Σήμερα στη στήλη "Στα βαθιά" έχω τη χαρά να φιλοξενώ έναν πολύπλευρο δημιουργό, τον Δημήτρη Ι. Μπρούχο. Ο καλεσμένος μου γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Θεσσαλονίκη. Σπούδασε Επικοινωνία και Διαφήμιση στην Αγγλία και την Αμερική. Εργάστηκε ως κειμενογράφος και συντονιστής δημιουργικού σε διαφημιστικές εταιρίες, καθώς και ως σύμβουλος Επικοινωνίας. Ακόμη διετέλεσε διευθυντής παραγωγής ελληνικής δισκογραφίας και καλλιτεχνικός διευθυντής πολιτιστικών εκδηλώσεων. Έχει εκδώσει είκοσι μία ποιητικές συλλογές κι έχει συνεργαστεί ως στιχουργός με καταξιωμένους συνθέτες κι ερμηνευτές. Έχει γράψει λιμπρέτα για όπερες, ορατόρια, καντάτες, ραψωδίες, ωδές και επετειακούς ύμνους, ενώ συχνά υπογράφει και τις μουσικές συνθέσεις των έργων του. Έχει τιμηθεί με πάρα πολλές διακρίσεις για την προσφορά του στη μουσική και στα γράμματα. Η ποίησή του είναι βιωματική, εξομολογητική, υπαρξιακή. Ο λόγος του είναι ευθύβολος, στακάτος, ζωντανός, με διαυγείς εικόνες και γνήσια συναισθήματα. Η γραφή του αφτιασίδωτη, τολμηρή, απελευθερωτική, δε φοβάται ν' αναμετρηθεί με αλήθειες. Θα βαδίσουμε μαζί του με δέκα μοναδικά ποιήματά του!
«ΡΕΚΒΙΕΜ ΓΙΑ ΕΝΑ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ»
Όλα σαν μόνο για να γίνουν
Χωρίς ψυχή χωρίς συναίσθημα. Έτσι για να πούμε
Πως κι εμείς κάτι κάναμε, πως δεν πέρασε άλλο ένα καλοκαίρι
Τζάμπα, πως δεν προστέθηκε άλλη μια ρυτίδα κοντά στις τόσες
Άκαπνη, χωρίς να πούμε πως κι εμείς δεν πήγαμε κάπου,
Κάπου ν’ ακουμπήσουμε τις μοναξιές μας μέχρι να τρομάξουμε και
Να φύγουμε τρέχοντας.
Πήγαμε κι εμείς κάπου, μήπως και συναντηθούμε, μήπως και τα
Μάτια συναντήσουν για μια στιγμή τα πρώτα βλέμματα και
Κοιταχτούνε αλλιώτικα και ξυπνήσει από το λήθαργο η γερασμένη
Μας νιότη.
Μα η αλήθεια αμείλικτη μας συστήνει ξανά και ξανά και
Παραμένουμε ξένοι μες στις σιωπές και τους φόβους μας.
Όλα σαν μόνο για να γίνουν. Για τον κόσμο. Για το θεαθήναι.
Εμείς, στους φριχτούς διχασμούς μας ανάμεσα, συνεχίζουμε να
Πορευόμαστε, δαγκώνοντας τις ενοχές μας, κρατώντας απεγνωσμένα
Σφιχτά με τα χέρια μας την κουπαστή
Ενός πλοίου
Που το αφήνουμε
Να βουλιάζει…
«ΣΕ ΤΙ ΩΦΕΛΕΙ»
Ανέσυρα τα παιδικά μου χρόνια από συντρίμμια καιρών περασμένων
Αρτιμελή, με χαρακτηριστικά κάπως κουρασμένα μα με βλέμμα αήττητο
Στις καθημερινές μάχες που εξακολουθούν να αθροίζουν πόθους
Μαχητές. Στη μυρωδιά του βασιλικού αναθαρρεύει το παν και στη γητειά
Του νυχτολούλουδου ανθίζουν εικόνες που άγιασαν σ' ένα καλοκαίρι.
Φτωχικά τα θέλω μου μα το πιστεύω μου απέραντο στην άπλα του
Γαλάζιου που νοστιμίζει η αλμύρα, όπως μια αναδρομή πυρπολεί ένα
Όνειρο που σε ξυπνάει μα δεν το θυμάσαι.
