Σήμερα έχω προσκαλέσει στη στήλη "Στα βαθιά" την ποιήτρια Χριστιάνα Αβρααμίδου.Η καλεσμένη μου γεννήθηκε στην Αθήνα και διαμένει στη Λευκωσία. Έχει σπουδάσει Αγγλική Γλώσσα και Φιλολογία στην Κύπρο και συνέχισε τις σπουδές της στο Ηνωμένο Βασίλειο στον κλάδο της Αγγλικής Λογοτεχνίας και Ψυχανάλυσης.Έχει εκδώσει πέντε ποιητικές συλλογές και την ψηφιακή συλλογή "Μάτια Ανάποδα". Ποιήματά της έχουν συμπεριληφθεί σε ανθολογίες στην Ελλάδα, την Κύπρο και το εξωτερικό. Έργα της έχουν δημοσιευθεί στον έντυπο κι ηλεκτρονικό τύπο. Το 2003 τιμήθηκε με το κρατικό βραβείο Νέου Λογοτέχνη στην Κύπρο. Η ποίησή της είναι ατομοκεντρική, εξομολογητική και συχνά βιωματική. Την ενδιαφέρει ο έρωτας, η αγάπη ,οι σχέσεις, οι εσωτερικές αναζητήσεις. Η αφήγησή της συχνά γίνεται σε πρώτο ενικό πρόσωπο και συνομιλεί με τον παραλήπτη του μηνύματος, που μοιάζει να είναι μια πολύ οικεία μορφή, σε δεύτερο ενικό. Αυτός ο διάλογος γίνεται σε κλίμα εγγύτητας, γεγονός που προσθέτει στην αμεσότητα της γραφής της. Είναι μια ποίηση κατά βάση εσωστρεφής κι εστιασμένη στα αιτήματα του εγώ. Ο αναγνώστης όμως εύκολα αισθάνεται ταύτιση, αφού οι επιθυμίες των υποκειμένων της αποτελούν διαχρονικά συναισθηματικά ζητούμενα.Ο λόγος της είναι λιτός, απαλλαγμένος από περιττά καλολογικά στοιχεία.Έχει όμως ζωντάνια, νεύρο, νοηματικό βάθος και συγκινησιακή βαρύτητα. Θα ταξιδέψουμε με δεκατρία ξεχωριστά ποιήματά της!
*********
Άρπαξα τον πρώτο τόνο της φωνής σου και τον κράτησα,
ψιθυρίζοντας πως,
αν έπαιζες με τη ψυχή μου πιο απαλά,
θα αυτοσχεδίαζα τη στιγμή που θα σου δώριζα το όνομά μου,
θα αποστήθιζα ως ατύχημα την εξομολόγηση του έρωτά μου
και θα σ’ ανέβαζα με την ελαφρότητα της ενοχής,
εκεί όπου πιο εύκολα τραγουδάς.
Γι’ αυτό άρπαξα τον πρώτο τόνο της φωνής σου
και τον κράτησα.
Να σ’ έχω νεκρό όποτε φλέγεται το στήθος μου,
και πρόχειρο,
σε κάθε φευγαλέα αναστάτωση της καρδιάς μου.
Σχοινιά και Ναυάγια 1999
*********
Δυστυχισμένοι άνθρωποι
μέσα στην δυστυχία,
που στέκονται στην μέση του διαδρόμου της φυγής
και σε κοιτάνε,
Αν μ’ άφηναν μόνο να τους διαβάσω
όπως τους διάβαζα τις παλιές Κυριακές
Αν μ’ άφηναν μόνο να τους διδάξω…
Δυστυχισμένοι άνθρωποι,
κάτω από ουρανούς που θυμώνουν.
Αφελείς, αδύναμοι, αγνώριστοι άνθρωποι,
λιγνά διακεκομμένα λάθη πάνω στη ζωή μου…
Σχοινιά και Ναυάγια 1999
*********
Ντρέπομαι...
Για όσα δεν έζησες μαζί μου,
αφού θυσίασες πηδώντας απ΄ την αδράνεια της ψυχής μου
την αιωνιότητά σου,
να ζήσεις έστω ακόμα μια φορά το άγγιγμα
και να μυρίσεις τη ζωή στα μαλλιά μου.
