Σήμερα στη στήλη "Στα βαθιά" έχω προσκαλέσει τον ποιητή Θεόδωρο Σταυριανόπουλο από την Καλαμάτα. Ο καλεσμένος μου είναι μαθηματικός με μεταπτυχιακό στον τομέα της Ηθικής Φιλοσοφίας. Υπηρέτησε στη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση ως εκπαιδευτικός και διευθυντής. Έχει εκδώσει τέσσερις ποιητικές συλλογές. Έχει αρθρογραφήσει στον έντυπο και τον ηλεκτρονικό τύπο. Η ποίησή του είναι ρεαλιστική, κοινωνιοκεντρική και στοχαστική. Ο λόγος του είναι πλούσιος, στιβαρός, στακάτος, ορμητικός. Η πένα του στηλιτεύει τα κακώς κείμενα της πολιτικής και της κάθε είδους κοσμικής εξουσίας, ενώ παρωθεί σε προβληματισμό και δράση τον απαθή σύγχρονο άνθρωπο. Θα δούμε δέκα ξεχωριστά ποιήματά του !
Δυσεξιχνίαστα τερτίπια
Είναι δύσκολο να ανακαλύψεις τον αλγόριθμο
της αποτελεσματικότερης αντιμετώπισης.
Το ακορντεόν διαρκώς ανοίγεται αμήχανα.
Συνέχεια αντιδράσεις, διαμαρτυρίες. Τα τύμπανα
χτυπούν, όμως τα μηνύματα δεν γίνονται αντιληπτά.
Το κλομπ έχει αποθρασυνθεί πάνω
στη ράχη δικαίων και αδίκων.
Μπόλικο ξίγκι απ’ τις μύγες δεν βγαίνει.
Συνηθίσαμε στο άκουσμα ότι θα βγουν
μεγάλοι λαγοί με φανταχτερά πετραχήλια απ’ το καπέλο.
Τα αερόμπικς τηρουμένων ίσων αποστάσεων συνεχίζονται.
Κάποιοι συνεχίζουν να εφημερεύουν για τα δίκια του λαού.
Επείγοντα περιστατικά ιμπεριαλιστικής απειλής
αποχτούν γραφικότητα.
Αυτάρεσκα αυτοματοποιούνται μοτίβα
και αναπαράγουν ανακοινώσεις.
Στερεότυπες αντιλήψεις προσκρούουν στην πραγματικότητα.
Ένας κομματικός αυτισμός περιλούει
την κοινωνική καθημερινότητα.
Σύνθετες και πολυπαραγοντικές καταστάσεις απαιτούν
εμπειρική σκέψη αλλά δεν υπάρχει.
Δυσεξιχνίαστα τερτίπια παράγουν ανικανότητα.
Ένας γενικόλογος μύλος αλέθει την υπόσχεση.
Ο δημόσιος λόγος ρέπει προκατειλημμένα
στην ευκολία της δικαιολογίας.
Με κλινικούς όρους επιβεβαιώνει τις εμμονές του.
Το πρόβλημα και η ευθύνη έχουν σταματήσει
να πηγαίνουν ταμείο. Ποιος θα πληρώσει τη ζημιά;
Το διχαστικό πολιτικό ρήγμα βαθαίνει.
Η ανεκδοτολογική νότα στην όλη υπόθεση είναι ότι
«πρώτος τον λίθο έβαλε» ο Αναμάρτητος!
Εξάσκηση λογικής
Είναι και το έργο της ποίησης ένα πλάσμα.
Ολοζώντανη έκφραση ζωής η λειτουργική αρμονία του.
Κινεί το ενδιαφέρον και ευχαριστεί την περιέργεια.
Αυτό δικαιώνει την ύπαρξη και προκρίνει αξίες.
Συνταραχτική αποκάλυψη το απόλυτο αν είναι αιώνιο.
Την ομορφιά δεν την νιώθουμε όλοι το ίδιο.