Τρυγητής στιγμών που ακόμα στάζουν καθώς ο φαλλός μετά την
Εκσπερμάτιση στην ακηδία της ραστώνης, ανιχνεύω στο βλέμμα σου την
Ετοιμότητα για την τιμή των όπλων. Μιλάς και σωπαίνω. Μιλώ και
Σωπαίνεις, λες και απευθυνόμαστε στον απέναντι άγνωστο… Κι ας
Ήμασταν εμείς που κυνηγούσαμε τις ανάσες μας και σκαρφαλώναμε ο
Ένας στο δέντρο του άλλου ενώνοντας το σπασμό μας στο υπέρτατο
Αίσθημα.
Ανάδεψα τις εικόνες της γειτονιάς που απόμεινε άψυχα κτίρια, καθώς οι
Ψυχές τραβήξαν το δρόμο τους και τώρα μαυροφόρες μνήμες
Μοιράζουνε κόλλυβα και η μούχλα της απουσίας σκορπά αδιάκριτα την
Οσμή της.
Σε βλέπω εκεί που δεν είσαι και δεν ξέρω να ζωγραφίζω για να σε βάλω
Στη θέση σου. Μου έρχονται μουσικές από τους γύρω ιβίσκους και
Θροΐζουν οι θύμησες του αύριο.
Ονόματα φίλων που ξέμειναν σκαλισμένα σε μάρμαρα ζηλεύοντας την
Ηλικία της πέτρας ανταποκρίνονται χωρίς να με ακούνε μιας και
Φωλιάζουνε μέσα μου.
Μητέρα, έμεινε μόνο η μυρωδιά σου στο δωμάτιο που κουβαλάω πάντα
Μαζί μου και είναι o κόσμος μου.
Πατέρα, με συντροφεύεις και με φωτίζεις και με οδηγείς όπως τότε που
Με ανάσταινες μέρα τη μέρα και με σεργιάνιζες και με νουθετούσες για
Να γνωρίσω το είναι μου.
Κι εσύ, που ακυβέρνητο μ’ άφησες μεσοπέλαγα να μη βρίσκω στεριά,
Που εμφανίστηκες απ’ το πουθενά και στη νεκρή μου πόλη έδωσες ζωή
Κι ελπίδα φύτεψες στην κατακαμένη γη μου, όσο ένα ανοιγόκλεισμα
Βλεφάρων μου χάρισες φως και υλοποίησες την παρουσία σου στην
Αγκαλιά μου και πριν καλά-καλά σ’ αγγίξω μου έστειλες το βλέμμα σου,
Το ίδιο εκείνο βλέμμα από το βάθος της σκόνης του χρόνου κι
Εξαφανίστηκες όπως μια σκιά στης αγοράς το σμάρι και πάνω στης
Ψυχής το μέστωμα. Κι αναρωτιέμαι, όπως ξέμεινα με τον εαυτό μου, τι
Να τα κάνω πλέον τόσα λείψανα,
Σε τι ωφελεί η ανακομιδή της Νιότης;…
«ΨΩΝΙΑ»
Βγαίνεις για να ψωνίσεις ένα γάλα, δυο αβγά, λίγα λεμόνια,
Χαρτί υγείας και μερικές φτηνές εικόνες της καθημερινής σου
γειτονιάς-ίσα να μην ξεχνάς τον κόσμο. Οι περίεργοι σε
καλημερίζουν με ερωτηματικό ύφος θέλοντας να τρυπώσουν
στη σκέψη σου και στις απαντήσεις που ποτέ δεν θα πάρουν.
Ένα γάλα, δυο αβγά, λίγα λεμόνια, χαρτί υγείας και ίσως ένα
Ψωμί-ίσα να κρατιέσαι από τα πρέπει σου. Τα θέλω σoυ τα
’χεις κλειδώσει στο ντουλάπι των ματαιώσεων που μυρίζει
Μούχλα και ναφθαλίνη. Αποφεύγεις τις καλημέρες με τους
Άσκοπους γύρω-γύρω εστιάζοντας στο χαρτί με τα ψώνια.
Ένα γάλα, δυο αβγά, λίγα λεμόνια, χαρτί υγείας και ίσως λίγη
Φέτα να νοστιμίζει τη νερόβραστη καθημερινότητα. Στον
Καθρέφτη κάθε πρωί το ίδιο πρόσωπο σου υπενθυμίζει τη
Φθορά, παίρνοντας όλο και πιο μακριά το « κάποτε».
