Σήμερα στη στήλη "Στα βαθιά" έχω προσκαλέσει την ποιήτρια Μαρία Παπαστεφάνου από τη Λευκωσία. Η καλεσμένη μου είναι κάτοχος πτυχίου Φιλοσοφίας και μεταπτυχιακού τίτλου Κοινωνικής και Πολιτικής Φιλοσοφίας. Έλαβε μέρος σε σεμινάρια και συνέδρια του αντικειμένου σπουδών της και μετέφρασε φιλοσοφικά κείμενα. Έχει αποκτήσει διπλώματα λογιστικής κι εργάζεται ως λογίστρια/ελεγκτής στον ιδιωτικό τομέα. Έχει εκδώσει τρεις ποιητικές συλλογές. Η ποίησή της είναι αφηγηματική, υπαρξιακή, φιλοσοφική. Ο λόγος της είναι περίτεχνος, παραστατικός, φυσικός, στακάτος. Κάθε ποίημά της είναι ένα μικρό θεατρικό έργο, με υψηλά διανοήματα και βαθιά συναισθήματα. Μιλά πολύ μέσα από γλαφυρές εικόνες και ισχυρά σύμβολα. Την απασχολούν οι σχέσεις και η απελευθερωτική έκφραση της εσωτερικής αλήθειας. Συχνά εμπνέεται από τη βίβλο κι από τη μυθολογία, κάνοντας τις μορφές αυτών των κειμένων συμμέτοχες στη δική της πλοκή. Θα απολαύσουμε δέκα υπέροχα ποιήματά της από την τελευταία της ποιητική συλλογή "Σε ήχους Jazz"!
Δεν με λένε Δαβίδ
Άπλωσα το χέρι
Επέκταση της καρδιάς
Μάζεψα τα δάκρυα
Τα έβαλα στις τσέπες
Η Απελπισία ηττήθηκε
Ο γκρεμός έγινε τοπίο
Τα φλας κρύφτηκαν
Μέσα στον ήλιο
Δεν χαμογέλασα
Κάποιος στο πλήθος
Διάβασε την παλάμη μου
Με φώναξε Δαβίδ
Οι άπιστοι ορκίστηκαν
Να μου καταστρέψουν
Το μέλλον
Μου έσκισαν την παλάμη
Με έκλεισαν
Σε άδειο κουτί
Άπλωσα το χέρι
Επέκταση του μυαλού
Ο αγκώνας σε ορθή γωνία
Το βλέμμα σίγουρο
Η συμφωνία έκλεισε
Με το κενό
Το κουτί
Γέμισε αντικείμενα
Ακολούθησα την παλάμη μου
Μέχρι το γνωστό
Σταυροδρόμι
Στάθηκα χρόνια στη μέση
Να μετρώ επιχειρήματα
Κι αποφασισμένους διαβάτες
Η Απελπισία επέστρεψε
Να εκδικηθεί
Μου έδειξε τις φωτογραφίες
Δεν ήμουν πουθενά
Στις τσέπες μου
Δεν είχα γκρεμούς
Μα βρήκα τα δάκρυα
Όλα τα δάκρυα
Σε όποιον με κάνει
Μαριονέτα
Αυτή δεν είναι
Η παλάμη μου
Δεν με λένε
Δαβίδ
Τα γράμματα
Κάθε μέρα
Έρχονταν
Στην πόρτα σου
Χιλιάδες
Τα γράμματα
Μα δεν διέκρινες
Σ' αυτά
Παρά μόνο προβλήματα
Σου έστειλε μια μέρα
Τον ίδιο
Τον Άγγελο
Άνοιξες το κουτί
Διάβασες προσεχτικά
Τις οδηγίες
Είχε πολλές
Λειτουργίες
Του ξεσκόνιζες τα φτερά
Και του έδενες τα σανδάλια
Κάθε μέρα
Τον κερνούσες νερό
Και του χτένιζες τα μαλλιά
Για αντάλλαγμα
Σου έδινε Φως
Για να διαβάζεις
Σωστά
Τα γράμματα
Χρόνια μετά
Το Φως σε κούρασε
Τον τύλιξες
Σε ένα χαρτί
Βιαστικά
Τον έριξες στον κάδο
Της ανακύκλωσης
Ύστερα δίψασες
Άνοιξες το ψυγείο
Μα δεν είχες νερό
Κι ο Άγγελος
Δεν έφερνε πια
Τα γράμματα
Αλήθεια
Αλήθεια... δεν τα 'χω μαζί σου
Αλήθεια... τα 'χω μ' αυτούς που σε πετάξανε στα σκουπίδια
Κάτω απ' τον σωρό με τις μπανανόφλουδες
Αυτές που κάποτε τοποθετούσαν έντεχνα στο δρόμο μας
Για να μας τραυματίσουν την ευπρέπεια
Τα 'χω μ' αυτούς που μου λέρωσαν την ψυχή και τα χέρια
Να σ' αναζητώ στα σκουπίδια
Μ' αυτούς που μικρή σε πούλησαν στα σκλαβοπάζαρα
Κι έπειτα σ' έκαναν αηδόνι
Να τους τραγουδάς την περηφάνια
Αλήθεια... δεν τα 'χω μαζί σου
Αλήθεια... τα 'χω μ' αυτούς που σου στερήσανε τα σύννεφα
Κι η βροχή τους δεν έβρισκε έδαφος για κάθαρση
Αυτήν που κάποτε πήρες και φόρεσες καπέλο
Για να φαίνεσαι λέει πιο ωραία στα μάτια του
Τα 'χω μ' αυτούς που μου κλέψανε τις αντοχές και τα χρόνια
Να σου στέλνω γράμματα τα σύννεφα
Μ' αυτούς που μικρή σε δίκασαν σε μια πλατεία
Κι έπειτα σ' έκαναν χρυσό
Για να λάμπεις καλύτερα
Δεν τα 'χω μαζί σου... Αλήθεια!
