Σαν σήμερα, στις 9 Σεπτεμβρίου 1908 φεύγει ο Γάλλος συμβολιστής ποιητής Στεφάν Μαλαρμέ. Θα γνωρίσουμε το ποίημά του "Κουράστηκα απ'την πικρή ανάπαυση..."
Κουράστηκα απ'την πικρή ανάπαυση...-ΣΤΕΦΑΝ ΜΑΛΑΡΜΕ
Κουράστηκα απ'την πικρή ανάπαυση ως τώρα
Κ'η οκνηρία μου θαρρώ προσβάλλει έτσι μια δόξα,
Όπου γι'αυτήν αρνήθηκα την παιδική ηλικία
Τη λατρεμένη των δασών,των ρόδων,κάτω από'να
Γαλάζιο αιθέρα αληθινό,κι ακόμα κουρασμένος
Περσότερο απ'τη σκληρή σύμβαση αυτή να σκάβω
Σ'αγρύπνιες ολονύχτιες κι ένα καινούργιο λάκκο
Στο γλίσχρο ετούτο έδαφος και παγερό του νου μου,
Ανήλεος καθημερινός άκαρπος νεκροθάφτης-
Ονείρατά μου, τι να πω σ'αυτή την αυγή που'ρθε,
Όταν το κοιμητήρι απέραντο, τρόμος των πελιδνών του
Ρόδων,τ'άδεια χάσματα να ισοπεδώσει πάει;-
Τη σαρκοβόρα μιας σκληρής χώρας ν'αφήσω Τέχνη,
Και μειδιώντας στις παλιές μορφές που μου εκτοξεύουν
Οι φίλοι μου, το παρελθόν, η μεγαλοφυία
Κι η λάμπα μου που γνώρισε την τόση μου αγωνία,
Να γίνω εκείνος ο λεπτός κι ευαίσθητος Κινέζος
Που η μόνη του αγνή έκσταση είναι να ζωγραφίζει
Τριγύρω από τα κάτασπρα κι εύθραυστα κύπελλά του
Το τέλος μιας πλανώμενης σελήνης που ένα άνθος
Παράξενο και τολμηρό πάει και την ξελογιάζει,
Έν'άνθος που τη διάφανη ζωή του αρωματίζει
Και που παιδί αισθάνθηκε βαθιά να του μπολιάζει
Τους γαλανούς κρυφούς ιστούς της τρυφερής ψυχής του.
Κι έτσι τότε, γαλήνιος,να πάω για να διαλέξω-
Ο θάνατος με του σοφού τα όνειρα είν'όμοιος-
Ένα καινούργιο ολότελα τοπίο,όπου ακόμα
Ζωγραφιστό στα κύπελλα θα'κανα αφηρημένος:
Μια ισχνή γραμμή ανοιχτόχρωμη από γαλάζιο,θα'ταν
Μια λίμνη μέσα στη γυμνή του αιθέρα πορσελάνη,
Χαμένο ένα υπόλοιπο σελήνης σε άσπρο νέφος
Το πράο να βρέχει και χρυσό κέρας του στα νερά της,
Όχι μακριά από τρία χλωρά κι ασάλευτα καλάμια
Με βλέφαρα σμαράγδινα,συλλογιστά,μεγάλα...
Μετάφραση: Ρίτα Μπούμη Παπά
Πηγή: Νέα παγκόσμια ποιητική ανθολογία Ρίτας Μπούμη-Νίκου Παππά, Εκδόσεις Διόσκουροι