Ένα γάλα, δυο αβγά, λίγα λεμόνια, χαρτί υγείας, ένα ψωμί,
Λίγη φέτα, μια διπλομανταλωμένη πόρτα-κυκλοφορούν
Ασύδοτα πολλοί φόβοι- και οι φωνές του δρόμου να
Λιγοστεύουν. Το μπαλκόνι σκονισμένο και βρώμικο
Με τα λουλούδια να ’χουν απλώσει ξεδιάντροπα την αρίδα
Τους πάνω του, φλυαρώντας την ακηδία.
Ένα γάλα, δυο αβγά, λίγα λεμόνια, χαρτί υγείας, ένα ψωμί,
Λίγη φέτα, μια διπλομανταλωμένη πόρτα, περιφερόμενοι
Φόβοι, επιτακτικά «πρέπει», στραγγαλισμένα «θέλω» και
Συναισθήματα με κατεβασμένα μονίμως τα στόρια αποτελούν
Τη ζωή μου
Που μένει από χρόνια
Ακατοίκητη
«ΦΟΒΑΜΑΙ»
Ξέμαθα να γράφω ποιήματα οι λέξεις με αποφεύγουν τα όνειρα μ’
εγκατέλειψαν ακόμα κι οι παλιές πικροδάφνες που χόρδιζαν τον αέρα να
κατεβάσει χρώμα να νοστιμίσουν τα αδιάφορα μεσημέρια των
καλοκαιριών αποστρέψαν το βλέμμα τους απ’ το δρόμο μου
Αποφλοιώνομαι λίγο-λίγο όπως τα γέρικα δέντρα που παλεύοντας με το
χρόνο μένουν ακίνητα και η σάρκα τους ατονεί να νοσταλγήσει τη
σφύζουσα πρώτη άνοιξη
Ξέμαθα να πλέκω φθόγγους ακούγοντας μυστικούς ήχους. Τη στιγμή που
όλα γύρω μαραίνονται, που όλα γύρω μικραίνουν, που όλα παραδίδονται
στην ακηδία, μόνο εσύ στα μάτια μου έχεις κρατήσει τη φρεσκάδα σου
σε μια φωτογραφία από τότε
Που εδώ και χρόνια την αναζητώ μα πουθενά δεν τη βρίσκω
Και φοβάμαι, φοβάμαι πολύ
Μήπως εκεί που παράπεσε
Σε γεράσει
«ΑΝ ΗΜΟΥΝ ΓΙΑ ΣΕΝΑ…»
Αν ήμουν για σένα
Τυχαία συνάντηση κάποιο εφηβικό καλοκαίρι
Μπλουζ μιας βραδιάς ανεπίστρεπτης
Υγρό φιλί πολιορκίας σε άγουρο σώμα
Ιστορία που δε γράφτηκε ποτέ το τέλος της
Αν ήμουν για σένα
Επιβάτης από ενδιάμεσο σταθμό
Φιγούρα που ξέμεινε στην τελευταία καληνύχτα
Κλειστός φάκελος στη σκονισμένη μεριά της καρδιάς
Χαμόγελο που απώλεσε την προοπτική του
Κι αν σήμερα μετά από χρόνια
Στο ίδιο τρένο ξανά από τύχη συνεπιβάτες
Δεν μ’ αναγνώρισες απ’ το βλέμμα μου…
…θα μείνω απλώς μια σκιά στο τζάμι του ταξιδιού
Ένα αδιάφορο σφύριγμα μιας μελωδίας
Καταδικασμένης να μην ξανακουστεί
«ΑΝ ΔΕΝ ΗΤΑΝ Η ΠΟΙΗΣΗ»
Αν δεν ήταν η Ποίηση, θα ήταν μι’ ασπρόμαυρη μέρα χωρίς προοπτική
Μια αβάσταχτη νύχτα με αβέβαιο ξημέρωμα
Ένα θλιβερό κορμί περιμένοντας την τελευταία στάση
Ένα μονότονο απόγευμα φυλλομετρώντας αστοχίες πάνω σ’ έναν
Παγωμένο καφέ
Ένα απωθημένο φιλί μιας έξαψης που ακόμα ψάχνει προορισμό
Αν δεν ήταν η Ποίηση, θα ήταν μια ουρά χιλιομέτρων μάταιης αναμονής
Ένα αδέξιο γλίστρημα σ’ ένα βαρύ ζεϊμπέκικο
Ένα λινό καλοκαίρι στη βραδινή του ψύχρα
Ένας εσμός τσαλακωμένων συναισθημάτων
Και η φωνή της μάνας Κυριακή μεσημέρι στη γειτονιά, που δεν
Ξανακούστηκε
Αν δεν ήταν η Ποίηση, θα ήσαν όλα χωρίς σκοπό
