Σήμερα,στη στήλη στα βαθιά έχω προσκαλέσει τον λογοτέχνη από τη Λευκωσία Κώστα Πατίνιο. Ο καλεσμένος μου εργάζεται σε ίδρυμα παιδικής προστασίας και είναι δρομέας μεγάλων αποστάσεων. Έχει δημοσιεύσει δύο συλλογές διηγημάτων, δύο ποιημάτων κι ένα βιβλίο με ποιήματα- διηγήματα. Το έργο του "Θέα στο μπαλκόνι" περιλαμβανόταν στη βραχεία λίστα για το κρατικό βραβείο διηγήματος 2018. Η ποίησή του είναι ρεαλιστική, βιωματική κι εξομολογητική. Ο λόγος του είναι λαξεμένος, ζωντανός, άμεσος, συναισθηματικά βαθύς. Η ροή του λόγου του είναι γρήγορη, κινηματογραφική. Μιλά για σχέσεις, για σκηνές της καθημερινότητας, για όνειρα, επιθυμίες. Ζωγραφίζει κυρίως το παρόν κι οι ήρωές του ανήκουν στη σύγχρονη κοινωνία. Θα ταξιδέψουμε με δέκα υπέροχα ποιήματά του! Πέντε απ'αυτά είναι από την πρόσφατη ποιητική του συλλογή "Όσα ξέφυγαν της σιωπής"!
Όλγα
Την ρωτούσα:
«Εσύ ποια είσαι τελικά,
ποιο είναι το πραγματικό όνομά σου;»
Ειρήνη, Χριστίνα, Μόνικα, Μαρία…
Πώς αλήθεια σε λένε;
«Εσύ, Όλγα, να με λες», μου απαντούσε πάντα.
Χίλια πρόσωπα, ένα για τον καθένα.
Χίλια ονόματα.
Όλγα για εμένα.
Κάποτε χίλιες ψυχές, μια καρδιά μεγάλη, χωρίς ανάσα.
Κάποτε χίλια πρόσωπα, μια ανάσα, μισή καρδιά,
καθόλου ψυχή.
Μα δε μου είπε στʼ αλήθεια ποτέ το όνομά της.
Δέσποινα , Αντιγόνη, Αθηνά, Άρτεμις…
«Εσύ, Όλγα, να με λες», μου απαντούσε.
Ακόμα και την ώρα που έκλεινε την πόρτα πίσω της,
για να χαθεί για πάντα.
Την ρώτησα ποιο ήταν το όνομά της τελικά.
«Εσύ, Όλγα να με θυμάσαι», μου είπε.
Και από τότε, Όλγα ξανά δεν είδα,
όσες φορές και να την συνάντησα.
Είναι μέρες που αναπνέω τη σιωπή τους
Εκδόσεις Αρμίδα 2011
Κάποτε
Κάποτε θα ανταμώσουμε και πάλι.
Θα είμαι ένας άλλος, θα είσαι μια άλλη.
Θα με κοιτάξεις, θα σε κοιτάξω.
Θα ζήσουμε ξανά μέσα από μια ματιά την οδύνη.
Θα ζήσουμε ξανά μέσα από μια ματιά την ηδονή.
Κάποτε θα ανταμώσουμε και πάλι.
Θα είμαι ένας άλλος, θα βγαίνει από μέσα μου ένας νέος
και θα τον σπρώχνω, θα του κλείνω την πόρτα,
γυρνώντας σου την πλάτη.
Κάποτε θα ανταμώσουμε και πάλι, θα είσαι μια άλλη.
Θα το σκάσει από τη μικρή σχισμή του ματιού σου μια σταγόνα
που δεν θα την ονομάσεις δάκρυ,
για να μην το παραδεχτείς.
Κάποτε θα ανταμώσουμε και πάλι,
τσακισμένα τα κορμιά μας από τα χρόνια.
Οι ψυχές μας με μια φωνή θα ουρλιάξουν: «Ανάθεμά σας»…
Είναι μέρες που αναπνέω τη σιωπή τους
Εκδόσεις Αρμίδα 2011
Έβρεχε
Έβρεχε τη μέρα που γεννήθηκε,
σταγόνα σταγόνα, σιγά σιγά, φτωχικά.
Έβρεχε τη μέρα που παντρεύτηκε,
έβρεχε καταρρακτωδώς,
αστραπές και βροντές κάλυπταν γέλια και τραγούδια.
Η μέρα της κηδείας του (καταχείμωνα)
ήταν μια υπέροχη ανοιξιάτικη μέρα,
λες και βιάστηκε η φύση να ανθίσει.
Ο ήλιος έλαμπε σαν τεράστιο χαμόγελο στον ουρανό.
Ήταν η μονή ευχή για τη ζωή του που πραγματοποιήθηκε.
«Θέλω να λάμπει ο ουρανός
και κανείς να μην κλαίει όταν πεθάνω», έλεγε.
Έβρεξε ξανά στα εννιάμερά του
και είπε να ρίξει ένα κλάμα ο ουρανός,
που το δάκρυ του κύλησε στον τάφο,
κατέβηκε, τον βρήκε και βοήθησε να βουρκώσουν
ξανά τα μάτια του νεκρού.
Είναι μέρες που αναπνέω τη σιωπή τους
Εκδόσεις Αρμίδα 2011
Πενταδάκτυλος
Με μούντζωνε τόσα χρόνια,
που σχεδόν είχα εμπεδώσει την ενοχή μου
κι ας ήμουν μωρό παιδί τότε.
Μια οροσειρά ενοχών με επικίνδυνες κατολισθήσεις συναισθημάτων.
