Είκοσι χαϊκού για την Άννα- ΕΥΑΓΓΕΛΙΑ ΓΡΑΜΜΑΤΟΠΟΥΛΟΥ

Βιογραφικό σημείωμα

Ονομάζομαι Γραμματοπούλου Ευαγγελία και είμαι 28 ετών. Έχω γεννηθεί και μεγαλώσει στην Ορεστιάδα Έβρου. Έχω τελειώσει τη Φιλοσοφική σχολή του πανεπιστημίου Ιωαννίνων και έχω κάνει μεταπτυχιακές σπουδές στη σχολική ψυχολογία με συνάφεια στην ειδική αγωγή, καθώς επίσης και στην κοινωνική ψυχολογία και τις ψυχοκοινωνικές παρεμβάσεις. Εργάζομαι ως αναπληρώτρια φιλόλογος ειδικής αγωγής για τρίτη χρονιά. Φέτος, είμαι σε τρία γυμνάσια της Α' Αθήνας. Είμαι μητέρα μίας μικρούλας, ενός έτους και τριών μηνών. Με τη μουσική η σχέση μου περιορίζεται στη συμμετοχή σε χορωδίες. Μία ήταν εκείνη του πανεπιστημίου Ιωαννίνων και άλλη μία ή χορωδία της μουσικής σχολής Φίννις στη Μύκονο, όπου εργαζόμουν ως αναπληρώτρια καθηγήτρια κατά το περσινό σχολικό έτος. Στη Μύκονο, ασχολήθηκα ερασιτεχνικά και με το θέατρο, μέσα από τη συμμετοχή μου στη θεατρική ομάδα Μυκόνου (ΘΟΜ). Στη χορωδία του πανεπιστημίου είχαμε ως θέματα τη διαπολιτισμικότητα (τραγούδια από την Αμερική, την Κύπρο, αλλά και από Ιταλία, Σερβία, Βουλγαρία κα) , κινηματογράφο και την πόλη των Ιωαννίνων (μελοποιημένα ποιήματα για τα Ιωάννινα και τη λίμνη Παμβώτιδα). Από τα μαθητικά μου χρόνια έγραφα με ομοιοκατάληκτο στίχο και είχα βραβευτεί σε μαθητικό, ποιητικό διαγωνισμό με τίτλο "ο Αίμος της ειρήνης", ως μαθήτρια της β' λυκείου, στο Βαφοπούλειο πνευματικό κέντρο της Θεσσαλονίκης. Λόγω των μετέπειτα σπουδών μου στη Φιλοσοφική, μου είναι κάπως οικείο το έργο διαφόρων ποιητών. Είχα παρακολουθήσει μεταξύ άλλων μαθήματα για την ποίηση του Καρυωτάκη, του Σικελιανού, αλλά και για ελληνικά και ξένα ποιήματα Καβαφογενή (εμπνευσμένα δηλαδή από το έργο του Καβάφη). Πέρσι, συμμετείχα σε έναν κύκλο διαδικτυακών σεμιναρίων ποίησης από τον Ιανό, με διδάσκοντα τον Στρατή Πασχάλη. Πάντοτε πίστευα πως ο ομοιοκατάληκτος στίχος μου βγαίνει πιο εύκολα, πιο φυσικά από τον ελεύθερο. Γι'αυτό αποφάσισα να συμμετάσχω στον κύκλο σεμιναρίων στιχουργικής του Γιάννη Σίννη στο TABULA RASA. Από μουσική ακούω κατά βάση ελληνική. Μου αρέσουν παλιά λαϊκά τραγούδια, μεταξύ των οποίων ξεχωρίζω πολλά της Ρένας Κουμιώτη (το "δώσε μου το στόμα σου" ήταν το τραγούδι που είχα επιλέξει να οπτικοποιηθεί και συγκεκριμένα να βιντεοσκοπηθεί στον γάμο μου. Μου αρέσουν και άλλα: "το κερί μας έσβησε", "πρώτη φορά", "αγαπιόμασταν", "καινούριο μου φεγγάρι"). Γενικότερα, γνωρίζω τα περισσότερα τραγούδια του παλιού ελληνικού σινεμά απ'έξω. Είχα τέτοια ακούσματα από την οικογένειά μου και πρόλαβα δίσκους και πικ απ στα παιδικά μου χρόνια (δίσκους από Τζένη Βάνου, ακούσματα επίσης και από Γιάννη Καλατζή του οποίου γνωρίζω όλα τα τραγούδια και ξεχωρίζω "το παλιό ρολόι". Ακούγαμε επίσης ανέκαθεν Πουλόπουλο με τη "γύφτισσα μέρα", το "θα πιω απόψε το φεγγάρι", καθώς και "βρέχει πάλι απόψε", "μην του μιλάτε του παιδιού" και άλλα αγαπημένα).Από ελληνικά τραγούδια επόμενων δεκαετιών, μου άρεσαν κάποια από τα παλιά του Γιάννη Πλούταρχου ("αν είσαι η αγάπη", "μήπως σου ζήτησα πολλά" κ.α), κάποιες ερωτικές μπαλάντες όπως το "πάρε με, ταξίδεψέ με" που ερμηνεύει ο Σφακιανάκης και είχαμε επίσης χορέψει την ημέρα του γάμου μας. Επίσης, ξεχωρίζω κάποια του Ορφέα Περίδη ("φεύγω" και "φωτοβολίδα"), αλλά και τον" Φάνη" των αδερφών Κατσιμίχα. Μου αρέσει ιδιαίτερα που εκτός από τραγούδι, είναι μία ολοκληρωμένη, συγκινητική ιστορία με αρχή, μέση και τέλος.Από επιλογές διασκέδασης (προ covid), προτιμούσα διάφορα μέρη "τύπου" ρεμπετάδικα με τα κλασικά τραγούδια που χορεύουμε ανά παρέες ως χασαποσέρβικα ("κάτσε καλά", "στη σκέψη της τρελής", "ναυτάκι Συριανό" , "ζήλεια μου" κλπ).