Οι λέξεις χωρίς νόημα, τα γεράνια χωρίς το χρώμα τους, οι πικροδάφνες
Εκστατικές στην αμηχανία τους
Και η ζωή κατά μήκος του πουθενά
Κι εγώ, μετά από τόσες σελίδες ερημιάς
Ουροβόρος όφις συμπτυχθείς σε ταπεινή τελεία
Δεν θα περιφερόμουν ακόμα αναζητώντας την καταληκτική φράση
Του έναστρου κύκλου μου
Για να τοποθετηθώ οριστικά
«ΑΚΟΛΟΥΘΩ»
Ακολουθώ τις μικρές νύχτες των μεγάλων ερώτων
Μέχρι τη γωνία που στρίβουν
Για τον επόμενο εραστή τους
«ΚΑΝΕΙ ΚΡΥΟ»
Κάνει κρύο στη μνήμη…
Κάθε φορά που βγαίνω στο σεργιάνι της
Κι αναμοχλεύω όλα αυτά που λείπουν
Από τις λεύκες ακούω
Των παιδικών μου χρόνων τις φωνές
Σα ρίγος να με διαπερνούν μα εγώ επιμένω
Σε μιαν αόρατη οθόνη να προβάλω
Μέρες που δε θα ξαναρθούν
Εδώ αυτό, εκεί το άλλο, παρέκει μια συνάντηση
Εμπορικές στοές παντέρημες
Και μαγαζιά που από καιρό έχουν πεθάνει
Μια συννεφιά θαμπώνει τον ορίζοντα
Σα να γεννήθηκα αλλού, σε ξένο τόπο
Ούτε γνωρίζομαι μα ούτε και γνωρίζω
Φύγαν οι φίλοι πέρασαν οι μέρες κι όλο αυτό
Που βλέπω, μια παραίσθηση
Μα ακόμα κι όταν γέρνω σε αλκυονίδες θύμησες
Ο ήλιος βγάζει ψύχρα και τρυπάει το μέσα μου…
Είναι που πια δεν έχω πού να ακουμπήσω
Τα μεσημέρια αφύλαχτα από παντού
Και δεν υπάρχει κάποιος να με περιμένει
Κι οι νύχτες απειλητικές μπροστά μου
Κάνει κρύο στη μνήμη κι είμαι ελαφρά ντυμένος
Μου το ψιθύριζαν τα φύλλα το φθινόπωρο καθώς
Αναχωρούσαν, πως όλη η ζωή είν’ ένα ταξίδι
Γεμάτο αποχαιρετισμούς και θάνατο μα εγώ
Έδινα μάταιες παραστάσεις που με ξόδεψαν
Κάνει κρύο στη μνήμη και πρέπει να μαζευτώ
Δεν είναι καιρός για άσκοπα
Κρυολογήματα
«ΜΗΝ ΑΡΝΙΕΣΑΙ»
Τα χρόνια θα φεύγουν
Παιδιά θα γεννιούνται και θα μεγαλώνουν
Τα ήσυχα βράδια παλιές ιστορίες γύρω απ’ το τζάκι
Και πάνω στη λάμπα θαρρείς στροβιλίζονται οι αναμνήσεις
Στιγμών που δε ζήσαμε παρά μόνο με τη φαντασία
Κοιμήσου ψυχή μου, ξαγρύπνα ψυχή μου
Μην αρνιέσαι
Να κοιτάξεις τον κάμπο σα μια θάλασσα
Βαμμένη κόκκινη απ’ το αίμα
Αγγίζω τα δέντρα
Και νιώθω ν’ αγγίζω κάτι από μένα
Πατάω το χώμα που αγέραστο μοιάζει μέσα στα χρόνια
Σαν φύλλα πεσμένα, φαμίλιες και σύντροφοι που αλαργέψαν
Λιτό το τραπέζι μας κι όλο οι άδειες θέσεις πληθαίνουν
Κοιμήσου καρδιά μου, ξαγρύπνα καρδιά μου
Μην αρνιέσαι
Να κοιτάξεις τα δάση σα μια θάλασσα
Βαμμένη κόκκινη απ’ το αίμα
Χτυπά η καμπάνα
Κανείς δεν υπάρχει να τον σηκώσουν
Αυτοί που δοθήκαν πιστά στον αγώνα γίναν λουλούδια
Ή μοιάζουν με πέτρα που πάνω ποτέ της δεν πιάνει χορτάρι
Μισάνοιχτα στόματα, που ξεστόμισαν «ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ»
Κοιμήσου ζωή μου, ξαγρύπνα ζωή μου
Μην αρνιέσαι
Να κοιτάξεις τον κόσμο σα μια θάλασσα
Βαμμένη κόκκινη απ’ το αίμα...