Η ηθική και ελευθερία συμβιβάζονται και
η εξάσκηση της λογικής κάνει παιχνίδια.
Σε μεσαιωνικό σκοτάδι βυθίζεται η τέχνη.
Πώς μπορεί να χαρακτηρισθεί αυτή η αναστάτωση,
ποιος μπορεί να είναι ο τίτλος;
Όταν ο πολιτισμός εξορίζεται
μένει ασύδοτη η κακία και οργιάζει.
Τότε τα νερά του διαλόγου θολώνουν και
μέσα τους πνίγονται καλοσύνη και ευγένεια.
Ασκήσεις ηθικής ως καλόβουλες νεράιδες εξευμενίζουν
το πνεύμα και μια αγαθοεργή δύναμη δίνει το
σύνθημα να καθρεφτιστεί η ζωή.
Ονομασίες συνομιλούν με ευκολία, μιλούν για την
αλλαγή που θα συμβεί αν βοηθήσουν η παρηγοριά και η τύχη.
Γίνεται εφιαλτική η αγωνία στο
σχέδιο που θα διορθώσει τον κόσμο.
Ταραγμένη φαντασία προσπαθεί να
πλησιάσει την απειλή που θα απευθυνθεί στο κακό.
Σβήνει κάθε πόθος για εκδίκηση και ξαφνικά
εμφανίζεται η συγχώρηση να ανεβαίνει στο πιο ψηλό σκαλοπάτι.
Ψυχραιμία χωρίς έλεγχο μαζί και η συνείδηση
προσπαθούν να συναντηθούν με το καλό.
Βασανισμένη η κοινή γνώμη αναζητεί
την σωτηρία ενός κρυφού πολιτισμού.
Εξωτικό απολίθωμα από κοίτασμα μιας βασανιστικής εποχής
ξεδιψάει το πνεύμα μες στους καημούς που καίνε κορμιά.
Λάθος
Η ευθύνη έχει υποστεί μια άγρια
επιθετικότητα και ενέδωσε στα
παιγνίδια του ακαταλόγιστου.
Η αυθεντική ενοχή απαιτεί
συμπαράσταση και το λάθος την δίνει.
Του δήθεν ρεαλισμού η ωμή
πραγματικότητα επικρατεί.
Ο καθένας προσπαθεί να
πωλήσει όσο ακριβότερα
τον εαυτό του. Λάθος.
Δίχως ελπίδα
πωλητές διαλαλούν να
πουλήσουν το εμπόρευμά τους,
όταν το έχουν απαξιώσει οι ίδιοι.
Προσπαθούν να αναζητήσουν
κάποια λύση, ενώ είναι πεπεισμένοι
ότι λύση δεν υπάρχει.
Θα βρουν καταφύγιο όχι
σ’ αυτό που κάποτε πίστευαν
αλλά σε κάποια κατανάλωση.
Απουσία ζωής είναι η κάθε εξάρτηση.
Απαιτητικές περιοχές της ζωής
καταλήγουν ξαφνικά στην παραίτηση.
Μπροστά στο αδιέξοδο, εσύ μιαν
άλλη κατεύθυνση προσδιορίζεις.
Πιστοποιητικό ανεπάρκειας μαζί
με επίδομα διεκδικείς
για τα όσα σου συμβαίνουν.
Επιλογή
Η αλλαγή είναι δικαίωμα δεν
είναι όμως υποχρέωση.
Σπάει τα αυτονόητα, θέτει ερωτήματα
και δημιουργεί κραδασμούς.
Καταναλώνεις ενέργεια και
δεν ασχολείσαι να υπερασπιστείς
το διαφορετικό μοντέλο που είσαι.
Με ενοχικές σκέψεις οδηγείς
την ελευθερία στην απώλεια
της φροντίδας, που, ίσως μέχρι πρότινος,
μας έδινε έγκριση σε κάποια
διαφορετική επιλογή μας.
