Σήμερα στη στήλη μου "Στα βαθιά" έχω προσκαλέσει μια σπουδαία επιστήμονα και ξεχωριστή λογοτέχνιδα. Η Σοφία Σκλείδα, είναι φιλόλογος στη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση, Διδάκτωρ Συγκριτικής Παιδαγωγικής και κάτοχος Πιστοποιητικού Διεξαγωγής Μεταδιδακτορικής Έρευνας στη Θεολογική Σχολή. Μεταξύ άλλων έχει εκδώσει τρεις ποιητικές συλλογές και τέσσερα παραμύθια.Έχει βραβευθεί σε λογοτεχνικούς διαγωνισμούς και ποιήματά της έχουν μεταφραστεί σε πολλές ξένες γλώσσες. Εμείς θα δούμε μια επιλογή δέκα ποιημάτων της. Της εύχομαι καλή συνέχεια στο λαμπρό επιστημονικό και λογοτεχνικό έργο της!
Speranza*
Προσκυνητάρι η μοναξιά
δέηση η θλίψη.
Και εσύ πάλλεσαι…
συστέλλεσαι, διαστέλλεσαι
και πάλι από την αρχή.
Διαλύεσαι, συντρίβεσαι
πάλι ατόφιος
και η «ωδή της χαράς»**
αιωρείται στα απομεινάρια του κόσμου!
*Ελπίδα
** Η Ωδή στη Χαρά είναι ωδή που γράφτηκε το 1785 από τον Γερμανό Φρήντριχ Σίλερ και μελοποιήθηκε από τον Ludwig Van Beethoven το 1824.Το 1972 υιοθετήθηκε ως ύμνος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου.
Η δίνη της σιωπής
Σε αγγίζω με τη συναισθηματική μέθεξη
της ερωτικής μαγείας.
Ιερά στασίδια κεντάει η μνήμη.
Η φευγαλέα ματιά σου επιβλητική
το πάθος των χειλιών σου ιεροτελεστία.
Η αύρα σου αόρατο πέπλο που διώχνει
εχθρούς
φροντίζει το ζωτικό χώρο
ισορροπεί τη θλίψη.
και ο φαύλος κύκλος της ανήσυχης εκδοχής
επαναλαμβάνεται…
Από την ποιητική συλλογή (νεο)λογισμοί , Αμφικτιονία Ελληνισμού, Θεσσαλονίκη 2017
Αγιοτρόφος Καππαδοκία
Χώρα ηρώων, μαρτύρων, αναχωρητών κι αγίων
Αγιοτόκος εσύ της καθ΄ημάς Ανατολής,
κεντρικό στολίδι οροπεδίου της Μικρασίας.
Σε άγια χώματα καλοβαλμένη,
άνυδρο ηφαιστειακό θέαμα μιας άγριας φύσης.
Σε ακροτελεύτια και περίοπτη θέση βυζαντινών θυμήσεων.
Μυριάδες, ταπεινές βραχοεκκλησιές με λαξευτή ευλάβεια
αγιογραφούν τα αψιδωτά παράθυρα.
Ναοί σε ελεύθερο σταυρό,
δέονται των πιστών
κυοφορημένοι από την λαϊκή ευσέβεια των Ρωμιών,
μοναδικό θρησκευτικό αίσθημα πίστης και μεγαλοσύνης.
Μνημεία επίγεια, υπόγεια, σε κάθε μορφή και σχήμα
συνυφάνθηκαν στο Γίλμπασι 1 ,
κολοφώνα του χρόνου
και άφησαν τα ίχνη τους
κισμέτ γαρ…
[1] Η αρχή του έτους. Κατά τους Καππαδόκες ξεκινούσε από την πρώτη Σεπτεμβρίου(Yil= xρόνος, bas= κεφάλι).
Θεός εφάνη
Θεοφάνια
μέρα γιορτής,
δοξολογίας.
Ανοίγουν οι ουρανοί θαυματουργικά
και συμμετέχουν ζωντανά
φύση, ζώα και πτηνά.
Θεριά, που ημέρωναν κι αυτά
μπρος στη Θεία Χάρη.