Η άλλη μεριά
Κάθε που η ζυγαριά
Άδειαζε από χαρά
Ανέβαινα στις άδειες θέσεις
Με επιχειρήματα στα χέρια
Τραγουδούσα
Για να προσκαλέσω τις χαρές
Έτσι που συχνά δεν κοίταζα
Στην άλλη μεριά
Τις λύπες να μετρήσω
Έτσι που ποτέ δεν ρώτησα
Ποιος της ζωής μου κρατά
Τη ζυγαριά τελικά
Στα παρασκήνια
Είναι μέσα μου
Μια θλίψη
Που σαν έρχεσαι
Αυτή κρύβεται
Σαν σκιά
Μου σκεπάζει την ψυχή
Τις ώρες που λείπεις
Σαν θηρίο θεριεύει
Τα βράδια και γελά
Και ρωτά ειρωνικά
Πού είναι το Φως μου
Πως ποτέ στη σκηνή
Δεν θα βγω
Της ζωής σου
Πως ταλέντο δεν έχω
Και χάρη
Κι η ψυχή δεν αρκεί
Για το ρόλο
Λέει πως μοίρα μου
Να αλλάζω σκηνικά
Για να φέρνω τη μέρα
Κι όταν σκοτούρες έχεις
Στο μυαλό
Να σου ψιθυρίζω
Του ρόλου τα λόγια
Πως σκηνοθέτης στιγμών
Και αν γίνω
Κανένα χειροκρότημα
Δεν θα 'ναι για μένα
Αφανής και ασήμαντος
Κανείς
Τη ζωή σου θα ζω
Στα παρασκήνια
Προτεραιότητες
Έκλεισα όλα τα παντζούρια μου
Κατέβασα ρολά
Επ' αόριστον
Στην επιγραφή
Ο λόγος αιφνίδιας απουσίας
«Προτεραιότητες»
Μέσα απ' τα παντζούρια
Οι δικές μου
Οι αποκλειστικά δικές μου
Μάχες ζωής
Οι άλλες, οι απ' έξω
Επ' αόριστον
Αδιάφορες
Μέσα απ' τα παντζούρια
Έκλεισα
Τις χιλιάδες σκέψεις μου
Τα όνειρά μου
Και μερικές
Καλές φωνές φίλων
Μέσα απ' τα παντζούρια
Θα βγω σύντομα
Με νέο πλάνο Ζωής
Η πρόσκληση
Κι άνοιξα την καρδιά
Χώρο πελώριο
Καθώς τους φίλους
Μέτρησα πολλούς
Και τη χαρά μεγάλη
Δείπνο παρέθεσα
Το σώμα και το αίμα μου
Μα ήταν ο χρόνος
Λιγοστός και η ζωή
Μικρή για γλέντι
Κι ήταν οι φίλοι μου
Στα λόγια
Ακριβείς
αγρόν ηγόρασα
και έχω ανάγκην έξελθείν και ιδείν αυτόν
Στόλισα με χαμόγελα
Κάθε θλιμμένη
Σκέψη μου
Και τα ποτήρια γέμισα
Στοργή
Μα ήταν οι φίλοι μου
Στις πράξεις τους
Σαφείς
ζεύγη βοών ηγόρασα πέντε
και πορεύομαι δοκιμάσαι αυτά
Χόρεψα πρώτη
Στο γλέντι
Για να κάνω την αρχή
Κι όλα τα βήματά μου
Χρέωσα κενό
Κι ήταν οι φίλοι μου
Στις έγνοιες τους πιστοί
γυναίκα έγημα
και διά τούτο ου δύναμαι ελθείν
Απόψε σας καλώ Υποκριτές
Απόψε θα σας αποκαλέσω
Γραμματείς και Φαρισαίους
Που μου γεμίσατε την καρδιά
Με λόγια όμορφα
Και τώρα μου τρυπάτε τις τσέπες
Για να βρούνε τα λόγια διέξοδο.
Απόψε στη συνείδησή σας
Θα γράψω Υποκριτές
Που με στολίσατε σαν κόσμημα
Στο πέτο σας
Και τώρα με παρατάτε στη γωνιά
Πίσω απ' το σωρό με τις έγνοιες σας.
