό αλκοόλ
Κι ο θρύλος να μη βάζει γκολ
Κι αποξεχνιέμαι

Δε μ’ ένοιαξε να χάσω
Κι είπα θα σε ξεχάσω
Μα τις σκιές φοβάμαι
Κι ακόμα σε θυμάμαι

Κι αν ίσκιους πάλι κυνηγώ
Είναι που μ’ έμαθες να ζω
Βαθιά μες στο σκοτάδι
Και κάθε ώρα που περνά
Παραμυθιάζομαι ξανά
Πως θα 'ρθεις κάποιο βράδυ

Δε μ’ ένοιαξε να χάσω
Κι είπα θα σε ξεχάσω
Μα τις σκιές φοβάμαι
Κι ακόμα σε θυμάμαι

Έχω δυο πεταλούδες στα χέρια μου
η μία να φροντίζει τ’ αστέρια μου
κι άλλη να τροχίζει τα μαχαίρια μου
έχω δυο πεταλούδες στα χέρια μου.

Η μία όταν κοιμάται, η άλλη ξαγρυπνά
και αυτή που μένει ξύπνια με τυραννά
σε κόκκινα φεγγάρια
σε κόκκινα φεγγάρια
σε κόκκινα φεγγάρια με σεργιανά.

Έχω δυο πεταλούδες στα χείλη μου
η μία να κεντάει το μαντήλι μου
κι άλλη να μετράει ποιοι είναι οι φίλοι μου
έχω δυο πεταλούδες στα χείλη μου.

Η μία όταν πετάει η άλλη κρύβεται
η μία όταν με φιλάει η άλλη κλείνεται
σε χρώμα από σιωπή
σε χρώμα από σιωπή
σε χρώμα από σιωπή παραδίνεται.

Έχω δυο πεταλούδες στην πλάτη μου
σημάδι και πυξίδα στο χάρτη μου
έχω δυο πεταλούδες στην πλάτη μου
τη μία τη λέω φόβο
τη μία τη λέω φόβο
τη μία τη λέω φόβο
την άλλη αγάπη μου.