Και όταν έγινε κατορθωτό, έτρεξα να το σκαρφαλώσω,
να χώσω την μούρη μου ανάμεσα στα δάχτυλά του,
να φάω τη μούντζα από κοντά,
να θεραπευτεί η ψυχή μου,
να εξιλεωθώ.
Μα ένιωσα ακόμα πιο ένοχη την ενοχή μου.
Μαγνητίζει επικίνδυνα η θέα, ζαλίζει το άρωμα.
Το εδώ, όταν το βλέπεις από απέναντι, έχει άλλη όψη
και το απέναντι, όταν το βλέπεις από τόσο κοντά,
μεγαλώνει τη μούντζα.
Κληροδοτεί στο μωρό παιδί την ευθύνη και καταργεί τις δικαιολογίες.
Αυτό το βουνό είναι μόνο για να αγαπιούνται στην παλάμη του άνθρωποι.
Άνθρωποι χωρίς ταμπέλες.
Κουνήσου μούχλα
Eκδόσεις Αρμίδα 2014
Αν δεν τρέξεις δεν θα με μάθεις
Όταν δεν είμαι καλά, τρέχω.
Όταν είμαι καλά, τρέχω πιο δυνατά.
Όταν τρέχω, γίνομαι «καλύτερος άνθρωπος», χαμογελώ.
Και όταν χαμογελώ, είναι σαν να εστιάζω
σε μια προκλητική διαδρομή, που με καλεί να την τρέξω.
Όταν τρέχω, κάνω «αντίσταση» κατά του κακού μου εαυτού.
Αν δεν τρέξεις, δε θα με μάθεις.
Αν δεν τρέχω, με χάνω.
Αναρωτιέμαι γιατί γράφω ή μιλώ για το τρέξιμο,
αφού πολλές φορές νιώθω ότι γίνομαι γραφικός.
Από την άλλη, νιώθω ικανοποίηση,
όταν «κοιτάζουν» περίεργα τις λέξεις μου να ξεχύνονται σαν χείμαρρος,
προσπαθώντας να πείσουν για τα ευεργετικά αποτελέσματα,
που έχει στον άνθρωπο το τρέξιμο.
Διαβάζω μάτια που με κοιτούν, με κοροϊδεύουν, «τι λέει ο μαλάκας;».
Βγαίνω νυχτιάτικα στο κρύο και ξεκινώ να τρέχω.
Γυρίζω άλλος άνθρωπος.
Κουνήσου μούχλα
Eκδόσεις Αρμίδα 2014
Στις όχθες της μοναξιάς
Στις όχθες της μοναξιάς
συνάντησα τη σιωπή
Από ευγένεια της είπα «καλησπέρα»
από συνέπεια δεν απάντησε
Όσα ξέφυγαν της σιωπής
Eκδόσεις Αρμίδα 2021
Vegetarian ποίημα
Γράφετε όπως τρώτε
σκουπίζετε τα χείλη σας από το μαγειρεμένο αίμα
Αρπάζετε την πένα κι αρχινάτε
αρνάκι άσπρο όμορφο
γλυκό μου κοκοράκι
Λύκοι, ε λύκοι
«Σαλάτα χωριάτικη με φέτα, ελιές και μπόλικο κρεμμύδι»
Ωραία, είπα, να και κάτι καλό
μα δεν πρόλαβα να χαρώ
«Ξίδι από αίμα, παρακαλώ»
φώναξε ένας στο γκαρσόνι
Όσα ξέφυγαν της σιωπής
Eκδόσεις Αρμίδα 2021
Επιβάλλεται
Oι ποιητές επιβάλλεται να έχουν
ασυλία για όσα γράφουν
άλλοθι για όσα πράττουν
και ενοχές
για όσα δεν τόλμησαν ποτέ
Όσα ξέφυγαν της σιωπής
Eκδόσεις Αρμίδα 2021
Σημεία στίξης
Βάλε μια τελεία.
Ένα κόμμα,
κάνε μια παύση…
Μας έφαγαν τη ζωή τα σημεία στίξης
κατάλαβες;
Βγες από την παρένθεση
επ’ ώμου το θαυμαστικό και πάμε!
Όσα ξέφυγαν της σιωπής
Eκδόσεις Αρμίδα 2021
Αναίμακτα
Βουτηγμένο το μαχαίρι στα δάκρυα
καρφωμένο στο στήθος της λέξης
η συνείδηση παλεύει
να κερδίσει άλλη μια μάχη
Έτσι γράφω τα ποιήματα
έτσι κερδίζω τις μάχες εγώ
αναίμακτα
το αίμα ωστόσο
ρέει
Όσα ξέφυγαν της σιωπής
Eκδόσεις Αρμίδα 2021
Βιογραφικό σημείωμα
Ο Κώστας Πατίνιος γεννήθηκε και ζει στη Λευκωσία.Το βιογραφικό του είναι φτιαγμένο με λέξεις και χιλιόμετρα. Εργάζεται σε ίδρυμα παιδικής προστασίας και είναι δρομέας μεγάλων αποστάσεων.
Προηγούμενα βιβλία του που έχουν εκδοθεί:
Είναι μέρες που αναπνέω τη σιωπή τους: ποιήματα και διηγήματα Αρμίδα 2011
Δρόμου δρώμενα: Διηγήματα Αρμίδα 2012
Kουνήσου μούχλα: (σε συνεργασία με την εικαστικό Πόλα Χατζήπαπα)
Ποιήματα Αρμίδα 2014
Θέα από μπαλκόνι: Διηγήματα Γαβριηλίδης 2018
(Το βιβλίο περιλαμβανόταν στη βραχεία λίστα για το κρατικό βραβείο διηγήματος 2018)
Όσα ξέφυγαν της σιωπής: Ποιήματα Αρμίδα 2021
