Σαν σήμερα, στις 14 Ιουνίου 1986 ταξίδεψε στους ουρανούς ο σπουδαίος Αργεντίνος λογοτέχνης Χόρχε Λουίς Μπόρχες. Θα θυμηθούμε το ποίημά του "Ποιητική τέχνη"!
Ποιητική τέχνη-ΧΟΡΧΕ ΛΟΥΙΣ ΜΠΟΡΧΕΣ
Να κοιτάς το ποτάμι από χρόνο και νερό
και να θυμάσαι πως ο χρόνος, είναι κι αυτός ποτάμι,
να ξέρεις πως χανόμαστε σαν το ποτάμι
και πως τα πρόσωπα περνούν κι αυτά σαν το νερό.
Να νιώθεις πως αγρύπνια είναι άλλος ύπνος
που νείρεται πως ξαγρυπνά κι ο θάνατος
-που η σάρκα μας φοβάται- απλά είναι ο θάνατος
την κάθε νύχτα που έρχεται και λέγεται: ύπνος.
Να βλέπεις στην ημέρα είτε στο χρόνο σύμβολο
των ημερών του ανθρώπου και των χρόνων του,
να μεταλλάζεις του καιρού το κρυφοδάγκωμα
σε μουσική, σε θρύλο και σε σύμβολο.
Να βλέπεις μες στο θάνατο μια κοίμηση: στο γέρμα
ένα θλιμμένο θησαυρό- να, τι σημαίνει ποίηση
που είναι φτωχή κι αθάνατη και που ξανάρχεται
με κάθε χαραυγή και κάθε γέρμα.
Κάποτε, μες στο απόβραδο, ένα πρόσωπο
μας βλέπει από το βάθος του καθρέφτη.
έτσι να ξεσκεπάζει- άλλος καθρέφτης-
η τέχνη πρέπει το δικό μας πρόσωπο.
Λένε πως ο Δυσσέας, που είδε σημεία και τέρατα,
δάκρυσε από συγκίνηση βλέποντας την Ιθάκη
πράσινη και σεμνή. μια Ιθάκη είναι κ' η τέχνη,
πράσινη αιωνιότητα κι όχι σημεία και τέρατα.
Και μοιάζει ακόμα με το απέραντο ποτάμι,
που έρχεται και περνά, κρύσταλλο από τον ίδιο
ρευστόν Ηράκλειτο, που μένει πάντα ο ίδιος,
είναι όμως κι άλλος, σαν το απέραντο ποτάμι.
Μετάφραση: Γ.Δ. Χουρμουζιάδης
Πηγή: Παγκόσμια ποιητική ανθολογία "Ταξίδι στην ποίηση", Εκδόσεις Ναυτίλος, 1995