Απόψε μου φταίξατε
Επειδή σας χρειάζομαι
Να μου πείτε λόγια όμορφα
Να μου ράψετε τις τσέπες
Να με ανασύρετε από το σωρό
Και να με κάνετε κόσμημα στο πέτο σας
Απόψε σας καλώ Υποκριτές...
Εγκατάλειψη
Το βλέμμα
Από τις έγνοιες
Σήκωσα
Κουρελιασμένα
Βρώμικα παιδιά
Τα όνειρα
Αντίκρισα
Να κλαίνε
Για εγκατάλειψη
Σ' ένα μέτρο
Απόσταση
Απ' το Είναι μου
Κάθονταν χρόνια
Τα λεπτά να μετρούν
Της εγκατάλειψης
Τα έντυσα
Ρούχα ακριβά
Τους έκανα
Τα χατίρια
Πως ποτέ
Δεν μεγάλωσαν
Για να ξεχάσουν
Τους ξεγέλασα
Τον πόνο
Μου χάιδεψα
Τη συνείδηση
Οι σχέσεις δοκιμάζονται
Στην κρίση
Τους εξήγησα
Τα παιδιά
Δεν παίρνουν
Από λόγια
Τα απαρνήθηκα
Ξανά
Για τις συνθήκες
Θα επιστρέψω
Σύντομα
Με δώρα
Υποσχέσεις
Επί πιστώσει
Κι έμεινα εδώ
Τα λεπτά να μετρώ
Για την αντάμωση
Ή την εκδίκηση
Μη μου μιλάς για θάνατο
Μη μου μιλάς για θάνατο
Κι ας πνίγονται
Οι ναυτικοί
Μέσα στα μάτια σου
Να ταξιδεύω μπορώ
Σε ένα ταξίδι
Κι ας μην το επέλεξα
Μικρό
Είναι μικρή η ζωή
Κι οι θάλασσες
Με πάνε πιο μακριά
Απ' όσα λέει το βλέμμα
Μη μου μιλάς για θάνατο
Κι ας χάνονται
Οι σκέψεις
Μέσα στο μυαλό σου
Να πορεύομαι μπορώ
Σε χίλια μονοπάτια
Γιατί τα επέλεξα
Στενά
Είναι στενά τα μυαλά
Και οι λέξεις
Με κρατάνε πιο κοντά
Απ' τις φωνές του μέσα
Μη μου μιλάς για θάνατο
Το χρόνο θα προλάβω
Προτού με βρει
Με φως θα ζήσω
Για μια στιγμή
Τα χρόνια θα αφήσω
Σε ένα κουτί
Και θα είναι μια μέρα
Κυριακή
Μη μου μιλάς για θάνατο
Θα σε κοιτάξω στα μάτια
Και τότε θα δεις
Για πόσους ήλιους
Σκόρπισα μια ζωή
Θα 'ρθω στη σκέψη σου
Σαν μουσική
Κι όταν χαμογελάς
Θα είμαι πάντοτε εκεί
Μη μου μιλάς για θάνατο
Στο ημερολόγιο σήμερα
Γράφει ζωή
Βιογραφικό σημείωμα
Η Μαρία Παπαστεφάνου γεννήθηκε στην Λευκωσία το 1986. Είναι πρωτεύσασα κάτοχος Πτυχίου Φιλοσοφίας από το Πανεπιστήμιο Κύπρου και Μεταπτυχιακού Κοινωνικής και Πολιτικής Φιλοσοφίας από το Open University of London. Έχει λάβει μέρος σε σεμινάρια και συνέδρια Φιλοσοφίας με παρουσιάσεις θεμάτων στην Αρχαία φιλοσοφία και έχει μεταφράσει φιλοσοφικά κείμενα για συλλογικές εκδόσεις φιλοσοφίας. Η Μαρία έχει εκδώσει 3 ποιητικές συλλογές, «Όταν η νύχτα πέφτει», 2009, «Στην βροχή των Αστεριών», 2011 και «Σε ήχους Jazz», 2015. Έχει λάβει μέρος με απαγγελίες ποιημάτων σε διάφορες ποιητικές διοργανώσεις και από το 2018 είναι Ταμίας της Εθνικής Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών Κύπρου. Τα επαγγελματικά της ενδιαφέροντα την έχουν οδηγήσει προς την λογιστική και τα τελευταία 12 χρόνια εργάζεται ως λογίστρια/ ελεγκτής στον ιδιωτικό τομέα. Έχει αποκτήσει διπλώματα Λογιστικής από το LCCI καθώς και το ACCA ενώ παρακολούθησε μαθήματα International Banking and Finance.
Εργογραφία:
● Όταν η νύχτα πέφτει, 2009, Λευκωσία (Αυτοέκδοση)
● Στην βροχή των Αστεριών, 2011, Λευκωσία (Αυτοέκδοση)
● Σε ήχους Jazz, 2015, Λευκωσία (Αυτοέκδοση)