Η επιλογή καταγράφεται ως
παράπτωμα και η προδοσία
αναθεωρεί κάποιες απόψεις της.
Η ανθρώπινη αξιολόγηση απαιτεί
κατανόηση και αλλαγή
στην πορεία της εξέλιξης.
Ό,τι σε εγκαταλείπει επιστρέφει
για να μπει ξανά στη
γραμμή της εκκίνησης.
Αναμφισβήτητες ταξινομήσεις
αναπτύσσουν νέες δεξιότητες.
Οι εμπειρίες ζωής αποφασίζουν
να απαλλάξουν τον χρόνο που
έχει επιλέξει τις βιολογικές αλλαγές.
Μια διαρκής μετεξέλιξη ο άνθρωπος
αντιδρά και αποδέχεται νέα ερεθίσματα.
Οι μνήμες μηρυκάζουν τον τρόπο
υποστηρίζουν τα κριτήρια
οποιασδήποτε νέας κατάστασης.
Πανικός
Απαιτητική διεργασία η
συγχώρηση του εαυτού.
Σου ζητά να δώσεις χίλιες
μάχες με αυτόν.
Η συγχώρηση απαιτεί και
αποδοχή της ενοχής.
Αποφεύγεις να δεις στον
καθρέφτη της αλήθειας
την προσωπική σου συμμετοχή
στην αρνητική έκβαση.
Στο σταυροδρόμι των αποφάσεων
νιώθεις το κύμα του φόβου να θεριεύει.
Ζεις μέσα στο αυτοκατασκευασμένο
κελί σου και η επιθυμία με
την ευθύνη συγκρούονται.
Ο θόρυβος αυτός σου δημιουργεί
πανικό αλλά δεν καλείς σε βοήθεια.
Ενοχοποιείται η επιθυμία και
ακινητοποιεί το πλεόνασμα
της ψυχικής σύγκρουσης.
Φαντασιώσεις φυγής δημιουργούν
ένα εκρηκτικό μείγμα ηδονής ενοχών.
Στα υπάρχοντα νιώθεις ασφάλεια
αλλά όχι χαρά.
Θέλεις να φύγεις αλλά αναρωτιέσαι
αν το νέο θα είναι καλύτερο
απ’ το υπάρχον.
Η επιθυμία και η ευθύνη και
πάλι συγκρούονται πατώντας
γκάζι και φρένο μαζί.
Απειλή
Από τη ρίζα που τροφοδοτεί
πραγματικότητα αντλείς και εσύ δυνάμεις.
Κινητοποιείς την αναζήτηση
σε δημιουργική κατεύθυνση.
Με πρόγραμμα ανακρίσεων
θέλουν να σου κλειδώσουν
τα συναισθήματά σου.
Γνωστό το ρεπερτόριο που
εφαρμόζουν με όλους τους
συμβιβασμούς και τις
παραδοχές του παρελθόντος.
Οι απόψεις δογματοποιούνται
και δεν μπορούν να απειληθούν.
Επιζητάς ψυχική αναδιάταξη
ξεπερνώντας το άβατο
που σου έχουν επιβάλει.
Ένας χώρος μόνο με αντίγραφα
και απειλές κινδυνεύει να
συναντηθεί με την αποδοκιμασία.
Αστοχία του ποθούμενου
σημαίνει μετάνοια για την επιθυμία.
Αδύναμη η προσπάθεια αποφυγής
να καταργήσει το προϊόν
της απειλής του φόβου.
Δίνοντας δημιουργική υπόσχεση
στραμμένη προς το μέλλον
προσπαθούν αυτοί που είναι
δυνατοί να γκρεμίσουν
τα σαθρά του παρελθόντος.
Η επεξεργασμένη εμπειρία,
γνώση ετοιμοπόλεμη για κάθε αλλαγή.
Απεχθές
Συμφωνία ειρήνης με τον
εχθρό του έκανε ο Δικαιόπολις.