«ΑΝΕΣΤΙΟΣ ΣΕ ΞΕΝΗ ΓΗ»
Σε σκιές και σε λάθη ανάμεσα
Μ’ εκβιάζει μια θολή συγκατάβαση
Θεμελίωσα στη θάλασσα την ψυχή μου
Κατασκήνωσα πολλές φορές στην πλάνη
Των αμέτρητων πολέμων πιστός στρατιώτης
Παραστάσεων αγοραίων θιασώτης
Των ελπίδων Ηρώδης που δεν πρόλαβαν να μεγαλώσουν
Οδηγούμαι σε κράτος δακρύων
Εσάπισαν την ψυχή μου οι μώλωπες της αφροσύνης
Ανυπόδητος σε άνυδρη γη περιφέρομαι
Τη φτωχή μου καλύβα την έκαψα
Δεν έχω πλέον φίλους και δικούς
Οι εχθροί μου ζουν και βασιλεύουν
«Κύριε, άνθρωπον ουκ έχω
ΚΥΡΙΕ, ΑΝΘΡΩΠΟΝ ΟΥΚ ΕΧΩ!...»
Μην ποτέ αποστρέψεις το βλέμμα Σου
Απ’ την άγονη, πικρή, σκυφτή ζωή μου…
Προσδοκώ κι εγώ μιαν ανάσταση
Για χιλιάδες τριγύρω μου βλέμματα
Ανέστιος σε ξένη γη τον χαμένο ζητώ αδελφό μου
Ανέστιος σε ξένη γη τον κρυμμένο ζητώ εαυτό μου.
Βιογραφικό σημείωμα
Γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Θεσσαλονίκη. Είναι απόφοιτος του 2ου Γυμνασίου - Λυκείου (του ιστορικού Β΄ Αρρένων) Θεσσαλονίκης. Σπούδασε Επικοινωνία στο Λονδίνο (CAM Dipl.in P.R.) με ειδίκευση στις Δημόσιες Σχέσεις για εμπορικούς οργανισμούς, στη Στρατηγική Δημοσίων Σχέσεων και στη Διαχείριση πόρων και Διαφήμιση στη Νέα Υόρκη (Ι.Α.Α. Adv.Dipl. in Advertising), με ειδίκευση στη Διεθνή Διαφήμιση και στις Διαφημίσεις κύρους. Συνεργάστηκε με διαφημιστικές εταιρίες ως κειμενογράφος και ως συντονιστής Δημιουργικού ενώ απασχολήθηκε στη HELEXPO-ΔΕΘ Α.Ε. στις Διευθύνσεις Διοικητικού και Προβολής - Διεθνών Σχέσεων - Συνεδρίων. Λειτούργησε για πολλά χρόνια ως ανεξάρτητος Σύμβουλος Επικοινωνίας με κύριο αντικείμενο τη Στρατηγική Δημοσίων Σχέσεων και τη Δημιουργία Εικόνας. Ιδρυτής και επικεφαλής της "BRUHOS-team business projects / Συνεργαζόμενοι Σύμβουλοι". Διετέλεσε Γραμματέας Λαϊκής Επιμόρφωσης με αρμοδιότητα σε θέματα Ατόμων με Ειδικές Ανάγκες. Χρημάτισε Σύμβουλος Επικοινωνίας του Τμήματος Πληροφορικής του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Μόνιμος συνεργάτης του θεσμού των "ΠΑΥΛΕΙΩΝ", της Ιεράς Μητροπόλεως Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας. Διευθυντής παραγωγής ελληνικής δισκογραφίας. Καλλιτεχνικός διευθυντής συναυλιακών και ευρύτερων πολιτιστικών εκδηλώσεων, ταξίδεψε στις περισσότερες πόλεις και νησιά της Ελλάδος και στο εξωτερικό παρουσιάζοντας έργα του, θεματικές παραστάσεις, επετειακά και τιμητικά αφιερώματα, τα οποία έγραψε και επιμελήθηκε ο ίδιος.