Ντρέπομαι...
και σταματάω σ’ ολοσκότεινους δρόμους να χαθώ,
να ξεφορτωθώ αυτό το ασήκωτο νόημα,
καθώς όσα δεν προλάβαμε να ζήσουμε,
κάθονται πίσω μου και με κοιτάνε απ’ την πλάτη.
Ω ανόητο ανόητο νόημα...
ελευθερώνεις πότε – πότε τα χέρια σου απ΄ την αγάπη,
να ανοίξεις τα εκατομμύρια μάτια του κορμιού σου
να με δεις,
χαρίζοντας διαστάσεις στην ηρεμία σου
και πιστεύω πως,
αν καθίσουμε πλάι πλάι εμείς οι δύο,
θα χωρέσουμε σ΄ ό,τι ακολουθεί την Άνοιξη
-αν αυτό είναι ακίνητο μυστικό-
Ω πόσο ντρέπομαι
και αποσυντίθεμαι στην μυστικότητα της νύχτας.
Σχοινιά και Ναυάγια 1999
*********
Είσαι εκείνο το είδος της νύχτας
που με κάνει να καρφώνω τα μάτια στην αλήθεια,
την ξαπλωμένη μες στον απόηχο της σιωπής σου.
Και είσαι εκείνο ακριβώς το είδος της λύπης
που χαμογελά και μυρίζει όπως τα κρίνα,
αφήνοντας την πόλη
να αγαπιέται εν αγνοία της.
Και σαστίζεις...
σαν σου φανερωθεί η καρδιά της ομορφιάς μου
και πασχίζεις να ζήσεις.
Μα είσαι εκείνο ακριβώς το είδος της απουσίας
που αγγίζει κακομαθημένα σαν κύμα,
και εκείνο ακριβώς το είδος της σκιάς
που φεύγει κρυφά
στις μύτες των ποδιών της...
Ένας λόγος να αγαπήσεις τη Νύχτα, 2002 – Πλανόδιον
*********
Δεν μ’ αρέσει που είσαι ανοιχτός και φυσάει.
Δεν μ΄ αρέσει που διαρκείς,
ξύπνησαν όλοι.
Όλο χωράς,
μετριέσαι,
ανήκεις...
μ΄ αρέσει που εξατμίζεσαι.
Μένω μόνη.
Ένας λόγος να αγαπήσεις τη Νύχτα, 2002 – Πλανόδιον
*********
Κάτι δεν μ΄ αρέσει στα χέρια σου απόψε.
Τα έξω μας απλά,
σαν να μιλάμε για την Αθήνα τα βράδια.
Για τα μέσα μας
μια άλλη φορά,
στις επόμενες ζωές μας,
όπως πάντα.
Θα ΄ρθουν καλύτερες μέρες.
Αν ξεχάσεις, θα ΄ρθουν.
Ξέχασε.
Ένας λόγος να αγαπήσεις τη Νύχτα, 2002 – Πλανόδιον
*********
Έχει πολύ φεγγάρι απόψε,
και από τότε που σε αγάπησα
αυτά τα φοβάμαι.
Είναι λες και χρωστάς
στα περσινά καλοκαίρια μια χάρη.
Είναι λες και ακούμπησες
τον παλιό εαυτό σου στο πλάι.
Περιττό το φεγγάρι απόψε.
Και από τότε που σ’ αγάπησα,
Φοβάμαι.
3η συλλογή, Όλες οι Μέρες Χιόνι, 2005, Πλανόδιον
*********
Μην προσπαθείς τόσο πολύ.
Η άσπρη μέρα που θα ’ρθει
θα ’ναι γεμάτη χιόνι.
Και μην κουράζεσαι πια πολύ
οι μέρες σου όλες άσπρες,
όλες οι μέρες
χιόνι.
