Στις 9 Σεπτεμβρίου 1898, αποχαιρετά τη γη ο Γάλλος συμβολιστής ποιητής Στεφάν Μαλαρμέ. Στο ποίημά του "Η γαλάζια αιθρία", ο ποιητής συνδιαλέγεται με το μεγάλο του δημιουργικό βάσανο, την ποίηση!
Η γαλάζια αιθρία - ΣΤΕΦΑΝ ΜΑΛΑΡΜΕ
Ράθυμα,ωραία, ο ποιητής πολύ καταπονιέται
σαν άνθος, απ'το αίθριο, γαλάζιο ,αιώνιο χρώμα,
το ειρωνικό,κι ανήμπορος το πνεύμα καταριέται,
μες στου κλαυθμού την έρημο και τ'άνυδρο το χώμα.
Με κλειστά μάτια να κοιτά, δραπέτη,τον θωρώ,
με τύψη ακαταλάγιαστη που χάμω τον σπαράσσει,
τ'άδειο μου πνεύμα. Πού να πάω; Ποιο σκότος βλοσυρό
τη μαύρη καταφρόνεψη με ράκη να σκεπάσει;
Ομίχλη,ανέβα! σκόρπισε στον ουρανό αποκάτω
στάχτες,κουρέλια ατέλειωτα που σώριασε η αχλύ,
που θα το πνίξει το χλωμό του φθινοπώρου βάλτο,
και κτίσε μια τρανή οροφή, στέγη σιωπηλή.
Και συ, Ανία Αγαπητή, της λήθης τα νερά
ξεπόρισε, καλάμια ωχρά και βούρκο έλα να μάσεις,
με το που δεν απόκαμε χέρι καμιά φορά
τις μπλάβες τρύπες που άνοιξαν τ'αχρεία πουλιά,να φράσεις.
Και να καπνίζουν άπαυτα,ακόμη! θλιβερές
οι καπνοδόχες, η φυλακή η αλητοπλανεμένη
από καπνιά,μες σε φριχτές, να σβει, μαυροσειρές
τον ήλιο στον ορίζοντα που κίτρινος πεθαίνει!
Πάει ο ουρανός. Τρέχω σε σε, ύλη,δως να γενεί
την Αμαρτία και σκληρήν Ιδέα να ξεχάσει
ο πλαγιασμένος μάρτυρας στην αχυροστρωμνή
που τόσο ξέγνοιαστα εκεί τα κτήνη έχουν πλαγιάσει.
Μετάφραση: Νίκος Στρατάκης
Πηγές: Παγκόσμια ποιητική ανθολογία "Ταξίδι στην ποίηση", Ναυτίλος
& https://el.wikipedia.org