Βαρέθηκε πια τους πολέμους.
Στην κοινωνία των κολλητών
κάποιοι συνεχίζουν να
απολαμβάνουν τη βόλεψή τους.
Η κοινωνία των πολιτών
πρέπει να έχασε το δρόμο
μπορεί και να μας ξέχασε.
Περιμέναμε κάτι καλύτερο από δαύτους.
Ο κόμπος έφτασε στο χτένι.
Οι πολιτικές καρικατούρες,
πνιγμένες στην απραξία τους
με παραλυτική αβουλία
κάνοντας κοροϊδευτικές γκριμάτσες,
μοιάζουν με δυσλεκτικούς νάνους.
Με αγχωμένη συμπεριφορά
«παίζουν τα ρέστα τους».
Κάνουν την τελευταία ξέπνοη
προσπάθεια μέχρι την εγκατάλειψη.
Οι αγορές «βγάζουν γλώσσα»
και αντανακλούν μόνο πανικό.
Δεν υπάρχει λύση που να αντέχει στο χρόνο.
Ανατριχιαστικά ερωτήματα
και φρικτές υποψίες
προκαλούν ολέθριες πολιτικές ευθύνες.
Ένας συλλογισμός γεννιέται εύλογα.
Το υλικό είναι ασφαλές;
Το «σπίτι» της λογικής σας είναι μπορντέλο …
χρειάζεται πολυδάπανη παρθενική συνδρομή.
Λάθη
Έπνιξες τόσους καημούς
στης λησμονιάς τα χέρια.
Ακατάλληλης ταινίας απόκομμα η ζωή σου.
Σπατάλησες το χρόνο σου
με ανούσιες ιστορίες.
Τώρα κάνεις παρέα με
φαντάσματα τα βράδια
και του σπασμένου
σου μυαλού τα κατακάθια
φρικιά περιθωρίου.
Σε θάλαμους υγρούς και σκοτεινούς
φυλάκισες την σκέψη.
Σκληρή η ασκήμια που
βλέπεις στον καθρέφτη.
Η αυτογνωσία σ’ απέλπισε,
σε βύθισε σε σκότος.
Δάκρυα μάζεψες πολλά
να τάχεις να ποτίσεις.
Με μάτια που χύνουν αστραπές
κοίταζες τον καθρέφτη.
Εύκολο όμως είναι να με
δεις με μάτια φαντασίας.
Σκόρπια η ματιά σου
χάνεται θολή κι αποσταμένη.
Κάθε πληγή σου μια κραυγή
κι αδέσποτο το σώμα.
Λόγια δε λένε οι τρελοί μιλάνε με τα χέρια.
Με χίλιους δρόμους άρνησης κρατιέται η μοναξιά σου.
Στερνός τροχός είσαι θαρρώ στην άμαξα αγγέλων.
Για όλα φταίει η φτιάξη μας που εμποδίζει να πετούμε…
Επαχθές
Η ιστορία κάθε τόσο
επιστρέφει αμείλικτα
για να μας θυμίζει.
Φαίνεται ότι το παράλογο
το έχουν προ πολλού
σπιτώσει αυτοί που
διαφεντεύουν τις τύχες μας.
Δείχνει ανοχή στις διαστροφές τους.
Το λογικό υποβάλλεται σε
καθημερινούς βιασμούς.
Ενώ γύρω μας όλα καταρρέουν
κάποιοι επιμένουν να μας λένε
ότι λειτουργούν με «τετράγωνη λογική».
Έλλειψη κράτους; Υπάρχει
άφθονο γύρω μας, υπάρχει παντού.
Εξωθεσμική η «αμαρτία»
του δημοσίου συμφέροντος.
Το παρελθόν δεν αλλάζει.
Με στρατηγικές αχρωματοψίας
παίζουν Μπρα ντε φερ
την επικοινωνιακή επικράτηση.
Όλα αυτά είναι αντιπερισπασμός
για να γίνει με επιτυχία η «απόβαση».
