Στις 26 Οκτωβρίου 1952, γεννήθηκε ο Άγγλος ποιητής και δάσκαλος δημιουργικής Άντριου Μόσιον. Ο Μόσιον επιλέχτηκε στο παρελθόν από το βασιλικό οίκο της Βρετανίας για μια δεκαετία , ως ο ποιητής που θα συνέθετε ποιήματα για σπουδαία γεγονότα, που αφορούσαν τη βασιλική οικογένεια. Πρόκειται για τον θεσμό του "δαφνοστεφούς ποιητή", που εφαρμόζεται στην Αγγλία από το 1668. Οι εν λόγω επιλεγμένοι ποιητές αμείβονται με τεράστια ποσά. Αν σκεφτεί κανείς πως η ποίηση, είναι το πιο δύσβατο λογοτεχνικό είδος, από το οποίο σπάνια ένας δημιουργός βιοπορίζεται, αντιλαμβανόμαστε τη βαρύτητα αυτής της επιλογής. Εμείς θα δούμε ένα απόσπασμα από το μακρόπνοο αφημηγηματικό ποίημα "Ανεξαρτησία" του ποιητή της Αυλής.
Ανεξαρτησία - ΑΝΤΡΙΟΥ ΜΟΣΙΟΝ
(στον Άλλαν Χόλλινχερστ)
Ένας μήνας που γύρισα και ξύπνιος
στις τρεις περιμένοντας φως.
Ο μισός κόσμος ακόμα στο σκοτάδι
που θα κυλήσει - αλλά να ’μαι
στο παράθυρο, σκυφτός,
γρήγορα σφουγγίζοντας ένα άνοιγμα
στο θαμπωμένο ασημί γυαλί.
Το σπίτι του πατέρα σου,
η θέα προς τους αμμόλοφους
με τα μικρά, όρθια χόρτα, κι η θάλασσα
που γλυστράει βαρειά, με τους κρατήρες της σκισμένους
κι απότομα κλεισμένους στο φεγγάρι.
Καθώς κοιτάζω, ο αέρας αραιώνει
την πασχαλιά του κήπου, ύστερα τρέχει
ν’ αναστατώσει όλη την μπροστινή αυλή -
η αυλόπορτα του γείτονα τρίζει
και βαράει, η ταμπέλα του παμπ
χτυπάει το πλαίσιό της μία, δυο,
και σιωπηλή. Αλλά ποιος είναι ξύπνιος;
Ρίχνω ένα βλέμμα στο κρεββάτι μου και στο σεντόνι
ριγμένο πίσω, τσαλακωμένο φάντασμα
εκεί που κοιμόμουνα - στα δεξιά,
όπως κάναμε μαζί. Κι εκεί
με τίποτα άλλο εκτός από τη σκέψη
γυρνάω ξανά προς το παράθυρο
και σε φαντάζομαι να περπατάς προς τη μεριά μου -
σιωπηλή, φέρνοντας τους φίλους,
την χαμένη συντροφιά, τους υπηρέτες που άφησα,
όλους σκυμμένους και κουκουλωμένους
σαν να ’ναι αυγή, κι αυτό
το αναποφάσιστο γκρίζο φεγγαρόφωτο, η σκόνη
που ανακάτεψαν, φτιάχνοντας πάχνη πρωινή.
Πηγή: "Ποίηση" τεύχος 9, Άνοιξη-Καλοκαίρι 1997
& https://en.wikipedia.org
& https://en.wikipedia.org