Εργογραφία
Ποίηση
Στα Γράμματα εμφανίζεται το 1977 με την ποιητική συλλογή "Στο πέρασμα του χρόνου". Ακολουθούν τα βιβλία:
"Σκόρπιες Θύμησες", Θεσσαλονίκη 1978
"Τα χρόνια της νιότης", Θεσσαλονίκη 1978
"Χαμένα Δειλινά", Θεσσαλονίκη 1979
"Αθώρητες Πολιτείες", Θεσσαλονίκη 1981
"Διαδρομή ονείρου", Θεσσαλονίκη 1983
"Νεκρό Σημείο ή η έβδομη νύχτα της Καταστροφής", Θεσσαλονίκη 1985
"Ασκητική Θανάτου", εκδ. τα τραμάκια, Θεσσαλονίκη 1990
"Ωδίνες της Νύxτας", εκδ. τα τραμάκια, Θεσσαλονίκη 1993
"Νουμηνία ή ανατολικά του Παντός", εκδ. τα τραμάκια, Θεσσαλονίκη 1996
"Λουλούδια του δρόμου", εκδ. απόστροφος, Κέρκυρα 2007
"Απόστολος Παύλος-το Σκεύος της Εκλογής" ορατόριο, εκδ. Ι. Μ. Βεροίας,Ναούσης και Καμπανίας 2008
"Ο χαλασμός της Νάουσας-1822 μ.Χ. Ελληνική ραψωδία", Θεσσαλονίκη 2011
"Άγιες Μνήμες-Του Ιερού Χρυσοστόμου η εξορία και των Ποντίων η Γενοκτονία" Ποιητική μονογραφία, Θεσσαλονίκη 2012
"Για την ειρήνη του κόσμου" Ωδή, Θεσσαλονίκη 2012
"Άγιος Σπυρίδων-Μέγιστος ως Ταπεινός" Εσπερινή υμνωδία, έκδ. Ι. Μ .Κερκύρας,Παξών και Διαποντίων Νήσων 2013
"Αθανάσιος Διάκος-Αδούλωτος σταυραετός" Ηρωϊκό ορατόριο, Θεσσαλονίκη 2015
"Αγάπησα το Μαρτύριο-Αγιος Λουκάς,των πασχόντων Ιατρός και λιμάνι" Ορατόριο, Θεσσαλονίκη 2015
"Ενάτη ΄Ωρα", εκδ. Ρώμη, Θεσσαλονίκη 2016
"Ο Αιώνιος Ξένος" Ωδή, Θεσσαλονίκη 2016
"Τα τραγούδια της ξενιτιάς στο γύρισμα του χρόνου" Κείμενα μουσικής παράστασης, Θεσσαλονίκη 2016
"Έσο έτοιμος" Ύμνος της 100 ετίας του Ελληνικού Προσκοπισμού, Αθήνα 2016
"Ο ύμνος των Παυλείων" της Ιεράς Μητροπόλεως Βεροίας, Ναούσης και Καμπανίας, Θεσσαλονίκη 2016
"Για μια φλεγόμενη ψυχή...Κωνσταντίνος ο Υδραίος,Άγιος Νεομάρτυς" Ορατόριο, Ρόδος 2017
Έγραψε επίσης:Την "Ελεγεία για τον ξένο και αδελφό", το πολυφωνικό δρώμενο "Ανέστιος σε ξένη γη", την καντάτα "Νύχτα με Φως-Μια ιστορία για τους 3+1 Μάγους", το λιμπρέτο και τους στίχους των τραγουδιών της ροκ όπερας "Ιππότα Φηρ...κοιμάσαι;" (που ανέβασε το "Θέατρο της Άνοιξης" στον Κεραμεικό, σε σκηνοθεσία Γιάννη Μαργαρίτη και μουσική Γιώργου Φακανά), καθώς και τους στίχους των τραγουδιών της βραβευμένης τηλεοπτικής σειράς της ΝΕΤ "Τα παιδιά της Νιόβης", του ακαδημαϊκού Τάσου Αθανασιάδη, σε μουσική Μίμη Πλέσσα και σκηνοθεσία Κώστα Κουτσομύτη.