Η καθημερινότητά μας
είναι σταθερά συναρπαστική
γιατί θέτει διαρκώς νέα ερωτήματα.
Η τηλεοπτική μαρκίζα διαχειρίζεται
ως πέλεκυς το πριν από το μετά.
Στην Ελλάδα επιδιώκεται ο φτηνός εντυπωσιασμός
αντί της ανάλυσης για τα μεγάλα προβλήματα.
Στοχασμοί και θύμησες
Συναντιόμαστε κρυφά κάτω απ’ τον
αχάλαγο κορφιά του ουρανού.
Στις χαράδρες του χαμού
με οδηγούσες τα βράδια.
Τότε ζούσαμε ανύπαρχτοι ανάμεσα
στους άλλους. Ανυπόφορη ευτέλεια
μας πρόσφεραν τα πλήθη.
Σκιές και ψίθυροι έρχονται
κρυφά και χάνονται μες
στις ευωδιασμένες σκέψεις.
Ο άταχτος θυμός του νου σου
πυροδότησε τα όνειρά σου.
Σμήνος πουλιά οι λογισμοί,
οι στοχασμοί και οι θύμησες.
Μάλωνες και μαλώνεις άπαυστα
τον αδικοπράχτη άθλιο καιρό.
Εαυτολάτρες όλοι μας καμία άλλη έγνοια δεν έχουμε
από το κρυφό ανάπιασμα της όποιας πατριάς μας.
Ψευδόπιστοι θησαυριστές χλευάζουν και
σκυλεύουν τον Λόγο και την Πράξη.
Απ’ τα πολύ περίεργα που συμβαίνουν είναι
να στέλνω γράμματα με αποστολέα
και παραλήπτη το ίδιο όνομα.
Καμιά φορά οι διανομείς μου
το επιστρέφουν και σε μένα.
Κείνο το αραγμένο καράβι
που έμενε δεμένο για πολύ
καιρό στην προκυμαία βυθίστηκε,
βαρέθηκε, να καρτερά ταξιδιώτες.
Σ’ αυτό τον βαρυθέμελο βραχότοπο
θεμελίωσα χρόνο και μνήμες.
Για να μην σε βασανίζει ο χρόνος της ζωής σου
σύμβουλος σου έγινε ένας ανόητος φόβος.
Βιογραφικό σημείωμα
Πορεία στο χρόνο …
Γεννήθηκε το 1958 στη Βαλύρα Μεσσηνίας και σήμερα ζει στην Καλαμάτα. Είναι Μαθηματικός και έχει MSc Ηθικής Φιλοσοφίας. Υπηρέτησε ως Διευθυντής και ως εκπαιδευτικός σε σχολεία της Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης από όπου πρόσφατα συνταξιοδοτήθηκε.
Είναι παντρεμένος με τη Φιλόλογο Γεωργία Μαγκλάρα και έχουν δυο κόρες. Έχει εκδώσει τέσσερις ποιητικές συλλογές με τίτλους «Κλειστές πόρτες…ανοιχτά παράθυρα» , «Αφύλαχτες διαβάσεις…» , «ΣΥΝΩΣΤΙΣΜΟΣ ΑΠΟΝΤΩΝ» και «Ρωγμή του θάρρους». Έχει δημοσιεύσει εκατοντάδες άρθρα σε εφημερίδες, περιοδικά & ηλεκτρονικά site. Είναι μέλος της Ένωσης Μεσσηνίων Συγγραφέων ( Ε.Μ.Σ.) και του Ομίλου UNESCO Τεχνών Λόγου και Επιστημών.
Έχει ασχοληθεί με την Τοπική Αυτοδιοίκηση και τον Συνδικαλισμό και έχει εκλεγεί Περιφερειακός και Δημοτικός Σύμβουλος καθώς και Πρόεδρος στην Α΄ ΕΛΜΕ Μεσσηνίας.