Λεύκες, πλατάνια και ιτιές, λυγίζουν με κατάνυξη
οι κορμοί τους- προσκύνημα ιερό.
Απολαμβάνουν το αγιασμένο, το νερό το μαλαματένιο
για τον καθαρμό του σώματος και της ψυχής
και τον εξαγνισμό των παθών, του μίσους και κάθε ταραχής.
Με έθιμα και τελετές
επιστρέφουν οι ψυχές 2
Χορτάτες και ευχαριστημένες
από τον αισθητό κόσμο αποδιωγμένες
Εκείνος «έτεινε ευήκοον ους».
«μακάριοι οι καθαροί τη καρδία ότι αυτοί τον Θεόν όψονται»…
[2]Με βάση την πίστη ότι οι ψυχές μένουν ελεύθερες δώδεκα μέρες, τα Θεοφάνια ήταν η μέρα λήξης της αδείας.
Από την ποιητική συλλογή Καππαδοκικές Θεολογικές αναφορές σε στιχηρά ιδιόχειρα, Αθήνα 2019
Ωδή
Σαλπάρισαν τα όνειρά μας
δεν άντεξαν να στενάζουν σε μοναχικό καμβά.
Διέσχισαν τα σύνορα της γης
για να ζωγραφίσουν τη νιότη του κόσμου
με ανεξίτηλες νοητικές πινελιές.
Τα σύνορα απροσπέλαστα, αφύλακτα
η κοινή ζώνη σε διαμαρτυρία
η διεθνής αγορά μειδιάζει στα αιτήματά μας
και οι Νεαραί* πασχίζουν να σπάσουν τα όρια του χρόνου
που ψηλαφίζει τις πληγές μας…
*Με τον όρο “Νεαραί” ή “νέοι νόμοι” εννοείται το τέταρτο και τελευταίο τμήμα του νομοθετικού έργου του Ιουστινιανού
Che fece Il Gran ... Debutto”*
Στο κοσμικό στερέωμα ο στοχασμός σου φτάνει
μέσα από ψηλά τείχη στο συνεχές του χρόνου εισβάλλεις αλεξανδρινέ ποιητή.
Φύλλα πεσμένα, σπέρμα γνώσης επικείμενης
Ιστορικά και φιλοσοφικά δρώμενα περιβάλλουν τον αισθησιασμό σου.
Ήρωες αφανείς πασχίζουν να φυλάξουν Θερμοπύλες, να αναδυθούν από την πένα σου, από τη θλίψη μιας συνειδησιακής αναζήτησης και μιας υπαρξιακής αποκηρυγμένης ταυτοπροσωπίας.
Απλός, απόμακρος και γήινος θαρρώ
αναρριχάσαι σε ψηλούς τοίχους
σκαλί το σκαλί
μέσα από ένα διαρκές ταξίδι αυτοβύθισης και απόκρυφου μονισμού.
Ιερή παρακαταθήκη τα λόγια σου εις το διηνεκές...
*H πρώτη δημόσια εμφάνιση- Τίτλος εμπνευσμένος από το ποίημα του Καβάφη “Che fece …il gran rifiuto”
Μύχιες σκέψεις
Νεραϊδογέννητο αστέρι των Φαιάκων.
Σε σένα οι πρώρες σαν μύχιες σκέψεις με οδηγούν.
Οι θαλάσσιοι φθόγγοι στα παρθένα χείλη σου
γίνονται αιολικοί κυματισμοί
που τους βαρβάρους σαγηνεύουν.
Η ποίηση διαφυγή.
Τα μάτια σου μυθική οπτασία.