Ακόμα, τους Ύμνους: " Ένα θαύμα η ζωή" (της Διεθνούς Ένωσης Λογοπαιδικών-Φωνιάτρων) και "Προς το Φως".
Έντυσε με στίχους τη μουσική του Άλκη Κακαλιάγκου από την ταινία "Ρομαντικό σημείωμα", του αξέχαστου Θεσσαλονικιού σκηνοθέτη Τάκη Κανελλόπουλου.
Σε πολλά από τα μελοποιημένα έργα του (θεματική εργογραφία) και σε πολλούς από τους ύμνους του,υπογράφει ο ίδιος και τη μουσική σύνθεση.
Συμμετοχή σε συλλογικά έργα:
"Ποιητικός και πεζός λόγος των μελών της Εταιρίας Λογοτεχνών Θεσσαλονίκης (1980-2015)", εκδ. Ρώμη, Θεσσαλονίκη 2016
Κριτική-Δημοσιεύσεις
Κριτική του έργου του, βιβλιοπαρουσιάσεις και ποιήματά του βρίσκονται δημοσιευμένα σε εφημερίδες και λογοτεχνικά περιοδικά ( "Μακεδονία", "Θεσσαλονίκη", "Ελληνικός Βορράς", "Τα Βορειοελλαδικά", "Ελευθεροτυπία", "Διαβάζω", "Θευθ", "Μακεδονική ζωή", "Νέα Πορεία", "Οδός Πανός", "Πελοπόννησος", "Τα Εκπαιδευτικά", "Τραμ", "Δίοδος" κ.α.).
Εικαστικά και χαρακτικά έργα φιλοτέχνησαν και κόσμησαν εκδόσεις του, ο Κώστας Λούστας, ο Νίκος-Γαβριήλ Πεντζίκης, ο Περικλής Πηλείδης και ο Ξενής Σαχίνης.
Έργα του έχουν ανθολογηθεί και μεταφραστεί σε πολλές γλώσσες.
Δημοσιεύει άρθρα με ποικίλο περιεχόμενο, κυρίως κοινωνικού προβληματισμού.
Δισκογραφία-Συνεργασίες
Στίχοι του μελοποιήθηκαν από γνωστούς συνθέτες (Σπύρο Βλασόπουλο, Άκη Γεροντάκη, Χρήστο Γκάρτζο, Άλκη Κακαλιάγκο, Λίνο Κόκοτο, Δημήτρη Παπαδημητρίου, Μίμη Πλέσσα, Γιάννη Σπανό, Γιώργο Φακανά, Κώστα Χατζή, Γιώργο Χατζηνάσιο κ.ά) και ερμηνεύθηκαν από δημοφιλείς τραγουδιστές (Λένα Αλκαίου, Ελένη Αντωνιάδου, Μελίνα Ασλανίδου, Κατερίνα Γαρυφαλάκη, Φωτεινή Δάρρα, Μαίρη Δούτση, Σόνια Θεοδωρίδου, Μελίνα Κανά, Εύη Καπάταη, Ηλία Κλωναρίδη, Έφη Κοντού, Γιάννη Κούτρα, Χαρούλα Λαμπράκη, Λόρνα, Κλαούντια Ντελ Μερ, Μανώλη Μητσιά, Μαριάννα Νικηφόρου, Λιζέτα Νικολάου, Φίλιππο Νικολάου, Πένυ Ξενάκη, Πίτσα Παπαδοπούλου, Αντώνη Ρέμο, Γιάννη Σαμσιάρη, Άννα Μορφίδου, Κώστα Σμοκοβίτη, αδελφούς Τσαχουρίδη, Δημήτρη Χρυσοχοΐδη κ.ά.).
Ενορχηστρωτές τραγουδιών του: Άκης Γεροντάκης, Τάσος Καρακατσάνης, Τόλης Κετσελίδης, Τζικ Νακασιάν, Γιώργος Παγιάτης.
