Κλείσαν τα σχολεία. Θα θυμηθούμε κάποια ποιήματα που έλεγαν οι μαθητές του δημοτικού τέτοιες μέρες. Πριν πολλά, πολλά χρόνια...
Διακοπές-ΚΑΤΙΝΑ ΠΑΪΖΗ
Έφθασε το καλοκαίρι, κλείνουν τα σχολειά,
αύριο θα μοιάζει η τάξη μ'έρημη φωλιά.
Τα παιδιά θα πλημμυρίζουν μ' εύθυμες λαλιές
κάμπους, περιβόλια, αμπέλια, δάση, ακρογιαλιές.
Η καμπάνα του σχολείου μήνες θα σιωπά
και παντού θ'ακούς τραγούδια, γέλια χαρωπά.
Τώρα τα 'χουμε απομάθει γράμματα αριθμούς,
πήραμε τον έλεγχό μας μ' άριστους βαθμούς.
Μένουν τα παιχνίδια τρέξιμο, κρυφτό,
κούνια, κλέφτες, τυφλομύγα και κουκουβιστό.
Μένει η θάλασσα η γαλάζια κι η πλατιά αμμουδιά,
που σκορπούν χαρά κι υγεία στα μικρά παιδιά.
Εξετάσεις- ΜΗΤΣΟΣ ΚΑΤΣΙΝΗΣ
Ένα δάκρυ θα κυλήσει από χαρά
κι άλλο ένα θα μας φέρει κάποια λύπη,
τα παλιά σαν θυμηθούμε μια φορά
κάτι τώρα που το χάσαμε και λείπει.
Το σχολείο που μας έγινε ζωή
και μας είπε για του ήλιου τα παλάτια,
της αγάπης, της αλήθειας την πνοή,
στα σκοτάδια για ν'ανοίξουμε τα μάτια.
Που μας είπε όταν ήμασταν παιδιά,
ένα όμορφο για πάντα παραμύθι,
που μας γιόμισε λουλούδια την καρδιά
και δεν έμαθε να σβήνεται στη λήθη.
Κάθε χρόνο τέτοια μέρα γιορτερή,
τρέχαν όλοι για να' ρθουν στις εξετάσεις,
για τ'αγγόνια ο παππούς είχε Λαμπρή,
μα το νιώθεις που πολύ,σαν θα γεράσεις.
Πηγή: Μεγάλη ανθολογία Μήτσου Κατσίνη, 1962
Κλείνει το σχολείο- ΧΑΡΗΣ ΣΑΚΕΛΛΑΡΙΟΥ
Κύλησε κι αυτή η χρονιά
όμορφα και πάει
κι η καρδιά μας πρόσχαρα
σήμερα χτυπάει.
Κλείνει το σχολειό μας
κλείνουν τα βιβλία
κι όλοι, λέμε: γεια χαρά
τώρα στα θρανία.
Έξω πάλι η εξοχή
νάτη μας προσμένει
πράσινη κι ολόδροση
και μυριανθισμένη.
Να χαρούμε τη δροσιά
την αυγή, τ'αγέρι
το βουνό, τη θάλασσα
και το καλοκαίρι.
Οι εξετάσεις- ΑΝΤΩΝΗΣ ΣΟΥΚΟΣ
Καλό σχολειό,αγαπημένο
σ'αφήνω τώρα, έχε γεια
για λίγους μήνες νεκρωμένο
θα ζήσεις δίχως συντροφιά.
Οι τάξεις έρημες θα μείνουν
χωρίς δασκάλους και παιδιά,
οι πόρτες δεν θ'ανοιγοκλείνουν
να μπούμε μέσα για δουλειά.
Μες στην αυλή δεν αντηχούνε
χαρούμενα ξεφωνητά
γύρω οι γειτόνοι δεν θ'ακούνε
γέλια, τραγούδια χαρωπά.
Μακριά στην εξοχή μας στέλνει
η λαύρα του καλοκαιριού,
η λαύρα εκείνη που μας φέρνει
μες στη δροσιά κάποιου χωριού.
Μα την αγάπη τη δικιά μου
όπου κι αν είμαι δεν ξεχνώ,
κράτα ανοιχτή την αγκαλιά σου
και θα 'ρθω πάλι να χωθώ.
Στην ίδια τάξη-ΝΙΚΟΣ ΡΟΥΤΣΟΣ
"Έμεινα στην ίδια τάξη...
Πάει...Χάθηκα, παιδιά!
Τώρα ποιος θα με κοιτάξει
με συμπόνοια στην καρδιά;
"Ο Μπαμπάς μου σαν το μάθει,
θα με διώξει με θυμό,
κι η Μανούλα μου θα πάθει
νευρικό παροξυσμό!
"Η Γιαγιά μου θα δακρύσει.
Ο Παππούς δε θα μιλά
ο Αζόρ θα με γαυγίσει,
κι η ψιψίνα θα γελά...
"Η ζωή μου θα'ναι μαύρη΄
όλο φόβο και ντροπή!...
Ποιος μπορεί μια λέξη να'βρει
παρηγόριας να μου πει;
"Αχ, γιατί να μη διαβάζω
-Λάθος, λάθος τρομερό!-
να γελώ, να τεμπελιάζω
και να χάνω τον καιρό;
"Όμως δεν θα ξαναπάθω
ρεζιλίκι σαν κι αυτό...
Τώρα γράμματα θα μάθω
στη μελέτη θα ριχτώ!...
"Θα κοιτώ όσους παίζουν έξω
με την άκρη του ματιού...
Κι αν κανείς μου πει να παίξω,
θα τον κάνω...τ'αλατιού!"
Πηγή: Μεγάλη σχολική ανθολογία Σταύρου Ζήγου, Εκδόσεις Μητρέλη, Πάτραι
