13 Οκτωβρίου. Παγκόσμια Ημέρα κατά της τύφλωσης. Θα γνωρίσουμε το ποίημα του Γερμανού ποιητή Γιόχαν Λούντβιχ Όιλαντ "Ο τυφλός βασιλιάς"!
Ο τυφλός βασιλιάς-ΓΙΟΧΑΝ ΛΟΥΝΤΒΙΧ ΟΪΛΑΝΤ
Τι στέκουν τόσοι ιππότες συναγμένοι
Ψηλά στην ακροθαλασσιά;
Κι ο γέρος Βασιλιάς τι θέλει
τυφλός με τ'άσπρα του μαλλιά;
Πικρά φωνάζει συντριμμένος
ακουμπισμένος στο ραβδί του
Πάντα απ'της θάλασσας το βράχο
το άγριο νησί τού στέλνει τη φωνή του.
Την κόρη που κρατάς φυλακισμένη
στο κάστρο,κλέφτη,φέρε μου ξανά
την άρπα της και το γλυκό τραγούδι
στα γηρατειά μου είχα παρηγοριά.
Αμέριμνα ενώ χόρευα την πήρες
πάνω απ'το πράσινο ακρογιάλι
Παντοτινή ντροπή σου θα'ναι
που σκύβω τώρα το άσπρο μου κεφάλι.
Κι άξαφνα απ'το άντρο του προβάλλει
ο κλέφτης μ'άγρια όψη φοβερή
Απάνω στην ασπίδα του χτυπάει
κραδαίνει το γιγάντιο του σπαθί
-"Έχεις πολλούς αγωνιστές στ'αλήθεια
Γιατί λοιπόν δεν επιτρέπεις σ'ένα;
Γύρω σου τόσοι ιππότες περιμένουν
κι όμως κανείς δεν πολεμάει για σένα"!
Μα οι ιππότες στέκουν όλοι βραβευμένοι
Κανείς τους να'βγει δεν αποκοτά
Στρέφει ο τυφλός ο Βασιλιάς τριγύρω:
-"Λοιπόν,μονάχος μου είμαι;" ρωτά.
Τότε το δίκιο παίρνει του πατέρα,
ο νέος του γιος και μ'έξαψη θερμή
λέει:-"Άσε με,πατέρα,να παλέψω
νιώθω στα χέρια δύναμη πολλή!"
-"Ω! γιε μου, ο εχθρός είναι μεγάλος
κανείς δεν του'χει ως τώρα παραβγεί.
Όμως,κι εσύ,στο χέρι σου που σφίγγει
νιώθω αντρειoσύνη να'χεις περισσή
Πάρε,λοιπόν,το αρχαίο τούτο ξίφος
είναι των Σκάλδων έπαθλο τρανό
Κι αν νικηθείς,εσύ,τότε το κύμα
θα καταπιεί το γέρο μένα τον τυφλό".
Κι άκουσα,τώρα,η θάλασσα παφλάζει
κάτω απ'της βάρκας τα κουπιά
Στέκει ο τυφλός ο βασιλιάς κι ακούει
κι όλοι τριγύρω του είναι σιωπηλοί
υψώνονται ως το βράχο επάνω
λύσσας κραυγές κι αντάρας κουρνιαχτός
σπαθιών χτυπήματα κι ασπίδων
Βαρύγδουπος,υπόκωφος αχός.
Έξαλλος,ξάφνου ο βασιλιάς φωνάζει,
θαρρεί πως γνώριμη άκουσε κλαγγή
-Ναι,του σπαθιού μου γνώρισα τον ήχο,
έδωσε τέτοιο χτύπημα βαρύ
που έπεσε ο άρπαγας το δίχως άλλο
του αίματος δίνοντας την πληρωμή
Γεια σου,χαρά σου,αντρειωμένο
του Βασιλιά γενναίο παιδί!"
Και πάλι,γύρω,όλα ησυχάζουν
Στήνει τ'αυτί του ο βασιλιάς ξανά
-"Πάνω απ'τη θάλασσα,τι ακούω;"
Της βάρκας είναι τα κουπιά
Κι ο νικητής ο γιος σου είναι που φτάνει
που ασπίδα και σπαθί κρατά
Κι η θυγατέρα σου, η Γκουνίλδη
με ηλιόφωτα,χρυσά μαλλιά.
-"Καλώς να'ρθείτε!"τους φωνάζει
ο Βασιλιάς στο βράχο ανεβασμένος
ευτυχισμένα θα'ναι πια τα γηρατιά μου
κι ο τάφος μου θε να'ναι τιμημένος.
Και τότε γιε μου,στο πλευρό μου
βάλε μου τ'άξιο το σπαθί
Και το τραγούδι το στερνό μου
Ψάλλε μου,κόρη μου ακριβή.
Μετάφραση: Μελισσάνθη
Πηγή: Νέα Παγκόσμια Ποιητική Ανθολογία Ρίτας Μπούμη-Νίκου Παππά,Εκδόσεις Διόσκουροι,1976