Ενορχηστρωτές έργων του: Δημήτρης Παπαδημητρίου, Μίμης Πλέσσας, Ανδρέας Πυλαρινός.
Αφηγητές / συν-αφηγητές έργων του σε παραστάσεις και στη δισκογραφία: Γρηγόρης Βαλτινός, Γιάννης Βόγλης κ.ά.
Βραβεία και Διακρίσεις
Βραβεύθηκε στο Φεστιβάλ Ελληνικού Τραγουδιού της Θεσσαλονίκης (Β' Βραβείο, 1994, Γ' Βραβείο, 1997), στο οποίο συμμετείχε για πολλά χρόνια και κάποτε ως μέλος της Οργανωτικής Επιτροπής (1991, 2005).
Έλαβε μέρος στον Ελληνικό Τελικό του Διαγωνισμού Τραγουδιού της EUROVISION (2001).
Βραβεύθηκε επανειλημμένα με χρυσό και με πλατινένιο δίσκο.
Για την προσφορά του στα Ελληνικά Γράμματα,την Τέχνη και τον Πολιτισμό,του έχουν απονεμηθεί: Ο "Χρυσούς Σταυρός της Αγίας του Χριστού Μεγάλης Εκκλησίας του Οικουμενικού Θρόνου" (Δωδεκανησιακή Εκκλησία), ο "Χρυσούς Σταυρός Α΄ Τάξεως του Αποστόλου Παύλου", ο "Χρυσούς Σταυρός της Ιεράς Μητροπόλεως Δημητριάδος και Αλμυρού", ο "Χρυσούς Σταυρός του Αγίου και Θαυματουργού Σπυρίδωνος" (Ιερά Μητρόπολη Κερκύρας,Παξών και Διαποντίων Νήσων), ο "Χρυσούς Επετειακός Σταυρός των ΠΑΥΛΕΙΩΝ" (Ιερά Μητρόπολη Βεροίας,Ναούσης και Καμπανίας), ο "Μεγαλόσταυρος του Αγίου Ηρακλειδίου της Εκκλησίας της Κύπρου" (Ιερά Μητρόπολη Ταμασού και Ορεινής), το "Χρυσούν Μετάλλιον Α΄ Τάξεως του Αποστόλου Παύλου", το"Χρυσούν Μετάλλιον της Σουμελιώτισσας" (Πανελλήνιο Ιερό Ίδρυμα Παναγία Σουμελά), το "Μετάλλιον της Ηρωϊκής πόλης Νάουσας", το "Μετάλλιον Υπηρεσιών προς τον Προσκοπισμό" και το "Μετάλλιον των Φίλων του Προσκοπισμού" (Σώμα Ελλήνων Προσκόπων), το "Χρυσούν Μετάλλιον Βραβείων Ευποιϊας 2015" κ.ά.
Φέρει τον τίτλο PAUL HARRIS FELLOW (Εταίρος Πωλ Χάρρις),για τη συνεισφορά του στην προώθηση των Διεθνών Προγραμμάτων για τον Συνάνθρωπο και την Ειρήνη.
Τιμήθηκε ακόμα σε ειδικές εκδηλώσεις από: Την Αγγλικανική Εκκλησία Αθηνών "Αγιος Παύλος",τον Δήμο Θεσσαλονίκης και το Βαφοπούλειο Πνευματικό Κέντρο,το Διεθνές Κέντρο Συγγραφέων και Μεταφραστών του Δ.Ο.Π.Α.Ρόδου, τον Δήμο της Ηρωϊκής Πόλης Νάουσας,πολλούς Δήμους της Επικράτειας και αντιστοίχως της Κύπρου,τον Ελληνικό Στρατό,την Εθνική Φρουρά Κύπρου,τον Σύνδεσμο Εκδοτών Β.Ε.και το Κέντρο Πολιτισμού και Βιβλίου Νοτιο-ανατολικής Ευρώπης και άλλους φορείς.
Παρούσα Κατάσταση
Είναι Τακτικό μέλος της Εταιρίας Λογοτεχνών Θεσσαλονίκης (Μέλος του Δ.Σ.για τρεις θητείες), της Εθνικής Εταιρίας των Ελλήνων Λογοτεχνών. Επίσης, τακτικό ή επίτιμο σε πλήθος Ελληνικών και Διεθνών Οργανώσεων.