3η συλλογή, Όλες οι Μέρες Χιόνι, 2005, Πλανόδιον
*********
Συντηρούμαι για σένα χρόνια κάτω από πάγους
και διατηρούμαι για σένα στα πιο βαθιά κρύα
νερά
που κοιμάμαι και ξυπνάω δε ρωτάς
και έχω παγώσει τόσα χρόνια για σένα
απ’ την κορφή ως τα νύχια ολοκληρωτικά.
3η συλλογή, Όλες οι Μέρες Χιόνι, 2005, Πλανόδιον
*********
Ψάχνω…
Στων λεωφόρων τα στενά και στης αγάπης την απάτη.
Επίμονα ψάχνω...
Μα μια ζωή μονάχα ακούω
για το πώς αυτό που ψάχνω
μοιάζει.
4η συλλογή, Ώρα κάτω απ 'το Νερό, 2008 , Έψιλον
*********
Αν νομίζεις πως θα είμαστε κοντά σε θάλασσα
και μια φορά θα πάμε για ψάρι
σε γελάσανε.
Καιρό προσπαθώ λέπια να βγάλω,
και υδρόβιο να γίνω ον.
(Το πόσο θες κάτι άλλο να γίνεις,
μόνο η θάλασσα θα στο πει).
4η συλλογή, Ώρα κάτω απ 'το Νερό, 2008 , Έψιλον
*********
Δεν τον θέλω άλλο τον ήλιο στη ζωή μου,
με έχει κάψει στα μάτια.
Δε θέλω τη μέρα,
το φως,
μόνο κάποια παλιά τραγούδια για σένα.
Δουλεύω μια ζωή σκληρά
μα τίποτα δεν έχω επιδιορθώσει.
Δεν θέλω άλλο τη ζέστη στα μέσα μου,
βρέξει χιονίσει,
με ’χεις εγκαταλείψει.
Οι δυνατότητές μου ίσως να ’ταν για περισσότερα.
Μια καθαρίστρια όμως υπήρξα,
για σκοτεινούς,
σκληρούς,
ανθρώπους.
Εσένα σε έχω ξαναγαπήσει, 2014, Οροπέδιο
*********
Τη στιγμή που πέφτεις,
δεν υπάρχει σωστή κραυγή,
λέξη να πεις
να ψιθυρίσεις.
Τη στιγμή που πέφτεις,
λες ήξερα πως θα γινόταν έτσι
μα δεν μπορούσα να κάνω κάτι.
Πέφτεις.
Εσένα σε έχω ξαναγαπήσει, 2014, Οροπέδιο
Βιογραφικό σημείωμα
Η Χριστιάνα Αβρααμίδου γεννήθηκε στην Αθήνα το 1978. Σπούδασε Αγγλική Γλώσσα και Φιλολογία στο Πανεπιστήμιο Κύπρου και συνέχισε τις σπουδές της στο Ηνωμένο Βασίλειο στον κλάδο της Αγγλικής Λογοτεχνίας και Ψυχανάλυσης.
Έχει εκδώσει τις συλλογές
• Σχοινιά και Ναυάγια, Λευκωσία 1999
• Ένας Λόγος να Αγαπήσεις τη Νύχτα, 2002 (Βραβείου Νέου Λογοτέχνη 2003 Κύπρος), Πλανόδιον
• Όλες οι Μέρες Χιόνι, 2005, Πλανόδιον
• Ώρα κάτω απ’ το Νερό, 2011, Έψιλον
• Εσένα σε έχω Ξαναγαπήσει, 2014, Οροπέδιο
Το 2011, το ψηφιακό περιοδικό Λογοτεχνικά Επίκαιρα, φιλοξένησε τη ψηφιακή συλλογή ποιημάτων «Μάτια Ανάποδα». Ποιήματα και κριτικές για την δουλειά της έχουν δημοσιευθεί σε εφημερίδες και λογοτεχνικά περιοδικά σε Κύπρο και Ελλάδα ενώ πολλά έχουν συμπεριληφθεί σε ανθολογίες ποίησης τόσο σε Κύπρο και Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό (Ιταλία, Γερμανία, Αγγλία, Ισπανία). Το 2003 τιμήθηκε με το κρατικό βραβείο Νέου Λογοτέχνη στην Κύπρο.