Η σκέψη μου σε ακολουθεί
στα απόκρυφα μονοπάτια ενός μουσικού πενταγράμμου
που χαϊδεύει τις χορδές της μιλανέζικης Ετρουρίας
και μέσω των ανδριατικών κυμάτων οδηγείται στο ολύμπιο στερέωμα…
Από την ποιητική συλλογή Dal Mediterraneo, Iταλία 2019
Τύρβη
Ήχοι παντού εκκωφαντικοί μας κυκλώνουν
Αληγείς άνεμοι, αλγεινοί…
Το μένος τυλίγει τη σάρκα μας
Άληστος ο κύκλος της ζωής
Μας βυθίζουν στο απόλυτο σκότος
Αδυνατούμε να προφτάσουμε
Ατέλειωτη διαδρομή
Και ο ακροτελεύτιος ύμνος συνοδεύει
Το έσχατο ταξίδι μας…
Ακυοφόρητη η σωτηρία σε άσπονδη πατρίδα…
Αγαπητική ενατένιση
Ορθόδοξοι καιροί
Ανορθόδοξες προκλήσεις
Βαριά στενάζουν οι ψυχές σε καλοβαλμένα άκαρδα σώματα
Καλοδουλεμένοι οι ρόλοι, δε λέω
Γυμνάζονται άλλωστε στη δίνη της καθημερινότητας
Κολλαριστοί οι γιακάδες τους,
ατσαλάκωτοι
Πού είσαι, δεν σε βλέπω
Σου απευθύνω τον λόγο
Μήπως και συλλάβω την εντελέχεια της κοσμικής οφθαλμαπάτης
Του αρχικού πάθους που έδωσε ζωή στην αυγή του σύμπαντος
Αιώνια αναπάντητα τα ερωτήματα
εσωτερικής μονολογικής έκφρασης
Αφού ο δυνητικός συνομιλητής ακόμα ακροβατεί...
Spiritualita*
Φοβάμαι
Το ανέφικτο του προσδόκιμου
το τραγικά αιφνίδιο
Το εφικτό του ανέφικτου
Την αναπάντεχη εξαΰλωση της φύσης μας
Αγγίζω
πράγματα που άφησες ενώ πάλευες να μαντάρεις το φθαρτό πανωφόρι σου
Να αφυπνίσεις του κόσμου τα θαύματα
Να απλώσεις πλοκάμια συμπονετικού στοχασμού
Ελπίζω
στην δικαίωση ασωμάτων σωμάτων...
*πνευματικότητα
Από την ποιητική συλλογή Μελισμός, Αθήνα 2018
Σύντομο βιογραφικό σημείωμα της Σοφίας Σκλείδα
Η Σοφία Σκλείδα γεννήθηκε στην Αθήνα. Σπούδασε στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Είναι κάτοχος Master Παιδαγωγικής, Διδάκτωρ Συγκριτικής Παιδαγωγικής και κάτοχος Πιστοποιητικού Διεξαγωγής Μεταδιδακτορικής Έρευνας στη Θεολογική Σχολή του ίδιου Πανεπιστημίου. Παράλληλα, έχει πιστοποίηση επάρκειας της Γραφής Braille. Εργάζεται ως Φιλόλογος στη Δημόσια Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση και δημοσιεύει άρθρα σε έγκριτα επιστημονικά περιοδικά και συλλογικούς τόμους. Έχει βραβευτεί για τη συμμετοχή της σε εγχώριους και διεθνείς ποιητικούς και λογοτεχνικούς διαγωνισμούς. Ποιήματά της έχουν μεταφραστεί στην ιταλική, αγγλική, ισπανική, αλβανική, και ρουμανική γλώσσα. Βιβλία και ποιητικές της συλλογές έχουν εκδοθεί στην Ελλάδα και το Εξωτερικό, και συγκεκριμένα τρεις ποιητικές συλλογές στη χώρα μας, εκ των οποίων μία και στην Ιταλία, και τέσσερα παραμύθια, τα βιβλία της Dal Mediterraneo και Riflessioni Poetiche - Scutum Fidei στην Ιταλία, και πρόσφατα τα βιβλία της Καππαδοκικές θεολογικές αναφορές σε στιχηρά ιδιόχειρα , Η Διδασκαλία της Κλασικής Γραμματείας στην Ιταλική Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση, και Ποιητικοί οραματισμοί σε ποιητικές απεικονίσεις. Υπό έκδοση τα βιβλία της Τrilogia Didattica: Corpo- Spirito - Anima, Proposte Educative (στην Ιταλία) και Μια δεύτερη ζωή.
